Al dagen schrijf ik stukjes in opmaat naar de dag dat mijn stukjes moeten worden ingeleverd voor het weblog van De Telegraaf, volgende week. Het gegeven dat er opeens een boel meer onbekende mensen mogelijk gaan lezen vind ik spannender dan ik had verwacht. Van een papieren krant kun je nog denken dat morgen de vis er in verpakt raakt of de kat er op zal plassen. Stukken in cyberspace hebben het eeuwige leven.
Ik heb geen idee in wat voor vijver ik nu weer een steen gooi en wat de rimpelingen zullen zijn. Ik hoop op belangstelling voor het initiatief DOMINOzorg. Ik zou wel wat exemplaren van mijn BOEKje willen verkopen. Ik zou wel ''ontdekt' willen worden door een uitgever die samen met mij kinderboek(en) in Swahili zou willen maken. Ik zou wel wat meer vrouwen op mijn massagetafel willen krijgen. Kortom ... ik verwacht er wat van. Ik weet dat hoge verwachtingen altijd tot teleurstelling leiden, maar ik verwacht er tóch wat van.
Mijn dochter wil een ander kleurtje op een wandje achter de aanrecht in haar huisje. Het is het enige muurtje in het huis dat al toe is aan een opfrissende nieuwe lik verf. Gisteren togen we naar Gamma om de uitgezochte kleur te gaan kopen en speurden, tevergeefs, naar bijpassende kussenhoesjes. Ook de woonwinkel van Leen Bakker kon ons niet verlokken het geld te laten rollen. Misschien is de kleur blauw/groen die ze uitkoos inmiddels al weer uit de mode?
Volgende week schildert een echte vakman in ruil voor een echte massage. Dan blijft het plafond wit! Ieder zijn vak.
Als u toe bent aan een échte massage ... IK ben er wel!
Gisteren kreeg ik een telefoontje van een mij onbekende dame. Volgende week gaat zij alleen op reis door India. Ze is van mijn leeftijd en besloot ... NU kan het nog ... later is nog niet voorbij. Zij gaat een jeugddroom inlossen met 3 maanden reizen door India. Ik vind haar dapperder dan ik mezelf vind ... tenslotte ging ik samen met mijn zus, naar haar thuis. Dankzij ons gesprekje weet ze nu dat er minstens één plek is waar ze naar toe zou kunnen waar ze zich welkom, veilig en geknuffeld zou kunnen weten. Vlak bij een prachtige oceaan met de mooiste zonsop- en ondergangen.
Iedereen maakt zijn/haar eigen (levens)reis. Iedereen beleeft de dingen op zijn eigen manier.
In mijn gangetje hangt de tekst: "He who returns from a journey is not the same as he who went" ... Reizen verrijkt!
Op de plassen langs de stoepen glinstert een ijslaagje. De zon schijnt, er is weinig wind ... Kortom heerlijk wandelweer. Van de week las ik een bericht dat vanuit de satelliet Nederland (te) groen oogt. Volgens de natuur is het al bijna lente.
Ik teken er voor ... .
Mijn dochter is al weer een paar dagen aan het werk. De bloemen zijn uitgebloeid en opgeruimd. En zo is alles weer gewoon.
Maak een mooie dag ... be happy, be healthy, be helpfull.
In India had ik een prachtige droom, waar ik nog regelmatig aan terug denk. In mijn hele leven heb ik een paar dromen gehad die ik me nog herinner maar die mij nog steeds 'helpen'. In de droom zat ik met Jezus en Petrus aan een lange tafel. Jezus zei: "Het is heel simpel. Houd van jezelf en houd van de buurman. Nietwaar, Petrus?" Petrus knikte en antwoordde "Zo is het maar net!".
Feel-good-speakers, waar ik dagelijks via You Tube naar luister, komen er ook steeds op terug. Houd van de persoon die je ziet als je in de spiegel kijkt!
Ben, word je eigen beste vriendje ...
Als dat te moeilijk is ... doe dan vandaag maar iets zondag-aardigs voor "de buurman". Je kent vast iemand voor wie de zondag een alleenzamer dag is dan een door de weekse dag. Bel, mail, sms of ga langs. In dat laatste geval ... pas op voor de gladheid !
change the world. But don't let the world change your smile" ...
Elke dag komen er via media berichten waar je je smile van kan verdwijnen ... vandaag schokte het bericht van de aardbeving in Indonesie mij. Tot dat ik bedenk dat niemand daar mee geholpen is. Mijn geschoktheid maakt het voor de mensen daar niet beter.
Voor de mensen in mijn omgeving, én voor mezelf, ben ik van groter plezier als ik mijn zegeningen tel en smile.
Uit India kwamen enthousiaste mails over de 'message in a bottle' bomen.
De zaadjes in de plasticflesjes ontspruiten en worden op den duur, met goede zorg, voldoende water en licht, uiteindelijk een BOOM. Zo werkt dat met zaadjes van bomen.
Het idee is al door diverse mensen overgenomen. Een daarvan is een invloedrijke dame in de ashram. Iemand die kikkers van de kant kan duwen, iemand die dicht bij AMMA staat. Dus als het even wil komt de volgende stap die ik bedacht ook wel.
Als de Indiaase bezoekers van de ashram één baby-boompje mee naar hun huis zouden nemen, planten en verzorgen ... dan kun je heel snel, heel veel bomen planten. Met de bezoekersaantallen van AMMA kan het echt snel gaan, groots worden. Jammer dat ik niet 1 centje per boom krijg voor het idee .
Op een van de kaarten in mijn halletje is de tekst: The best time to plant a tree was twenty years ago, the second best time is today.
In de loop van mijn leven werd af en toe een afwijkende cel gevonden in mijn baarmoederuitstrijkje. Ooit, misschien wel vijfentwintig jaar geleden, had ik een pap3. Pas bij pap5 wordt het link voor de gezondheid, dus het viel nog mee, maar destijds werd ik er onrustig van in mijn hoofd. Op een of andere manier, misschien wel dankzij mijn inname van vitamine C, werd het weefsel gezond.
Jaren was het rustig ... Twee jaar geleden was er een pap2. Vorig jaar was het weer allemaal normaal ... Vandaag werd er een controle herhaaluitstrijkje gemaakt. De computer van het lab had de doktersassistentie gewaarschuwd en zij op haar beurt mij en zo kwam ik om half negen op en onderzoekstafel terecht. Iemand van mijn leeftijd kreeg dit soort onderzoeken ook voordat we aan de pil mochten beginnen en aan het begin van een zwangerschap. Vrouwen van tegenwoordig zijn als ze dertig worden aan de beurt voor een bevolkingsonderzoek.
Ik zit er dus niet zo mee ... en binnen een paar minuten is het voorbij. Over 2 weken kan ik bellen voor de uitslag. Ik ga er van uit dat alles in orde is. Maar dat zeker weten is wel beter.
Vorige week mailde een vriend van mij, als antwoord op de vraag 'wat zou je dan voor werk willen doen ...': "barkeeper zijn op een onbewoond zonnig eiland"..
Ik stuurde hem een serie vacatures voor werk op Curacao. Die krijg ik nog dagelijks in de mailbox omdat ik vorig jaar ook fantaseerde over willen wonen op Curacao. "Ben voorzichtig waar je mij om vraagt ... je zou het kunnen krijgen", grapte ik. Het eiland is alleen niet onbewoond ...
Hij reageerde terug met de vraag of ik dan mee zou willen? En sindsdien fantaseer ik, in ieder geval mezelf, voor een maand of twee op Curacao.
Ik denk dat ik daar ook kan masseren en ik zie mezelf (of hem!) wel folders uitdelen bij de uitgang van de Airport om zo toeristen te interesseren in een heerlijke massage.
IK ben er weer superzoet mee en deel het om u uit te nodigen zich soms over te geven aan dagdromerij. Veel dingen waarvan je denkt dat je ze wilt, wil je omdat je denkt dat je je dan lekkerder, beter, gelukkiger gaat voelen.
Met je gedachten kun je alle kanten, en dus ook alle gevoelens op. Mooie dagdromen kleuren de dag beter dan angstige toekomstbeelden.
Feel-good films heten niet voor niets zo. Ze hebben een ander effect op je dan horror of oorlogsfilms.
Mij brengen mijn dagdromen vaak ook nog eens écht ergens. In Zwolle, in Afrika, in India, en wie weet ooit wel naar Willemstad. Maar ja, ik ben dan ook een DOENER en zie altijd meer kansen dan beren op de weg.
Gisteren liep ik met iemand mee met de parkeerpas voor de auto en op de glibberige straat stapte ik in de, wijde, pijp van mijn broek en viel ... Mijn ribben voelen gekneusd. Bij een kuchje vraag ik me af of mijn longen ook gekwetst zijn, een beetje hypochonder schuilt er wel in mij. Ik kan er slecht tegen als mijn lijf zeer doet en dan zeur ik of ik dood ga. Ergens moet ik dan ook wel om mezelf lachen en neem twee aspirines tegen de pijn.
Er zijn veel ergere dingen in het leven. In gedachten ben ik bij een bekende die een nieuwe heup krijgt vandaag en bij mijn vriendin die afscheid moest nemen van haar bovengebit, én bij mijn kind dat nog steeds een blauw, helend been heeft. Pijn is pijn. Je voelt alleen die van jezelf. Met de rest van de wereld kun je slechts meeleven. Gelukkig maar.
voelt mijn kind zich natuurlijk alsof er een man met een operatie mes haar gesneden heeft ... maar zich overgeven aan haar rol als patient vindt ze toch moeilijker dan ze dacht. Eigenlijk had ze bedacht maandag wel weer te gaan werken ... No way dat dat er in zit. Sneden van een centimeter of zes hebben tijd nodig én narcosevloeistof is niet zo maar uit je lijf. Gelukkig krijgt ze volop aandacht, dankzij een goed netwerk in de sociale media. Maar ook lieve mensen die langskomen met bloemen en zelfgebakken appeltaart verlichten ... én laten haar merken dat het goed is om tijd te nemen om te helen.
De bloemen zijn nog bezig open te gaan ... nog lang niet uitgebloeid ... dus we hebben nog tijd samen.
Ik werk als er werk is tussen de bedrijven door ... dus als u zin, tijd, geld heeft voor een uurtje op de massagebank ... weet u welkom .
Doe iets zondag-aardigs voor iemand die daar blij van wordt. Een sms, een telefoontje, misschien zelfs een bezoekje?
Mijn dochter is weer veilig uit het ziekenhuis thuis en moet nu tijd de gelegenheid geven haar te helen ...
Ik vond het heerlijkste, zachtste bankdekentje voor haar in de nieuw geopende woonwinkel in de hoofdstraat. Dagen op de bank is gezelliger dan in bed. De hele wereld loopt voorbij. Op tafel staat een grote bos Amaryllissen en ik heb haar beloofd dat als deze uitgebloeid zijn ... zij weer beter is. Ik geniet er van mijn mama-zorgzaamheid, ze is een 'dankbare' patient.
Tussen die bedrijven door neem ik natuurlijk gewoon de telefoon aan en beantwoord de mail ...!
Maak er een mooie dag van. Ben dankbaar voor het goede dat er is .
In haar jonge jaren leed mijn dochter aan doofheid vanwege vocht achter het trommelvlies ... een veel voorkomende kwaal bij jonge kinderen. Omdat buisjes, zoals de oplossing heet, er op den duur uitgroeien werd de operatie, onder narcose, tot 3 maal toe uitgevoerd. Zeker de eerste keer was ik heeeeeeeeeeeeel bang, zo bang dat ik zelfs niet mee durfde naar het ziekenhuis. Als een soort bezweringsritueel hing ik slingers op, bakte taart en kocht een prachtig, roze, barbiekeukentje voor haar ...
Vandaag gaat ze 'even slapen', onder narcose ... voor een kleine ingreep. Vandaag zit ik in het ziekenhuis en pas de 24 uur daarna op haar. Niet meer zo bang ... lekker is dat. Maar ik zal blij zijn om morgen te kunnen vertellen dat het allemaal zo goed is gegaan als waar ik nu van uit ga!
In veel feel-better boeken kun je de suggestie lezen ... ruim de zooi op in de kasten en het wordt rustiger, opgeruimder in je hoofd. Ik kocht een paar verhuisdozen, met mijn kortingskaart dankzij overstap naar een andere zorgverzekeraar bij de Hema en pakte boeken in verhuisdozen en die verhuizen naar onder mijn bed ... De vrijgekomen ruimte biedt plaats aan mijn massagehanddoeken waarvan ik er inmiddels ook weer meer heb dan ik had .
Ik vulde een vuilniszak met verwassen of niet goed passende T-shirts, kousen met een ladder, afzakkende sokken, niet meer mooi ondergoed ... en vraag me af waarom ik überhaupt dingen bewaar die niet meer prima zijn, want dragen doe ik ze toch niet meer, en voor de zak van Max zijn ze zelfs niet goed genoeg.
Tevreden kijk ik, nu halverwege, de kamer rond. Ik ben er nog niet ... maar aan het eind van de dag is alles weer fris, fruitig en op zijn plek. In mijn hoofd vast ook ... daar tolt in een hoekje van mijn hoofd het gegeven dat ik volgende maand blog voor een groter publiek dan ooit ... Ik ben benieuwd of en zo ja wat voor beweging dat gaat geven in mijn dagelijksheid .
Misschien voelt u zich geinspireerd vandaag ook 1 vuilniszak te vullen ...!
Vanmorgen kreeg ik een mail van mijn zus uit India. Zij had mijn blog bijgelezen en vond mijn beschrijvingen te oppervlakkig ... te weinig recht doen aan wat ik heb beleefd ...
Zij ziet een schrijfster in mij, ik noem mij zelf een beschrijfster.
Ik heb mij in de loop van de jaren aangewend om weinig over anderen te schrijven en als ik dat wel doe is mijn uitgangspunt ... mijn beleving daar bij. Soms deel ik verwondering, soms bewondering.
Ik hoop hier af en toe een bemoediging te geven, een glimlach op te roepen ... te delen dat het leven wél leuk is ... als je kansen ziet, maakt en benut.
En verder 'doe ik maar wat' ... as best as i can ... met elke dag een draadje maak ik, in ieder geval voor mezelf, een steeds meer tevreden leven. "Happiness is the highest form op health" citeerde ik vorige week al. Beter kan ik het niet maken.
Mijn WBV Deltawonen, vind IK een hele prettige. Een maal per jaar, zo ook vandaag, wordt alles even nagelopen. De kranen, de roosters, het hang- en sluitwerk. In de wc-pot is een sterk schoonmaakmiddel aan het werk ...
De medewerker had nog wel tijd voor een kop koffie en hij vertelde aan zijn laatste jaar bezig te zijn ... na 48 jaar mag hij aan het eind van het jaar met pensioen.
We babbelden wat over reizen en plannen en toen moest hij natuurlijk door naar de volgende.
Automatisch zei ik bij zijn vertrek: "tot volgend jaar ..." ... we moesten lachen ... want volgend jaar komt er iemand anders.
Maak een mooie dag van deze dag. Deze komt niet weer !
Vorige week had ik een gesprekje met mijn dochter over dood gaan. Zij vindt dat ik te gemakkelijk, soms te bot praat ... als ik, kort door de bocht zeg ... LEEF zolang je leeft ... DOE wat je wilt, moet en kunt doen ... en zeur er niet over ... want niets is zekerder dan dat we allemaal een keer dood gaan en als het gaat zoals het hoort te gaan ... dan is het jouw taak als kind om je ouders te begraven ... Ik moet er niet aan denken dat het andersom zou zijn ... DAT leed is zo groot omdat het tegen de natuur is.
Soms lees ik rouwadvertenties ... de groep mensen van mijn leeftijd komt er al regelmatig in voor ... Soms lees ik teksten waarvan ik denk ... wat ben ik blij dat die tekst niet over mij gaat .... Mijn grafschrift zou mogen zijn: zij was happy, healthy and helpfull ... .
Hoe zou u willen dat uw tekst luidt ... denk er eens over in een hoekje van uw hoofd. Leef eens als of er geen morgen meer komt ...!
Wat is de bieb toch een waardevolle plek. De wereld aan kennis, kunde, vrolijk- en wijsheid ... Ik haalde nieuwe boeken en dvd's en nestel me behaaglijk met een boek op de bank. Het eerste is De Gift ... van Patty Harpenau. Haar uitgangspunt is dat we allemaal worden geboren met een GIFT, een GAVE ... en dat onze levensweg ons helpt, als het goed is, om deze unieke gift te ontdekken en te ontwikkelen.
Het is een werkboek ... met oefeningen ... wie weet ontdekt ik nog nieuwe passie's . Ik houd u op de hoogte ... .
Vandaag kreeg ik een mailtje of ik in februari een weekje een weblog wil bijhouden voor een rubriek van de Telegraaf ... dit naar aanleiding van een mail van mij maanden geleden of men aandacht zou willen besteden aan de website, en mijn idee, van DOMINOzorg ...
Ik had vorige week juist tegen de sponsor van de site uitgesproken dat ik er niet meer in geloof ... en de handdoek in de ring gooi. Het vorig jaar heb ik erg veel energie in de promotie van het idee gestoken ... met 0 beweging als resultaat. Aan dode paarden moet je niet trekken ... weet ik inmiddels.
Wel vaker in dit leven 'liep ik voor de muziek uit' . In 1986 waren we een van de eerste kleine bedrijfjes met van uit hun eigen huis aquisitieplegende medewerkers. Wekelijks gingen floppy's met updates tussen computerbestanden per post ...
Ja, ja ... er was een tijd voor internet ... In diezelfde tijd waren we de eersten die met relaties een weekend gingen varen met een klipper van de Bruine Vloot. We gaven diverse jaren relatiegeschenken weg onder de constructie ... wij betalen voor 1, u zorgt zelf voor de rest. Op die manier gaven we een diner, een cabaretvoorstelling, een bezoek aan het Wintercircus cadeau. Nu is deze vorm meer dan gebruikelijk ... Je krijgt een 2e High Tea bij de tandpasta, saunabezoek bij de drinkyoghurt ...
Dit is de tijd dat DELEN het nieuwe HEBBEN ... volgens het januarinummer van het magazine One World. En ik dacht ... ja, wel van de auto, de boormachine, het luchtbed in de keuken voor de toerist ... maar kennelijk is mijn idee van het delen en ruilen van aandacht voor je oude ouder(s) dan wel een slecht idee, dan wel te vroeg ...
Maar nu zich deze kans aandient ... zal ik er natuurlijk gebruik van maken ...! Voor (nieuwe) lezers hier ... onder aan dit stukje staat een links naar de site www.dominozorg.nl ... en op die site zou u een gratis download kunnen krijgen van mijn BOEKje: Tevreden zijn ... oefen tot het spontaan gaat! Kijk er eens naar ... denk er eens over ... misschien is in 2014 de tijd wel rijp(er).
.
