Vanmorgen kreeg ik een mail van mijn zus uit India. Zij had mijn blog bijgelezen en vond mijn beschrijvingen te oppervlakkig ... te weinig recht doen aan wat ik heb beleefd ...

Zij ziet een schrijfster in mij, ik noem mij zelf een beschrijfster. 

Ik heb mij in de loop van de jaren aangewend om weinig over anderen te schrijven en als ik dat wel doe is mijn uitgangspunt ... mijn beleving daar bij. Soms deel ik verwondering, soms bewondering.

Ik hoop hier af en toe  een bemoediging te geven, een glimlach op te roepen ... te delen dat het leven wél leuk is ... als je kansen ziet, maakt en benut.

En verder 'doe ik maar wat' ... as best as i can ... met elke dag een draadje maak ik, in ieder geval voor mezelf, een steeds meer tevreden leven. "Happiness is the highest form op health"  citeerde ik vorige week al. Beter kan ik het niet maken.