Alles voor 't plezier van 't schrijven
reactieversjes op
-de zich 'objectief'
noemende dichters en recensenten
-de maniakale woordverkrachters
-de
vrijdenkende anti-sonnettirannen
-de magerzuchtigen
-de uitvinders van de
naamwoordvervoeging en het jejijen
-de scouts-op-zondag-van-de-straat
-de
veelplempers
-enzovoort
testcase
de dichterkens op 't
wereldwijdeweb
ze lurken aan de tijd al bakkeleiend
als mottenballen
tantes pinkhoog vleiend
elkanders en een anders holle kweb
een enkel
keertje zinken heel omzichtig
hun afgeroomde ogen in het dik
ze schrikken
dan en murmelen doorzichtig:
ik vind, nou ja, ik meen, maar wie ben
ik?
eens thuisgekomen schoppen ze hun toffels
niet onder stoel of bank
maar door de ruit
en trekken zij hun stoute schoenen aan
dan gaan ze
anoniem en zonder moffels
-hoe tegendraads dit hier ook staat te staan-
zo
dagen zij de rauwe waarheid uit
eigen weurden
zeer langwerpig slingerapen zich de miksoepweurden
van het grootste naar het kleiner grut der
blaters aan de dunharige draden van
het winternet
bakelei een koekoeksklok van eigen deeg hoor hoor
hoe
aborigineel ze interapig in de potten slepelen
want eigen weurden eerst en
wie niet meedoet
is een vlieger voor de klater van hun
zelfrijzende
zandtaarten de staart onwederroepelijk
verkleefd
vercollageend in saamgeraapsel niets staat nog
apart de
eigeneerstigheid blendeert ogen oren mond
we eten wortelkool en preibes
peerknollen met
zie naast appelsaus en kelen onze slikken
in
vrij moet
en kent er iemand nou een fijner
nummer
dan stappen op de maat van het sonnet
de slenterende straat een
neus gezet
met hakken op de klinkers als een drummer
en tussentoontjes
fluiten voor de pret
tot ergernis van menig scheve hummer
die zwalkt van
hot naar her of nog de hm'er
de laaggebrilde hooggeneusde wet
die jou
in vrijheids naam een voetje licht
de prei de selder alles voor je soep
de
krant de mug de olifant een troep
van dingen die je liefhebt op de
stoep
en niemand hoort je stomverbaasde roep
je reutel in jouw ongelikt
gedicht
minimalisme
de gezette
gesettelde dichter
schrijft
ik zit op
waarop?
de gezette dichter hoort zijn
zwaar te
dragen
lezer lichtjes denken
schrapt op
weegt
voeg ik iets
toe?
schrapt ik
zitten
zit
door De Gezette
Dichter
uit: "Het Niets"
de gezette dichter is
tevreden
een geur van puur humaan geluk
omkrult zijn zinnen nadat
hij
als poogde hij om op te staan
een bil verheft
vanuit het
centrum
vult de periferie zich met vlucht
de vleugels van zijn
neus
verwijden fijner nu
geniet hij zich een zelf
vertoevend in een
geur
van onderbuiks geluk
snuift hij de geest
je nept me
nipt
je tippelt steels mijn ogen
je horizont mijn zicht
je
wil mij mede dogen
je valst mijn ochtendlicht
je nept me nipt. de
stilte
kamert rondom ons bed
dat davert van de bilte
je zweet je handen
wet
ik boxershort mijn delen
maar jij behaat geen moer
je deurt in
ambergelen
je draait en baadt me loer
nooit zal ik nog bebillen
een
blauwe pelikaan
ik rood mij nu ik shirt me
ik trek mijn schamen
aan
doeternietoe hoehoe
allez hup et on y
va!
geen gedoe geen tralala
dichies aan ballonnetjes
waaien boven
festivals
hippig hopt een nieuwe wals
boven bier in tonnetjes
en
wie wet ons en wat let ons
poëzie? is blablabla
maar zo'n festi! vals
of... zeg maar
dat brengt centjes in de la
Categorie:Waar is de tijd
|
