Compassie 

er zijn er die roepen
dat mensen eeneiige
meerlingen zijn
dat zijn ze juist niet

meereiige eenlingen
zijn het ze leggen
hun ei in elkanders nest
ze broeden elkanders

miserie uit ze noemen dat
medeleven al heeft het
van medesterven meer weg
maar ze móeten

want stampen ze hard
met een schild voor hun buik
het duivelsbroed uit hun gedachten

dan komt in hun dromen
een kuiken dat mankt
het kopje wat scheef
en oogjes

Nouvelle Cuisine

men neme een bord

men schikke daarop

precies in het midden

een ronde genetisch

gemanipuleerde

gebiologeerde

gehypnotiseerde

spruit

men waaie eromheen

de flinterdunne

doorzichtige reepjes

van ham en de naam

men siere met schijfjes

van fröbelframbozen

één links en één rechts

van de spruit

bedek het geheel

met een zilveren klok

zie toe dat men

voor het serveren

de spruit niet vergeet

te halveren

De rotte morgen

laat mij nu maar

de badeend is ontploft

er vallen weer meer doden uit de radio

dan bladeren uit mijn kastanje

en hoe ik zonodig moest dromen

dat er beneden koffie was

ik kon hem ruiken

ik kon hem horen doorlopen

dat alleen al

We are such stuff...(W.S.)

geef het geen naam

omschrijf het niet

je bent altijd

te laat

net iets

want tussen zien en noemen

glipt de adem van de tover

zo verrassend alles lijkt

nu klaar voor woorden

maar die zijn er niet

net niet

Gij oen...?!

omwille van het woord

dat zich met pruillipjes laat openen

en zalig nazoemt in de holten

van mijn neus

oe oe oe oennn

zoen!  

Buitenboontje

er is een boon

naast het mandje

met plantgoed gevallen

ze zoekt een kuiltje

een vriendelijke

ongecompliceerde

wijs-vinger volstaat

denkt ze

ze sust haar kiem

al branden droge dagen

hem langzaam dood

Slapen

het is warm

in de buik van mijn bed

mijn moeder heeft een jade maan

gespeld op haar donkere hoed

ze draagt satijn

zou er een dode zijn

ik wil nu van zwart geen weet

mijn schoenen zijn al uitgedaan

het laken voegt zich

romig als geboortekaas

naar mijn huid

      

Wortelgrijs

       

               voor keun, het wild konijn 

de kolen staan 

  op hoge stelen de

    rozen zijn vergaan

      de spruiten wachten

        op de smakelijke vorst

hij op het blauwe uur 

        ze hebben hem belogen

      een flits tussen de nacht

    en wortelgrijze nevels

   van een morgen

 aan de ho...

                   ho ow

ik zie nog net zijn staartje blozen

tik
tik tik tik
tik tok voor meer van 't zelfde

sensoren schatten de grootte in
grijpers schuiven waren door
van rechts naar links om de seconde

tot

geen tik hoezo geen tik
het vacuum-verpakte hammetje
heeft van robotica geen bras gegeten

ik zie een frons er is een aangezicht er is
een vrouw van blos en oogschaduw
ze is ontwaakt ze strijkt de folie glad

voert nauwgezet de streepjescode in
en ja hoor
tik