|
de dood is wit en niet vijandig
ze ruikt waar angst en pijn
ondraaglijk zullen worden
en snijdt die toekomst af van het verleden
zo zuiver en rechtlijnig is het leven nooit
hechten kan niet meer
dat willen wij niet weten
we zoeken pleisters nietjes naald en draad
we liggen plat op onze buik en reiken
met grijpgrage vingers naar de overkant
we schreeuwen onze kelen schor
kom toch terug mijn vriend mijn lief mijn al
ik heb nog alles van je, dingen en herinneringen
ik heb... jou had ik
nooit moeten bezitten
Categorie:Themaverzen
|
