Ik zie
Dali

een nest vol ogen
waarop de wereld broedt
en kuikens baart
van allerlei pluimage
op hoge poten 't meest
een enkele keer
een dodo

maar die
speelt niet meer mee

hoewel want uitgeleefd
en naderhand
herboren

inwisselbaar

als doden zijn in dromen

plots...
[de daken bloosden onder de opkomende zon]

zat daar een grote vogel
machtig, donker-purper glansden
de veren op zijn borst

ik opende wijdarms het raam
    ik riep hem niet
    of toch

hij spreidde langzaam zijn vleugels
zo statig, behoedzaam schier

verlangen zwol in mij
hij naderde werd groter donkerder de lucht
werd zwart er was geen open blauw geen vluchtweg meer

angst sloot het raam
en alles

werd bloed