Als ik je tóch weer bij de hand
wil nemen
je afgemeten pas mijn sprongen laat
bedwingen, die geijkte
regelmaat,
het veren van je voeten waar je gaat
met mij gelijk een ruiter naast zijn paard,
mijn meester ben je dan, mijn
strenge menner,
mijn onvoorwaardelijk aanvaarde kenner
en ik gehoorzaam,
want ik weet: ik bén er
en mag er zijn, je laat aan mij het lied.
Je laat mij neuriën je laat mij
tieren
we zingen samen en je remt mij niet
je laat mij vrijelijk de dans versieren
en als je merkt hoe zalig ik
geniet
mag ik zelfs eventjes de teugels vieren
Categorie:Sonnetten
|
