Tuur's zoon had met pappa's auto de draai gemist. Ik vind dat zo'n mooie uitdrukking ' de draai missen'. 

Toen ik op de 'place delict' aankwam was Tuurke daar al en de flikken hadden meer werk met hem van zijn gewezen sperma weg te houden dan met wat anders. 

Bleek dat zoonlief niet naar zijn werk reed, zoals ik dacht, maar dat hij terugkwam van een fuif die zaterdagavond doorging in 't Stad van A en dat hij de auto zonder vragen mee had genomen. 

'Tuurke had destijds beter zijn zaad in de vuilbak geschoten.' Zeggen wij dan. 

Ik was nog niet terug in de garage of ze belde al weer. Twee klanten van ons hadden een 'accidentje' aan't school. 

Twee mamma's. 

'Kweetet Vroum, ik ga mee.' Ze weet dat, als het op wijvemiserie aankomt, ik niet de meest hoofse manieren aan de dag leg. Ik ben een beetje 'bruut' op dat gebied en noem een 'bekakt wijf' dan ook een 'bekakt wijf'. Cliënte of niet. 

't Was maar al te goed dat bazinneke mee was. De twee werden in bedwang gehouden door 't oranje hesje van dienst. Een potig vrouwmens van mijn afmetingen. Met dito cup. Om bang van te zijn.

Dat waren de twee sprinkhanen ook. 

De ene kende ik niet maar de deze die in 't gat van d'andere zat, met haar tuut wel te verstaan, was de Guido zijn klinke. Een poeslief schepsel zolang ze het naar haar zin had. Maar als Guidootje een halve liter of twee te veel op heeft of als ze een accidentje heeft, een feeks eerste klas. Ik beklaag de Guido. 't Zal weer zijn schuld zijn. 

De bazin is met 't eerste meiske meegereden en ik had Merill van 'The Devil wears Prada' naast me. 

Ze was sprakeloos. 

Niet van mijn verschijning maar van coleire. Arme Guido.

Ik weet niet hoe het komt maar die rally is mijn favoriet niet. Het is al van de tijd toen ze het Criterium niet wilden laten meedoen. Ze hadden volk genoeg met hun Engelsmannen, was de uitleg. En ja, er deden er achtentwintig mee vandejaar. 

En ik heb ze vrijdag alle achtentwintig zien passeren. Denk ik toch. Werd er niet bloedheet van. Een paar uitzonderingen niet meegeteld zie ik liever de deelnemers van het Criterium de show presenteren. Maar dat is natuurlijk mijn gedacht. 

Zaterdag een uurtje in het servicepark rondgedoold. 

Op een gegeven moment dacht ik dat we in Neejderrrland verzeild geraakt waren. Per autootje hebben die gasten een oplegger bij. 

De service van onze Belgische kampioen is dan weer zoals het hoort. Niks te veel maar ook niets te kort. En in tegenstelling met die snoevers van hierboven, aanspreekbaar. Je moet niet verwachten dat hij aan jan en alleman een hand komt geven. Maar als hij niets aan het bespreken of doen is met zijn crew en je zegt goendag, dan knikt of groet hij je terug. Bij ons toch. 

Grote mijnheer, net zoals de 'Fast'. 

De 'Fast'. 

Waarom komt die niet eens met een dikke machien ons kampioenschap rijden? De Pieter verveelt zich en heeft een speelkameraad nodig. We zijn naar een paar kp's gaan kijken geweest en je kunt met je eigen ogen zien dat de Citroen niet helemaal uitgeknepen wordt. 

Allééz Fred, peist er ne keer an. 

Toen we rond vier van de Zilverberg kwamen moesten we voor Copain een sanitaire stop inlassen. 

Café met de woorden 'Jupiler' gezocht. 

Twee van die dagschotels besteld en éne cola. De 'Seb' was Bob. 

Een half uur later, na nog twee Jup's, maar dan voor mij, Gaan kijken waar de Copain bleef. 

't Was ne supergrote commissie, blijkbaar. Gene paniek. 'Ai moe kakken, moei kakken' Is een quote uit een recente Vlaamse film. 

Nadien nog eens de lege hallen gaan bekijken waar onze geliefkoosde speaker zijn best deed de ambiance er in te krijgen en dan homewaards afgezakt. 

Twee pitstops later thuis, 'ts te zeggen, in't café toegekomen. Bien cuit. Cornetje was nie content. Klote rally.

Nico op staande voet buiten. 

De geldzak werkt al jaren in't zwart na zijn uren. Dat is op zich niet ongewoon. Driekwart van mijn collega's foefelen wel eens aan een of andere kar om iets bij te verdienen. 

Maar de baas had hem al gewaarschuwd dat hij van onze klanten moest blijven en hij zit al een tijdje in't vizier. 

Tijdens de schafttijd gaat hij altijd naar huis maar vandaag staat er een flikkencamionet aan de poort en vragen ze hem beleeft om zijn frigobox te openen. Hij stribbelt eerst wat tegen tot de baas en nog iemand die ik nie ken er bij komen. 

Zit er wel een pot polyesterplamuur tussen zijn bookes zeker. 

Finito Nico. 

Hij moet het maar weten. 

Na de middag mochten we allemaal naar de toonzaal. En niet om een nieuwe kar te kiezen. We werden onthaald op een preek van baas en bazinneke. Ze waren teleurgesteld in ons, zeiden ze, omdat we het niet gerapporteerd hadden dat de Nico stal op het werk. Het was niet die pot polyester alleen, bleek. 

Nu, ik wist het niet en kon niet laten dat aan te kaarten. Ik word niet graag beschuldigd. 

Toen ik dat te berde bracht reageerden ze allemaal. Wij wisten van niets en moest ik het geweten hebben waren ze al lang op de hoogte. Want iemand die steelt van zijn baas steelt ook van zijn collega's. 

Ik haat dieven.

'Vroumke, je houd van BBQ hé?' 

'Jep' 

'En è goe glas gerstenat kan er ook in, toch?' 

'Yep' 

'En als de combinatie gratis is, is dat toch mooi meegenomen? 

'Jep' 

Ik speelde het spel mee. Gratis m'n tonneke vullen is nu niet iets waar ik niet tegenop zie. 

'Ewel Vroumke, ge moogt morgenamiddag mee met ons naar het wereldkampioenschap BBQ. 

'Honderd bbq's die hapjes klaarmaken en ik betaal de boel. Voor één keer hé, we gaan daar geen gewoonte van maken.' En in zijn enthousiasme, tegen Copain. ' Gijlie mogen ook mee als ge wilt, dan zijn we met tien.' 

Dat laatste zinde de Cornet niet echt maar ik was de enige die het zag. 

Het vooruitzicht om deel te nemen aan een schranspartij verzachtte de pijn van Kasterlee. 

Gisteren in de stad van Torhout. 

Den ene bbq naast den andere. 

Veel spek op vele manieren gegeten. Ma 't blijft spek. 

Stukjes zalm ter grote van mijn duimnagel. Je kon ze opzuigen met een strooitje. Ge moet er maar opkomen. Twee bonnekes aub.

Copain, wiens lompigheid nu ook in de WestVlaanders een begrip aan't worden is, kon geen weg met die klotevorkjes en nam de zalm tussen duim en wijsvinger. 

Het eerste stukje werd geplet en kuste moeder aarde. Bij het tweede beet hij in zijn vingers. 

En het was niet bij de zalm alleen. Je moet hem eens een gehaktbal uit een tipzak zien halen. Z'n twee vingers zijn dikker dan de omtrek van de zak. Hij loste het tenslotte op door de twee ballen in zijn mond te gieten. En ze waren heet!! Gloeiend heet. Hij moest geen tweede portie meer hebben. 

We hebben drie toeren van die tentjes gedaan tot alle bonnekes op waren en zijn dan voor de rest van de dag gaan terrassen met heel de bende. Het was wel geen Jup maar met een verbrand verhemelte smaak je dat niet echt. Ik denk dat je Copain tafelbier mocht geven. Hij zal nog een tijdje niets smaken. 

Toen we terug in't café waren zat de Benny er nog. Hij had op zijn lapdinges gezien dat onze piloot niet had gewonnen. Jammer, maar dat verlichte toch ietwat de teleurstelling van niet geweest te zijn.

Gisteravond rond negen kwamen Brigitje en bazinneke, opgetut alsof ze naar 't bal van de burgemeester moesten, 't café binnen. De mooie uitspraak kwam van de Cornet, of wat dacht je? 

Daags ervoor had ik vriendelijk gerefuseerd om mee te gaan naar een 'babyborrel'. 

Je kent dat. Twee gekken maken, in een verliefde of dronken bui, een kleine en geven dan een 'homeparty'. In de hoop een beetje poen te scheppen. Ze serveren over het algemeen goedkope bubbels en apenootjes. 

Bij mij veroorzaakt het woord 'babyborrel', sinds die keer dat de troela van dienst met groot vertoon de stinkende luier van haar pasgeborene ververste, een weeïg gevoel van walging. Nooit meer. 

Gisteren had het bekakte koppel een tent voor de garage gezet en mochten de gasten het huis niet in. Wegens te nieuw. Ze zouden het kunnen vuilmaken. 'Ge verstaat dat toch hé?' 'Nee' had Cornetje gezegd en ze waren het afgetrapt. Schitterend. Vond de bazin ook. 

Op het moment dat de twee binnenkwamen hadden we het juist over de gast waarvoor we supporteren. Toen ik in het begin van 't jaar stelde dat hij een 'Dikke auto' had gekregen van Sinterklaas hadden we niet kunnen vermoeden dat hij een hele garage van die machines onder de kont ging krijgen. Nu mag hij zondag in het Antwerpse met nog een andere kar gaan spelen. 

Nu, we weten allemaal waar diene mens met de mijter zijn mosterd haalt en hopen voor de piloot dat de boot op de terugweg naar Spanje niet zinkt. 

Het ergste is: we kunnen zondag niet gaan. Dat is ook om je duim in je gat te breken. 

Toen de rally- powwow aan het uitdeinen was kwam Cornetje te dicht bij me staan. Copain hielt het voor bekeken en ging aan de toog staan. Ik bleef het bekijken en voelde iets anders staan. 

'Ik heb mijn enveloppe terug van de tafel gepakt bij die sulletjes en trakteer in't ribbekot. Ga je mee Vroumke?' Dat was geen vraag.

Ik krijg er al nie veel. Te weinig volgens mij en als er dan toch één verschijnt is het van zo'n kaliber.

 

Ik zou vrouwonvriendelijk zijn. En nog een paar ergere dingen. Niet voor publicatie vatbaar. 

't Is maar een blogje hé, madammeke. 'k Hoop toch dat ge een madammeke zijt. 

 Heb toch ne pittigen teruggestuurd. Maar wel beleefd. Zo zijn we hé.

Gisteren werd na de middag bijna geen kloten meer gedaan in de garage. Veel te warm. Baas kon het niet meer aanzien en om twee mochten we beschikken. Toch, al bij al, gene slechten. 

Verleden woensdag naar Staden geweest. De Fast is toch een speciaal ventje. Deze keer geen hand van hem gehad. Nie van dicht gezien ook. Ben niet op de service geweest. Pas halverwege de koers geweten dat den dezen waar we voor supporteren ook mee deed. In de plaats van ne zieken. Ik weet niet of het reglementair is of dat ze daar in Staden de reglementen zelf maken. Het kon ons in ieder geval niet schelen. 

We hebben een mooie rally gezien en geen dorst gehad. En 't was te warm voor frieten. In mijn geval toch. In dat van Copain daarentegen... 

Van Copain gesproken. Hij heeft een tip voor ons allemaal. Peuter geen Kermit uit je neus op het moment dat je wijf te hard over een verkeersdrempel rijdt. 

Je zou hem moeten zien. Ik zou er niet mogen om lachen. 

Nog een tip. Probeer niets aan een Franse flik in het Nederlands uit te leggen. Ik denk trouwens dat de klakken van ginder allemaal voor de venten zijn. Een decolleté tot aan de navel van mijne Cornet maar die gasten hadden geen oog voor haar attributen. Payer svp, was 't enige dat ze tegen haar zeiden. ' Ier sè, ventje met de stiekende asem.' Zei ze lachend toen ze de vijftig overhandigde.

Een paar dagen geleden had ik nog leedvermaak maar nu wordt ik met de neus op de feiten geduwd. 

Ik heb beloofd om die klotecamionetten klaar te hebben tegen eind volgende week. Stom kieken da'k ben. Maandag dus werkdag. En dinsdag ook als'k tegenpiet heb. t' Is thopen dat regent. 

'k Volg nog altijd de heisa rond Staden op dat forum. Volgens mij hebben ze gelijk. Als je niets te verbergen hebt zet je het toch op het net? Rare kwibussen, daar in da gemeentje. 

Maar we gaan toch kijken. Is altijd één van mijn favorieten geweest. Al van in de tijd dat nog een sprintje was. En de Fast is daar. 

Da kunnen ze een paar kilometer verder niet zeggen in die grote rally. Maar naar daar gaan we ook. We zullen geen dagkaart kopen zoals verleden jaar. En geen frieten eten aan die koten. Ik spreek hier voor mezelf. Copain daarentegen begint al te kwijlen als èm rallyfood ruikt. Dan is er geen enkele worst of hamburger nog veilig.

Airco. Zon zee Jup. En mosselen. 

Iedereen eet mosselen. Als je een terras passeert zitten duizenden in T-shirt geklede mensen van die slijmkwabben naar binnen te spelen. Met frieten. 

Ik had gisteren een T-shirt aan en mocht dus meedoen. Moules à volonté, stond er verkeerdelijk op da bord. Na twee potjes en de helft van Brigitjes portie ben ik gestopt. 

'k Ga het niet zeggen tegen Copain. Maar dat is, zoals ik al gezegd heb, een ander verhaal. 

Dinsdag gaan aperitieven geweest met de schoonvader van mijn kleine. Lust ook wel een Jup. Meerdere, bleek.

Hij is zo'n beetje bevriend met een voorzitter of medewerker van een rallyclub uit de Vlaanders en wist te vertellen dat er serieus wat gefoefeld wordt met de inschrijvingen van de rally van Staden. Ze hebben blijkbaar te veel inschrijvingen, al meer dan een maand, zeggen ze. Maar ze willen die niet bekend maken. Om vriendjes en 'dikke nekken' alsnog te kunnen laten starten. Dixit 'schoonpapa'. Dat was om één uur, na de consumptie van een liter of twee Jup. Hij had het al moeilijk om de 'R' uit te spreken. Maar de helft zal wel waar zijn.

Mijne maat heeft de manieren van een aardvark en mag zijn supermaxibestelling om onduidelijke redenen niet meer in de frituur verorberen. Op het terras mag wel. Nog net. 

Ik was al een tijdje klaar toen copain om zijn dessert ging en mijn werkgever arriveerde. 

' Ha de Vroum!' 'Het frietkot aan't leegeten?' 

Met een veel te brede smile en na een veel te joviale klop om mijn rug zetten mijn baas zich rechtover mij. De uitgekooten had wel een frisse Jup mee. 

'Ze zijn dat varken dat je maat besteld heeft aan nog het dood doen.' Grapte hij. Hij was blijkbaar goed gezind. Ik werd het minder. 

' Heb je al eens naar die bakken gekeken die ik van tnet gehaald heb?' Viel hij met de deur in huis. 

Ik had 's morgens al vluchtig rondgesnuffeld. Zaterdag, congé, en je baas komt je lastig vallen. Overuren zijn dat volgens mij. 

' Nee patron. Nog geen tijd gehad.' Hij geloofde me niet. 

' Maar om eerlijk te zijn patron, eeuuch, er zijn er twee bij waarin ge nogal gespannen zou zitten als ik da mag zeggen, patron.' 

De 'patron's' volgden mekaar nogal vlug op. Niet mijn gewoonte. Maar stel je in mijn plaats. 

Je moet eens aan je baas vertellen dat èm veel te vet is om plaats te nemen in zo'n machientje.' Zonder ontslagen te worden. Zoals verleden jaar. 

En, ik had al wat Jups geconsumeerd. Dat heeft zo het effect van waarheidsserum bij mij. 

'Ja, 'k dacht het ook. Maar bekijk het morgen of vandeweek een keer. Als je iets vind dat me zou aanstaan moet je het maar mailen, Vroum.' Je weet wat ik ongeveer moet hebben en hoeveel het mag kosten.' 

'Maar eerst bik. Ik heb honger gelijk een paard.' 

Copain was gearriveerd met de plateau collesterol. Drie Jups, een grote met stoverij en mayo voor de baas en drie bouletten plus een lookworst voor hem. 

Ik deed teken dat ik weg wilde.'Voor thuis.' Excuseerde hij zich. 

We wensten de baas 'smakelijk eten en vluchtten.

Recht naar 't café want copain z'n tuut stond daar nog. 

Aléé, nog éne. Kwamen we overeen. 

Om vijf in de namiddag herhaalde copain dit nog eens maar we zagen het onzinnige van die woorden in en stapten we op. 

Ik had twee uur om te recupereren.

't Gaat volgende week nie zijn. Rondborstige Sabinne heeft op tv gezegd dat het mooi weer zal zijn. 

Gisteravond de laatste rally pow-wow van de maand gehad. 

Benneke en zijn darling zitten voor een week of twee in't buitenland. 

Kevin wist gisteravond te vertellen dat ze over de Rally van Staden al serieus aan 't melken zijn. 

Ze zouden daar al met een volle deelnemerslijst zitten maar willen niet zeggen wie er allemaal ingeschreven is. ' Om nog enkele vedetten of locale vriendjes te laten starten.' Weet hun Roeselaarse vriend. En die kent er wat van. 'Foefelare in de hoogste graad.' zegt èm. En, de kleine garnaal is weer de dupe. 't Is overal hetzelfde. Eerst de dikke nekken en dan het plebs. 

Het enige goeie nieuws is dat de 'Fast' van de partij is. Dat klein manneke gaat al die andere 'Rallygoden' weer eens naar huis rijden. 

't Is maar goed ook. Zo kennen ze hun plaats. Al weet ik niet of ze het vatten. De uitvluchten raken op bij velen. En sommigen hebben ze al allemaal gebruikt. 

De baas is vandeweek bij me geweest in d'oude garage. Niet om me te controleren, hij had een Jup of vier mee. Gekoeld! 

Na wat rond de pot draaien begon hij over hetgeen dat hem daar bracht. 

Hij wil ook een oude tuut. Om samen met den André aan die Franse tourkes mee te doen. 

Hij had een paar foto's mee van bakken die te koop stonden. Ik heb hem er direct twee teruggegeven. Ik werk aan geen Engels oud ijzer. 

Mag alles eens op tinternet bekijken en dan mijn gedacht zeggen. Tegen m'n baas! Dat gebeurt nie vaak.

De schuld van Copain. En zijn Benny. En zijn aanstaande schoonzoon. 

We weten al een tijdje dat ons homokoppel gaat trouwen. 

We weten nu ook wanneer, zodat we die datum kunnen vrijhouden. 

We weten echter nog steeds niet wie de "Mikado" is. 

Ge ziet da niet aan die kerels. Ik heb er nog geen van de twee in een rokske gezien. Het blijft gissen. 

Deze aankondiging moest natuurlijk gevierd worden. 

Da ziet ge van hier. 

Ik zag het van ginder. 

Maar rond elven zag ik het iets minder. 

Gelukkig stond ik aan de andere kant van de omheining. En in neutraal.

Je moet eens op café gaan waar niemand je kent met een knuttel van bijna zestig, die vijf pinten kan drinken en er twintig wil achteroverslaan om stoer te doen. Ik voelde mij babysit. 

Omdat hij, zoals verleden jaar, in mijn tempo meedronk bestelde ik nu halve liters Jup. Gelukkig ben ik getraind. 

We hadden om twaalf uur met de dames afgesproken in een café niet ver van de haven. Ik had mijn gelegenheidsdrinkebroer wat kunnen intomen, hij kon de 'R' nog uitspreken, en na apero één vertrokken we voor de apero twee. 

Tegen alle verwachtingen in was het mooi weer en konden we terrassen. 

Cornetje was gekleed alsof ze in St Tropez zat en ik had een veel te spannende jeans aan. 

Haar moeder trakteerde met een kilo 'gèèrnoars' en de Jup was beter dan in 't ander café.

Roger viel in slaap en zei dat van de zon was. 

Iets na drieën 'Mussels à volonté' wezen eten. Gelukkig was Copain nie mee. Maar dat is een ander verhaal. 

Tegen halfvier kregen we de indruk dat we in Siberië zaten en vertrokken we. Brigitje kreeg koud, je kon er niet naast kijken. Wat Roger ook niet deed, de zeemlap. 

Een een half uur wandelen later met een veel te spannende jeans besloten we huiswaarts te rijden. 

Brigitje wilde niet stoppen onderweg. 'Te koud.' Zei ze. 

Strontweer.

Sinds Brigit denkt dat we een relatie hebben moet ik van tijd optreden als haar eigendom. Zoals in de congé een weekend naar haar moeder gaan. 'Om te bewijzen dat het nog dezelfden is als verleden jaar.' Zei haar ma.' 't Is een tijd anders geweest.' Voegde ze er aan toe. ' Weet ge....' 't Cornetje liet haar niet uitspreken. Ik keek gekwetst. Weer een specialleke te goed.

Verleden jaar was 't de zaterdag Bbq en de zondag apero in Blankenberge met Roger. Vandejaar viel de bbq in't water, letterlijk, en de apero stuitte aanvankelijk op een veto. Roger was verleden jaar nipt ontsnapt aan een delirium. En het was mijn schuld. Wist ik veel dat èm die voormiddag meer pinten gedronken had dan anders in een hele maand? 

't Is nochtans een geschikte kerel. Werkt voor de plaatselijke visserij en prutst in zijn vrije tijd aan een oude moto. Kan er nie over zwijgen en moet hem aan iedereen tonen. Om mij te interesseren heeft dat ding twee wielen te kort maar 't is nog altijd beter dan voetbal. En! Er staat een frigo in zijn garage. 

Twee uur naar die moto kijken later, kwam m'n ros geval ons bevelen om te komen eten. Roger had nie veel honger meer. 

Nog twee uur later vertrokken we naar de camper. De sfeer is altijd iets speciaal in zo'n ding en ik had nog iets te goed. 't Beste van de zaterdag moest nog komen.

Bad news travels fast. 

't Is ook al een tijdje geleden dat ge je rijbewijs gehaald hebt, zeker?' Ik stond in de stock naar de verschillende afsluitingen te gapen toen Staf me aansprak. Ik draaide me om hem van antwoord te dienen, ben nu eenmaal licht geraakt, toen ik me bedacht. Staf is de oude baas van de stock en helemaal gene slechte. 

' Je hebt zo één vandoen, Vroum.' Hij wees op één van de duurste exemplaren. ' Ze verkopen als koekebroodjes sinds ze aant café staan. Als er nu nog iemand de eerste van de rij een draai geeft, heeft de cafébaas in de laatste twee jaar een volledig nieuwe afsluiting van zijn klanten gehad. Goeie truuk dadde.' 

Mijn interesse was gewekt. Als er nog cafégasten de boel daar in de vernieling hebben gereden wilde ik dat graag weten. Da zou van pas komen bij mijn verdediging.

' I am from Barcelona. I know nothing.' Staf imiteerde Manuel uit die klotefeuilleton van vroeger. 

'Wie gaat die boel plaatsen, Vroum?' Vroeg hij zonder op mijn antwoord te wachten. 'Gij toch niet. Je gaat daar voor lul staan. Iedereen gaat op je poten staan kijken met een Jup in hun hand terwijl jij aan het klooien bent. Want jij zult dat niet geplaatst krijgen. 't Is gene bougie indraaien hé?.

Hij stond me daar met zijn gerimpelde breedsmoelmkikkergrijns een beetje uit te lachen. Ik bleef cool. Gelukkig. 

'Weet je wat Vroum? Betaal Dominiek vijftig Euro en mij een Duvel of drie en we zorgen ervoor dat het spel tegen vanavond geplaceerd is. Je moet je van niets aantrekken. Hier, geef dit af aan de kassa. Wij brengen de boel mee.' 

Een half uur later nipte ik, drie dagen overuren lichter, aan mijn eerste Jup van de dag. 't Was nen zuurderen dan ik verwachtte. Gelukkig waren de volgende van betere kwaliteit.

Dat waren de laatste woorden van de cafébaas tegen mij gisteravond. 

Effe recapituleren.  

Gistermiddag om elf samenscholing in de toonzaal. Baas en bazin spelen voor één keer garson en serveuse. Iedereen moet aanwezig zijn en blijven tot half één. Ze maken met iedereen een praatje en het komt niet op een Jup. 

Is het om hun geweten te sussen of omdat ze blij zijn dat ze onze smoel voor drie weken niet zien, ik weet het niet. We zijn betaald tot drie uur, dus mij hoor je niet klagen. 

In plaats van flesjes waren het dit jaar blikjes. Zeer tot ongenoegen van Anton. Onze gekwelde mechanieker heeft een hazelip en bij iedere slok uit een blik vloeit het bier langs zijn wangen. 'k Weet het, je mag er niet mee lachen, maar er zijn zo veel dingen waarmee je niet mag lachen. En! Hij zegt ook maar 'Vroum' als ik er bij ben. 

Hij heet eigenlijk Antoine en corrigeert iedereen die 'Toane of Anton' tegen hem zegt. Ik heb het een keer bijgehouden. Echt niet te doen. En niemand die hem 'Antoine' noemt. 

Ben één van de eersten weggegaan. De potschijters en de verkoper blijven het langst. Gatlikkers en bazenpoepers heb je overal. Gelukkig trappen mijn bazin en haar compagnon niet in die meesmuilerij. 

Het kan niet zo slecht gaan in de garagebuseness want ze hadden nog voor een verrassing gezorgd. In plaats van 'éne met esp of éne met kees' was het bbq in 't café. En een vat!

'k Zal 't geweten hebben. 

 Nu eerst naar de stock met een gedeelte van mijn congégeld en de schade gaan herstellen. D' eerste Jup's van de apero zullen zure zijn.

'k Zal 't zeggen Walter!' Bibbi is weer de klos. 

Nu, de klos is een beetje overdreven. Ik heb 'carte blanche' zoals de Antwerpenaars zeggen. En! Een lapdinges. 

Vandeweek van al de autootjes, samen met de gasten die ermee rijden, de mankementen en onderhoudsgegevens gaan opslaan. 'k Moet zeggen, er zitten daar serieuze dikke nekken tussen. Ze denken dat, omdat ze met een plastron naar hun werk gaan, de mens in een overall een achterlijke aap is. Ze weten echter niet dat hun 'Fleetmanager' , een bazenpoeper eerste klas, mij gevraagd heeft om een beschrijving van de staat van hun karretjes te rapporteren. 

De normale gasten kregen op mijn lapdinges een geel bolletje, de kerels die ik goed kon verdragen een groen en de dikke nekken een blauw. 

'k Ga zeggen, ik haat blauw. 

De rally van Staden is nog meer dan een maand van hier en 't is weeral spel. 

Ze gaan nu de inschrijvingen geheim houden. 

Zo kunnen ze meer manipuleren, zegt de Kevin. Nu gaat er niemand zien wie ingeschreven is en wie niet. Alle 'would be' vedetten gaan deze keer wel aan de start staan. Een paar klojo's in een klein karretje zullen wel de dupe zijn. 

't Is Kevin die het zegt. 

k wist niet wat 'klojo's' waren. Nu wel. Gastjes die Staden niet zullen rijden. 

Vandaag nog een beetje gaan opruimen en om elf boeken toe. En mondje open. De Jup staat al koel. Eerst om elf apero op 't werk en om twaalf in 't café, bokes met paté en andere toespijs, overgoten met een vat godendrank. 'Op kosten van de firma.' Zei de baas. ' Firma's' verbeterde de bazin en klopte op zijn rug. Ze komen goed overeen sinds ze uit elkaar zijn.

Ik had hem horen discuteren tegen de baas en mijn naam was een paar keer gevallen. Niet echt de naam die ik van mijn moeder kreeg maar uit de beschrijving kon ik toch uitmaken dat het over mij moest gaan. 

Ik ben uitleg gaan vragen. De baas zei dat ik moest verdwijnen. Gerdy zei dat hij me nog wel zou vinden. Ik heb gezegd waar ik een uur later zou zijn. Zo waren we alledrie aan het woord geweest en moest hij niet zoeken. 

Gerdy kwam binnen, dus. Ging aan de toog staan en bestelde er één. Ik zette er twee tegen. Hij verstond er zich niet aan. Ik wel. Het kan er van af. Uren genoeg gemaakt aan z'n kar. 

Na Ieper is er betrekkelijk weinig op de rallysitekes gekomen. We hebben ze met ons klubke eens in de gaten gehouden en hebben er een soort klassement van gemaakt. Allemaal copy-paste, zegt Kevin. Onze meningen waren verdeeld. 

Er is er daar één die zijn helm en zijn gareel kwijt is. 2000 euro, mijn kloten. En dat laat hij zomaar slingeren om op café te gaan. Zo heb ik het toch begrepen. Ik vrees dat hij het niet meer terug ziet. 

Vandaag word weer een sombere dag. André heeft gebeld of ik ten tienen niet kan komen helpen om Mortitia op te laden. De Italiaanse is volledig afgewerkt en hij doet ze mee naar zijn stekje in France. Dat is al de tweede die vertrekt. Gelukkig is ze niet verkocht. Hij gaat er ginder mee rijden zegt èm. 

De eerste rally waar we naartoe gaan is de vijftiende augustus. Ik weet nie over wat we het zullen hebben tijdens de apero straks.

Gelukkig zijn er twee mekaniekers elders gaan werken anders hadden er twee aan de dop gestaan. 

Baas en bazinneke lopen niet erg gelukkig rond. ''t Is als afgesneden met een mes.' Heeft de bazin laatst tegen Brigit gezegd. De verkoper verdient de choko op zijn bookes nie meer. 

Als ik in d' oude garage bezig ben, zoals vandeweek, mag hij naar de keuring. Zo kan hij ook een pintje gaan pakken zonder dat zijn vergissing het weet. 

Niet dat het een slechte kerel is maar ik heb toch altijd een beetje leedvermaak als de plastronnekes het moeilijk hebben. Ze moeten in het algemeen maar niet zo neerbuigend doen over de 'vuile vingernagels'.

Ieper heeft me verleden week kunnen bekoren. Ik ben nog altijd niet stapelverliefd op die naaimachientjes maar in handen van de Fast en zijn collega's zijn ze het zien waard. Als er echter mindere goden aan het stuur zitten begin ik algauw te geeuwen. Geef mij maar een WRC of zelfs een goeie oude Groep A. 

Een paar met een voortrekker gezien die toch nen hoed verdienen. 'Chapeau' dus. Alleen den dezen die nu in de Belgische kleuren rondrijdt moet zich geen illusies maken. 'He's good, but not that good.' Die van verleden jaar is beter. 

Doordat ik het allemaal vroeg moe ben is Copain en de twee trouwers een kp of drie alleen gaan bekijken. Ik kan me wel enkele uren bezighouden met naar de service te kijken. En naar de mooi teefkes. 

Onze piloot zien toekomen met een kappotte chargebuze. 't Duurde nogal tegen dat èm er goed onder zat. 

Bij de Fast was er ook iets dat wrong. Het machien heeft heel de tijd aan de borst gelegen. Dat lapdinges wil ik zeggen. Niet veel tevreden gezichten gezien, daar op dat moment. Of 't waren die van de onnozele kiekens die van boven stonden te kijken. Maar wisten die veel. Dat het gratis drank was, ja maar voor de rest? 

Ook nooit zoveel menskes met zo'n lintje om hun nek gezien. Ge moet bijna een 'speciale' zijn om er geen om je nek te hebben. Ik had er geen om. 

Vrijdag avond in de plaatselijke 'marollencafé' geweest. 't Boerenhol. Op de Leet aan 't tweede service. Schitterend cliënteel. Ook eens doen. 

Zojuist op dat forum gelezen dat onze underdog een andere tuut gaat moeten zoeken. En dat de Pat zijn geld alweer op is. Die mannen weten er toch veel van zulle. Man man, waar halen ze die informatie. Ik ben daar jaloers op. 

Als er iemand van jullie weet waar de drie C' in de titel voor staan, krijg die een cadeau. 

Tip: het heeft met ' Vuile vingernagels' te maken.