'Vroumke, je houd van BBQ hé?' 

'Jep' 

'En è goe glas gerstenat kan er ook in, toch?' 

'Yep' 

'En als de combinatie gratis is, is dat toch mooi meegenomen? 

'Jep' 

Ik speelde het spel mee. Gratis m'n tonneke vullen is nu niet iets waar ik niet tegenop zie. 

'Ewel Vroumke, ge moogt morgenamiddag mee met ons naar het wereldkampioenschap BBQ. 

'Honderd bbq's die hapjes klaarmaken en ik betaal de boel. Voor één keer hé, we gaan daar geen gewoonte van maken.' En in zijn enthousiasme, tegen Copain. ' Gijlie mogen ook mee als ge wilt, dan zijn we met tien.' 

Dat laatste zinde de Cornet niet echt maar ik was de enige die het zag. 

Het vooruitzicht om deel te nemen aan een schranspartij verzachtte de pijn van Kasterlee. 

Gisteren in de stad van Torhout. 

Den ene bbq naast den andere. 

Veel spek op vele manieren gegeten. Ma 't blijft spek. 

Stukjes zalm ter grote van mijn duimnagel. Je kon ze opzuigen met een strooitje. Ge moet er maar opkomen. Twee bonnekes aub.

Copain, wiens lompigheid nu ook in de WestVlaanders een begrip aan't worden is, kon geen weg met die klotevorkjes en nam de zalm tussen duim en wijsvinger. 

Het eerste stukje werd geplet en kuste moeder aarde. Bij het tweede beet hij in zijn vingers. 

En het was niet bij de zalm alleen. Je moet hem eens een gehaktbal uit een tipzak zien halen. Z'n twee vingers zijn dikker dan de omtrek van de zak. Hij loste het tenslotte op door de twee ballen in zijn mond te gieten. En ze waren heet!! Gloeiend heet. Hij moest geen tweede portie meer hebben. 

We hebben drie toeren van die tentjes gedaan tot alle bonnekes op waren en zijn dan voor de rest van de dag gaan terrassen met heel de bende. Het was wel geen Jup maar met een verbrand verhemelte smaak je dat niet echt. Ik denk dat je Copain tafelbier mocht geven. Hij zal nog een tijdje niets smaken. 

Toen we terug in't café waren zat de Benny er nog. Hij had op zijn lapdinges gezien dat onze piloot niet had gewonnen. Jammer, maar dat verlichte toch ietwat de teleurstelling van niet geweest te zijn.