Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
03-07-2015
Meester Fast
03/07/15
Nie gaan werken vandaag wegens te rap gewerkt in't verleden.
Tijd voor mijn bedenkingen bij Ypres van verleden weekend.
De Cote à l' os in Den Anker: Drie maal Very good!
De sfeer in Boezinge: Niet te evenaren.
De Historiek's: Sommige minder Historiek dan de gsm van Copain.
De shakedown: Teleurstellend maal vier.
De vrijdag: Lang.......
De rokjes: Kort
De service: Dellecour scoort. Meermaals volgens mij.
Copain: Dorstig als nooit tevoren.
Bockor en Sas: Went nooit.
De Fast: Verstand komt met de jaren.
Den auto van de Fast: Onze maandag is zijn vrijdag.
De zaterdag: Nog langer.......
De Would be champions: Nog een jaartje naar school.
Gisteren in de garage. 14;00 uur, 35° in de schaduw, 40° in de carrosserie, te warm om te spuiten.
Komt er een dartel wijveke bij me staan en begint tegen me te praten.
't Wijveke:
Vroumke, we zijn vanmiddag mogen naar huis gaan van de baas wegens te warm.
Ik, blij voor haar:
Ewel, gij hebt nog een goeie baas sè.
't Wijveke, gevaarlijk dichtbij komend:
'k Moet het aan jou vragen van je bazin,"
Ik. Op mn hoede, want dartele wijvekes komen nogal zelden tegen me praten. Euhh, in de garage, bedoel ik.
"Ja, zeg ès."
't Wijveke:
't Is eigenlijk om te vragen of je mijn ambrejaas nog kunt plaatsen tegen dat ik naar de fitness moet? Te vijven....
Ik, terwijl ik met een dweil mn zweet van de vloer veeg:
Sprakeloos.....
Toen ik me oprichtte met een kletsnatte dweil in mn hand en naar mn bazinneke keek, zat ze te schokken van't lachen, de tééve.
Ik, zonder het dartel ding nog een blik te gunnen, naar de geaircondisioneere verblijfplaats van dat stuk verdriet en de rest van de dag vrijaf genomen.
Ze kon het begrijpen. En had de meeste leute van de wereld.
Vandaag te vijven begonnen en ten twaalven naar huis. Of naar 't café.
Goeien dag, mijnheer. Het begon normaal. Mag ik Uw papieren zien? So far, so good. Papieren in orde, een mens moet het niet zoeken.
Maar zoals zij die mij kennen, weten, kan da nie lang duren. 't Is sterker dan mijzelf. Mag ik niet blazen, mijnheer
De flik keek op van de verzekering en reageerde gelijk de meeste van die blauwhemden. Gepikeerd. Ewel, weette wat? Ge moogd blazen, maar wilt ge eerst uwen koffer openen?
Oei, da had in nie verwacht. Shit.
Ik was juist bij de Berten langs geweest en had twee konijnen gekocht. De Berten had ze al van kant gemaakt, want levende konijnen zouden in de koffer nogal wat rommel maken.
Ik stond op het punt Waarom? te vragen maar deed het niet, de meeste van die gasten zijn niet goed in het quizzen.
Koffer open, dan maar.
Ola! De reactie had het midden tussen triomf en leedvermaak. Is mijnheer aan het stropen geweest? Mijn zelfvertrouwen kreeg een deuk. Niet dat ik bang werd maar hoe moet ge, aan niet bijster verstandige mensen, het verschil tussen een haas en een konijn uitleggen?
En ik had geen zin om de Berten er bij te lappen.
Ik probeerde voorzichtig. Ge ziet toch dat het konijnen zijn en geen hazen? Mijn toon was niet deze dat hij verwacht had... Luister hier, mijnheer. Vervoer van illegaal geslachte dieren is verboden, of ze geschoten zijn of niet. Ga het maar uitleggen aan mijn collega in de auto.
Toen ik de deur van de camionette opende zag ik de Willy zitten. En hij had leute. De vortzak. Bleek dat ze me zien staan hadden bij Bert en een beetje met me klooiden.
Je bent toch nie boos é, Vroum? 't Is de slechtsten nog nie.
Je kent ze wel, een bende roode koppen die in kaki jassen met veel te veel zakken samenkomen om beestjes dood te schieten. Ze rijden bijna allemaal met een Engelse 4x4 die de rest van't jaar in panne staat. Ik heb een hekel aan dat soort gasten. Dat ze naar de beenhouwer gaan zoals wij.
Beestjes doodschieten. Vo de leute. Met loden balletjes. Wij mogen geen lood in onze benzine en die luls verschieten elk een paar kilo, per dag, op onze akkers. Waar onze prei op gekweekt wordt en onze koeien grazen. Ze zouden dat beter eens aanpakken bij de milieudienst.
'k Heb hem toch goed doen verschieten. Hij liep op de zijkant baan de baan en ik op zo een meter of tien goed op de remmen. Jammer van de bandjes, maar fuck, ik heb het ervoor over. De panikeurs lagen met twee op de grond. Vant verschot of de drank? Geen haas die tzal weten.
Vanmorgen vroeg wakker gemaakt door de regen die op de camper kletst. 't Heeft zn charmes.
Gisteren iets na tweeën.
Iets te laat om nog iets zinnigs uit bibbi te krijgen.
Tingellingeling........ Cornetjes's gsm'ke.
De bazin. Of Vroumke de baas eens wil bellen.
Nee dus.
Is er iets? Brigitje is nu eenmaal hulpvaardiger dan ik.
Of we niet naar Wervik konden afzakken. Er was daar iets te doen met ouw ketels en er waren er enkele te koop.
'Dat em mn ballen kust. 't Is zondag en congé.'Het klonk iets gortiger.
Het werd diplomatischer gebracht.
'Vroumke heeft nogal uitbundig geaperitiefd en zou de weg naar daar nie meer vinden. Nee, zijne gps ook nie.' Lachte ze. Zonder te liegen.
De rest van de namiddag lopen piekeren over welke tuut het wel ging. 't Is è raar microopske, da autogedoe.
Alléé, ben weg, 'Krijg koud en dr ligt hier op ne meter è warme stove.
Donderdag zonder malheuren of ommetoeren in Staden geraakt.
Kon ook nie anders, ik reed.
d' Eerste ronde was al gereden, dus Copain had honger.
Waarschijnlijk de enige die van de drie worstenkramen een exemplaar verorberd heeft. Na elkaar, den tweeden besteld aan het middelste kraam toen hij nog met de rest van de eerste in z'n pollen stond. Aan het derde dachten ze dat hij met hun ballen aan het spelen was.
Mij kon je twintig meter verder de kerk zien bewonderen...
Blijkbaar schort er toch iets aan het onderhoud van de WRC's want er waren er al twee naar de vaantjes. Na enkele kilometers.
Nu, 't is mijne portemonnee niet.
Paar skoone dingen gezien van mindere goden.
Minder skoone ook. Er waren er een paar bij die niet met pot polyesterplamuur zullen toekomen.
Na de derde boucle een toertje servicepark gedaan.
d' Ambiance is niet meer zoals weleer, vonden wij toch. 't Was er stil.
't Is weeral een tijdje geleden dat ik hier terecht kwam.
Geleden van Tielt dat we nog naar ne rallywagen gekeken hebben ook. In 't echt, wil ik zeggen.
Het feit dat onze favoriet van verleden jaar zijn verstand heeft teruggevonden, en in dezelfde beweging; een auto naar zijn maat, (lees: portemonnéé) heeft ons er toe gebracht om morgen naar Staden te trekken.
Dat in ons clubke, na een reuze-powwow, de plooien weer zijn platgestreken, is ook een reden.
Ik moest even slikken. Wat wilt ge, 't is moeilijk praten met uwen mond vol braadworst.
Ik dacht nochtans dat ik het redelijk voor mekaar had. Midlifecrisis achter de rug, gezonde dochter en dito kleinkind op de wereld gezet. (Dat laatste laten zetten.) Redelijk vast werk en mijn stulpje bijna afbetaald.
'Kan nie klagen.' Dacht ik.
Tot Zondag, tijdens de rallysprint in Dadisele.
Ik was, samen met Copain, in Moorsele de braadworstenverkoper een plezier aan't doen, ik één en hij twee, toen iemand tegen een gastje liep waardoor een friet of drie van hem op de grond kletste.
In het gedrum had èm nie gezien wie de snoodaard was en hij richtte zich tot mij.
'Kunt ge nie kijken waar ge loopt? Marginaal?'
Zoals gezegd, ik stond met mijn mond vol tanden. Worst, eigenlijk.
Mijn brein daarentegen, stond onmiddellijk in 'Ninja-modus', en overschouwde het mogelijke strijdveld.
Bij de 'vijand': Vier gasten in modieuze anoraks en dito boots, waarvan één even groot als mezelf. De kerel, niet de botijn.
Aan mijne kant: ikke natuurlijk en Copain. Alleen, mijne maat had in iedere hand zo'n stuk zwijn in een broodje. En, 'No way' dat hij die ging laten vallen in geval van een dispuut.
Ik werd echter gered door de vrienden van die gozer.
'Ewèl Muile, gaat ge je laten doen?' Ze noemden hem 'Muile' Zou hij 'Donald' heten?
'Ei, gast, er zijn wel DRIE frieten van je op de grond gevallen hé.' Het sarcasme droop ervan af. Da waren geen maten.
'Van mij zou hij ze mogen oprapen. Alléé zeg het hem.' Ze waren bezig met hem te coujoneren en ik kreeg er bijkans compassie mee.
Tegen dan had Copain zijn half varken al op en draaiden we ons getweeën naar de loozers.
Het gesprek stokte. Het gezelschap keerde zich om en ging andere oorden opzoeken.
Zoals ik zei: Geen maten. Alleen marginalen in een mooie verpakking. Van Zalando.
Hopelijk kunnen ze op het eind van de maand hun huur betalen.
De grasmachien van Vera aan't nazien. In't zwart ja!
Komt Brigitje niet binnen zeker. In de week zien we elkaar nie veel. Kwestie van de spanning er in te houden, maken we onszelf wijs.
Ze had cake gebakken. Zei ze.. Ik had andere vermoedens. En niet alleen door haar gemaakt zwoele stem. De sloerie was gekleed alsof ze naar een aflevering van de Pinup Club moest.
Ik haastte me om de grasmaaier van de werkbank te halen en bezeerde me daarbij. Ik kon een vloek niet onderdrukken en opeens veranderde ze van toon...
'Wat ziet ge eigenlijk in da wijf?'
Ik: ????????????? Euucchhh.
De vraag moest blijkbaar niet beantwoord worden.
'Zijn haar tetten misschien mooier dan de deze?' Ze kwam angstaanjagend dicht met haar joekels en wachtte niet op een repliek.
'Of is het om dat ze altijd in een veel te korte rok rondloopt en ge zit te wachten totdat ge haar string ziet?
Ik keek naar het lapje stof dat rond haar eigen fraai gevormde derierre gespannen zat, maar zei niets.
Of vallen, gijlie venten, tegenwoordig op blonde stoten met een ventennaam???
Nee ik val op roste teven die Cornetje genoemd worden. Dacht ik, want er was niets tussen te krijgen.
Ze was koleirig en ik wist niet waardoor. Vera van het grasmachien voldeed niet aan de beschrijving, dus ik had geen idéé waardoor ik de midweekse stoeipartij aan mijn neus voorbijgaan zag.
'Eet uwe cake maar alleen op vanavond!' En weg was ze.
Ik wachtte tien minuten en belde. Ze was afgekoeld en kwam terug.
Na wat geflikflooi wist ik de oorzaak. En de identiteit van de boosdoenster.
Als ik vloekte mag ik geen ' Kurva' meer zeggen.
Wijven. Om horendol van te worden. Gelukkig zitten er interessante openingen in.
De cake stond vanmorgen nog onaangeroerd op de keukentafel.
Ben weer een tijdje afwezig geweest. Mijn excuses aan de fans.
Te veel naar de 'Hiehoehadme' gemoeten de laatste tijd.
De dokter dus.
Een beetje uitleg.
Verleden jaar bij de dokter een anaal onderzoek moeten ondergaan. Kwestie van te kijken of mijn anus nog intact was, voorzeker. Die zelfde avond na het het nuttigen van de gebruikelijke Jups, ineens beginnen zingen. Niet met de originele tekst maar iets dat ik ter plaatse verzin. Dat gebeurd nog en is niet om aan te horen.
Nu, ik begin daar ' He, who had me with his finger.........' te zingen op de tonen van het liedje 'Killing me softly' van één of andere zwarte zangeres. De lettergrepen pasten wonderwel, vond ik, waardoor ik het nog een paar keer herhaalde.
Copain verstond er niets van en keek me, zoals gewoonlijk, nogal stom aan. Brigitje daarentegen, was meteen mee. De roste tééve.
Sindsdien zegt zij 'Hiehoehadjoe' als ze over mijn dokter spreekt. Om in het Engels te blijven spreek ik dan van 'Hiehoehadme'.
Net terug van ophalen idioot. Om in de sneeuw te stoeien met je machien moet je kunnen rijden. Bestaat er geen boek 'Autorijden voor Dummies?'
De eindejaarsbleus zijn voorbij en de Nieuwjaarskrampen horen tot het verleden. Dus. Blogje krijgt weer aandacht.
See You.
Een maand of wat geleden is de baas in een vroede coleere met de klote Lancia naar de France gereden.
Nu, in een coleere is veel gezegd. Den André had er eerst moeten voor zorgen dat èm z'n geld zou terugkrijgen.
In tegenstelling tot Morticia was den baas zijn callut geen Italiaanse diva. Eer een kreng. Niet te starten, de één kortsluiting na d'ander en geen schoonheid.
Gekocht met te veel Ricard op en beklaagd na een dag. Zot zijn doet geen zeer en rijke mensen zijn raar.
Veertien dagen later zijn we op een mooie zaterdagmorgen vertrokken naar Mofrika en naar huis gekomen met een redelijk mooie Opel Commodore 2800 GS/E van 't jaar '72. Nen oranjen met vinyl dak.
En de motor werkt! Schiet en poeft wel een beetje maar daar gaan we aan werken.
Maandag aan begonnen en vandaag voortgedaan. Vierde project in vier jaar.
Een gast van de invoerder kwam zich moeien. Baas en bazin liepen een beetje zenuwachtig.
Na de middag komt die kwast bij ons en vraagt van wie die spleetoog op de parking van't personeel is. Buiten ik, rijden ze hier allemaal met 't lokale merk.
Ik had al binnenpretjes toen ik mijn vinger opstak, zo, gelijk een broekventje. 'Ik mijnheer.' Zei ik onderdanig. Het toonje zorgde ervoor dat de bazin zich moest draaien om niet in een lach te schieten.
'En waarom rijdt gij niet met een auto van ons?' Dacht die kwistenbiebel nu echt dat èm hier iets kon bewijzen?
'Omdat 't kamelot is.' Antwoordde ik droog. Op totaal andere toon. De bazin draaide zich terug naar ons.
Mijn antwoord verraste hem blijkbaar want het duurde een tijdje voordat er iets anders uit zijn mond kwam. Buiten de lookstank.
' Kamelot? Legt een keer uit als ge wilt.'
'Ewel menéére, wa denk je dat ik aan het doen ben?' 'Hele dagen ben ik bezig met het vervangen van lampjes, ruitenmechanisjes, en gebroken hendeltjes. Tuuts gaan depanneren die niet meer starten of ergens te velde stilvallen. Van auto's die met moeite hun pamper zijn ontgroeid. Ik versta het niet dat de mensen nog met die brol willen rijden.'
' En kga je nog iets zeggen, mijnheer de teveel betaalde ...........'
Verder kwam ik niet.
De bazin kwam diplomatisch bij ons staan. Was die knoop van haar bloes opengesprongen en had ze het niet gemerkt? Ik weet het niet maar die klojo was onmiddellijk zijn focus kwijt. Mijne focus was ook verlegd overigens. Het blijft een rossevel, de tééve..
Toen ze wegging schudde ze met haar vuist achter haar rug. Wat had ik nu weer misdaan?
't Begint weer te beteren in de garage. 'k Ga weer met plezier gaan werken.
Vandaag om zeven beginnen en om twaalf gedaan. Dat maar gauw noen is, dan kan ik aan den Frits gaan werken......
Sinds de Carlo met zijn kloten buitengevlogen is doen er op't werk een paar raar.
Bart is de laatste tijd niet te vreten. Hij was vroeger al een pietje precies maar nu loopt hij rond gelijk een anaal gepenetreerden. Eén die het tegen zijn zin tegengekomen is. Of wat dacht je?
Hij had gisteren Monkie als slachtoffer uitgekozen.
Monkie, je krijgt hier algauw een lapnaam opgeplakt, is Sam, onze nieuwe carrosier.
Monkie, vanwege de apenootjes, weet je wel. Hij is ondertussen gestopt met de ganse dag van die noten te eten. Te laat.
't Ventje moest een beetje helpen in de garage om een koppeling te vervangen en het duurde te lang volgens de zelfverklaarde meestergast. De lul kwam dat nogal luid verkondigen en schoffeerde Sammeke nogal.
Onze laatste aanwinst lachte, liet alles vallen, ging zijn handen wassen en vertrok.
De gepenetreerden had er voor gezorgd dat ik een uur moest overwerken. En, hij wist het want toen ik naderde verdween hij. We bespreken dat nog wel.
Een uurtje later kwam bazinneke vragen of ik het gsm-nummer van Sam had. 'Nee' loog ik.
Gisteravond nog onze Monkie aan de lijn gehad. Met jonge gasten doe je niet wat je wilt. Nogal moeten inpraten op hem anders mocht ik weer full time gaan werken.
Vandaag eens met de bazin gaan praten. Ze mag onze gefrustreerde Bartmens eens de levieten lezen. Want zo kan het niet verder.
Vannacht laat thuisgekomen en vandaag nie gaan werken.
Gans de week s'avonds met lijm en papier rondgetjoold. Met Bob, sorry, Swa de bouwvakker.
Om foto's van André aan houten panelen en paaltjes te plakken of te timmeren.
Geen miserie gehad dit jaar. 't Is anders geweest. Ofwel zijn het allemaal mietjes geworden of beginnen ze ons te kennen.
Gisteren dan al die rotzooi gaan ophalen. M'n garage ligt vol met hout voor de haard bij Brigit. Is gezellig als we op het schapevel....We dwalen af, we dwalen af.
Daarna naar de reuze-powwow van den aannemer geweest. Jup en food for free. Again.
Nee, hij is niet verkozen. Maar heeft veel bijgeleerd. Zei hij, rond drie uur vannacht.
'Kenter ier ètwien ne vloerder die in't zwart werkt?'
Zaterdag, tijdens de apero werd die vraag gesteld aan de patron. Luid genoeg zodat iedereen, die dat wilde, het hoorde.
Door een gast die we al eens in't café gezien hadden. Een ingevoerden. Uit 't Kortrijkse. Een schoolmeester. Wist de patron.
Heeft het huis gekocht van Geerolf, de kantonnier, had Brigit gehoord.
We geloofden er maar de helft van. Hij zag er uit als een controleur van de belastingen. Eén van z'n eerste broekje, dan.
Opletten geblazen met nieuw volk. Kan nooit kwaad.
'Een zwarte vloer is moeilijk om te kuisen, zulle manneke.' Antwoordde de bazin.
De baas hield zich afzijdig. Van ambetantenaren wordt hij zelf ambetant.
En dat zag er zo-één uit. Brilleke, debardeurke en veel te dure horloge. Dronk wel pinten en geen Leffe.
'Hé maat. Ge zijt hier nie in de Westvloanders zulle. Hier word nie in't zwart gewerkt.' Ik kon het niet laten.
Hij draaide zich, op een ietwat slome manier, op zijn stoel. Keek me aan en zei 'Patron, geef die twee daar één van mij.' Dacht hij ons daarmee om te kopen of was het gewoon een toffe pee?
'Wij zijn allemaal nette mensen die hun belastingen betalen en geen foefelaars gelijk jullie.' Ging ik door.
Hij keek me aan alsof ik Hebreews praatte. Misschien klonk het ook zo in zijn oren.
'Ik heb horen zeggen dat het rond Kortrijk het ergst van al is. Klopt dat?' Deed ik voort.
Hij draaide zich, weer op die nogal slome manier, terug richting patron en zei ' Geef die twee daar nog één van mij en zeg tegen die groten dat ik alleen tegen serieuze mensen praat.'
Dat was het startsein van een lang gesprek.
Een halve emmer Jup, met ons drieën weliswaar, en een container gelul later namen we afscheid van onze nieuwe stamgast.
Want dat wordt hij. Tegen beter weten in.
De patron kwam bij Copain en ik staan en vroeg 'En??'
''t Is geen controleur.' Was het oordeel van Copain.
'Een toffe pee.' Voegde ik er aan toe.' ' En! Hij draagt basketsluffers.' ' Of toch iets dat erop gelijkt.'
