Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
12-11-2012
Lege portemonees.
Voila zè, weer gedaan met werken. En weer online!
Weekske weggeweest en weekske gene computer.
Veertien dagen geen zin gehad ook. Gelul op't werk. Monkie is weggebleven en ik moest full time werken. Gelukkig is dat voorbij. Leve part time!
Gisteren met de gastjes in't café gezeten. En gedronken. Ze zijn naar de Condroz geweest.
Zonder mij. Veel gezien en een beetje gehoord.
Onze poulain is weer niet aangekomen. Heeft wel de ganse rally gereden.
Mooie passages van hem gezien, zeiden ze.
't Spel marcheerde niet bijster goed, dachten ze.
Maar ja, wij zijn geen professionals, waren ze zeker.
Hij gaat trouwens een nieuw spel moeten zoeken om te koersen volgend jaar. Het team waar hij bij reed, stopt. Geen verhuur meer.
Wegens slechte betalers. Doet het gerucht.
Hopelijk niet van ons manneke.
Denk het toch niet. 't Ziet er een serieuzen uit.
Slechte betalers, onze bazin heeft er ook. Ze melkt er genoeg over maar noemt nooit namen.
Er reden dit jaar toch niet zoveel verschillende piloten bij dat team zodat de insiders wel zullen weten over wie het gaat.
We gaan't een keer moeten vragen aan de Roeselarenaars. Misschien zien we ze in Sint Truiden.
Want dat is onze laatste rally. Van dit jaar.
En wij nemen geen sabbatjaar. Da ziet ge van hier.
Sinds de Carlo met zijn kloten buitengevlogen is doen er op't werk een paar raar.
Bart is de laatste tijd niet te vreten. Hij was vroeger al een pietje precies maar nu loopt hij rond gelijk een anaal gepenetreerden. Eén die het tegen zijn zin tegengekomen is. Of wat dacht je?
Hij had gisteren Monkie als slachtoffer uitgekozen.
Monkie, je krijgt hier algauw een lapnaam opgeplakt, is Sam, onze nieuwe carrosier.
Monkie, vanwege de apenootjes, weet je wel. Hij is ondertussen gestopt met de ganse dag van die noten te eten. Te laat.
't Ventje moest een beetje helpen in de garage om een koppeling te vervangen en het duurde te lang volgens de zelfverklaarde meestergast. De lul kwam dat nogal luid verkondigen en schoffeerde Sammeke nogal.
Onze laatste aanwinst lachte, liet alles vallen, ging zijn handen wassen en vertrok.
De gepenetreerden had er voor gezorgd dat ik een uur moest overwerken. En, hij wist het want toen ik naderde verdween hij. We bespreken dat nog wel.
Een uurtje later kwam bazinneke vragen of ik het gsm-nummer van Sam had. 'Nee' loog ik.
Gisteravond nog onze Monkie aan de lijn gehad. Met jonge gasten doe je niet wat je wilt. Nogal moeten inpraten op hem anders mocht ik weer full time gaan werken.
Vandaag eens met de bazin gaan praten. Ze mag onze gefrustreerde Bartmens eens de levieten lezen. Want zo kan het niet verder.
Vannacht laat thuisgekomen en vandaag nie gaan werken.
Gans de week s'avonds met lijm en papier rondgetjoold. Met Bob, sorry, Swa de bouwvakker.
Om foto's van André aan houten panelen en paaltjes te plakken of te timmeren.
Geen miserie gehad dit jaar. 't Is anders geweest. Ofwel zijn het allemaal mietjes geworden of beginnen ze ons te kennen.
Gisteren dan al die rotzooi gaan ophalen. M'n garage ligt vol met hout voor de haard bij Brigit. Is gezellig als we op het schapevel....We dwalen af, we dwalen af.
Daarna naar de reuze-powwow van den aannemer geweest. Jup en food for free. Again.
Nee, hij is niet verkozen. Maar heeft veel bijgeleerd. Zei hij, rond drie uur vannacht.
'Kenter ier ètwien ne vloerder die in't zwart werkt?'
Zaterdag, tijdens de apero werd die vraag gesteld aan de patron. Luid genoeg zodat iedereen, die dat wilde, het hoorde.
Door een gast die we al eens in't café gezien hadden. Een ingevoerden. Uit 't Kortrijkse. Een schoolmeester. Wist de patron.
Heeft het huis gekocht van Geerolf, de kantonnier, had Brigit gehoord.
We geloofden er maar de helft van. Hij zag er uit als een controleur van de belastingen. Eén van z'n eerste broekje, dan.
Opletten geblazen met nieuw volk. Kan nooit kwaad.
'Een zwarte vloer is moeilijk om te kuisen, zulle manneke.' Antwoordde de bazin.
De baas hield zich afzijdig. Van ambetantenaren wordt hij zelf ambetant.
En dat zag er zo-één uit. Brilleke, debardeurke en veel te dure horloge. Dronk wel pinten en geen Leffe.
'Hé maat. Ge zijt hier nie in de Westvloanders zulle. Hier word nie in't zwart gewerkt.' Ik kon het niet laten.
Hij draaide zich, op een ietwat slome manier, op zijn stoel. Keek me aan en zei 'Patron, geef die twee daar één van mij.' Dacht hij ons daarmee om te kopen of was het gewoon een toffe pee?
'Wij zijn allemaal nette mensen die hun belastingen betalen en geen foefelaars gelijk jullie.' Ging ik door.
Hij keek me aan alsof ik Hebreews praatte. Misschien klonk het ook zo in zijn oren.
'Ik heb horen zeggen dat het rond Kortrijk het ergst van al is. Klopt dat?' Deed ik voort.
Hij draaide zich, weer op die nogal slome manier, terug richting patron en zei ' Geef die twee daar nog één van mij en zeg tegen die groten dat ik alleen tegen serieuze mensen praat.'
Dat was het startsein van een lang gesprek.
Een halve emmer Jup, met ons drieën weliswaar, en een container gelul later namen we afscheid van onze nieuwe stamgast.
Want dat wordt hij. Tegen beter weten in.
De patron kwam bij Copain en ik staan en vroeg 'En??'
''t Is geen controleur.' Was het oordeel van Copain.
'Een toffe pee.' Voegde ik er aan toe.' ' En! Hij draagt basketsluffers.' ' Of toch iets dat erop gelijkt.'
Verleden week al een auto binnengehad met massaal ingedeukte deur en ontplofte Pamper. Net geen perte-total. Er was een fiets ingereden. En geen wielerterrorist!!
Een oud madammeke met een 'Ellentrieken vélo'.
Ze had hem te laat gezien zei ze. Onze klant had haar wel gezien. Hij stond te wachten aan de bazaar toen die trien met tweehonderd per uur de parking kwam opgestoven.
'En ik kan zo hard niet meer remmen want ik heb artrose in mijn vingers.' Zei ze achteraf.
Ik vertel dit omdat er zich deze namiddag, hier niet ver van de garage, een spectaculair ongeval heeft voorgedaan. Twee ouw kneekers waren blijkbaar aan het 'streetracen'.
Met hun ellentrieken vélo.
Ze kwamen veel te rap de rotonde op en de domsten van de twee is gewoon rechtdoor gereden. Lag met zijn machien een meter hoger tussen de azalea's of welk bloemenonkruid daar ook mag staan.
Ik heb daar al enkele auto's weten belanden maar nog nooit een vélo. 't Worden rare tijden. Hoe ouder hoe zotter. Wordt ik ook zo?
Overmorgen weer naar de heimat. Twee keer nog vandejaar. Koekelare en Roeselare. Er doet maar één WRC mee volgens Seb.
Swat. We gaan ons gewoon gaan amuseren, Jup's genoeg in die streek.
Vandaag nie gaan werken. Gratis eten en drinken vanmiddag.
Maar niet met grote goesting. Moet eerst bidplaatje gaan afhalen in plaatselijke kerk. Vriendin van Brigit. En even oud. Om stil van te worden.
We gaan nie meer naar de rally's kijken waar onze poulain rijdt. Er is altijd wel iets dat tegenslaat. Wij denken dat onze schuld is. Of zoiets.
Nu is èm platgevallen en zijn co heeft zich pijn gedaan. Slechte krik, mijn gedacht.
Heeft nog nie veel moeten lachen dit jaar. Achter de koers.
Want voor de rally is alles rozegeur en maneschijn.
Die 'dikke' auto's brengen hem geen geluk. En ze kosten stukken van mensen als ik de commentaren van zaterdag mag geloven. We hopen voor hem dat het allemaal de moeite waard blijkt.
In de Condroz moet het wel lukken. Want wij gaan niet.
De Lancia van de baas wil niet starten. We zijn er al een dag of twee mee bezig. En 't is geen elektronica. Hij spreekt al van haar in brand te steken.
Nu een douchke en deftige kleren aan want Cornetje komt me straks halen om te gaan ontbijten. Wat een luxe.
'k Mag me niet vergeten te scheren. Zoals de laatste keer.
Vanmorgen om zeven begonnen. Met spijkers in m'n kop.
Hela! Nie van de Jup's zulle. Te veel gepiekerd en te weinig geslapen, denk ik.
Ik was nog maar halverwege mijn rantsoen toen de vergaring al gedaan was.
Als we wilden konden we mee met den André. Op hotel. Van de vrijdag.
Het koppeltje, de 'Seb', we blijven hem zo noemen, en Copain waren direct akkoord. Je zou voor minder.
Toen ze in de gaten kregen dat ik 'Surplastte', gelijk dat ze in de piste zeggen, werd het een beetje stil en trakteerde Copain nog ne keer. En we stonden nog met twee volle.
Normaal gezien had Bibbi met zijn wijde muile ook toegezegd maar door het voorvalletje van laatst zat er zo een beetje 'frein' op è kikkè. Ik werd bijna beschaamd.
Copain hakte de knoop door en zei ' Vroum, als ge nie mee kan van de vrijdag dan ga ik zaterdag wel mee met gij.' En hij meende het nog ook. Ik wees zijn voorstel echter edelmoedig af. Ze weten dat ze er bij mij nie veel paté moeten aan smeren en de zaak was beklonken.
Twee uur later scheidden onze wegen, de één al in betere staat dan de ander. We gaan die midweekvergaderingen toch moeten inperken.
Frieten met stovers en een 'klak' mayonaise moest redding brengen.
De 'Domestic row' is al een tijdje uit mijn gedachten en we zijn over gegaan tot de orde van de dag.
Da wil zeggen, aan auto's werken. Nico is nog altijd nie vervangen en zo mag ik een beetje helpen in de carrosserie. Veel werk is er trouwens niet.
'k Mocht vanmorgen aan de baas zijn speeltje voor volgend jaar voortdoen. Hij heeft bij dezelfde verkoper als André ook een Lancia gekocht. Maar geen Superlegerra.
Heeft lang met een Ferrari Mondial in zijn hoofd gezeten maar toen ze hem vertelden dat dit model de Ferrari van de gewone mens is, wegens niet zo duur, moest hij er niet meer van weten. Dikke nekken onder elkaar hé.
We overwegen om naar de EBR te gaan. Vanavond is er meeting.
De Benny maakt dan de berekening van wat het zoal kost om zo'n rally'tje te gaan bezichtigen.
Niet dat het veel uitmaakt maar hij is er graag mee bezig en voelt zich een beetje belangrijk. Copain en ik lachen er wel eens mee maar laten hem doen. Moest hij koffie kunnen zetten met zijn lapdinges, dan deed hij het.
Onze poulain doet mee met een Wrc en er staan er nog een paar aan de start met zo'n dinges.
De Pat en de kampioen zijn er dan weer niet. Jammer.
En 't is een beetje ver.
Ik denk dat als Benny' echtgenoot (oote, want weten het nog altijd nie.) meekan, we zullen gaan. Anders niet.
Ik ga van mijn leven niet meer in een auto stappen met Ben achter het stuur en Copain rijdt verloren in zijn eigen straat.
Plus. Ik heb geen zin om gans de dag op water en brood te leven om 's avonds 250 km naar huis te rijden.
Straks moeten we wel beslissen voor de limiet Jups bereikt is. Anders spreken we al af voor Monte Carlo van volgend jaar.
'Cornetje', op de display. Ik sprong haast een gat in't plafond.
Een paar keer laten rinkelen. Kwestie van te tonen dat ge niet onder de indruk zijt.
Maar niet te lang. Want misschien belt ze nooit meer.
'Hallo.'
Wie zegt er nu 'Hallo' als de vrouw van z'n leven belt na een ruzie? Een stom kieken gelijk ik, die zijn ego beter tussen de vijlstaak steekt. Ik kon mezelf een blauw oog slaan.
'Vroum, ge gaat toch je werk niet opgeven?'
'Heb ik al gedaan.' 'Bel je daarvoor?' 't Is sterker dan mezelf.
Gelukkig kon ik me herpakken en was ik de rest van het gesprek mijn eigenzichzelve. Lief, begrijpend, deemoedig en vooral vol van spijt. Dat laatste is wel waar.
De rest is te melig om on-line te zetten.
't Komt hierop neer. We zijn afgesproken om het een week te laten bekoelen en volgende vrijdag samen een uitstapje te doen.
Toen ze toelegde was het alsof ik de Lotto gewonnen had.
Misschien heb ik veel meer gewonnen dan dat.
Nu eerst mijn gewezen bazin bellen om te weten wat de opties zijn en dan een frisse of twee gaan drinken.
Mijn lever zal blij zijn. Want ik sta al drie dagen droog.
' Zijt ge thuis Vroum?' ' Ik ben binnen een kwartier bij je.' 'En waag het niet van te vertrekken.'
Bazin was boos.
Nog voor ze binnenkwam begon ze al. 'E-wel Vroum, wat is der hier aan de hand? Brigit is vanmorgen niet komen opdagen en gij zit hier thuis niks te doen.' 'Peis ge misschien dat ik mijn kot kan kuisen en tegerlijkertijd jouw werk nog kan doen ook?' 'Expliqueer da hier ne keer of ge gaat nie meer moeten aan de slag gaan. Der zijn meer gasten die olie kunnen verversen dan goeie kuisvrouwen zulle. Als ge da maar weet.'
Bazin was boos.
Ken haar al een tijdje. In feite was ze er nie goe van. Ik weet dat Brigit meer vriendin dan poetsvrouw is.
Ik had geen zin in een discutie.
Om het kort te maken zei ik. ' Weet ge wat? Geef mijne bon maar.' En ging naar binnen.
Geen bazin meer.
Als ge toch bezig zijt met je leven te verklooien kunt ge het maar goed doen. Zo ben ik. Volharden in de dommigheid. 't Is de eerste keer nie. En 't zal de laatste keer nie zijn ook.
'Vroumke, ge zoudt beter een keer tot hier komen.' Roger, Brigit's moeder's vriend, belde me zondagmorgen.
Nie veel later, Blankenberge is nogal een eind en de boetes konden me worst wezen, stond ik in zijn werkplaats. Hij was, zoals gewoonlijk zijn Sareola aan't poetsen.'
Denk da ge er eens gaat moeten tegen klappen.' Zei èm zonder van zijn moto op te kijken.'
'Wacht.'
Hij ging naar de keuken en stak zijn kop tussen de vliegendeur.' Moedre, èj éu tasse kaffie vo de Vroum?, Ik hoorde Brigit iets zeggen tegen haar moeder.
Vijf minuten later kwam Paula met twee koppen koffie naar buiten en zette ze op de Sariola. Roger gebaarde van piekens maar pakte de twee direct van het zadel.
'Peiszn da 't een rit voor niet gewist is.' Paula zag er vermoeid uit.
' Ze wil je nie meer zien. Nooit meer zegt ze.... En volgens mij meent ze het.' 'Jammer Vroum, want ik had je graag.'
Ze pakte de nog volle kop uit mijn hand en schudde haar hoofd. 'Hoe stom kunt ge zijn.' zei ze toen ze zich omdraaide. 'Kom Roger, we zijn naar binnen.'
Ik bleef achter als een geslagen hond en het duurde een tijdje eer ik het me realiseerde. Afdruipen heet het, wat ik toen deed.
Vanmorgen niet gaan werken geweest en nog geen telefoontje gehad van de bazin.
Moest om zes beginnen. Bart had donderdag een foutje gemaakt en auto moest vrijdag om vier in de namiddag geleverd worden.
't Begon al goed.
Wakker geworden met hardnekkige ochtenerectie. En 'k moest pissen. Mannen weten wat volgt.
Soms heb ik spijt dat Brigitje niet iedere dag bij mij slaapt.
Nu moest ik zelf met trekker en dweil aan de slag.
Timer koffiezet niet ingeschakeld. Zonder bak zwart water ben ik niet te vreten. Zelfs tegen mezelf ben ik dan lastig.
Kwartier te laat op 't werk.
Bart was al bezig. Keek ostentatief op zijn horloge.
Ben eerst nog ne straffe gaan drinken aan't machien. 't Zal hem leren.
Niet klaar op de middag.
Nochtans goed doorgewerkt. Baas niet content.
'Volgende keer nie goe doorwerken Vroum' zei m'n Satanneke.
Had geen bookes mee en moest blijven tot werk gedaan was.
Om twee vertrokken zonder één woord gezegd te hebben. Niet tegen Bart en niet tegen baas of bazin. Die laatste begreep het beter dan haar ex.
Berehonger. Frietkot gesloten.
Beredorst. Staminee open.
Scheel van den dorst enkele Jup's soldaat gemaakt.
Twee uur later nog altijd scheel maar niet meer van de dorst.
Om zes in slaap gevallen in mijn zetel.
Om zeven wakker geschud door Cornetje in vol ornaat. Moesten naar receptie van vriendin van haar.
Ik zo vuil als wat en niet echt picobello in topvorm. She was not ammused.
Ze is alleen vertrokken. Ze wilde niet zeggen waar het was.
Rap gedoucht, geschoren en gebeld.
De voicemail was vriendelijk.
Na een paar keer ingezien dat het hopeloos was. 't Is een keikop.
Ik was opgedoft gelijk een prijsduif en werd kregelig na de vijfde voicemail.
'De boom in.' Ik zei dat luidop. Tegen mezelf. En da 's nie goe.
Copain en de bende waren op de laptop van de Benny aan't kijken naar filmkes van de Omloop toen ik toekwam. Mij interesseerde het nie veel.
Een uur of twee later was ik voor de zoveelste keer scheel. De combinatie van nie eten en een bak Jup's had zijn uitwerking nie gemist.
Rond tienen kwamen de Cornet en Gerdy de kraanman samen binnen.
Hij ging aan de toog staan en zij kwam naar mij.
Ik stond op en verliet, zonder haar een blik te gunnen, het café. Ik ben ook een keikop.
Vanmorgen geen gemiste gesprekken of berichtjes op de gsm.
Maandag was ik nog nie op 't werk en kreeg al telefoontje. De bazin. Dat ik een wrakske moest halen.
Tuur's zoon had met pappa's auto de draai gemist. Ik vind dat zo'n mooie uitdrukking ' de draai missen'.
Toen ik op de 'place delict' aankwam was Tuurke daar al en de flikken hadden meer werk met hem van zijn gewezen sperma weg te houden dan met wat anders.
Bleek dat zoonlief niet naar zijn werk reed, zoals ik dacht, maar dat hij terugkwam van een fuif die zaterdagavond doorging in 't Stad van A en dat hij de auto zonder vragen mee had genomen.
'Tuurke had destijds beter zijn zaad in de vuilbak geschoten.' Zeggen wij dan.
Ik was nog niet terug in de garage of ze belde al weer. Twee klanten van ons hadden een 'accidentje' aan't school.
Twee mamma's.
'Kweetet Vroum, ik ga mee.' Ze weet dat, als het op wijvemiserie aankomt, ik niet de meest hoofse manieren aan de dag leg. Ik ben een beetje 'bruut' op dat gebied en noem een 'bekakt wijf' dan ook een 'bekakt wijf'. Cliënte of niet.
't Was maar al te goed dat bazinneke mee was. De twee werden in bedwang gehouden door 't oranje hesje van dienst. Een potig vrouwmens van mijn afmetingen. Met dito cup. Om bang van te zijn.
Dat waren de twee sprinkhanen ook.
De ene kende ik niet maar de deze die in 't gat van d'andere zat, met haar tuut wel te verstaan, was de Guido zijn klinke. Een poeslief schepsel zolang ze het naar haar zin had. Maar als Guidootje een halve liter of twee te veel op heeft of als ze een accidentje heeft, een feeks eerste klas. Ik beklaag de Guido. 't Zal weer zijn schuld zijn.
De bazin is met 't eerste meiske meegereden en ik had Merill van 'The Devil wears Prada' naast me.
Ze was sprakeloos.
Niet van mijn verschijning maar van coleire. Arme Guido.
Ik weet niet hoe het komt maar die rally is mijn favoriet niet. Het is al van de tijd toen ze het Criterium niet wilden laten meedoen. Ze hadden volk genoeg met hun Engelsmannen, was de uitleg. En ja, er deden er achtentwintig mee vandejaar.
En ik heb ze vrijdag alle achtentwintig zien passeren. Denk ik toch. Werd er niet bloedheet van. Een paar uitzonderingen niet meegeteld zie ik liever de deelnemers van het Criterium de show presenteren. Maar dat is natuurlijk mijn gedacht.
Zaterdag een uurtje in het servicepark rondgedoold.
Op een gegeven moment dacht ik dat we in Neejderrrland verzeild geraakt waren. Per autootje hebben die gasten een oplegger bij.
De service van onze Belgische kampioen is dan weer zoals het hoort. Niks te veel maar ook niets te kort. En in tegenstelling met die snoevers van hierboven, aanspreekbaar. Je moet niet verwachten dat hij aan jan en alleman een hand komt geven. Maar als hij niets aan het bespreken of doen is met zijn crew en je zegt goendag, dan knikt of groet hij je terug. Bij ons toch.
Grote mijnheer, net zoals de 'Fast'.
De 'Fast'.
Waarom komt die niet eens met een dikke machien ons kampioenschap rijden? De Pieter verveelt zich en heeft een speelkameraad nodig. We zijn naar een paar kp's gaan kijken geweest en je kunt met je eigen ogen zien dat de Citroen niet helemaal uitgeknepen wordt.
Allééz Fred, peist er ne keer an.
Toen we rond vier van de Zilverberg kwamen moesten we voor Copain een sanitaire stop inlassen.
Café met de woorden 'Jupiler' gezocht.
Twee van die dagschotels besteld en éne cola. De 'Seb' was Bob.
Een half uur later, na nog twee Jup's, maar dan voor mij, Gaan kijken waar de Copain bleef.
't Was ne supergrote commissie, blijkbaar. Gene paniek. 'Ai moe kakken, moei kakken' Is een quote uit een recente Vlaamse film.
Nadien nog eens de lege hallen gaan bekijken waar onze geliefkoosde speaker zijn best deed de ambiance er in te krijgen en dan homewaards afgezakt.
Twee pitstops later thuis, 'ts te zeggen, in't café toegekomen. Bien cuit. Cornetje was nie content. Klote rally.
En Copain die niet van zijn ontstoken neus afraakt. Maar dit terzijde.
De Benny had zijn lapdinges mee en troonde ons mee langs Vlaamse wegen.
Hij had dat spel aangesloten op de tv van't café en toonde de kp's. Eerst op kaart en toen op film.
'Ze hebben de kp's gefilmd vanuit een auto die langs het parcours reed en op tinternet gezet. Zo is de leute voor mij er af.' Zei hij na de eerste kp. Vroeger was het nog spannend om langs de kp's te rijden als het nog niet mocht maar nu kent iedereen ze. 't Is nie meer geestig.' Meesmuilde hij.
't Was alsof ze zijn speelgoed afgenomen hadden.
De tweede kp hebben we niet meer bekeken. Booring....
Hij toonde ook dat forum op de tv.
Ze zijn daar weer goe bezig.
Eerst was er gelul over het feit dat onze piloot nie kan meedoen vanwege geld te kort. Budget, heet dat nu. Dat klinkt sjieker.
Iemands rekening maken is blijkbaar die gasten hun geliefkoosde bezigheid. Waarschijnlijk omdat het niet veel tijd vergt om de hunne te maken, wegens de rode kleur op hun uittreksels.
En nu zijn ze bezig de reglementen aan't herschrijven.
De Wrc's verbieden, in één beweging de dure S2000 de start weigeren en alles dat mooi en spectaculair is om te zien naar de verdoemenis verwijzen. Dat is zowat de teneur. Ze willen Scalectrix en Playstation. Booring....
Die gasten kennen niets van rally. Ze hebben nooit de GrA's van de jaren negentig aan't werk gezien. Ze hebben nooit op de zoning van Ieper gestaan toen de Musketiers met hun auto's aan't spelen waren.
Ik ga er verder geen woorden aan vuil maken want ik word hier zenuwachtig.
Copain en ik zullen weer alleen de hort op moeten. Ben en zijn lief zijn weer afgesproken met die Roeselarenaars. Dat ze maar doen. Ik ga niet mee met die tuitzakken. Ze blazen hun rallykennis te veel in mijn smoel. Ik hou zo niet van betweters.
We gaan voor de start eerst naar de service. Kweetzonder of er weer, zoals verleden jaar, nog zo veel aan de auto's zal gesleuteld worden. Ik had de indruk dat ze tijdens de voorbereiding meer aandacht hebben voor de camion met de plastieken stoelen en de omvang van de tent van de concurrentie dan voor de tuuts. Ze mogen ook de broodjes en de spaghetti niet vergeten. De serviceparken lijken de laatste tijd meer op campings dan op werkplekken.
Na de powwow nog een tijdje met Copain over het nieuwe project van de baas gehad.
Oo, 't is waar. Ik had het hier nog niet over gehad. We zijn weer bezig aan een oude bak.....
De geldzak werkt al jaren in't zwart na zijn uren. Dat is op zich niet ongewoon. Driekwart van mijn collega's foefelen wel eens aan een of andere kar om iets bij te verdienen.
Maar de baas had hem al gewaarschuwd dat hij van onze klanten moest blijven en hij zit al een tijdje in't vizier.
Tijdens de schafttijd gaat hij altijd naar huis maar vandaag staat er een flikkencamionet aan de poort en vragen ze hem beleeft om zijn frigobox te openen. Hij stribbelt eerst wat tegen tot de baas en nog iemand die ik nie ken er bij komen.
Zit er wel een pot polyesterplamuur tussen zijn bookes zeker.
Finito Nico.
Hij moet het maar weten.
Na de middag mochten we allemaal naar de toonzaal. En niet om een nieuwe kar te kiezen.
We werden onthaald op een preek van baas en bazinneke. Ze waren teleurgesteld in ons, zeiden ze, omdat we het niet gerapporteerd hadden dat de Nico stal op het werk. Het was niet die pot polyester alleen, bleek.
Nu, ik wist het niet en kon niet laten dat aan te kaarten. Ik word niet graag beschuldigd.
Toen ik dat te berde bracht reageerden ze allemaal. Wij wisten van niets en moest ik het geweten hebben waren ze al lang op de hoogte. Want iemand die steelt van zijn baas steelt ook van zijn collega's.
Zaterdag iets na elven, toen Brigitje juist gedaan had met de kuis en bij me kwam staan, begon de cafébaas met z'n vragenlijstje.
'Vroumke, je houd van BBQ hé?'
'Jep'
'En è goe glas gerstenat kan er ook in, toch?'
'Yep'
'En als de combinatie gratis is, is dat toch mooi meegenomen?
'Jep'
Ik speelde het spel mee. Gratis m'n tonneke vullen is nu niet iets waar ik niet tegenop zie.
'Ewel Vroumke, ge moogt morgenamiddag mee met ons naar het wereldkampioenschap BBQ.
'Honderd bbq's die hapjes klaarmaken en ik betaal de boel. Voor één keer hé, we gaan daar geen gewoonte van maken.' En in zijn enthousiasme, tegen Copain. ' Gijlie mogen ook mee als ge wilt, dan zijn we met tien.'
Dat laatste zinde de Cornet niet echt maar ik was de enige die het zag.
Het vooruitzicht om deel te nemen aan een schranspartij verzachtte de pijn van Kasterlee.
Gisteren in de stad van Torhout.
Den ene bbq naast den andere.
Veel spek op vele manieren gegeten. Ma 't blijft spek.
Stukjes zalm ter grote van mijn duimnagel. Je kon ze opzuigen met een strooitje. Ge moet er maar opkomen. Twee bonnekes aub.
Copain, wiens lompigheid nu ook in de WestVlaanders een begrip aan't worden is, kon geen weg met die klotevorkjes en nam de zalm tussen duim en wijsvinger.
Het eerste stukje werd geplet en kuste moeder aarde. Bij het tweede beet hij in zijn vingers.
En het was niet bij de zalm alleen. Je moet hem eens een gehaktbal uit een tipzak zien halen. Z'n twee vingers zijn dikker dan de omtrek van de zak. Hij loste het tenslotte op door de twee ballen in zijn mond te gieten. En ze waren heet!! Gloeiend heet. Hij moest geen tweede portie meer hebben.
We hebben drie toeren van die tentjes gedaan tot alle bonnekes op waren en zijn dan voor de rest van de dag gaan terrassen met heel de bende. Het was wel geen Jup maar met een verbrand verhemelte smaak je dat niet echt. Ik denk dat je Copain tafelbier mocht geven. Hij zal nog een tijdje niets smaken.
Toen we terug in't café waren zat de Benny er nog. Hij had op zijn lapdinges gezien dat onze piloot niet had gewonnen. Jammer, maar dat verlichte toch ietwat de teleurstelling van niet geweest te zijn.
Gisteravond rond negen kwamen Brigitje en bazinneke, opgetut alsof ze naar 't bal van de burgemeester moesten, 't café binnen. De mooie uitspraak kwam van de Cornet, of wat dacht je?
Daags ervoor had ik vriendelijk gerefuseerd om mee te gaan naar een 'babyborrel'.
Je kent dat. Twee gekken maken, in een verliefde of dronken bui, een kleine en geven dan een 'homeparty'. In de hoop een beetje poen te scheppen. Ze serveren over het algemeen goedkope bubbels en apenootjes.
Bij mij veroorzaakt het woord 'babyborrel', sinds die keer dat de troela van dienst met groot vertoon de stinkende luier van haar pasgeborene ververste, een weeïg gevoel van walging. Nooit meer.
Gisteren had het bekakte koppel een tent voor de garage gezet en mochten de gasten het huis niet in. Wegens te nieuw. Ze zouden het kunnen vuilmaken. 'Ge verstaat dat toch hé?' 'Nee' had Cornetje gezegd en ze waren het afgetrapt. Schitterend. Vond de bazin ook.
Op het moment dat de twee binnenkwamen hadden we het juist over de gast waarvoor we supporteren. Toen ik in het begin van 't jaar stelde dat hij een 'Dikke auto' had gekregen van Sinterklaas hadden we niet kunnen vermoeden dat hij een hele garage van die machines onder de kont ging krijgen. Nu mag hij zondag in het Antwerpse met nog een andere kar gaan spelen.
Nu, we weten allemaal waar diene mens met de mijter zijn mosterd haalt en hopen voor de piloot dat de boot op de terugweg naar Spanje niet zinkt.
Het ergste is: we kunnen zondag niet gaan. Dat is ook om je duim in je gat te breken.
Toen de rally- powwow aan het uitdeinen was kwam Cornetje te dicht bij me staan. Copain hielt het voor bekeken en ging aan de toog staan. Ik bleef het bekijken en voelde iets anders staan.
'Ik heb mijn enveloppe terug van de tafel gepakt bij die sulletjes en trakteer in't ribbekot. Ga je mee Vroumke?' Dat was geen vraag.
