Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
06-11-2010
Chanse
'Ik dacht dat je niet ging bellen' klonk het aan de andere kant. De schoonste namiddag van het jaar kon beginnen. Rond kwart voor één had ik al mijn courage samengeraapt en haar nummer gebeld. ' Hoe laat ben je hier? Mijn schoonmoeder komt na haar werk langs. Zo rond vijven.' Was ze achterlijk of wilde ze me echt nog eens zien. Of was het om de auto verkocht te krijgen? Er ging vanalles door mijn kop. Het was alsof we een afspraakje hadden. Een echt!
Het was een klein uurtje rijden. Drie kwartier en twee, minstens, boeten later was ik daar. Zonder batterij!!! Oeieoei, hoe dom kon je zijn? Ik kon me voor het hoofd slaan.
Nog voor ik iets kon uitbrengen vroeg ze me ' Ik durf het haast niet te vragen maar ik heb geen auto. Zou het te veel gevraagd zijn om me naar 't stad te voeren?' Ik voelde mijn bakkes op mijn voeten vallen. Ik ben er zeker van dat ze de binnenkant van mijn maag kon zien. Zo'n wijf dat vraagt of ze mee mag? Ik kon mijn oren niet geloven. En toch.
Gelukkig had ik mijn auto een grote kuis gegeven en overvloedig met de Febreze gesmost. Toen we wegreden raakte ze me toevallig. Ik miste op een haar na een verkeersbord en mijn krakende versnellingsbak was het helemaal niet eens met mijn rijstijl. Totaal mijn kluts kwijt! Waar is mijn kluts??? Een kilometer verder begon ik normaal te ademen.
'Weet je wat, zet je auto daar en ga een koffie drinken. Ik kom na mijn commissie en trakteer.' Ik geloofde mijn oren niet. Mijn oogballen hingen waarschijnlijk aan ressors halverwege mijn kop. Zag da wijf mij zitten of wa?
Koffie, koffie. Ging er door mijn kop toen de garson vroeg ' Pintje, meneer?' ' Euch ja, een koffie graag.' Niet te doen, ik was totaal van slag. Toen ze binnenkwam en bij me kwam zitten ging het licht uit. Ik heb daar de ganse namiddag gezeten met 't schoonste wijf dat ik in de laatste maanden gezien heb. En ik kon geen zinnig woord zeggen. Toen zij uitgepraat was voerde ik haar terug. Op een kilometer of wat van haar huis vroeg ze om te stoppen. Ze ging verder wel te voet. 'Kan ik niet meer naar de auto kijken' probeerde ik. ' Is niet meer nodig, vanmorgen verkocht.........Alléé, het beste' Ze schonk me de mooiste glimlach die ik ooit gezien had en zweefde weg.
Zoals gezegd zijn we gisteren op zoektocht geweest. Op zoek naar een geschikt rallyautootje voor de Ben. Een chronologisch verslag.
Stop één. Rallyauto? Wafore rallyauto? Het begon al goed. De toekomstige co van onze toekomstige rallymens had van alle te bezoeken plaatsen een dossier gemaakt. Dat hadden we al uitgebreid mogen horen tijdens de rit naar hier. Dat is hier toch nr 12? Bèjaat vintje, mo kpeizen daj in numero 21 moe zien. Doar een ende verdere èn ze een koersoto. Dyslectisch en co willen worden. Als dat maar goed komt.
Stop één dus. Goed onderhouden, ongevalvrije auto. Stond in de advertentie en in de door verkoper gestuurde mail. Ik weet niet wanneer het karretje de laatste keer is ingezet maar de slijkkorsten waren behoorlijk aangekoekt. De krakende deur maakte ook geen al te goede indruk en ik had het meteen gezien. Als ik mijn snode plan wilde uitvoeren moesten ze deze kopen. Toen Ben vroeg om er mee te mogen rijden was er een probleem. De achterbrug was gescheurd en ze hadden nog geen tijd gehad om die te herstellen. Goed onderhouden, aan me hoela. Op naar twee.
Stop twee. Amaai, wa een schoon karretje. Precies als op de foto. Toen we de garage binnengingen waren we onder de indruk. De Ben haalde al zijn portefeuille boven. Iets te vroeg echter. De eigenaar opende een deur achteraan de garage en vroeg om ons te volgen. Dertig seconden later zaten we terug in de auto. No comment.
Stop drie dan. Een schoon madam deed de deur open. Ik was op slag verliefd. Nu, dat gebeurd wel vaker maar nu was ik echt verkocht. 'Aaach, voor de auto? Ze zijn vanmorgen vertrokken naar de rally' Donderdagmorgen en vertrokken naar de Condroz? ' Ja, mijne vent en de zoon vertrekken altijd vroeg. Ze willen niets missen' Hoe, niets missen? Als dat hier rondloopt, was mijn gedacht. 'Toon ons die auto eens meiske.' Mijne maat heeft geen oog voor schoon vrouwvolk. De rukker. Het was inderdaad een mooi karretje. Goed onderhouden en netjes in een hoekje van de garage geparkeerd. Of we het eens in gang mochten steken? ' Doe maar' zong ze. Ik was totaal het noorden kwijt. Ben zat al in de auto en probeerde te starten. Gelukkig wilde de bak niet. Nu kon ik mijn kwaliteiten bovenhalen. Na een kijkje onder de motorkap had ik direct door wat er scheelde. Alsof ik mijn uiterste best deed begon ik in het motorcompartiment met allerlei draden te rammelen totdat de batterij plat was. Ik wilde hier langer zijn. Ben zag het autootje wel zitten en zei dat hij na het weekend zou terugkomen. De stommekloot.
Toen we in de auto zaten kreeg ik een schitterend idéé. Ik ging terug en belde aan. 'Mevrouw, mag ik uw.....' 'Zeg maar Julie' lachte ze. 'Euuhhh, Julie. Zou ik je telefoonnummer mogen hebben? Ik zou namelijk morgen nog eens langskomen met een startbatterij om de auto te starten?'. Waar ik de lef vandaan haalde is me een raadsel. ' 0475/............' Lachte ze me toe. 'Bel over de middag, dan ben ik thuis' Ze bleef in de deur staan tot we weg waren. Ik werd mottig........
Niettegenstaande ik niet moet gaan werken ben ik vroeg uit mijn nest vandaag. Mijne maat z'n zoon gaat rallyrijden volgend jaar. Hij heeft twee maanden werk en weet niet wat gedaan met zijn doein zeker? Nu, er bestaan dommere dingen om ze te verdoen.
Ik, mecanicien zijnde, mag gans de dag mee rallykotjes gaan bekijken. Mijn mening geven. Maken dat èm geen kamelot koopt. En voor niet gaan eten en drinken. Dat lijkt me het bijzonderste.
Mijn maat vertrouwt me, maar wat weet ik in gods naam van rallywagens? Dat ze er mooi uitzien van ver. Dat, ja. En dat de grootste deel van de deze die te koop zijn meer weg hebben van oud ijzer dan een versleten buzestove. Dat ook. En dat de goeie onbetaalbaar zijn. Voor mij toch.
Hij heeft een selectie gemaakt van de wrakjes die hij kan betalen en hij moet en zal tegen vanavond zijn tuutje hebben. Dat ben ik zeker. Of het een juweeltje zal zijn betwijfel ik. Hij is namelijk al lang vergeten dat èm, toen hij achtien jaar was, mij een reuzekloot heeft afgetrokken toen ik aanhield met hun buurvrouw. Ik niet!! Ik denk nog iedere keer dat ik daar kom nog aan Jeaninne.
Pfff. Juist thuis van de apero. Gelukkig heeft de baas van t café me naar huis gevoerd. Halverwege de klakkemannen tegengekomen. Hebben die dan nieks anders te doen? Eerst het eten dat mijn kleine hier gisteren en vandaag achter gelaten heeft, achter mijn kiezen steken, een tukje doen, en dan mijn tuut gaan halen. Weer een dag naar de kloten. Mijn maat heeft al gezegd dat èm alleen naar de Condroz gaat als ik morgen dezelfde symptomen vertoon. Dat zou dan drie jaar op een rij zijn dat ik niet tot in Hoei geraak
Nog een week ziekenverlof. Minstens, zei den doktoor. Euh,,,, joepie?
Maandag, zoals bijna iedereen, mijn dierbaren gaan bezoeken op het kerkhof. Ook eens langs geweest bij wijlen mijn beste vriend. Aan zijn einde gekomen bij het bengyspringen. Heeft de duik genomen zonder koord...... Hij was een beetje hardhorig en de begeleider zei, Nu nog het touw... Hij moet gehoord hebben, Alléé! Gow!!.... Spijtig, hij was mijn voorbestemde copiloot. Moest ik rallys rijden.
Int ziekenhuis liggen. Je moet er niet achter vragen. En niet voor je mankement alleen. Je kamergenoot is haast nog erger. Gelijk bij mij. Ik ben niet gewend om daar te vertoeven en wist niet dat de tv eigenlijk van iedereen is. Nu hij lag daar al, een tijdje naar ik hoorde, en hij had de afstandsbediening. Need i say more? De bal gehakt, want zo zag hij eruit, heeft de godganse week naar kookprogrammas gekeken. Niks Pitstop of Exqui. Geen rally of rallycross maar èrweten en karoten. Komen eten en SOS Piet. Je houdt het niet voor mogelijk waar ze de achtsterrenchefs vandaan halen. En als ze er te kort hebben halen ze er een stelletje amateuridioten bij. Zoals bij dat hobbykokgedoe. Als ik die met zijn blinkende tanden tegenkom sla ik op zijn bakkes. Ik kan geen eten meer zien! Figuurlijk, wel te verstaan. Kga vanmiddag mijn eerste Cote a los in een ganse week verorberen. Dat wel.
Vala, hier ben ik terug. Niet te veel tegengekomen de laatste tijd wegens een weekje ziekenhuis. Ben al van vrijdag thuis maar kreeg mijne pc niet aan de praat. Moeten wachten op onze kleine en die kon nu pas komen. Het is simpel als bonzoer maar je moet het weten.
Ik ga eerst mijn scha inhalen op het net. Een beetje op da forum neuzen en de rallysites doorbladeren.
Vandaag een leuke dag gehad. Weer een depanageke. Een goei klant had een schitterend idéé. Hij reed tot Sint-Michiels met zijn kamelot dat hij hier gekocht heeft en wilde daar de bus, gratis, pakken tot in centrum Brugge. Toen hij daar aankwam en een, gratis, parkeerplaats had veroverd, smeet hij de deur van zijn kutwagen toe. De debiel vergat wel zijn sleutels op het handschoenkastje. Klak, sssccclrrrt, toe. Gesloten, slusch, locked. Eé voila, ze hadden mij vandoen.
Twee uur later, schaftijd weet je wel, kwam ik op de afgesproken plaats. Verkleumd en zo paars als een overrijpe courgette zaten de twee in gezelschap van twee andere koppels, oude knekers, te wachten in het buskotje. Ook oldtimers die gratis heel het land mogen bezichtigen op onze kosten. Waarom ik zo lang weg bleef? Moeten zij niet eten misschien? De franke teve. Dat ze de trein nemen tot in Brugge, maar neen, dan moeten ze betalen. Oude gierigaards. Ik had meteen geen zin meer. Een anderhalf uur en verwoede, van vooraf mislukte pogingen, later moest ik met pijn in het hart de mededeling doen: Da gaat ier nie gaan zulle. Ik zal je moeten naar de statie voeren of je moet hier wachten op de VAB. Kan jij ons niet mee terugnemen? Neen madame, want ik ben met mijn eigen auto en mag geen personenvervoer doen. Ze moeten het maar weten, De gierigaards. Ik heb ze op een kilometer van de achterkant aan het station afgezet. Het is goed voor hun fysiek. En zo ben ik vroeg thuis. Morgen iets later vertrekken en met de tuut van douw knekers naar mijn werk. De baas zal me wel terug brengen. Hij gaat er goed aan verdiend hebben.
Gisteravond een tijdje naar filmpjes van de TBR gekeken. Een tijdje, want als je er één hebt gezien heb je ze allemaal gezien. Het is hetzelfde als met die gasten met hun kodak. Het zijn lijkt een bende schapen. Is het omdat ze bang zijn dat de éné betere fotos zou hebben dan de ander? Alsof het iemand interesseert om duizend maal numero één tot en met vijftien te zien. Na twee filmpjes en een fotosite of drie hangt het me de strot uit. Eenheidskost. Geen fantasie, helemaal geen initiatief en nog minder respect voor de piloten in de achterhoede. Alleen met zichzelf bezig.
Zondag een beetje in Roeselare rondgetoerd. Rally gaan kijken. Enkele keren met flikkengebroed te maken gekregen. Eerst omdat ik een verbodsteken niet gezien had toen ik naar de special wilde rijden. Ze geloofden me niet, de blauwgestreepten. Mooi netjes weer achteruit moeten rijden en de nadar terugzetten. En inderdaad er hing een plakkaat aan. Geen boete gekregen. Dat viel mee. Minder was de volgende interventie van de klakken. Te zère gereen, hé vintje. De pipo van dienst stond me met zijn naar look stinkende bek in mijn smoel uit te lachen. Me gon e kè kieken om me de prokereur nie moeten bellen zè. Het leedvermaak van die gast begon danig op mijn zenuwen te werken en ik moest me serieus inhouden. De laatste keer dat ik een beetje door het lint gegaan ben heeft me toen zes maand met mijn velo doen rijden. Gelukkig kwam zijn collega me het goeie nieuws vertellen. Ik mag me aan stortingsformulier van honderd euro verwachten en kon beschikken. Voor de rest nievers zeer.
Ben ook nog op het parcours geraakt. Mooie dingen gezien. Van deelnemers ook. Aan de stokken gehad met ene met een kodak van twee meters lang die te pas en te onpas zijn affaire voor mij hield. Een handvol slijk en het was opgelost. Met al de Chinezen maar nie met den dezen. Na dat misverstandje nog naar het servicepark geweest. Daar te horen gekregen dat er een special stil was gelegd na een sortie van de een of de ander en ze niet mochten takelen van die gast. Omdat ze zijn barechok zouden beschadigen! Het zijn geen rallymannen meer gelijk vroeger.
Twee dagen geen tijd gehad om voor de computer te zitten. Met heel de bende ons moeders heuren hof gedaan. Jaarlijkse verplichting. Ze mag een beetje meer drinkgeld geven met nieuwjaar zulle.
Ik wilde het hebben over de rally van verleden week maar ben nu toch een beetje te laat. Machtige rally gezien. Schone autos. Veel builen ook. Der zitten daar precies meer cowboys dan hier. En dollanders kennen er ook iets van. Van builen rijden, dan. Den dezen die voor niets rijdt is tweede. Heb ik horen zeggen. De laatste ronde niet meer gaan kijken. Tegen dan was ik al schoon bruin en heb den auto van mijn dochter wijselijk laten staan. Mijn toekomstige schoonzoon is me komen halen. Bij dat ie was! Zo geraakt hij ook eens aan een pintje. De sukkelaar.
Niet veel werk in de garage. Ik mocht om vijf naar huis! Hij wil zijn nieuwe bruggen niet vuil maken zeker?
Ik ging een blogje maken over de magnifieke EBR rally van verleden zaterdag maar ik heb te veel tijd verloren met de commentaren te lezen op het forum dat ik nu en dan eens bezoek. Ze zijn daar zwaar aan het lullen over de snelheidscontroles tijdens de TBR. Het is wel ernstig als ik dat zo lees. Ze spreken den degene die vijf per uur te rap rijd een nachtje in de bak te steken. Of heb ik het verkeerd begrepen?
OW! Stop! NOG EU BEITJE!!!! Zaterdagmorgen werd ik wakker door een bende onnozelaars die onder mijn venster aan het manoeuvreren waren. In het Vlaams. Zie je wel dat ze me bij mijn pietje hadden gisteren. Het was wel bijna negen maar Fuck, op hotel wil ik kunnen uitslapen. Redelijk gepickeerd trok ik de gordijnen weg en ging die gasten een keer hun smoel vullen. OLA. Een remorque met een BMW op! Een BMW met plakkers! Een rallyauto! Dat kon geen slecht nieuws zijn en mijn kolere was subito presto weg.
Bij het ontbijt kwam ik te weten dat er een Nationale rally was in het weekend. Nog beter was de mededeling van mijn dochter dat ze hier met vrienden waren en ik over hun auto kon beschikken. Het ganse weekend!
Ik was totaal vergeten dat het vandaag mijn verjaardag is. Mijn dochter niet! Ik mocht verleden week twee dagen doppen. Of moet ik zeggen; ik MOEST twee dagen doppen? Soit. Donderdag belde ze met de mededeling dat ze voor het weekend gereserveerd had om samen met hare vriend naar de Ardennen te gaan en dat ze een kamer geboekt hadden voor mij. Voor mijn verjaardag. Nu ben ik geen fan van de Ardennen. Frans is mij totaal onbekend alhoewel dat ik denk dat Frans mij kent. Ik wilde haar niet teleurstellen en ben meegegaan. Toen we vrijdagavond in het hotel arriveerden begon de hotelbaas in het Duits tegen mij! Ik had s middags in mijn stamkroeg nogal uitbundig geaperitieft, bestaat dat woord wel, en had bijna de ganse rit liggen maffen. Ik wist dus in de verste verte niet waar we zaten. Ik dacht dat ze met mijn kloten aan het spelen waren en begon in mijn beste Jean-Marie Pfaffs terug te zeveren. Het kon mij niet bommen, ik was moe en had honger. Als het eten maar goed is. En dat was het! Tegen dat het goed tien uur dertig was lag de Vroum al te snurken gelijk een zat varken. Morgen de rest.
Twee dagen dop. Een lang weekend. Wat gaan we daar mee doen? Da baas laat twee nieuwe bruggen installeren en wij mogen niet in de omtrek zijn. Moet hij geld verdienen? Ik ga volgende week opslag vragen. Of een, hoe heet dat ook weer, een auto van de zaak. Ik weet het nu even niet meer. Een leasing. Nee, ik kan er niet op komen. Gelijk bij Martinne, daar geraak ik ook niet op. Nooit. Haar woorden. Verdomme hoe heet dat nu ook weer?????
Zondag laat terug van Komen. Mijn dochters auto geleend en zonder nafte gevallen. Ik kon er nochtans nog ver mee rijden als hij op reserve stond zei ze. De rest van het verhaal bespaar ik jullie.
Van de rally heb ik ook niet veel gezien. Ik zal mijn systeem moeten veranderen. Ik volg altijd een rallywagen tot aan de start van een special en ga dan in de omtrek een plek zoeken. Gisteren reed ik een Opel achterna. Na een paar kilometers draait hij in en zoek ik parking. Te lope de straat in waar de Opel was gereden. Fuck. Ik was hem gevolgd tot in het wagenpark.
De tweede die ik volgde was beter. Ik belandde op het speedway waar ze startten. Ik ben gratis binnengeraakt. Niet zonder problemen, dat niet. Maar gratis! Ik kreeg er bijna één op mijn muil toen ik mijn auto wilde parkeren. Bleek dat de rally daar passeerde. Dan maar achteruit en de weide in. Ik ben daar een uur of vier gebleven wegens nog weinig nafte in de tuut. De hamburgers waren niet te freten. Ik heb er dan ook maar drie gegeten. Enkele warme Jupilers later heb ik er minstens twee weer uitgespogen. Ik heb wel genoten van het geboden spektakel. Veel piloten zijn puutonnozel als er een beetje volk staat te kijken. Maar goed ook. Anders was er niets te zien. Dat maar gauw de TBR is.
Teuteut. Fier als een gieter claxonneert mijne copain als hij voor de deur komt gereden met zijn nieuw machien. Alhoewel ik zo een bak nooit zou kopen feliciteer ik hem met zijn aankoop. Ik ben al blij dat ik iemand heb om me te voeren. De mijne staat in panne in de garage en mijn baas had geen vervangwagen op overschot. Het is niet moeilijk, de helft van zijn cliënteel staat in panne. Of in de garage om garantiewerken uit te voeren. Kutmerk.
Op naar Ploegsteerd. Ow. Geen GPS? Nee, het is de instapversie. De goedkoopste. Koop dan een beter uitgeruste occasie, denkt ik. Maar houd mijn bek. Anders kan ik te voet. Hij is nogal lichtgeraakt als het op zijn autokeuze gaat
Ploegsteerd dus. En wij weg. Na ettelijke keren verkeerd te zijn gereden arriveren we. Op de markt. En het is al donker. De laatste servicecamionetten verlaten ons, richting Komen. De sixpacks waren al soldaat gemaakt tijdens het weg en weer rijden en we besloten dan maar enkele Jupilers te nuttigen in het plaatselijke rockcafé. Of waren het Baviks? Het waren in ieder geval sexy wijven die aan de toog hingen. En gevaarlijk uitziende vrienden van die wijven. We hebben er maar twee gedronken.
Door het missen van de Hemicuda moet ik dringend een shot rally toegediend krijgen. We gaan deze namiddag naar Ploegsteerd. Mijne copain heeft toestemming van zijn garde en ik ben gisteren al een sixpack of twee gaan aanschaffen. Het zijn maar twee speciales, dus we moeten daarmee toekomen.
Ik vind die affiche trouwens zeer geslaagd. Diene Anglia van juist achter den oorlog die volledig dwars uit de bocht komt en de Mitsu blijkbaar aan het inhalen is. Schk kk kitterend.
Ik lees zojuist het nieuws dat T Neuville kan deelnemen aan de Ardenne Bleu rallye. Hij kan aanzetten door de steun van meerdere firmas uit zijn regio. Met een auto van de duurste tuner uit België notabene. Nie gezeverd. Als men weet dat hij uit de kleinste regio van ons landje komt en dat de eerste klasser uit het voetbal, met name Voetbalklub Eupen, met moeite aan een budget geraakt om genoeg patatten op tafel te brengen om zijn spelers te eten te geven, dan moet ik wel even slikken. Geen patatten. Daar zijn er hier genoeg van. Hoe durven ze ons dat wijs te maken. Is hij dan zoveel beter dan het doorsnee Vlaams of Waals talent? Nee, dat weet iedereen nu wel al. Hij heeft een veel langere arm. Is het zijn manager, zijn moeder of een oliesjeik, nobody knows. Wat heeft hij al bewezen? Als hij geen auto naar de eeuwige jachtvelden rijdt is hij een nul in het klassement. Verstandig gereden, zeggen ze in Brussel, als hij aan de meet is in de San Remo. Bullshit. Als hij een belofte was geweest had hij in de top zes gestaan. Punt, uit. Er zijn genoeg jonge Belgische piloten die, met dezelfde steun, veel beter zouden presteren. Feit is dat de RACB-mannekes de toer van Europa gedaan hebben met de poen die de piloten van ons landje tegen wil en dank hebben moet dokken. Voor hen die het nog niet weten. Een doorsnee rallytrip van een RACB-bons kost zoveel als het startgeld voor een doorsnee BK rally. Per man. Door jullie, piloten, betaald. Dan hebben we het nog niet over de champagne die ze achterovergieten. Proost.
Gisteren na mijn werk nog ne commissie gaan doen. Sta ik voor een rood licht om links af te slaan. Komt er een kerel naast me met een grote auto die genoemd is naar een klein papiertje. Heeft hij geen handschoentjes met gaatjes aan zeker!!!! Bhouaaahhaahahhaa. Twas geleden van de tijd dat mijn grootvader met zijn Spitfirke reed dat ik dat nog gezien had. Of is dat terug in de mode en ben ik de klojo?
