Zoals gezegd zijn we gisteren op zoektocht geweest. Op zoek naar een geschikt rallyautootje voor de Ben. Een chronologisch verslag.

Stop één. ‘Rallyauto?’ ‘Wafore rallyauto?’ Het begon al goed. De toekomstige co van onze toekomstige rallymens had van alle te bezoeken plaatsen een dossier gemaakt. Dat hadden we al uitgebreid mogen horen tijdens de rit naar hier. ‘Dat is hier toch nr 12?’ ‘Bèjaat vintje, mo kpeizen daj in numero 21 moe zien. Doar een ende verdere èn ze een koersoto’. Dyslectisch en co willen worden. Als dat maar goed komt.

Stop één dus. Goed onderhouden, ongevalvrije auto. Stond in de advertentie en in de door verkoper gestuurde mail. Ik weet niet wanneer het karretje de laatste keer is ingezet maar de slijkkorsten waren behoorlijk aangekoekt. De krakende deur maakte ook geen al te goede indruk en ik had het meteen gezien. Als ik mijn snode plan wilde uitvoeren moesten ze deze kopen. Toen Ben vroeg om er mee te mogen rijden was er een probleem. De achterbrug was gescheurd en ze hadden nog geen tijd gehad om die te herstellen. Goed onderhouden, aan me hoela. Op naar twee.

Stop twee. Amaai, wa een schoon karretje. Precies als op de foto. Toen we de garage binnengingen waren we onder de indruk. De Ben haalde al zijn portefeuille boven. Iets te vroeg echter. De eigenaar opende een deur achteraan de garage en vroeg om ons te volgen. Dertig seconden later zaten we terug in de auto. No comment.

Stop drie dan. Een schoon madam deed de deur open. Ik was op slag verliefd. Nu, dat gebeurd wel vaker maar nu was ik echt verkocht. 'Aaach, voor de auto? Ze zijn vanmorgen vertrokken naar de rally' Donderdagmorgen en vertrokken naar de Condroz? ' Ja, mijne vent en de zoon vertrekken altijd vroeg. Ze willen niets missen' Hoe, niets missen? Als dat hier rondloopt, was mijn gedacht. 'Toon ons die auto eens meiske.' Mijne maat heeft geen oog voor schoon vrouwvolk. De rukker. Het was inderdaad een mooi karretje. Goed onderhouden en netjes in een hoekje van de garage geparkeerd. Of we het eens in gang mochten steken? ' Doe maar' zong ze. Ik was totaal het noorden kwijt. Ben zat al in de auto en probeerde te starten. Gelukkig wilde de bak niet. Nu kon ik mijn kwaliteiten bovenhalen. Na een kijkje onder de motorkap had ik direct door wat er scheelde. Alsof ik mijn uiterste best deed begon ik in het motorcompartiment met allerlei draden te rammelen totdat de batterij plat was. Ik wilde hier langer zijn. Ben zag het autootje wel zitten en zei dat hij na het weekend zou terugkomen. De stommekloot.