Niettegenstaande ik niet moet gaan werken ben ik vroeg uit mijn nest vandaag. Mijne maat z'n zoon gaat rallyrijden volgend jaar. Hij heeft twee maanden werk en weet niet wat gedaan met zijn doein zeker? Nu, er bestaan dommere dingen om ze te verdoen.
Ik, mecanicien zijnde, mag gans de dag mee rallykotjes gaan bekijken. Mijn mening geven. Maken dat èm geen kamelot koopt. En voor niet gaan eten en drinken. Dat lijkt me het bijzonderste.
Mijn maat vertrouwt me, maar wat weet ik in gods naam van rallywagens? Dat ze er mooi uitzien van ver. Dat, ja. En dat de grootste deel van de deze die te koop zijn meer weg hebben van oud ijzer dan een versleten buzestove. Dat ook. En dat de goeie onbetaalbaar zijn. Voor mij toch.
Hij heeft een selectie gemaakt van de wrakjes die hij kan betalen en hij moet en zal tegen vanavond zijn tuutje hebben. Dat ben ik zeker. Of het een juweeltje zal zijn betwijfel ik. Hij is namelijk al lang vergeten dat èm, toen hij achtien jaar was, mij een reuzekloot heeft afgetrokken toen ik aanhield met hun buurvrouw. Ik niet!! Ik denk nog iedere keer dat ik daar kom nog aan Jeaninne.
|