Mag, maar met masker?

Mijn woorden waren nog niet echt koud, of Koning Filip -de nieuwe Stoute- deed wat niemand nog echt verwachtte! Gedaan met het verkennen, het epibreren en het neuzelen. De twee generaals van de grootste partijen moeten het regelen en ons land een nieuwe regering bezorgen. Ik die dacht dat de kiezers het méér dan 400 dagen geleden al hadden gezegd.. Nu is die Filip de enige die het durft hard maken, want al de rest was zo doof als een pot en heeft màànden krant en televisie geteisterd met gekissebis en gewauwel. Nu dus de Drie Koningen gedegradeerd tot de Drie Musketiers -met mijn excuses aan Dumas-, maar d’Artagnan steelt alweer de show. Ik krijg wat sympathie voor de vorst. Niets lijkt immers meer logisch dan dit als men dit  land nog in stand wil houden. Het kàn, maar mogelijk moet ‘t met maskers.

Zo gaat het ook met al de rest: het mag, maar met masker. Gaan stemmen voor de gemeenteraad. Het mag, maar met masker. Bubbels drinken? Mag, maar met masker. Sekswerken? Mag, maar met masker. Tactiele karakters krijgen het op de zenuwen. Zelfs het bemoedigende schouderklopje -op de werkvloer of elders- zal er moeten aan geloven. Door de covid-mep bijvoorbeeld. Je zal er wel een lange arm voor nodig hebben.

Terzijde: een van mijn lezeressen is kort geleden helaas overleden, zij was een adept van kunst en cultuur en hield van wat de taal ons biedt. Daarom zweeg ik een week eerbiedig om haar te gedenken. Deze column dus aan haar opgedragen.  Zij zou mij gevolgd zijn in mijn bekommernis om hoe het nu verder met deze taal moet. Moet er een geheel nieuwe editie van ons woordenboek gelanceerd worden? Een aantal zaken zal immers in een heel nieuw licht moeten bekeken worden. Te beginnen met de theorieën in verband met onze persoonlijke ruimte, de zogenaamde “proxemics”. Uit onderzoek blijkt dat er nogal wat culturele verschillen bestaan en afwijkingen op die 1,2 meter. In Roemenië is dat al zeker 1,4 m, in Argentinië daarentegen amper 0,8 m, vandaar de hoge besmettingsgraad aldaar? De nieuwe standaard is dus 1,5 minstens. En dus lanceert men de “teleknuffel”. “Iemand op de huid zitten” zal men anders moeten bekijken. Mag maar mét masker. Alsook “U neemt mij de woorden uit de mond”. Niet dus, want veroorzaakt problemen. En hoe haal je die eruit van achter die lap stof? Een “handgift” moet juridisch bijgeschaafd worden of geherdefinieerd. Dat kan dus een echt vergiftigd geschenk worden. Een ruzie bijleggen door “elkaar de hand te reiken” is verder uit den boze. Twee handen op één buik wordt moeilijk, tenzij ze allebei van jezelf zijn.  

Ikzelf ben altijd al een beetje “afstandelijk” geweest, ben ik dan een covidianist?  Ik weet trouwens niet wat er mis is met “sociale afstandelijkheid” als term. Waarom moet men dat dan social distancing” noemen? Toch niet omdat het een wereldwijd gebeuren is? In het Frans -ook bij ons- heet het gewoon “distanciation sociale”. Nee, de vertaling zou dan zijn “sociale onthouding”.. Maar onthouding heeft negatieve connotaties, zoals wij hebben geleerd.

Terug naar de orde van de dag dan, want onthouding was wat de Waalse Roden predikten als het op Vlaanderen aankwam. De landvoogd van Charleroi vraagt nu 50 dagen om het op te lossen, precies de helft van wat indertijd Jean-Luc vroeg. Als hij daarin slaagt, is dat weer een mooie recordverbetering die mogelijk de voorbije 400+ dagen doet vergeten. Wij zullen het met argusogen volgen. Dat ze maar snel spijkers met koppen slaan, of de hele samenleving is naar de bom als je ziet wat een knoeiboel het intussen is. Ze moeten niet trouwen, maar samenleven is wel nodig. Of wordt het een LAT-verhouding?

En laat de burgemeesters inderdaad -zoals ik vorige keer al zei- de maatregelen nemen die nodig zijn. Het nieuwste spreekwoord kan worden “Ieder zijn masker”.

En ja, de oplossing van de file in de Leopold II tunnel is toch mogelijk snel op te lossen: geef dat ding een andere naam en je staat dus niet meer in die file. 

© Pomerio                    22-7-2020