Coronation Street: kattenkwaad?

Terwijl de virologen de laatste maanden de honden waren in het politieke kegelspel, kwam vorige week de aap uit de mouw. Of beter: de kat op de koord! Hier dus de bel aangebonden. In een tijd dat de wereld zoals we hem kennen geheel en al in de ban is van de moderne pest en velen de eindjes niet aan elkaar geknoopt krijgen, bestààn ze het om de gerechtelijke wereld per direct in hoge staat van paraatheid te brengen en velen op de been om het Bolivarplein op stelten te zetten. De meeste zittingen werden vanaf 13 maart al uitgesteld, behoudens hoogdringendheid, niemand mocht nog het Paleis der Gerechtigheid binnen, pleiten op papier.. En dan nu de kat, een reïncarnatie van “Catwoman”? Zou het FAVV terecht bezorgd zijn dat rabiës nu Covid-19 zou kunnen komen vervoegen? Hebben zij misschien “Cujo” van Stephen King slecht verteerd? Ik kan het me wel vaag voorstellen, we hoeven geen tweede beestje nu het eerste mogelijk wat is weggedeemsterd doch wel op de loer blijft liggen. Mijn gevoel zegt echter dat dit spektakel op dit eigenste ogenblik de perken van de welvoeglijkheid te buiten gaat.

Had men voor de moord op Julie de dader even direct aangepakt en weggestopt.. Men wist dat hij wéér zou toeslaan.. Met al mijn sympathie voor dieren, slaat de wijzer nu wel door naar de verkeerde kant.

Nu bijna alle beperkingen zijn afgezwakt, is het buiten wel Coronation Street: een mix van allerhande soorten maskers, mensen die elkaar uit de weg gaan als in de beste films over lepralijders en zombies. Tegelijk hier en daar kleine samenscholingen met onkwetsbaren,  haantjes en patsers. Cirkels en kruisen geschilderd op de stoep.  Vorige week alweer toeterende blitse karren op de Turnhoutsebaan met een trouwstoet.  Hoestschermen in de winkels, spuitbussen voor ontsmetting, oorstokjes aan betaalterminals, gel alom.

Zullen we eens gaan wandelen: beetje berekenen hoeveel mij dat kan kosten?

Te dichtbij geweest, effe gaan zitten op een bank zonder bewijs van een dokter dat ik niet te ver kan stappen, identiteitskaart vergeten zodat ik niet kon aantonen dat ik 65+ was, dat is al 750 Euro. Ik wil naar mijn kapper, maar die is aan de kust. Kan ik daarheen?

De speurders die nu de contacten moeten nagaan hebben het niet onder de markt. Het is toch godgeklaagd dat mensen die een risico lopen niets willen zeggen? En hun contacten niet prijsgeven, zodat ze anderen in gevaar brengen.. De hele heisa over privacy is in deze natuurlijk niet van toepassing, mijn gedacht. Ik stel voor dat men eerst even gaat kijken wat de opgebelde allemaal op Facebook en Instagram heeft “gepubliceerd”. Als hij daar zijn privéleven in de openbaarheid heeft gesmeten, heeft hij geen recht van spreken meer.

En de kinderen die getuigen op het scherm dat hun ouders geen geld meer hebben om eten te kopen? Er is hier iets mis. Natuurlijk kunnen wij in ons land niet de kinderen van de hele wereld uit de armoede halen, maar even nadenken is toch nodig. Evenmin moeten wij hoog van de toren blazen over fundamentele rechten van die kinderen, het verdrag is er wel, doch in vele landen dode letter. Vooral daar waar potentaten en andere zooi zichzelf verrijken en hun volk (waaronder vele kleintjes) laten verkommeren. Het geld van de hoger genoemde kat en de poespas errond kan aan minderbedeelden gezonden.. Ik lanceer de gedachte dat de “rechtvaardigheidsstaat” soms voorgaat op de rechtsstaat”.

Tenslotte: waarom ambtenaren niet technisch werkloos kunnen worden of worden gezet -en dus 100% doorbetaald-  is niet meer van deze tijd. Het zou de staat teveel geld kosten, beweert men. Hoezo, het is dan toch gewoon een andere FOD die betaalt? Met ons geld. Ik lees dat er nog geen meldingen zijn gebeurd over “ambtenaren die thuis met de vingers draaien”.. want ze blijven “ter beschikking”. Ter beschikking van wat en wie?

Als ik ooit voor de politierechter moet komen omdat ik weiger een GAS-boete te betalen, stuur ik geheid mijn kat.

© Pomerio                    21-5-2020