Vetpotten?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Elk volk heeft de leiders dat het verdient, ik meldde het al eerder. En toen een walm van keukengeuren opdook, moest ik denken aan de spreekwoordelijke vleespotten. Eigenlijk beter vetpotten. In Egypte is het vandaag ook niet meer koek en ei. Vader en zoon Verkest hebben een aantal jaren geleden de vetpotterij een beetje te letterlijk genomen. Dus naar de rechtbank gesleept, alwaar veroordeeld. Onlangs dan met een sisser afgelopen: Staat loopt 400 miljoen mis omdat ze die niet hadden gevraagd. Verkest weer naar huis. Naar potteke vet.

Wij hebben de twijfelachtige eer om in de lijst te staan van de landen en regeringen die niets doen tegen corruptie, aldus de Morgen van de voorbije week. Wij blijken zelfs corruptie te exporteren, dit wil zeggen dat buitenlandse instanties worden benaderd om de eigen producten of diensten aan de man te kunnen brengen. Wij zijn werkelijk een exportland.

De gebeurtenissen van de recente weken leggen nu ook een euvel bloot dat minstens even ernstig is, bijna ongeneeslijk. Het systeem is zo ingericht dat de vetpotten door de leiders worden onderhouden om de vrienden te plezieren. Wat zeg ik? Het is interne corruptie: de vrienden kunnen van de ene vetpot naar de andere. Om der wille van het smeer, likt de kat de kandeleer. Maar het vet is intussen een klein beetje van de soep. Het is maar een klein schepje, er moet nog veel meer afgeschraapt worden.

Schrikt u er niet van dat de baas van de FSMA (De waakhond van de financiële wereld) bevestigd wordt in zijn functie nadat hij met de grond gelijk is gemaakt omdat hij de bankencrisis niet zag aankomen? Oh ja, hij moet alleen maar wat van zijn vergoeding inleveren. Hij krijgt geen 420.000 meer, hij zal het voortaan moeten rooien met 290.000 ocharme. Al naargelang de berekeningsmethode die u gebruikt is dat maar iets tussen de 20.000 en de 25.000 Euro per maand. Ze moeten allemaal van die potten worden afgerukt, zou ik denken. “Non semper Saturnalia sunt”.

Ons systeem (als je het al een systeem kan noemen), heeft verder een aantal vetpotjes voorzien, waarvan velen maar al te graag gebruik maken. Uit welingelichte bron –breek me de bek niet open- kan ik de lezer een voorbeeld geven. Recent ontspint zich een gesprek in de wachtzaal van een huisarts in onze stad. Een dame van buitenlandse herkomst, die héél hard werkt en erg ingeburgerd is, raakt aan de praat met een Rus, die in de wachtzaal zit. Het komt erop neer dat hij stelt dat ons land een paradijs is: hij krijgt geld van het OCMW én van de VDAB en verder doet hij niets. Zijn rekening bij de arts wordt ook rechtstreeks betaald door het OCMW, hij hoeft geen kleingeld op zak te hebben. Hij verklaart vreugdevol dat hij hier toch betaald wordt “om overdag te slapen”. ’s Nachts zit hij op Internet te spelen.  

Ik denk dat Maggie soms de verkeerden op het vliegtuig laat zetten.

Haar populariteit heeft weinig te maken met het feit dat ze het geld teruggeeft dat niet is opgebruikt, dit jaar weerom 90 miljoen. Wél met haar rechtlijnigheid.  Waarvoor bewondering. Natuurlijk: voor een omelet heb je eieren nodig.

In de aanloop naar de verkiezingen van 2014 sluit men de rangen: geen verdere staatshervorming, daar hebben we geen tijd voor, zo wordt gesteld. Eerst de economie. Met al die prutserige “besparingen” die ze tot hiertoe gevonden hebben, zal dat dus nog wat duren..

De creator van de hervorming, onze voormalige premier, is nu veel te vroeg heengegaan, hij was een voorbeeld van een man die aan die vetpotten geen boodschap had. Hij zette zich onvoorwaardelijk in voor de samenleving. Ik durf mij afvragen wat hij zou gedacht hebben van de euforie na de winst van onze Duivels. Toch niet dat België weer één is. Ze kunnen alleen wel goed voetballen.

© Pomerio                    15-10-2013