|
Nu de wereld helemaal in de ban is van de trilogie van E.L. James, kunnen wij niet achterblijven met onze budgetronde, heeft de Regering gedacht.
Als Paul Geudens in GvA zegt dat tripartites enkel grijze compromissen opleveren, heeft hij overschot van gelijk. Het zijn triootjes die elkaar weinig plezier gunnen. Terwijl triootjes oorspronkelijk zijn bedacht om ongekende grenzen te verkennen en de leute te verhogen.
In dit geval was het dus eigenlijk een sextet, want zes verschillende partijen die deelnamen aan de nachtelijke exploten. Er zijn tintelingen en zelfs hete standjes gerapporteerd..en de ene of de andere legde er zwaar de zweep op.
Men nam anderzijds geen onvertogen dingen in de mond..terwijl het helemààl niet poepsimpel was. Volgens de vakbond was het eens temeer veel (vooral slap) gelul en dansen naar andermans pijpen.
Iemand zou naar verluidt- zelfs geroepen hebben Je kan mijn rug op. Gevaarlijk is dat.
Wat betreft de resultaten van deze nachtelijke spelletjes: Maskers af! Is dit een climax?
Volgt u even mee:
Je werkt? Betalen!
Je betaalt je leven lang tot méér dan 50% belastingen? Nog een kleine wurggreep!
Je hébt gewerkt? Dan knijpen we nog even!
Je hebt een huis: even afknellen. Nog maar wat meer, hoewel je al volledig eigenaar bent. Het voelt weer aan alsof je naakte eigenaar bent, het vruchtgebruik is voor diegene die erop zit, of erin.
Je hebt ook nog wat gespaard? Dan gaan we nijpen want je hèbt nog geld.
Je drinkt graag een glaasje? Hier met die centen!
Je rookt nog een krekkie? Ophoesten!
Je hebt iets kunnen beleggen, hoe klein ook? Uitpersen, vooral als je een defensieve spaarder bent. Dan ben je al eens voorzichtig, leeft zuinig en legt wat opzij, nadat al je belastingen zijn betaald. Niet langer dus: een kwart van wat dat opbrengt en dat is al weinig- romen ze er wederom af.
Ik zou een lans gebroken hebben voor een dag minder vakantie, zoals in omringende landen. En zelfs een uur langer werken voor hetzelfde geld. Zoals in omringende landen. Hier zeggen ze gegeven is gegeven..!
Het besluit is overduidelijk: dit is pure SM, zelfs zonder tepelklemmen. Wij zijn de slaven en de onderworpenen zonder in de kamer te zitten.
Johan met de Baard was één van de oppermeesters want hij creëerde de ultieme opening. De dominanten hebben een orgastisch plezier als zij de nederigen zien zwoegen, zuchten en zwijgen. Wij kijken dus geboeid naar dit spektakel. Deze keer letterlijk, handboeien voor ons allemaal. Iedereen kreunt, niet meer van genot, maar vooral onder de hulpstukken, de accessoires en de maatregelen. Uitrekken tot de absolute pijngrens, eventjes loslaten en dan weer opnieuw.
Ik zal niet zover gaan om te zeggen dat de Meesters een ongelukkige jeugd hebben gehad die alles verklaart. Ik zou wel willen.
Waar er sadisten zijn, zijn er eveneens masochisten. De een niet zonder de ander.
Het is een mooi stel én een mooi spel.
Homo ludens waardig. Maar hoe luidt het stopwoord? Koopkracht. Of is het index?
Carl Devos meldde van zijn kant dat dit altijd al een verstandshuwelijk is geweest. Ja, hoe kan je dan plezier verwachten? Het zijn enkel verplichte nummertjes en iedereen blijft faken.
Zegt de maso: Doe mij eens pijn
Zegt de sado: Neen, mooi niet!
Zegt de onderdanige: Ooh, jemig, nog!
Het enige moment dat er wat hilariteit was: de loslopende muis. Die was ook grijs. Want Johan zei ook (in de Kruitfabriek) dat er op geen enkel moment een erotische spanning was tussen de mannen en vrouwen in de vergaderzaal. Hoewel Laurette nochtans een nieuw paar netkousen had aangetrokken.
De vergrijzing is in een hogere versnelling geschakeld en niemand is voldaan. Tenzij in de publieke retoriek. Een schijntje verschil met erotiek.
© Pomerio 23 nov 2012
|
