|
Het u wellicht bekende oude Vlaamse liedje inspireerde mij om enkele recente gebeurtenissen vanuit een andere invalshoek te bekijken.
Politici zijn vissertjes. Hoewel vissertjes normaal gesproken weinig van zeg zijn. Een grote plas, vol met platvis en andere zoetwaterschepselen. Enkele roofvissen daartussen, hier en daar een koi. U bent de vis, die zij aan de haak willen slaan. U werd gebiologeerd, ja zelfs verleid door die mooie dobbers én vliegen, maar er blijkt een weerhaak aan te zitten. Enkele voorbeelden van aas dat u werd voorgeschoteld: aftrek pensioensparen, cheques voor poetsen, premies voor isolatie, groepsverzekering
We vernemen dat de onderhandelende regering aan de molentjes begint te draaien om de prooi binnen te halen. Het is zeker niet zuiver op de graat, getuige waarvan de stiekeme afspraken waarover Trends in het laatste nummer rapporteert. Het woord geniepig is zelfs gebezigd.
Dat er onderhandeld moet worden over een of andere besparing is wel zeker. De groep werkt echter niet samen in één ruimte rond één tafel, want de premier ziet elk van de vice-premiers afzonderlijk. Een mooi voorbeeld van teamwork is dat. Maar ja, vissertjes staan ook altijd eenzaam aan de oever, ingespannen starend naar het wateroppervlak, geduldig wachtend op een rimpel die aangeeft Béét!
Harde dobbers dus. Ook voor de vis: geen aftrek meer van de premies van uw levensverzekering indien u ook nog een hypotheek in mindering wil brengen. Vermindering van belasting in plaats van aftrek, ziet er hetzelfde uit. Doch een levende worm of een dode maakt een heel verschil.
De poel waarin wij allen zwemmen, begint naar botulisme te ruiken en te smaken. Veel dode vis. Toch minstens enkele vinnen kwijt of een wrang prikje in de kaken, wijl die worm er toch wel lekker uitzag.
En nog nieuws van het waterfront in Antwerpen? Jazeker. Heel binnenkort, misschien morgen al, blijkt dat sommigen achter het net hebben gevist. De wonderbaarlijke visvangst indien u mij veroorlooft- is echter nog niet voorbij. Daarvan gaan enkele pientere vissertjes gebruik maken om hun vangsten binnen te halen. Heer Van Peel hengelde immers naar de Haven en Heer Heylen heeft zijn pieren ingezet op Cultuur. Door te lang in het water te liggen met de SP.A is het bindmiddel tussen beide groepen wat losser geworden. Als je een verroeste schroef lang genoeg in cola laat liggen, gaat de roest er ook af. We zien dus in onze Stad een coalitie tegemoet zonder rood. Aangekondigd, maar zoiets heeft wat tijd nodig. De paadjes zijn anderzijds nog diep dus het is niet voor vanavond. En dan die leren laarsjes .. ik zal maar niet denken dat het ook SM is, de verslagen machthebbers hebben er aanvankelijk wel de zweep opgelegd, nu zeggen ze doe maar alles wat je wil.
Doet me denken aan dat Antwerps gezegde Ga naar huis, jongen, moeder heeft verse viskes gebakken.
Zullen wij de zon in het water van de Schelde laten schijnen? Ja toch! Beter één vis in de hand dan tien in het water.
Of bijna alles naar de haaien?
© Pomerio 13 nov 2012
|
