Gras, brood en call-girls?

Deze week drie zaken die onze aandacht even gaande houden: Stefanini, zatlappen en brood.

Belgacom zegt het contract op met een van haar call-centers, daardoor wederom 180 mensen die hun job kwijt zijn. Het is toch godgeklaagd: eerst kosten besparen door de klantendienst uit te besteden. Heel voordelig en zelfs goedkoop: 100% aftrekbaar als kost want binnenkomende factuur. Geen last van absenteïsme en ziekteverzuim want geen eigen personeel. De aparte economische entiteit heeft een eigen boekhouding. Dat Stefanini dan lage salarissen moet hanteren om een aanvaardbare dienst te kunnen “verkopen” aan Belgacom is hun probleem, zegt de woordvoerder. Natuurlijk mag iedereen onderhandelen over lagere prijzen, maar niet ten koste van alles. Vergeten wij niet dat het salaris van heer Bellens het equivalent is van zo’n 80 loonslaven die 2.000 Euro per maand verdienen. Dat betekent dus dat een call-girl of call-boy 1,2% van het salaris van dit heerschap binnenhaalt. Maar…Hij werkt ook 80 maal harder.
Kijk ook wat gebeurt bij de fabrikant van kunstgras: er is een plan om te herstructureren en dat plan wordt weggestemd. Omdat “men” ofwel met brugpensioen wil ofwel hoopt een klad geld binnen te halen. In dit geval waren er wél premies en zou niemand afgedankt worden. Een aantal kon een job krijgen, 14 km verderop..toch niet akkoord. Men kan zich afvragen wat deze mensen bezielt. Ze leven echter in een systeem waarin je vaak evenveel geld krijgt om niets te doen, dan om te werken.

De krant pakt uit met alwéér een record voor onze stad. Deze keer dus dat Antwerpen de “zatste” stad van het land zou zijn. Past mooi in de kraam van de doemdenkers en sluit naadloos aan op onze coke-pole-position die ik vorige week mocht vernemen! Ik moet dus besluiten dat ik omringd wordt door zatlappen en aanverwanten want de meesten van mijn vrienden wonen in en rond Antwerpen. Ho maar! Hier zijn twee grandioze kemels te bespeuren: Voor een groot deel van de geverbaliseerden betreft het een “dwaling”, zelfs verschoonbaar, omdat men van oordeel was dat de slogan van de Stad “Zat van A” luidt. Het merendeel zijn echter bekeuringen en boetes die wel zijn uitgeschreven in Antwerpen, maar de boosdoeners zijn dus van elders afkomstig. Men gaat ons toch niet wijsmaken dat alle opgepakten hier wonen? De inwoners van Antwerpen die naar al die feesten gaan zijn een minderheid. Het toont hoogstens aan dat de Antwerpse politie méér bonnen schrijft dan de anderen. Want Fons B zegt het zelf “Antwerpen is een behoorlijk populaire uitgaansstad bij het grote publiek”
Wat is dus de toegevoegde waarde van de vaststelling? Nihil. Het risico bestaat dat nog méér loltrappers dan vandaag naar hier afzakken omdat het zo’n feeststad zou zijn. De verslaggeving is volslagen tendentieus, ja zelfs belachelijk, want in Hoegaarden waren er maar 8 boetes.

Brood tenslotte. Men kondigt aan dat ons brood in prijs zal gaan stijgen omdat de Amerikaanse oogst is tegengevallen. Nu hebben de Amerikanen wel overal invloed, maar overdrijving is uit den boze. Ze hebben ons al opgezadeld met hun rommelkredieten die leidden naar de crisis van enkele jaren geleden. Nu moeten wij dus méér gaan betalen voor een broodje omdat zij knoeien met hun landbouw? De ene zijn brood is de andere zijn dood. Laat ons filet américain maar boycotten.

© Pomerio 8 aug 2012