Europa(s)sage?

Zopas terug van een Europese top in Goteborg, alwaar diepgaande gesprekken werden gevoerd tussen de leiders van de landen. De vergadering was er maar éen binnen onze eigen organisatie, maar toch. Er werd gesproken over voor en tegen van de wederinvoering van de drachme, de ramp van de 35-urenweek van Parijs tot Nice, de besparingsdrang van Angela..de hoge taxen op alcohol in Zweden…en de complexiteit van een landje met drie deelstaten. Is Europa een sage? Of is het gepasseerd en voorbij? Of was het enkel de Euro die een sprookje is?

Vorige zondag toch maar wakker gebleven om live en met eigen ogen de blijde intrede van Franse François te aanschouwen. Het gebeurt immers niet elke dag dat een Franse Socialist het Elysee gaat bezetten. De laatste keer –ook met een François- was dertig jaar geleden. U herinnert zich de historische golfbewegingen van professor Gaus, het klopt dus wéér. Ik vond hem wel sympathiek, daar op dat podium. De Place de la Bastille leek op het Tiananmen plein, het Tahrirplein of andere plekken van de Revolutie.
Is dit een revolutie? Wat belooft de brave man? Weer pensioen op 62, en een SMIC van 1.700 Euro. Zoals Paul G in GvA opmerkt: als hij nog maar de helft uitvoert van wat hij belooft, dan staat Frankrijk aan de rand van de afgrond. Maar zijn speech “Moi, Président de la République, je...” is intussen al een klassieker aan het worden.

Zegt u nu zélf: élke Franse president is toch een beetje Zonnekoning? Zelfs ouwe Charles, met kepi, had van die allures, geplukt uit de boekjes over het Franse Hof van Marie-Antoinette. En Sarkozy zou, naar verluidt, een waarde van een dikke 300.000 Dollar per jaar gespendeerd hebben aan bloemen in zijn stulpje aan de Rue du Faubourg Saint-Honoré. Is het u ook opgevallen dat, na Evita en Hillary, nu een man zijn vrouw heeft gevolgd? Ségolène heeft het 5 jaar geleden wel niet gehaald, maar haar ex-man nu dus wel. Ik houd mijn hart vast als Celie het ook gaat proberen.

Bij al die glorie verbleekten de verkiezingen in Griekenland, maar daar is het zo mogelijk nog ernstiger. De drukkerij heeft de platen al vanonder het stof gehaald om weer drachmen te gaan drukken. De bevolking heeft genoeg van de besparingen en stemt dus tégen het gezag..Zo gaat het toch altijd? Ik mag enkele anderen volgen in hun overwegingen dat we eigenlijk niet terug kunnen naar de oude toestand. Dan volgt wellicht een implosie en is Europa voorgoed verdwenen. Een lam vogeltje tussen de twee grootmachten die dan overblijven: de USA en China. Teveel vasthouden aan protectionistische gevoelens heeft ons zover gebracht. De hele heisa die nu wordt opgevoerd is het gevolg van teveel verschillende systemen tussen landen die eigenlijk één blok zouden moeten vormen. Omdat hier een Presidentje de baas wil zijn en dààr een Premiertje denkt dat hij iets van zijn macht zal moeten inboeten.

Terug naar eigen streek om af te sluiten. Bart DW zit al op 42% volgens een recente peiling. Een ommekeer in onze stad is dus mogelijk. Als men erin gelooft. Hebben wij een plein dat groot genoeg is? Ik durf niet te denken aan een coalitie NVA-Groen, maar die twee zouden Antwerpen een nieuwe impuls kunnen geven. Waarschijnlijk teveel water+vuur..Als de liberalen niet teveel terrein verliezen, kan NVA+VLD ook nog goed zijn voor een volstrekte meerderheid.
De Heer Sinardet, een aan-de-wal staande stuurman, stelt dat een “groot aantal kiezers gecharmeerd is door de standpunten”. Dat is natuurlijk weer flauw gezegd om de zaak te minimaliseren. Was het een andere partij, dan zou men zeggen “X stevent af op een grote overwinning” of “de bevolking eist nu verandering”. Daarmee zijn we dan terug bij wat de Fransen lijken gezegd te hebben, maar dan in de andere richting. De Coalitie van de Grote Schrik zal er dus aan zijn voor de moeite, zoals ik reeds eerder meldde. Men vraagt zich soms af wat Patrick nog in zijn mouw heeft zitten. Weinig, denk ik, want aan een Marcelleke zit niet veel stof.

Het zou, aldus Sinardet, ook belangrijk zijn wat de allochtonen gaan doen in oktober. Ik snap dat niet zo goed. Iemand die hier is ingeburgerd is toch geen allochtoon? Het is altijd van hetzelfde, men gebruikt de afkomst van een mens of een burger zoals het best uitkomt in het eigen discours. Eigenlijk zit ik ook in die statistieken, want mijn moeder had de Nederlandse nationaliteit tot ze trouwde.

Gelukkig heeft het Seefbier –nauwelijks twee maanden na de lancering- een gouden plak behaald in zijn categorie. Tussen bijna 4.000 soorten, uit 54 landen. Binnenkort dus weer, zoals Lode Baeckelmans schreef: Willen wij naar de Pothoek seef gaan drinken en een stukske eten”. Dat was de eigenlijke reden waarom Bart DW enkele weken geleden in die buurt is afgestapt. Oppassen nu dus dat Carlos Brito dit niet gaat inpikken.

Pomerio 11 mei 2012