We hebben fris wandelweer (15°) wanneer we in de voormiddag naar het stadje Fisterra stappen. Het zijn 12 grotendeels vlakke kilometers en het gaat dus erg vlot. "In één, twee, drie", zoals men wel eens zegt. Tegelijk is de tocht van vandaag onze 123ste en laatste reisdag. Is het geen mooi cijfer?

In Concubión  komen we langs het centrale plein, met zijn glazen balkons. Dan gaat het al vlug de heuvel over, zodat we aan de volgende baai komen. Daar kijken we vanuit het dorp Sardineiro over uit. En inderdaad, in de verte toont zich weer ons einddoel Cabo Finisterre, al heel wat dichterbij dan gisteren vanop de hoogtes.

Stappen langs het zoveelste pad tussen bomen en varens horen we achter ons het geluid van een kind. Marina herkent het ogenblikkelijk: we hoorden het eergisterennacht in de kamer naast de onze, en het hoort bij het jongetje dat we nu al vijf dagen na elkaar zagen en met wiens ouders en oom we telkens een babbeltje deden: de kleine Eneas  met zijn 11 maanden de jongste peregrino die we ooit zagen. Als je elkaar echt elke stapdag weer ontmoet, is een selfietje toch logisch?

Aan het einde van een hellende weg door de bossen duikt de oceaan weer op in de verte. Ongelooflijk, hoe hoog die zeespiegel lijkt: een eind boven Paul zijn hoofd.

Tegen de middag wandelen we langs de stranden en komen na 12 km aan ons verblijf in Fisterra.

Natuurlijk moeten we 's avonds- de zon zal om 22.06 u ondergaan - nog de laatste 3,5 km tot aan de vuurtoren toren stappen, aan het uiteinde van het schiereiland. Daar staat bij de vuurtoren kilometerpaal 0,000 en eindigt het land. Definitief, zo dachten mensen tot geen 1000 jaar terug: "finis terrae".

En dan is het tijd om vanop de hoogte naar de zonsondergang te blikken, met tientallen anderen. Waar de zon sterft in zee, komen de werelden van levenden en doden mekaar nabij, zegden de oude Keltische bewoners van Galicie. Waarschijnlijk gaven ze daarom aan deze westelijke kuststrook haar naam: Costa da Morte. Later zou hier volgens de legende het lichaam van de apostel Jacobus aan land worden gebracht en verderop begraven in de dan naar hem genoemde stad Santiago de Compostela. Het werd voor vele duizenden een plaats om naartoe te stappen om een bijzondere reden of op een betekenisvol punt in hun leven.

Zo was het ook voor ons , in eigen pas. Tot aan kilometerpaal 0,000 zetten we vandaag 21 903 stappen, goed voor 15,5 km. Van Compostela tot Fisterra stapten we 92 km.