|
Negreira is een wat zielloos stadje, maar er is wel een oude stadspoort bewaard. Daar zien we een bijzonder beeld: hoewel een broer hem probeert tegen te houden en moeder treurig achterblijft, gaat een jonge kerel gedecideerd op tocht. Al is hij geworteld in zijn geboortestreek, de wijde wereld zit in zijn hoofd en hij zal verbeten verdergaan.
Mooi voor ons, toch? Het was gisteren een nogal zwaar traject, maar we doen er ´ogen zo één bovenop.
De hele voormiddag volgen we typisch galicische correidores: beschaduwde paden langs de vele gehuchten, tussen natuurstenen muurtjes, varens en brem. Die wordt hier soms wel 4 m hoog. Maar evengoed groeien er palmen en citroenen. En eucalyptusbossen natuurlijk, waar de geur zo indringend is dat onze neus er telkens van begint te lopen.
Na de middag, vanaf Vilaserio, lopen we dikwijls langs het asfalt. Gelukkig wordt het niet te warm en rijdt er tussen de doodser wordende gehuchten maar zelden een auto. Het landschap, heuvelend tot boven de 400 m is mooi.
Tegen vijven komen we in Santa Marin~a. Natuurlijk hoort bij de aankomst in dit voor ons bijzondere plaatsje een kleine fotosessie.
We zetten vandaag 30 194 stappen, goed voor 20,5 km.
|
