|
Om half negen zijn we alweer onderweg langs dorpspaden die gehuchten verbinden waar het leven is stilgevallen. Bijna tot de middag blijft er wat nevel hangen tussen de eindeloze eiken en kastanjelaars, die vroeger werden geknot, opdat men betzr aan de vruchten zou kunnen.
Pas na bijna 10 km biedt zich een eerste kans op een kop koffie aan. Een koppel is hier zopas met een albergue begonnen. Mevrouw brengt ons bij de koffie zowel cake als ham als tortilla en laat ons de 4 kamers zien die zopas zijn ingericht. En of we iets in het vandaag begonnen gastenboek willen schrijven? Mooi om te zien hoe de camino kansen brengt op dit doodgebloede platteland!
Als we op het grondgebied van Sarria komen, toont een kaartje dat er nog 7 gemeentes te passeren zijn tussen hier en Compostela. Niet te vroeg gejuicht: fusiegemeentes zijn hier wel groot!
Sarria is voor Spanjaarden een geliefde vertrekstad voor de bedevaart naar Compostela. Er is immers nog meer dan 100 km te gaan en vanaf die afstand kan je bij aankomst een "compostelabrief" krijgen, dus ...
We hadden al geleerd dat er wel degelijk een heilige Marina bestaat. Welnu, hier heeft ze haar kerk: Santa Mariña. Natuurlijk wordt Marina er even voor gekiekt. Vanaf nu mag ook: "Marinja", Paul probeert het zich aan te wennen.
Even voorbij Barbadelo met zijn eigenaardig gevormde romaanse toren - waren de centen op? - en kerkhof met stapelgraven (heel gewoon hier) draaien we naar het gehucht Sabenche. Op het veldweggetje krijgen we een vrolijke bende koeien als tegenliggers, zo enthousiast dat Marina een hoornprik in haar bovenarm voelt. Gelukkig zonder veel erg. Nooit verkeerd om op goede voet te staan met je patroonheilige!
We zetten vandaag 26 301 stappen, goed voor 19 km.
|
