En het vreemdst van al: we zien uit het westen wolken aankomen en zijn er zeker van dat we over een uur in de regen lopen. Alleen is dat een uur later nog net zo, en later nog,... tot het einde van onze dagtocht. 

We komen in het karige landschap van de Maragateria en kiezen een wegvariante om het geklasseerde dorp Castrillo de los Polvozares te zien.  Mooi met zijn huizen in roze-rode natuursteen! En in Spanje geldt: hoe langer de naam van de gemeente, hoe kleiner ze is.

Wat verder voegen we weer in tussen de veel vluggere stappers op de gewone Compostelaweg. Een jonge man vertelt dat hij vandaag 69 km stapt om een vriendengroepje weer in te halen. Wat verder komen we een Mechelaar tegen die zegt dat zijn normale dagafstand 45 km is. Alle respect!

Het is vandaag vooral een symfonie in geel. Het blijkt dat we ons - volkomen onbewust - in camouflagekledij hebben getooid. Vooral voorbij El Ganzo, met weer zo een open klokkentoren, meestal van ooievaars voorzien, wordt het landschap mooi.

Als we aankomen in Rabanal del Camino, op 1150 m, schijnt de zon nog altijd, al stuift er uit de blauwe lucht geregeld wat vocht in ons gezicht. 

We begeven ons naar de vespers. De Montes de León vlak voor ons liggen in een onheilspellend grijs.  Afwachten bij welk weer we morgen de Cruz de Ferro-pas op geraken.

We zetten vandaag 29 031 stappen , goed voor 22 km.