|
We verlaten Los Arcos langs een breed aangelegde landweg. Het weer is somber en fris, maar bijna volledig droog. Stroken wijngaard en jong graan wisselen mekaar af, met geregeld een olijfboomgaard ertussen: bruin, felgroen, zilvergroen. Het pad is geel en we zullen het de hele dag voor en achter ons zien, dikwijls kilometers ver, net als in ' De tovenaar van Oz'. Afwachten of we ook bijzondere figuren zullen ontmoeten. Langs de Camino is dat niet onmogelijk.
Een andere Compostelaganger haalt ons luid zingend in: " Yo soy peregrino, yo soy caminante". Bij een koffie in Sansol toont een wandelaar ons zijn pasje van 'ambassadeur' van de Navarrese Compostelavereniging en geeft ons allebei een zakje met een houten kruisje in T-vorm. Een kleine gift van ons wordt resoluut geweigerd.
Tegen de middag zien we Torres del Rio voor ons. Het is net warm genoeg om te kunnen picknicken, dus doen we dat even verder.
Na de middag gaat het nog een drietal uren over het nu aanhoudend stijgende of dalende gele pad. Toch wel vermoeiend! Kort nadat we de eerste agave op onze tocht hebben gezien, keert het weer. We kunnen Viana, ondanks zijn monumenten een wat verpauperd stadje, in de stralende zon binnenstappen. Buiten het portaal van de Santa Mariakerk ligt Cesare Borgia begraven. Men wou zo een schavuit niet binnen de kerk, naar het schijnt. Wijzelf raken de kerken langs de Spaanse Camino ook maar zelden in, zou dat iets betekenen?
We warmen ons maar op aan de mooie gedachte op het papiertje dat in het zakje van de 'ambassadeur' zit: " Denk eraan dat je, als je deze aarde verlaat, niet zal kunnen meenemen wat je gekregen hebt, maar alleen wat je gegeven hebt."
We zetten vandaag 26 065 stappen, goed voor 19 km.
|
. Dat jullie niet in de kerken binnengeraken lijkt me heel andere redenen te hebben 
. 
