|
Wanneer we op de kaart zagen hoe onze 79ste dagetappe zich rond de autoweg slingert, en we er vijf keer over of onderdoor zouden fmoeten, verwachtten we niet veel goeds. Zou dit een dagje beton worden met een sausje van autogeraas? Het valt enorm mee. We zien de autoweg telkens maar even en doordat er nauwelijks auto's op rijden hoor je hem niet. We lopen het grootste deel van de dag zelfs door een schitterend landschap: fraaie vergezichten en tinten van grijs, felgroen van het jonge graan en wit van de vele meidoorns, die zich massaal van bloeimaand vergissen.
Meest opvallend is hoe vliegensvlug de stijl en sfeer van de dorpen verandert: bij Cirauqui, het tweede dorp voorbij Puente la Reina, lijkt het bijna alsof je een plaatsje in Puglia of Zuid-Spanje nadert. Ongelooflijk dat het er 15 dorpen en 50 km terug, in Baskenland, nog bijna Zwitsers uitzag!
Even voorbij het dorp stappen we over een praktisch ongewijzigde Romeinse brug, vervolgens enkele km over een pad uit diezelfde tijd. Die Romeinen voorzagen zelfs al een ononderbroken streep op het midden van de rijweg...
Er worden 'buenos vibraciones' aangekondigd en inderdaad: tegen een vrijwillige gift mogen we ons van een drankje en koekje voorzien en in een voor verpozing aangepaste olijfboomgaard een plekje zoeken. We zijn hier niet alleen!
In Villatuerta bekijken we de Verrijzeniskerk, robuust als een fort, zoals bijna alle kerken hier. Niet veel later zijn we in Estella.
Van het thuisfront (ons nichtje Kathleen) hebben we vernomen dat koning Filip zich ook al op het Compostelapad begeven heeft, hij loopt zelfs maar 4 dagetappes voor ons. We gaan toch maar geen inhaalpoging wagen. Erger nog, we permitteren ons een rustdagje in het mooie Estella.
We zetten vandaag 31 795 stappen, goed voor 22 km.
|
