Na een uurtje langs veel flatgebouwen en veel groen zijn we aan de Universidad de Navarra. Een bordje nodigt ons uit om als Compostelaganger niet minder dan een accreditering van de universiteit te ontvangen.'t Is maar een stempeltje in de pelgrimspas, maar soms ben je vlug verleid ... Doordat de universiteit vakantie heeft, krijgen we de stempel wel vanachter een getralied raam.
Dan begint de geleidelijke stijging naar de Alto de El Perdon. Voor onze landgenoot Frans Koks is die blijkbaar wat te sterk geweest - niet het eerste kruis voor een omgekomen pelgrim langs de weg. Het landschap, met meer en meer uitzichten, bloeiende meidoorn, wilde helleborus en piepkleine narcissen wordt mooier.
Wat ook almaar toeneemt, is de wind, toch wel stevig bij dit grotendeels zonnige weer. Al in Zariquegui bij de middagpicknick, vliegt het broodbeleg de tafel af. Toeval is dat niet: we komen al vlug aan het windpark (parque eolico) waar 40 windmolens een keten vormen op de bergkam.
Tijd om een laatste blik te werpen op de Pyreneeën achter ons.
Een beetje surrealistisch: tussen de generatoren stapt hier een stoet van middeleeuwse pelgrims die zich door de melkweg laten leiden. Waar de weg van de wind en die van de sterren mekaar kruisen, zo zegt men.
Het gaat flink bergaf naar Uterga, waar de eigenaar van een groot historisch dorpshuis ons de huiskapel toont.
Het weer wordt somberder. Niet zo erg: ook met grijze wolken erboven zijn de dorpen in de verte, met het felgroene jonge graan ervoor, mooi om te zien. Pas als we in ons verblijf in Muruzabal zijn, barst er een bui los.
We zetten vandaag 28 548 stappen, goed voor 19,5 km.
