|
Op onze 60ste reisdag fietsen we al vlug over de Luy de France, waar in vroeger tijden Frankrijk eindigde en even later over de Luy de Béarn, waar de Béarn, heimat van de onovertroffen bearnaisesaus, begint.
(Onze gastvrouw in A.-A. had ons al verteld dat de befaamde Bayonneham haar naam slechts gekregen heeft doordat ze vanuit Bayonne werd verscheept, maar niet bewerkt, gedroogd en verhandeld. We moeten absoluut Arzacqarraziguetham gaan zeggen.)
In Morlanne maken we een boog rond het 14de-eeuwse kasteel. In Pombs neemt Paul bij de Sint-Jacobskapel plaats op de "banc de la pensée", mag toch op een Compostelatocht? In Arthez-de-Béarn duidt een dikke blauwe bol op een stenen kaart van de Compostelaweg aan waar we nu al zijn. Dat geeft moed, zo dicht bij de Pyreneeën. Alleen, als we naar het zuiden kijken, zien we vandaag alleen nevel. Maar we weten met zekerheid dat de Col du Somport, waar ooit een Compostelafietser uit het Denderleeuwse de hoogtes trotseerde, pal voor ons ligt.
Op het eind van onze tocht vinden we waar we al lang op hoopten: een echte "route des crêtes", die ons niet almaar van rivieroversteek maar heuveltop brengt, maar rustig aan naar de brede vallei van Orthez en Pau voor ons. Heerlijk is ook de Atlantische wind, die de hitte tempert.
Wanneer we bij aankomst in ons eindpunt Orthez een foto willen maken van het plaatsnaambord en een paar palmen en bananenbomen erachter, komen de bewoners van het gebouw geagiteerd naar buiten gerend. Verbod hun bomen te fotograferen?? Neen, het paar is gewoon zo enthousiast Compostelafietsers voor de deur te zien halt houden. Mijnheer, de voorzitter van de plaatselijke wielerclub, wil ons samen fotograferen. Daarmee is meteen bewezen dat we het eindpunt van dit traject bereikt hebben.
We hopen morgen de Pyreneeën eens helder van nabij te zien.
We fietsten vandaag 37 km.
|
