|
We liepen voor het eerst midden oktober, in een periode die, zeker in het zuiden, nog net geen herfst is. Dat bleek een goede periode, zeker voor het drukst belopen deel van de Franse Compostelawegen, nl. het stuk van Le Puy tot Conques. Je ziet geregeld andere stappers, maar van de overbevolking die we in juni zagen, is in oktober geen sprake meer. Een nadeel is dan weer dat niet alleen verblijven, maar ook voedingswarenwinkels en zelfs bakkers als de grote drukte voorbij is de deuren sluiten. Jammer, want het leven-gevende effect van de chemin dat het Franse platteland zo hard nodig heeft blijkt dus gedeeltelijk een seizoensverschijnsel: eens het herfst wordt, zitten de dorpsbewoners na het half jaar mét opnieuw een half jaar zonder bakker. We hoorden daar soms begrijpelijke boosheid over. Anderzijds begrijpen we wel dat table dhôte-aanbieders voor de lage maaltijdprijzen die gebruikelijk zijn alleen kunnen werken als er veel overnachters tegelijk zijn. Men vertelde ons zelfs dat een aantal mensen dat in het zomerhalfjaar in het pelgrimstoerisme werkt voor het winterhalfjaar in de skioorden van de Alpen of de Pyreneeën gaat werken.
We merkten in het meest bewandelde gedeelte wat pelgrims-moeheid van de kant van de bevolking, soms terecht: er verdwijnt al eens een afstandswijzertjes naar Compostela, het touw om het klokje te luiden in een afgelegen kapel werd gepikt,
Buiten de drukste trajecten valt die houding plots weg en ontmoet je de gewone Franse hartelijkheid aan de lopende band. Nu we de hele tijd echte Compostelaweg bewandelden, ontmoetten we ook, en niet toevallig, mensen die ongelooflijk goedmenend zijn: de dame in Saint-Roch die van haar positieve gelovige levenshouding getuigde en het aan ons overliet of we voor de koffie iets in het busje gooiden, onze gastheer in Decazeville, die zich er wel dertig keer van verzekerde dat we niets te kort kwamen en maar al te goed wist dat hij aan 12 EUR voor hapje plus fles wijn plus brood plus voorgerecht plus tussengerecht plus hoofdgerecht plus kaas plus nagerecht plus koffie (alles even verzorgd en lekker) niets overhield, onze gastheer en gastvrouw in Montredon die Compostelagangers als vrienden ontvangen en ongevraagd 35 km aflegden om het etuitje van onze smartphone, dat hun zoontje langs de weg was gaan zoeken, naar ons volgende verblijf te brengen. Even goed kwamen we de meest nijdige man tegen die we in ons hele leven gehoord hebben. Ontmoetingen op een Compostelatocht...
We hadden weer 13 wandeldagen voorzien, maar moesten het wegens voetproblemen bij 10 houden. We legden 174 km af (en rustten onderweg in Conques). In totaal zijn we nu 1533 km ver. Daarvan hebben we 661 km gestapt en 872 km gefietst. Daarmee zijn we zeker over de helft van ons parcours naar Compostela, al weten we nog niet helemaal hoe dat er verder zal uitzien.
In het voorjaar trekken we weer verder, fietsend of eventueel stappend. De wat vlakkere zuidwesthoek van Frankrijk ligt voor ons. De blog ligt weer voor een hele tijd stil.
Wil je graag op de hoogte gebracht worden wanneer de blog weer in werking gaat en gebeurde dat tot nu toe niet?
Laat dan gewoon even je e-mailadres weten. Dat kan via "reacties" hier.
Ook "uitschrijven" kan op die manier.
Hier volgen nog wat foto's van mooie plekken of wat bijzondere momenten van de eerste zeven dagen:
* van de 1ste (van dit traject) / 48ste (in het totaal) reisdag: een sprookjespaddenstoel in Bigose en een typische paaltjesafspanning van de Aubrac
* van de 2de / 49ste reisdag: een Aubrac-koe op haar fotogeniekst
* van de 3de / 50ste reisdag: een landschapsbeeld van het hoogste deel van de Aubrac
* van de 4de / 51ste reisdag: een wijsheid langs de weg en schitterende bloempluizen
* van de 5de / 52ste reisdag: de aartsengel Michaël in de romaanse chapelle haute in Saint-Pierre-de-Bessuéjouls
* van de 6de / 53ste reisdag: een holle eik langs de weg
* van de 7de / 54ste reisdag: een kenmerkend beeld van het leeggelopen platteland: postkantoor te koop!
|
