We vertrekken na het abdijbezoek bij 9 °. Het blijft een frisse dag, met 2 keer een korte regenbui. Goed om te stappen, toch. Voorbij het gehuchtje Lhermut stopt een auto naast ons. De man heeft de Compostelaschelp op Paul zijn rugzak gezien en zegt ons dat we verkeerd aan het stappen zijn. Hij stelt meteen voor ons 2 km terug te voeren. Paul, met rugzakje, kiest vooraan positie naast de chauffeur. Marina geraakt, ondanks een geblokkeerde voorstoel achteraan in de auto en slaagt erin handig tegen de rand van een gevulde kuip mortel te balanceren tot we zijn afgezet waar we verkeerdelijk rechtdoor liepen. We zijn de man heel dankbaar. Wat een toeval ook dat 1 van de 5 à 7 auto's die we op dit hele dagtraject tegenkomen (buiten de aankomst in Montfaucon) ons nog goed op tijd passeerde.

Buiten die enkele auto's zien we op de hele  wandeling precies 1 mens, met hond. Verder wat koeien en paarden (waarvan er een nogal wat van Brigitte Bardot heeft, zij het dat het nog even naar de kapper moet).

De Via Gebennensis slingert zich door dit heuvelend hoogplateau tussen minieme gehuchten op 1000 m hoogt en valleien op 900 m, met af en toe een doorkijk naar verre uitgedoofde vulkanen voor ons. Maar meestal wandelen we in oude, donkere dennenbossen.

Montfaucon, met zijn 1300 inwoners een plaatselijk centrum, biedt een nogal triest beeld met een hoofdstraat waarin zeker de helft van de winkels verlaten is. We moeten terugdenken aan Noord-Oost-Frankrijk.

Een verrassing is hier wel de verzameling van 12 laat-16de-eeuwse schilderijen van de Brabander Abel Grimmer in de Notre-Damekerk. Doordat we goed op tijd aangekomen zijn, kunnen we ze bijna een uur lang bekijken. Hoe zijn die Samaritaanse vrouw, die parabel van de vijgenboom, die vlucht naar Egypte in deze afgelegen bosstreek beland? Twee Vlaamse Compostelagangers weten het niet eens goed van zichzelf wanneer men hen hier vraagt hoe ze tussen de (nog schaarse) Zwitserse en Duitse doorreizigers terechtgekomen zijn. Maar zeker is: ook deze 39ste dag van onze Compostelatocht, al was hij wat eentoniger, schakelt zich aan al die dagen om niet te vergeten.

We zetten vandaag 25 870 stappen, door even verkeerd te lopen waren het 19 km.

Dans la chapelle Notre Dame, on peut admirer une collection de 12 tableaux flamands du XVI siècle, signés Abel Grimer. Ces tableaux appartenaient au marquis Melchior Mitte de Chevrières, seigneur de Saint-Chamond dans la Loire qui lors d'une charge d'ambassade à Bruxelles, acheta ou reçu pour service rendu cette collection. Ramenée dans sa propriété de Saint-Chamond, elle a peut-être décoré le château où l'a-t-il confié à la nouvelle église Notre Dame dont la construction s'achevait ou peut être dans les réserves ? En tout état de cause, ils ont été trouvés dans les dépendances de l'église par le successeur du père Flachat : Paul François Régis Jamon, natif de Montfaucon. C'est un jacobin fervent qui défend la révolution mais " l'instruction pour l'extirpation du Fanatisme" publié par Fouchet et Collot d'Herbois en novembre 1793 fait abdiquer Jamon comme tous les autres prêtres constitutionnels. Ils devront abandonner leur église et rejoindre leurs terres natales. Au printemps 1794, il quitte Saint-Chamond emmenant avec lui les tableaux de Grimer certainement aidé par quelques personnes voulant sauver ces uvres. Avant sa mort, Jamon fit don de ces tableaux à la chapelle Notre Dame de Montfaucon. Certains ont vu dans ce geste une expiration de sa conduite passée. Ces tableaux s'inspirent de deux thèmes : un thème religieux, faisant référence à la vie de Jésus et un thème profane se rapportant à la vie rurale dans les pays flamands au XVI siècle.