We verlaten Ars in de morgennevel. Een bord langs de tertiaire weg die we volgen, maant ons aan voorzichtig te zijn omdat er gejaagd wordt. Ja
, hoe fiets je eigenlijk behoedzaam door die witte nevelslierten als je schoten in de verte hoort? Maar de zon is er vandaag al vlug, zodat we het parklandschap dat ontstaan is door de aanleg van ruime golfterreinen goed kunnen bekijken.
Zijn die roestkleurige bomen lariksen in herfsttint?
Globaal is dit een eentonig gebied, maar op een zo mooie dag verrassen zelfs de kolen met hun bijzondere kleuren. Ook vandaag zien we langs de weg een elektronische snelheidsmeter. Nadat het een vorige keer mislukte om de aanduiding van de snelheid waarmee Marina langs fietste op de gevoelige plaat vast te leggen, proberen we of het fotograferen van het oplichtend cijfer nu misschien lukt. En inderdaad, deze keer een betere foto, toch?
Op een zo warme allerheiligendag riskeert je oordeel vertroebeld te worden, maar we moeten nu toch maar eens uitmaken waar in Frankrijk het Zuiden nu echt begint. In Mâcon (volgens een vroegere kennis uit
Mâcon), in Moulins (volgens een ver aangetrouwd familielid wonende in
Moulins) of in Lyon (volgens onze vriend Herman, die wel in Frankrijk maar niet in Lyon woont)? We beslissen het met Herman eens te zijn en leggen dit moment van voortschrijdend inzicht vast op een selfie met zonnebloemen. (Dat Marina op de foto lacht als een boer die kiespijn heeft, heeft echt niets te maken met de toekenning van de prijs aan Herman.)
In Miribel eindigt het plateau van de Combes en zien we in de diepte de Rhône naar Lyon trekken, waar hij (veel later dan wij) de Saône zal ontmoeten.
Dan volgt een korte steile afdaling en rijden we Lyon langs het grote stadspark binnen. Op de 10 km 'voie verte' die volgen, worden we verrast door de vele honderden fietsers.
Tegen vijven komen we aan in onze chambre d'hôtes in de hoog gelegen historische wijk Croix-Rousse.
We fietsten vandaag 46 km. Morgen bekomen we een dagje in Lyon.
|