|
We volgen eerst verder de Aisne. " 't Is den oorlog, die j'hier werevindt": vlakbij Herpy zien we de plaats waar de Fransen en hun geallieerden na jarenlange stilstand de frontlijn konden doorsteken, op een wat lagere plaats in de heuvelrug. Het gebeurde in oktober 1918, " Le sang a impregné cette terre," zegt het monument, en we proberen ons voor te stellen hoe het er op deze helling aan toe gegaan is. Verderop, in Asfeld, bezoeken we een kerkhof waar meer dan 5000 Duitse soldaten rusten. Boeiend is ook hoe afwisselend op de altijd aanwezige Franse dorps-oorlogsmonumenten nu eens de glorie (meestal), maar soms ook de rouw en het medeleven vorm krijgen.
In Asfeld bezoeken we ook de extravagante barokke Saint-Didierkerk, waarvan de architect wou dat het hele grondplan gerond was. Voor de kerkingang vinden we bij toeval ook een ruimte onder een soort van koepeltje waar je gewoon door met je voet op de grond te tikken een heel wat seconden aanhoudend vibrerend geluid hoort. Heel gek. We zien onze kleinkinderen hier al aan de tik!
We steken de Aisne over en komen in het departement Marne en in de noordelijke Champagne. De aarde kleurt hier plots overal beige door het vele krijt. De eindeloze velden, met reusachtige graansilo's aan de einders, zijn wat eentonig, maar spreken toch aan door hun weidsheid en de, onder de warme lentezon, vrolijk oplichtende kleurvlakken. Net Mondriaan die voor de gelegenheid behalve azuur ook donker- en middengroen en zilvergrijs borstelt.
De heuvels worden hier glooiender. In het eerste dorp in de Marne vinden we na 25 km het eerste cafeetje van de dag. Kunnen we iets anders doen dan daar een koffie drinken? We raken aan de praat met een klant die niet alleen flink bebaard, maar zelfs ook enigszins aangeschoten is. "D'ici il n'y a que de faux plat," waarschuwt hij. Het klopt: wat vlak lijkt, voelt aan als bergop, omgekeerd valt visueel bergop soms enorm mee. Daarbij speelt de wind allicht een rol. Na een poos weten we het zelf niet meer goed... Fietsen dus maar, schakelen volgens wat je voelt en volhouden.
We komen behoorlijk moe in Reims aan. Een jongeman van Noord-Afrikaanse origine aan wie we de weg vragen naar het goed betaalbare "aparthotel" dat we vonden, fietst ons er helemaal naartoe.
In Reims pauzeren we een dag om plaatsen van spiritualiteit te bezoeken. Maar er nu geen enkele van de vele champagnekelders bijnemen zou toch ook niet serieus zijn?
We fietsten vandaag 46 km.
|
.
