|
We zijn vooral blij dat we die F nu kunnen tikken. Zal het ooit een E worden? Zo niet, dan is het toch ook mooi geweest.
Dit was wellicht ons kortste Compostelatraject ooit. We hebben het dan nog met 1 dag ingekort omwille van de overbelastingsproblemen aan Marina haar voet. Ondanks de misère aan het einde was het een mooie 'voetreis in de herfst'!
We volgden bijna ononderbroken de via monastica. Daarbij wisselden we al eens af tussen de GR 654, die in grote slingers langs bosranden, hellingen en uitzichtspunten voert, en stukjes RAVel, rechter, bijna vlak, maar weinig afwisselend. We liepen 77 km. De totale tellerstand na 14 wandeldagen staat daarmee op 246 km. (Met de auto geraak je in het Franse Vireux-Wallerand in een flinke 2 uur; wij hebben aan alle bossen, akkers, vergezichten, ontmoetingen en soms godverlaten gehuchten veel meer tijd kunnen besteden, wat een luxe!)
Wandelend in eigen pas viel ons weer de vriendelijkheid op van de mensen (op rustige plekken word je zelfs door een allicht onwillige puber vriendelijk gegroet; wanneer de bus Givet-Dinant, waarmee we terugkeerden, met haar 20 passagiers in Dinant stopt, roept de helft ervan de chauffeur bij het uitstappen een 'merci' toe). Minder vonden we dan weer de zich in de Waalse en Franse Ardennen verschrikkelijk opdringende halloween-liefde. Zowat één op drie huizen tooit zich met halloweendecoratie en dat gaat tot wansmakelijkheden als zogezegd menselijke harten en hersenen op schaaltjes. Ook de ontvolking (en daardoor de zeer vele te koop staande huizen) sprong ons in het oog.
Aan Marina haar voet is er alleszins geen stressfractuur zoals we even vreesden. Na radiologie blijkt het te gaan om enthesiofytvorming.
Als je dat googelt, vind je maar één resultaat: 'enthesiofytvorming: verlies van het hyaliene kraakbeen en een ontsteking van de omliggende structuren. Deze aandoening treft 1 op 5 volwassen honden.' Bron is de Universiteit Gent. WOEF!
Het waren maar weinige maar wel heel mooie dagen met serieus moeilijke parcours. We nemen zeker de beelden mee waarvan hier foto's volgen:
* Van de 10 de dag de Ardennen voor het eerst in de regen, ook langs gladde modderpaden mooi, en de vele strenge arduinen gevels in de dorpen
* Van de 11 de dag het kasteel van Freyr, soms slecht zichtbaar in zijn spiegeling in de vredige Maas en de steile rotsen daar
* Van de 12 de dag de geploegde en geëgde akkers in de ochtendzon op de hoogtes bij Falmignoul en het herfstlicht op Waulsort bij de Maas
* Van de 13 de dag de Maas in de ochtendnevel vanuit onze hotelkamer niet ver van Heer-sur-Meuse en de volkomen stilte op wegen die dorpen met mekaar verbinden
* Van de 14 de dag het gesukkel van Marina om toch maar de Franse grens over te geraken (waarvoor de dokter haar een medaille van volharding én foute keuze wilde geven) en de nogal bijzondere sfeer van de kamer die we toegewezen kregen met de bongobon in hotel Saint-Hubert.
Het volgend stuk fietsen we, zoals voorzien: van Vireux-Molhain verder de Maas langs en de Champagne in. Dat doen we in de lente.
|
