In Heer-sur-Meuse zit je op de Franse grens en dat merk je: de Waalse, Belgische en Franse vlag hangen in het dorp broederlijk naast mekaar, de bakker profileert zich met 'Delices de la frontière' en de flessen Leffe staan in de winkel naast de baguettes.
Vanuit Heer-Agimont lopen we een stukje Ravel dat net binnen de Belgische grens blijft. Voor fietsers gemaakt, maar zo stappen we enkele km gemakkelijk, in de buurt van plaatsjes met sappige namen als Pesches, Foisches en Petit Doische. In Doische houden we halt in het enige, afgeleefde café. Mariette heeft het 'ferme'-bordje weggeborgen achter een tekstje dat ons verzekert dat we 'Chez Mariette à Doische' zijn en zet voor ons koffie 'comme je le fais pour moi-meme'.
We komen weer op de GR, die hier zelfs met een echte Sint-Jacobsschelp wordt aangegeven. Hij duikt de bossen in, naar de diepte. We leren uit onze Franstalige gids dat dit 'un thalweg' is. De Franstaligen kunnen echt wel Duits...
Na Vaucelles lopen we naar Mazée, nog steeds vlakbij de Franse grens, de laatste 5 km over de dorpsverbinding. We zien onderweg juist evenveel auto's, maar wel 100 ganzen die zijn neergestreken om te rusten en evenveel koeien, die die twee passanten van vandaag belangstellend nakijken.
Het is een afgelegen uithoek hier, met dorpen met grijze natuurstenen huizenrijen. Nogal wat huizen staan te koop. Maar we zijn nog in België. Borden met Belgisch erfgoed bewijzen dat: ' Pour nos enfants, roulez prudemment'. Waar is de tijd dat ze, in hun variant in een soort Nederlands, Vlaamse wegen sierden? In de verte ligt al de chambre d'hôtes waar we de dag afsluiten.
We zetten 27 321 stappen, goed voor een flinke 20 km.
Meer foto's volgen later omwille van de zeer slechte internetverbinding.
|