Het vorige weekend kondigde zich aan als eentje met veel afwisseling met op zaterdag het pk alle categoriën en op zondag een jogging. Deze plannen vielen in laatste instantie echter in het water want ik kamp sinds donderdag met een lichte blessure. Ik heb waarschijnlijk tijdens de training een verkeerde beweging gemaakt bij het rechtkomen uit de startblokken en dat vertaald zich nu in een verrekking of kneuzing ter hoogte van de oksel en bovenste rib. Het is dermate pijnlijk dat er momenteel geen sprake is van enig loopwerk. Zodoende was dit een weekend van noodgedwongen rust. Aangezien de jongste zoon volgende zondag naar een jeugdmeeting wil gaan zal het dus ook forfait worden voor de geplande jogging in Bottelare. Ergens vind ik het jammer want ik loop er elk jaar weer goed maar langs de andere kant is het beter om volledig te herstellen met het oog op de belangrijke pistewedstrijden eind mei en begin juni.
Het wegseizoen is pas op gang geschoten en de interclubs komen er stilaan aan. Er zijn niet zo veel meetings gepland die als voorbereiding kunnen dienen en daarom is het zaak om er toch een paar te lopen alvorens het echte pistewerk eraan komt. De openingsmeeting te Ninove was al meteen een serieuze test. Er was opvallend weinig volk op de afspraak en bovendien stonden mijn favoriete onderdelen op hetzelfde moment geprogrammeerd. Het was de bedoeling om zowel de 100m als het verspringen te doen maar het zou puzzelen worden. Er waren slechts 7 deelnemers bij het verspringen zodat we allen 6 beurten kregen. Mijn eerste pogingen waren vrij regelmatig met een uitschieter van 5m43 als beste resultaat. Na de derde beurt werden plots de namen voor de 100m omgeroepen. Er was slechts 1 reeks zodat ik mij naar de start moest reppen. Het verspringen werd eventjes gelaten voor wat het was. Mijn spurt was niet echt slecht maar mijn 12"48 kan wel nog een stukje sneller. De voorbereiding was natuurlijk verre van ideaal. Na dit korte intermezzo was het opnieuw tijd voor de resterende sprongen aan de andere kant van de piste. Ik had er eentje moeten laten vallen maar de laatste twee waren niet meer wat het zou moeten zijn. De benen stonden op ontploffen door de spurt van enkele ogenblikken geleden. Ik kon uiteindelijk toch beslag leggen op de 2e plaats. Alhoewel de resultaten nog iets beter kunnen mag ik toch tevreden zijn met het huidige vormpeil. Er restten mij nog enkele weken vooraleer het echte werk eraan komt. Ik heb er wel een goed oog in dat alles op tijd goed komt.
2 weken geleden liep en won ik mijn eerste wedstrijd van dit jaar op Nederlandse bodem. Blijkbaar ligt Zeeuws-Vlaanderen mij wel want het was in Westdorpe (weliswaar op een andere locatie) dat ik eind 2008 mijn allereerste wegwedstrijd uit mijn carrière won. De teller stond sindsdien op 3 wat deze regio betrof en zodoende ging het met veel verwachtingen naar dezelfde plaats. Ik werd op deze omloop al eens 2e en kende hem dus vrij goed. De grote favoriet bleek vandaag afwezig maar er zijn altijd weer andere jongens die zich dan geroepen voelen om de macht over te nemen. In tegenstelling tot vorige week was ik nu wel ruim op tijd op de afspraak zodat ik goed opgewarmd kon starten. De benen voelden trouwens super aan. Bij de start ging het vrij snel in een strak tempo richting splitsing (de 8 en 14 km startten samen met ons maar namen later een andere weg). In de lange rechte lijn van 1.2 km stond de wind pal op de kop maar ik liet mij niet pramen om samen met de latere winnaar van de 8 km het tempo in de kopgroep te bepalen. Na de splitsing werd snel duidelijk dat ik het niet gemakkelijk zou krijgen. Een groepje van 3 volgde in mijn spoor om even later aan te sluiten. Gelukkig vond ik 2 jongens bereid om samen met mij om beurten de kop te doen want alleen was het niet vol te houden. Er werd stevig doorgelopen want eenieder probeerde om beurt om de anderen af te matten. Na 3.5 km kregen we de enige moeilijkheid van de dag voorgeschoteld. We diende een lichte helling op te lopen van niet eens 100m lang. Ik kwam toen net aan de kop en stak een tandje bij en al gauw moest er eentje lossen. Ik zag dat de andere 2 het ook moeilijk kregen maar ik twijfelde toch of ik daar al vol door moest gaan. Het was tenslotte nog meer dan 1 km naar de aankomst. Rekenen op mijn spurt durfde ik ook al niet want er was een jonge snaak van onder de 20 bij en ik kende hem niet. Ik besloot dan maar om het tempo nog wat op te drijven en een eerste test te doen. Tot mijn verwondering kraakten ze allebei alhoewel ze toch lange tijd op een 10-tal meter bleven hangen. Het moet zowat de langste km geweest zijn die ik al gelopen heb want ik was pas op 100m van de fininsh zeker van de zege. Uiteindelijk haalde ik het met 4" op mijn dichtste achtervolger en de 4e kwam slechts 17" later over de streep. Het seizoen is pas 4 weken ver en ik heb al 2 zeges beet. Ik vraag me stillaan af waar dit gaat eindigen.
Traditioneel vind er op paasmaandag een van de eerste regionale joggings plaats in het landelijke o-L-Vr-Lombeek. Uit ervaring leerden we dat deze niet van de poes is want de afstand (6 of 12 km) gecombineerd met de aard van het parcour maakt deze tot de zwaardere in zijn soort. Alhoewel de conditie nog niet top is wou ik toch deelnemen om wat wedstrijdritme op te doen. Ik was blijkbaar nog niet goed wakker want ik vergiste mij van startuur zodat ik rijkelijk laat ter plaatse aankwam. Ik vond nog net de tijd om eventjes los te lopen maar voor stretchen en versnellen was geen tijd meer. Ik ging dan maar op de trainingssloffen en ergens midden in het pak van start. De besten staan natuurlijk voorraan en leggen er onmiddellijk de pees op. Op het moment dat ik zelf de tragere starters voorbijgeslalomd was waren de beteren al ver gaan vliegen. Het was ook niet de bedoeling om als een bezetene naar voor te stormen want dat betaal je op deze omloop cash. Daarom besloot ik van er een doorgedreven training van te maken. Ik zocht en vond een ritme die duidelijk hoger lag dan het trainingstempo die ik normaal loop maar toch een stukje trager dan het wedstrijdtempo die ik moet aankunnen. Na 1 km kwam ik al helemaal alleen te zitten en het zou een eenzame tocht door de Pajotse heuvels worden. Op enkele honderden meters van de fininsh werd ik dan toch bijgehaald door een tweetal waarvan er eentje voor de lange afstand gekozen had. Hij maande me aan om aan te klampen bij mijn direkte tegenstander maar die had blijkbaar alles gegeven om mij in te halen. Aangezien ik nog wat op reserve liep was het niet moeilijk om hem opnieuw af te schudden met een lichte demarrage. Ik werd uiteindelijk 13e op 130 deelnemers maar mijn eindtijd van 23'51" kan veel en veel sneller. We zullen het maar opsparen voor volgende week zeker.
Net als vorig jaar ging het nu al voor de 2e opeenvolgende week richting Zeeuws-Vlaanderen. Na Sluis was het dit keer de beurt aan Hulst voor het vervolg van mijn voorbereiding op onze eigen regionale wedstrijden. Naast de 25 km waren er ook wedstrijden voor 12 , 7 en 3 km. Het was hier dat ik vorig jaar mijn eerste overwinning kon pakken dus schreef ik me opnieuw in voor de kortste afstand. Ik had toch wel een titel te verdedigen. Er waren niet veel inschrijvingen (22) maar het is altijd afwachten wie er naast je staat aan de start. Vorige week liep het al vrij lekker tijdens de 5 km en aangezien het nu nog korter was kon ik eens echt diep gaan. Ik wou er van in het begin de pees op leggen om te zien wie er zou meegaan. Bij het verlaten van de piste (na 250m) draaide ik als eerste de weg op kort gevolgd door een iets oudere man. Op het lange rechte stuk richting keerpunt deed hij er alles aan om de schade te beperken. Ik kwam na 1 km door in 3'22" en dat bleek voor de anderen toch iets te snel. Aan datzelfde keerpunt had ik een 50-tal meter voorsprong maar ik was er zeker niet gerust in want met de wind op kop zou ik misschien wel kunnen stilvallen. Het was echter mijn belager die het eerst zijn tempo moest laten zakken. In plaats van aan te sluiten werd het gat stilaan groter. Bij het opkomen van de piste moest er nog anderhalve ronde gelopen worden maar ik had iets meer dan 100m voorsprong bij elkaar gesprokkeld zodat ik er dan al vrij zeker van was dat ik mijn overwinning van 12 maanden geleden zou kunnen hernieuwen. Uiteindelijk won ik de wedstrijd met 35" voorsprong zodat ik de eerste overwinning van 2010 een feit was.
Het indoor- en veldloopseizoen zit er op dus is het tijd om de wegwedstrijden aan te vatten. De conditie is hiervoor nog niet ideaal maar we moeten ergens beginnen. Dat was deze keer in het Nederlandse Sluis waar elk jaar weer veel Belgen aan de start staan voor de verschillene wedstrijden. 's Morgens regende het nog lichtjes maar op het middaguur werd het droog en toen we om 12u30 met 129 deelnemers aan de start stonden voor de 5 km kwam het zonnetje zelfs even piepen. Vorig jaar werd ik hier 11e en het is altijd afwachten wie er allemaal aan het vertrek komt. De eerste paar honderden meters is telkens weer een langgerekte spurt tot aan het brugje. Hierna wordt er geruime tijd langs een sloot gelopen waar de wind vrij spel heeft. Na een goeie km steken we dan de straat over om eerst een rondje door een woonwijk te maken en vervolgens opnieuw de sloot op te zoeken om onze weg verder te zetten. Bij de doortocht van die woonwijk liep ik in 9e positie met vlak achter mij Hilde Van Hessche die als eerste dame in de wedstrijd liep. Ik had niet meteen uitzicht op een betere positie zodat ik mijn tempo aanpastte en haar liet aansluiten. Ik heb mij dan maar opgeofferd om voor haar tempo te maken en haar wat beschutting te geven bij de stukken waar we tegenwind hadden. We konden de kloof op de achteropkomende dames lichtjes uitbouwen en bij het ingaan van de laatste km was ze zo goed als zeker van de overwinning. Bij mij was het beste er af maar ik kon op korte afstand van Hilde de aankomst bereiken als 10e. Ik doe daarmee 1 plaats beter dan vorig jaar maar ik had er wel een stevige intervaltraining opzitten. Dit zou mij zeker moeten helpen naar de toekomst toe. Al bij al ben ik zeer tevreden over de huidige conditie want ik liep slechts 10" trager dan vorig jaar alhoewel ik toen een veel betere voorbereiding achter de rug had. Ik geef mezelf nog een 3-tal weken alvorens opnieuw top te zijn in de regionale joggings. Eindtijd na 5 km: 18'29" op de 10e plaats van 129 vertrekkers.
We hadden er lang naar uitgekeken en goed voor getraind want voor het eerst startte ik met een duidelijk doel voor ogen aan een BK. Ik was ingeschreven voor het verspringen en het hinkstapspringen bij de M40 en een blik op de seizoensranglijsten leerde mij dat ik voluit voor een medaille moest gaan in beide disciplines. Goud behalen zou moeilijk worden want er stak een iemand boven ons uit (een Waal notabene) maar voor de rest kon het alle kanten op. Het was voor het erst ook een open Bk want er waren ook Engelsen, Duitsers en een Luxemburger ingeschreven. Het hinkstapspringen werd al om 10u15 op gang gesprongen en bij de opwarming voelde ik al dat ik over goede benen beschikte. Mijn eerste sprong was al meteen een goeie want ik benaderde mijn pr met 3 cm. Mijn concurrenten hadden heel wat meer moeite met die afstand zodat ik al vrij vroeg zeker was van een eerste podiumplaats. Vraag was alleen welke het zou worden. Naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik dat een 2e plaats er wel inzat en dat zou op het einde van de rit ook zo uitdraaien. Mijn eerste zilveren medaille op een BK was meteen een feit. Na de middag (en vooral een veel te lange rustpauze) maakten we ons samen met mijn 11 concurrenten klaar voor het verspringen. Ik vreesde even dat de sprongen van 's morgens invloed zouden hebben op mijn prestatie maar niets was minder waar. Mijn pr indoor stond op 5m39 en bij mijn eerste sprong haalde ik al direkt 5m51. Ik stond daarmee zowaar aan de leiding want de grote favoriet liet het schromelijk afweten. Ik wist dat een nieuwe podiumplaats mogelijk was en ook mijn volgende sprongen waren meer dan voortreffelijk met respectievelijk 5m50 en 5m41. Ondertussen was ik mijn leidersplaats kwijtgespeeld want ik was blijkbaar niet de enige die over een superdag beschikte. Menig pr sneuvelde zodat ik opnieuw 2e zou worden en een nieuwe zilveren plak mocht afhalen. Met 2 zilveren medailles mag dit BK zeker geslaagd genoemd worden.
De laatste voorbereiding voor het zomer(?)seizoen zit erop. Traditioneel wordt het winterseizoen afgesloten met de interbankenveldloop te Liedekerke. De conditie is nog verre van ideaal en dat bleek al gauw tijdens de wedstrijd. De eerste 2 ronden (van 5 in totaal) ging het nog goed maar daarna liet het gemis aan trainingskilometers zich wel voelen. Ik moest zelfs alles geven om net niet gedubbeld te worden door de winnaar (Dries Busselot) al moet gezegd dat het wel heel kleine rondjes waren (1100m). Er gingen mij enkele jongens vooraf die normalerwijze een eindje achter mij eindigen. Blijft het feit dat er de komende weken een stevig tandje moet bijgestoken worden als we in april willen meespelen voor de prijzen. Ik eindigde als 29e op 48 deelnemers na 22'15". Dit is een kleine 20" trager dan dezelfde wedstrijd vorig jaar. Na het BK indoor van volgende week staat alles in het teken van de conditieopbouw. We hebben tenslotte nog een paar weken om in ideale conditie te geraken alvorens de lokale wedstrijden eraan komen.
Er restte mij nog slechts 1 indoorwedstrijd alvorens we het BK aanvatten. Het was tevens de laatste kans om het clubrecord op de 200m aan te vallen. Dat stond niet echt scherp maar ik wou het toch op mijn naam hebben. Die 200m stond pas laat in de namiddag geprogrammeerd zodat ik eerst nog eens kon testen hoe het met mijn verspringcapaciteiten gesteld was. We waren alweer met meer dan 20 jun-sen-mas zodat we slechts 3 pogingen kregen. Bij de oefensprongen kwam mijn aanloop telkens mooi uit op de plank maar eens de wedstrijd begon bleef daar niet veel meer van over. Hierdoor bleef ik steken op een magere 5m16 wat voor mijn doen niet echt denderend is. Het zal binnen 2 weken veel beter moeten als ik een podiumplaats wil halen. Veel meer zal er waarschijnlijk niet inzitten want de deelnemers zijn zopas bekend gemaakt en ik heb echt alle pech van de wereld want nu blijkt dat er 2 belangrijke cocurrenten de overstap gemaakt hebben naar mijn categorie. Laat ze dan ook net iets verder springen dan mij. We gaan alleszins ons uiterste best doen. Terug naar de 200m dan maar. Ik kreeg eindelijk eens een mooie baan (4) want meestal zit ik ergens in de buitenbaan. Ik had het gevoel dat ik net iets te traag gestart was maar ik kon mooi in het ritme blijven en naar het einde toe zelfs nog iets versnellen. De gevreesde terugval bleef dus uit wat zich vertaalde in een mooie 26"00. Het clubrecord was binnen wat het totaal deze winter op 5 stuks brengt. De doelstellingen voor deze indoorwinter zijn naast een provinciale titel en de beoogde clubrecords bijna allemaal verwezenlijkt. Er rest mij nu nog een medaille te pakken op het BK om van een geslaagde winter te kunnen spreken. Als jullie willen zien of mij dit lukt kunnen jullie de resultaten live volgen via toastit-live en doorklikken op BK Masters. Het hinkstapspringen begint om 10u15 en het verspringen vangt aan om 15u.
Het was de bedoeling om zaterdag de interbankencross te lopen in Aalst maar het lot heeft er anders over beslist. Aangezien ik dit weekend toch een wedstrijd wou lopen ging ik op zoek naar een alternatief. In Wallonië vond ik een wedstrijd op zondagmorgen. Er was de keuze uit 4 of 10.5 km zodat dit mij het proberen waard leek. Ik was ruim op tijd maar tot mijn verbazing vernam ik meteen dat de 4 km niet doorging. Aangezien ik er toch was schreef ik mij maar in voor de 10.5 km. Ik zou er dan maar een doorgedreven training van maken want ik had nog nooit een wedstrijd gelopen van deze afstand. Eens de start gegeven bleef van deze intentie niet veel meer over want het competitiebeestje in mij kwam weer boven. Ik ging vlot mee in een groepje die aan een redelijk strak tempo liep en ik kwam half koers door in iets meer dan 20'. Tussen km 7 en 8 had ik even een dipje maar gelukkig duurde dit niet al te lang. Het parcour was niet echt vlak te noemen want er werden ons 3 stevige kuitenbijters voorgeschoteld. De laatste 2 km diende ik helemaal alleen af te leggen want het ganse pak was intussen uit elkaar geranseld. Ik eindigde mijn eerste wedstrijd van 10.5 km uiteindelijk op de 16e plaats in iets meer dan 44' wat gezien de aard van de omloop en de huidige conditieachterstand zeker niet slecht is. Er waren trouwens 151 deelnemers. Met het in- en uitlopen erbij kwam ik toch aan een kleine 15 km zodat ik toch een mooi duurloop gedaan heb aan een meer dan stevig tempo.
De week na het pk cross is traditioneel een (relatieve) rustweek. Op dinsdag staat er normaal gezien een intervaltraining geprogrammeerd maar deze keer werd geopteerd voor een conditietest in de vorm van een coopertest. In mijn betere periode haal ik zowat 3150m maar dat zou er deze keer niet inzitten want onze gravelpiste lag er niet te best bij. Na de regen van vorige week lag ze er zeer oneffen bij en de vriestemperaturen maakten dat ze zeer hobbelig lag met op enkele plaatsen zelfs ijsplekken. Voluit doorlopen was dus geen optie en de eerste rondjes was het eigenlijk lopen met de handrem op. In het tweede deel werd het tempo lichtjes opgedreven zonder voluit door te gaan. Ik haalde toch nog 2950m wat gezien de omstandigheden eigenlijk zeer goed te noemen is. Het is nogmaals een bevestiging dat de conditie in stijgende lijn gaat wat het beste laat verhopen. Als nu de temperatuur nog eens enkele graden zou willen stijgen kan ook het aantal trainingen nog wat opgedreven worden zodat we klaar zouden moeten zijn als eind maart de eerste wegwedstrijden er aan komen. Maar eerst is er het BK indoor voor Masters. Dit gaat door op 13 maart te Gent. Ik zal naar alle waarschijnlijkheid deelnemen aan het verspringen en nog een ander (later te bepalen) nummer. Bij dit eerste is een podiumplaats het beoogde doel. Op dit moment zit dat er zeker in want ik sta op de 1e plaats op de Belgische ranking van dit seizoen in mijn categorie. Wat ik uiteindelijk zal mogen verwachten is nog onduidelijk want de uiterste inschrijvingsdatum is bepaald op 1 maart. Pas dan zal ik mijn tegenstanders kennen. Het is namelijk altijd mogelijk dat iemand inschrijft die dit jaar nog geen prestatie neergezet heeft maar toch sterker is dan mezelf. Ik kan alleen maar hopen dat de weergoden mij goed gezind zijn zodat ik toch een paar keer kan trainen op verspringen en dat ik op de dag zelf een goed niveau haal. Dan komt de rest wel vanzelf.
Het eerste weekend van februari is synoniem met het pk veldlopen. Alhoewel het geen doel op zich is ben ik er elk jaar weer opnieuw bij. Zo ook dit jaar. Het was al een tijdje geleden dat het zo'n goed loopweertje was want de zon was van de partij en het kwik klom naar een aangename 10 graden. De afstand sprak niet meteen in mijn voordeel want een cross van 7 km is net iets te lang voor mij. Zeker dit jaar want het aantal trainingskilometers is door omstandigheden (winterweer en andere) nog niet zo hoog opgelopen als ik gepland had. Het was dan ook met een lichte terughoudendheid dat ik de start nam. Heel even dacht ik de korte cross te lopen maar dat zou ook geen al te goed idee zijn want de snelheid ligt hier nog een pak hoger dan in de masterscross. Bij deze laatste startten trouwens nog een tiental atleten van onze trainingsgroep zodat ik alsnog voor de lange cross koos. Ik start normaal gezien vrij snel maar aangezien ik geen weet had van de conditie koos ik ervoor om toch iets trager te vertrekken. Ik liep na een ronde zowat op mijn plaats waar ik dacht te eindigen (op 2/3 van het pak). Er dienden 4 ronden gelopen te worden en het was de bedoeling om er een doorgedreven training van te maken. In een wedstrijd wordt er toch altijd iets dieper gegaan dan bij een gewone duurloop. Ik had echter op geen enkel moment het gevoel dat ik enige trainingsachterstand had want ik kon het tempo mooi aanhouden. In de laatste ronde zat er zelfs nog een lichte versnelling in zodat ik kon aansluiten bij een tweetal die enkele meters voor mij uitliepen en op 150m van de streep zette ik de spurt in. Ik kon ze nog makkelijk afhouden. Mijn verwondering was des te groter toen ik afklokte in exact 31'00" wat betekende dat ik enkele tellen sneller was dan vorig jaar. De conditie is dus nog zo slecht niet. Het zal nu vooral kwestie worden om nog een paar procentjes te verbeteren tegen half maart wanneer het BK indoor op het programma staat. Eind maart wordt dan stilaan de weg opgezocht met de start van het nieuwe zomerseizoen. Tegen die tijd wil ik weer top zijn want er staan een paar mooie wedstrijdjes op de agenda die ik graag wil meepakken.
Het was moeilijk kiezen dit weekend. Enerzijds stonden er 2 indoorwedstrijden geprogrammeerd maar er was ook een cross dichtbij. Aangezien de wegen niet echt van die aard waren om ver van huis te gaan werd het dus maar dit laatste. De cross in Lessines was er eentje van sneeuw en ijs. Bij de verkenning viel het op dat er op sommige plaatsen enkele veraderlijke putten onder het sneeuwtapijt verscholen lagen. Er was nochtans een mooie omloop uitgetekend door de plaatselijke club. Met een weiland, een bos en een piste kan je natuurlijk veel variatie leggen. Doordat ik deze week op training ondervond dat de conditie voor de langere afstanden allesbehalve was, besloot ik om de korte cross te lopen. Deze is slechts 3 km maar je loopt er wel tegen de snellere juniores en seniores. De scholieren mochten ook samen met ons starten aangezien zij dezelfde afstand moesten lopen. De start is net als de rest van de cross trouwens verschroeiend snel. Ik ging goed mee in het (pak alles samen waren er 36 vertrekkers) en na de 1e ronde liep ik zowat in 20e positie. Wat er toen gebeurde snap ik nog altijd niet maar plots kwam mijn borstnummers helemaal los en voor ik het besefte was ik al 10m verder. Er zat niets anders op dan rechtsomkeer te maken en opnieuw in het ritme proberen te komen. Ik verloor hierdoor toch minstens 15" maar vooral de voeling met het groepje net voor mij. Alhoewel ik maar 2 plaatsen verloren had door dit oponthoud was het tempo toch gebroken. In de laatste ronde kon ik nog enkele jongens remonteren om uiteindelijk op de 17e plaats te eindigen in 11'56" wat voor een cross toch niet zo traag is.
Het zal waarschijnlijk moeilijk worden om de prestaties van 2009 te evenaren. Met 3 provinciale titels, een zilveren plak op de Vlaamse en een bronzen plak op het Belgisch Kampioenschap was dit veruit mijn meest succesvol pistejaar tot nog toe. Voeg daar nog eens 2 overwinningen, een 2e plaats en 8 derde plaatsen op de weg aan toe en je begrijpt dat het bijna onmogelijk zal zijn om nog beter te doen in 2010. Na de feesten van de voorbije dagen waarbij de trainingen (noodgedwongen) eventjes iets (veel) minder talrijk waren is het dus vooral vooruit kijken naar wat dit jaar zal brengen. De strenge winter met sneeuw en ijzel noopt velen tot het zoeken van alternatieven maar voor iemand die vooral in spurt- en springnummers wil uitblinken is het dubbel zo lastig. Wanneer het provinciaal kampioenschap indoor dan nog eens op 2 januari gehouden wordt is het voor de meesten gissen naar het vormpeil. Bij mezelf ging het de voorbije weken zelfs uitzonderlijk goed. Het is altijd weer een beetje kiezen en gokken tijdens een kampioenschap. Wie zal er zijn en welke disciplines zullen de concurrenten doen? Ik heb eigenlijk keuze uit 5 proeven maar ik mag er maar 2 doen. Deze keer koos ik voor een combinatie van hinkstapspringen en een 60m vlak. De eerste 2 sprongen waren niet zo goed met 10m25 en 10m26 als resultaat. De 3e sprong was wel een hele mooie maar werd jammer genoeg afgekeurd wegens het overschrijden van de plank met 1 cm. Alle hoop werd dan maar op de laatste sprong gesteld, de aanloop en afstoot was perfekt en ik landde na 10m68. De leverde meteen een nieuw clubrecord op maar wat belangrijker was: de provinciale titel bij de masters, vandaar de titel van dit stukje. De 60m beloofde zeer spannend te worden met liefst 7 atleten die slechts door 5/100 sec gescheidden werden. Mijn start was dit keer wel goed (meestal is hij iets te traag) maar tijdens de race vond ik de kracht niet om te versnellen. Hierdoor werd ik pas 6e maar ik troost mij met de gedachte dat de meeste van de concurrenten enkele jaren jonger waren en tijdens het BK van eind maart zal ik ze dus niet tegenkomen. Met zowel mijn hinkstapprestatie van zaterdag en het verspringen van vorige week sta ik ondertussen wel op de 1e plaats in de Belgische ranking voor deze winter in mijn categorie.
Een nieuwe sponsor betekend meestal een nieuwe uitrusting. Het was de bedoeling dat dit al enkele weken eerder zou gebeuren maar het werd uiteindelijk uitgesteld tot de jaarwisseling. Waar het vroeger overwegend wit was is dit nu verandert in een zwart shirt met bijhorende zwarte broek. De verticale geel-rode streep staat nu ietwat schuin. Natuurlijk horen daar ook de bijpassende schoenen bij die ik liet overkomen uit Groot-Brittanië. Laat ons hopen dat we kunnen schitteren in onze nieuwe kleuren. Laat gerust eens weten wat jullie ervan vinden.
Aan alle vrienden/sporters en supporters: De allerbeste wensen voor een gezond, sportief, blessurevrij en hoogstaand 2010. Moge alle wensen en verzuchtingen de uwe worden. Dat iedereen voor zichzelf mag slagen in de doelstellingen die hij/zij voor hem/haar heeft vooropgesteld en dat de sportiviteit mag zegevieren.
Met de provinciale kampioenschappen van volgende week in het vooruitzicht kon ik mij nog een keer testen tijdens de RCG-meeting. Er waren een pak meer atleten naar Gent afgezakt die er ook zo over dachten. Het was de bedoeling dat ik de 60 en de 200m zou combineren mar bij aankomst omstreeks 13u30 waren er nog jeugdwedstrijden bezig. Het programma was dan al flink aan het uitlopen zodat ik mijn plan al gauw liet varen. De 200m was immers pas om 17u10 geprogrammeerd maar dat zou waarschijnlijk meer dan een uur later worden en dat zag ik niet zitten. Daarom schreef ik mij in voor het verspringen, toch een van mijn lievelingsdisciplines. Met 28 deelnemers viel het nog mee. Het wachten tussen de beurten duurde immers niet al te lang. Mijn eerste sprong was al meteen een goeie met 5m35. Later volgde er nog eentje van 5m32 en de laatste leverde 5m39 op al beste resultaat. Ik verbeterde meteen mijn eigen clubrecord met 10 cm en haalde zowat dezelfde afstand als deze zomer bij de outdoorwedstrijden. Bij de 60m waren er maar liefst 16 reeksen gepland. Ik werd in reeks 12 ingedeeld en mocht eens in een gunstige baan (5) lopen. De start was niet echt wat het moest zijn (het gevoel in de blokken komt pas na enkele wedstrijden) maar gaandeweg kon ik mijn concurrenten remonteren om uiteindelijk de reeks te winnen in 7"81. Dit was meteen een verbetering van mijn persoonlijk record met 5/100" en ook goed voor een nieuw clubrecord bij de +40. Mijn namiddag was dus alweer geslaagd en het gevoel zit goed met het oog op volgende week. De concurrentie zal alleszins zwaar zijn maar ik zal er alles aan doen om een nieuwe titel te pakken.
Zoals eerder reeds aangekondigd zou ik deze winter de clubrecords bij de Masters +40 willen verbeteren. Ik had al meteen een mooie kans tijdens de eerste indoormeeting van het seizoen te Gent. Normaal kies ik steeds voor de kortere spurtnummers maar af en toe waag ik mij ook eens aan iets langer. Een 400m is nu nog niet meteen zo moeilijk maar je kan er serieus op je bek gaan als je niet voldoende vertrouwd bent met dit onderdeel. Ik heb het zelf aan den lijve mogen ondervinden. Ik mocht nog maar eens in de buitenbaan starten maar aangezien er bij indoor na 150m naar binnen mag gesneden worden is het zaak om je niet te laten insluiten. Ik was (veel te) snel weg uit de startblokken (het leek wel een 200m), maar ik kon toch als 2e naar de binnenbaan om na 27" door te komen na 200m. Dat moest ik uiteraard cash bekopen want in de laatste honderd meter viel ik compleet stil. Aangezien enkel de tijd van de winnaar weergegeven wordt was het afwachten welke tijd ik neergezet had. Met 60"89 verbeterde ik niet alleen mijn PR indoor maar ook het clubrecord bij zowel de +35 als de +40. De eerste opdracht was dus al geslaagd. Een uurtje later stond het verspringen geprogrammeerd. Er waren 26 deelnemers zodat het zaak was om toch minstens 1 goede sprong te maken. Wij krijgen namelijk maar 3 pogingen (enkel de beste 8 krijgen er 3 extra). Tussen al dat jong geweld (juniores en seniores) komen wij er niet aan te pas. De eerste sprong werd een beetje op zekerheid gesprongen. Met 5m08 zat ik al meteen een eindje voorbij het clubrecord zodat ik de volgende 2 voluit mocht gaan. Met respectievelijk 5m29 en 5m27 kwam ik aardig in de buurt van mijn normale prestaties outdoor. Aangezien dit de eerste keer was dat ik weer sprong sedert september zonder ook maar de minste springtraining kan ik hier zeker mee leven. Nummer 2 was immers binnen en ik kan al stilaan vooruitzien naar volgende week. Als de meteo geen roet in het eten gooit gaan we opnieuw naar Gent. Ditmaal moeten de 60m en de 200m er aan geloven. Dan rest mij nog enkel het hinkstapspringen later op het seizoen. Opdracht is dus om de 5 clubrecords in mijn bezit te krijgen. We zijn in ieder geval goed gestart.
Ik was niet van plan om deze winter veel crossen te lopen maar door toedoen van enkele collegalopers in de club werd er op zaterdagavond toch maar beslist om aan te zetten in de veldloop te Oudenaarde. De trainer vond dit ook een goed idee om er een doorgedreven (kracht)training van te maken. Aangezien het al de ganse week goed geregend had zou dat laatste geen probleem mogen opleveren. Modder zou er immers genoeg te vinden zijn. Bij aankomst werd de omloop eens goed overschouwd het bleek al bij al nogal mee te vallen. Natuurlijk waren er plaatsen waar het iets vettiger laag maar over het algemeen was het goed beloopbaar. We moesten 4 ronden afleggen, goed voor in totaal 6600 meter. Ik had mij voorgenomen om niet te snel te starten en mij ergens iets over halfweg te verstoppen. Dat lukte vrij goed maar de eerste ronde is er altijd eentje die vrij snel gelopen wordt om zo de beteren vooraan te krijgen. Daar ben ik dus niet bij maar ik vond dat het nog vrij soepel ging en ik sloot aan bij een klein groepje dat na 1 ronde doorkwam in iets meer dan 6'. De 2e ronde ging al iets trager maar was toch goed voor 6'30". Vooral in de 3e ronde was het afzien. Na een goeie 4 km krijg ik het altijd wat lastig en het groepje liep stilletjes van mij weg. Bij het ingaan van de laatste ronde hadden ze zo 'n 30 m voorsprong maar plots ging het bij mij weer een stuk vlotter en ik liep in een mum van tijd het gat weer dicht. Ik had het gevoel dat de cross nog wat langer mocht zijn al was achteraf toch iedereen blij dat het er op zat. Ik werd uiteindelijk 71e op 110 deelnemers en ik bleef net onder de 28'. De stevige training zat er op en misschien is dit wel de basis geweest voor het komende indoorseizoen waar ik de verschillende clubrecords bij de +40 ga aanvallen. Ik zou er in totaal een 5-tal moeten kunnen pakken. Jullie lezen de komende weken wel of mij dit lukt.
Vorige zaterdag werden de sportlaureaten van de stad Geraardsbergen verkozen. In mijn vorig verslag konden jullie lezen dat ik zelf ook genomineerd was en dit zowel bij de individuele sporters als in ploegverband. De verkiezing die door de sportraad georganiseerd werd in Jeugdcentrum "de spiraal" werd aan elkaar gepraat door Jean Monet. Het was ook hij die de namen van de verschillende winnaars mocht vermelden. 15 juryleden uit de sportdienst, het stadsbestuur, de kranten en de media mochten anoniem stemmen. Alle kandidaten werden door middel van een powerpoint presentatie aan het publiek voorgesteld. Hierna werden de genomineerden op het podium geroepen waarna de enveloppe met daarin de naam van de winnaar geopend werd. In de categorie ploegsport + 18 jaar waren we met onze mastersploeg een van de kandidaten. Gelet op onze uitzonderlijke prestatie (winnaar van het kampioenschap van Vlaanderen) waren we zeker niet kansloos. Dat bleek ook nadat alle stemmen geteld waren want we kregen de titel van sportploeg van het jaar. In de laatste categorie (individuele sporters +18 jaar) kon ik nogmaals in de prijzen vallen maar de concurrentie was hier wel heel erg zwaar. Zo waren er een wereldkampioene MTB en een profbokser die beneluxkampioen geworden is bij de kanshebbers. Daar kan je als amateur in normale omtandigheden niet tegen op. De titel van sportlaureaat 2009 ging uiteindelijk naar de bokskampioen maar de andere kandidaten kregen toch een mooi aandenken mee naar huis. Het was voor mij een eer om tussen deze grote mannen en vrouw te kunnen staan en ik zal er alles aan doen om het komend jaar nog beter te presteren. Misschien valt die eer mij ooit nog wel eens te beurt.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
