Het was reeds lang geleden dat ik nog eens in mijn geboortestreek had gelopen en daar had ik vrijdag de kans toe tijdens de 2e Erondegemse stratenloop. Ik verwachtte niet te veel volk aan de start aangezien er 15 km verder nog een gekende wedstrijd doorging. Er waren echter meer lopers dan verwacht. Ik kende de omloop en wist dat er weinig vlakke stukken in zaten. Tijdens de opwarming voelde ik al dat de training van donderdagavond nog in de benen hing. Het wou maar niet vlotten en dat bleef ook tijdens de wedstrijd zelf het geval. Ik vond op geen enkel moment het goede ritme en er liepen mij zelfs jongens voorbij die ik anders moeiteloos achter mij kan houden. Het werd dan ook een lichte ontgoocheling want ik liep zowat mijn slechtste wedstrijd in jaren. Niet zozeer de plaats maar wel mijn eindtijd kon stukken beter. In normale omstandigheden zou ik een dikke halve minuut sneller moeten kunnen lopen dan de 19'15" die ik nu liet optekenen. Desondanks werd ik nog 7e op iets meer dan 100 deelnemers. Hopelijk gaat het zondag beter want ik zou graag nog eens een snelle chrono neerzetten.
Het was ondertussen alweer een maand geleden dat ik nog eens op de piste aktief was geweest maar deze week staan er 2 wedstrijden op de kalender te Oudenaarde. Ik had er zelf nog nooit gelopen en wou daarom eens aan den lijve ondervinden hoe snel (of traag) deze piste wel is. Er was vrij veel volk komen opdagen voor de spurtnummers en aangezien we hier samen met juniores en seniores lopen zijn er toch telkens weer enkele snelle mannen bij. Wij masters werden echter in een enkele reeks ingedeeld. Er was in de andere reeks net 1 plaatsje te kort voor een 19 jarige zodat hij bij ons mocht starten. Hij won dan ook overtuigend de reeks maar ik kwam als 1e masters kort daarachter. Mijn eindtijd van 12"39 was op zich niet slecht maar het goede gevoel was er niet. Later op de avond was dat tijdens de 300m wel het geval. Aangezien dit mijn eerste optreden ooit was op deze afstand had ik geen tijd gezet zodat ik in de buitenbaan geplaatst werd. Ik startte niet voluit maar bij het uitkomen van de bocht lag ik nog steeds aan de leiding en in de rechte lijn ging ik vol door om te eindigen in 40"83. Er zat mits enige tegenstand (de 2e eindigde op een volle 2") nog een veel scherpere tijd in. Komende vrijdag staat er nog een jogging op het programma en zondag trekken we opnieuw richting Oudenaarde voor de mastersmeeting aldaar.
Na een weekje zonder competitie maar waarin vooral stevig doorgetraind werd, ging ik op zoek naar een nieuwe glansprestatie. Ik was vorig jaar voor het eerst van de partij op de zogenaamde "Ulrikse tien". Het parcours met een stuk in het bos en een stuk op asfalt sprak me wel aan zodat ik er ook dit jaar opnieuw bij was. Het begon echter niet al te best want door omstandigheden kwam ik rijkelijk laat aan. Er reste mij nog net een halfuur om in te schrijven en een beetje los te lopen. Bij de inschrijving stond er echter een enorm lange file en zo kwam het dat ik pas om 14u45 aan mijn opwarming kon beginnen terwijl de start om 15u voorzien was. Gelukkig was ik geen alleenstaand geval en de wedstrijd werd dan maar een tiental minuten uitgesteld. Ik had mooi op de eerste rij plaatsgenomen maar bij het weerklinken van het startschot kwamen er enkele plezantelingen van de plaatselijke chiro naar voor gespurt om al lachend naast elkaar de volledige breedte van de weg in te palmen. Er was werkelijk geen doorkomen aan. Ik wist dat we na een goeie 500m via een heel smal paadje het bos in moesten. Op de kronkelende finse piste was het niet eenvoudig om in te halen zodat het zaak was om toch als een van de eersten in te draaien. Net voor het bos vond ik echter een gaatje en met eeen kleine spurt draaide ik als allereerste in. Het tempo lag vrij hoog en ik probeerde dat vast te houden. Er vormde zich achter mij een klein groepje van een man of 7 met daarbij nog 2 jongens die voor de kortste afstand gekozen hadden. Bij het uitkomen van het bos ging het voor 1 iemand nog niet snel genoeg en hij nam vrij vlug afstand. Ik liet het tempo dan maar over aan de mannen van de 10 km want ik had dan al lang begrepen dat de koploper veel te snel ging. Lange tijd liep ik samen met mijn kompaan zij aan zij, strijdend voor de 2e plaats. Ik had enkele speldeprikken uitgedeeld inde hoop dat hij zou moeten lossen maar hij kwam telkens terug. Op enkele honderden meters van de aankomst lag er nog een vrij steil stuk en het was net daar dat mijn concurrent zijn versnelling plaatste. Bij mij was het vet van de soep en er zat niets anders op dan mijn 3e plaats veilig te stellen. Stilletjes had ik op meer gehoopt maar als de anderen beter zijn moet men dat kunnen toegeven. Met een 4e podiumplaats tijdens de 5 laatst gelopen wedstrijden moet dit zowat de sterkste periode zijn die ik tot nog toe kende. Alleen die ene uitschieter ontbreekt maar ergens zie ik dit toch als opbouw naar de septembermaand toe waar ik net als vorig jaar wil pieken. Als ik ondertussen een paar mooie uitslagen kan neerzetten is dat mooi meegenomen. Mijn eindtijd na 3,3 km: 11'16" op een 3e plaats op 70 deelnemers.
Daags na de jogging te Schendelbeke was er de stratenloop te Waarbeke, beter gekend als de "GP Herman Mignon". Het was voor mij de eerste keer dat ik hier aan de start stond en iemand wist mij te vertellen dat er een venijnige helling was ergens halverwege het parcour. Net voor de jeugdloop van start ging waar de oudste zoon zijn laatste wedstrijd bij de kinderen mocht lopen (hij wordt er deze week 13) en meteen zijn 4e opeenvolgende overwinning behaalde verkende ik de lus met de eerder vernoemde helling. Ze bleek niet echt steil maar vooral heel lang. De benen voelde nog wat zwaar van de wedstrijd van de dag voordien maar ik schoof toch goed mee bij de start. Ik had voor mezelf een top 5 plaats als doel gesteld want er stonden toch enkele snellere jongens aan de start die ik telkens moet laten voorgaan. Bij het begin van de helling kreeg ik het toch wat moeilijk en de beteren liepen stilletjes weg. Het was vooral een kwestie van doorbijten en ervoor zorgen dat er niet te veel meer konden terugkomen. Op het laatste vlakke stuk richting kerk riep iemand mij toe dat ik in 4e positie liep. Op zowat 200m van de aankomst was er nog een keerpunt zodat ik goed kon inschatten hoever de concurrentie achter lag. Mijn voorsprong bleek voldoende om mijn plaats te kunnen behouden. In de gegeven omstandigheden kan ik tevreden zijn met mijn uitslag. Het was het hoogst haalbare. Alleen de snelheid moet nog wat omhoog maar er is zeker verbetering merkbaar. Mijn eindtijd na 4 km: 14'57".
De voorbije week kwam ik door omstandigheden nauwelijks aan trainen toe. Op het laatste ogenblik veranderde mijn uurschema op het werk nog eens zodat ik besloot om de donderdagavondmeeting te Ninove te laten vallen en 's anderendaags een plaatselijke jogging mee te pikken te Schendelbeke. De jeugd trad aan in 3 verschillende reeksen. Bij de -9 jarigen werd de jongste zoon 2e en bij de -13 jarigen was de overwinning andermaal voor de oudste zoon die zo 3x op rij aan de winst is. Voor de volwassenen was er keuze uit 3 afstanden zijnde 2,5 - 5 of 10 km. Na verkenning bleek 1 rondje zowat 300m langer te zijn. De langste afstand werd wel afzonderlijk gelopen zodat er geen al te grote groep aan de start stond voor de 2 andere afstanden die wel gezamelijk van start gingen. Het was al snel duidelijk dat een overwinning te hoog gegrepen zou zijn want een veel sterkere clubgenoot die anders steeds de langere wedstrijden kiest had deze keer voor de 5 km gekozen. Ik kende gelukkig de omloop zodat ik wist dat het laatste stuk in stijgende lijn ging. Er werd uiteraard snel gestart door enkele jongens van de kortste afstand en ik liet mij de 1e km meedrijven. Al gauw viel het vooraan uit elkaar en na de eerste ronde liep ik comfortabel in 2e positie. Halverwege die 2e ronde kwamen er uit het niets plots 2 jonge kerels opzetten. Ze kwamen terug tot op 10m maa gelukkig had ik niet alles gegeven in de beginfase zodat ik nog wat reserve had om een stevige versnelling te plaatsen. Het bleek voldoende om mijn plaats te behouden. Mijn 3e opeenvolgende podiumplaats was meteen een feit. Mijn eindtijd na 5,6 km: 20'50".
Het was deze week puffen en zweten maar de weersvoorspellingen voor vrijdagavond zagen er veel minder goed uit. Er zou vrij veel regen vallen maar daar hebben wij echter niets van gemerkt. De 1e kermisjogging in het naburige Zandbergen had het dan ook getroffen. Er was niet echt veel reclame gemaakt voor deze organisatie en ik verwachtte dan ook niet al te veel lopers maar dat draaide even anders uit. Met meer dan 200 deelnemers stond er een mooi deelnemersveld aan de start. Daarbij ook enkele kleppers op zowat elke afstand. Ik had donderdagavond nog een trainingstocht van 12 km afgewerkt zodat ik twijfelde over de te lopen afstand. De kortste afstand was slechts 2 km. Verder was er keuze uit 6 of 10 km. De hoofdwedstrijd is voor mij sowieso te lang en 2 km is eigenlijk wat aan de korte kant zodat ik besloot om de middenafstand te lopen aan een stevig tempo zonder echt voluit te gaan vanwege de warmte en de ongebruikelijke afstand. Er dienden 3 rondjes afgelegd te worden maar na de eerste doortocht aan de aankomst liep ik zowaar in 3e positie. Mijn voornemen was dan al lang verandert want ik voelde me goed en naarmate de aanmoedigingen luider werden ging het tempo nog de hoogte in. Op 1 rondje van het einde kreeg ik zelfs de 2e plaats in het vizier maar de achterstand was iets te groot om nog te kunnen terug komen. Ik sneuvelde op een handvol seconden van de winnaar van de korte afstand van vorige week maar ik hield vooral een goed gevoel over aan de eerste lange wedstrijd in 2 maand. Met een gemiddelde van 3'51"/km zit er nog wat progressie in maar de conditie is zeker niet slecht. Met de opeenvolging van enkele mooie wedstrijden zal deze zeker naar een hoogtepunt groeien zodat er binnenkort misschien iets moois uit de kast rolt. Ik heb namelijk veel competitie nodig om te groeien en daar ontbrak het me de laatste tijd wat aan. Met een nieuwe podiumplaats (de 2e in een week tijd) heb ik echter geen reden tot morren. Volgend weekend wordt het weer moeilijk kiezen met maar liefst 4 wedstrijden in 4 dagen. Waarschijnlijk wordt het donderdagavond Ninove (piste) en zaterdag Waarbeke (weg).
De oudste zoon Thomas werd net als vorige week opnieuw laureaat bij de oudste jeugd tot 12 jaar.
Ik weet het, ik ben wat laat met mijn wekelijks verslagje maar door het aangename zomerweer van de voorbije week heb ik maar weinig tijd gehad. Het was zaterdag al heel aangenaam qua temperatuur maar voor de plaatselijke jogging te Goeferdinge moest alles wijken. Onze club stond mee in voor de organisatie, dus moesten we zorgen dat we niet afgingen voor eigen volk. Er waren opvallend veel afwezigen tegenover de voorgaande jaren maar de jeugd was wel aanwezig. Ik wou graag nog eens voorin eindigen en ik mocht zeker niet onderdoen voor mijn eigen zonen die eerder op de namiddag beiden hun wedstrijd wonnen bij de jeugd. De wedstrijd zelf is eigenlijk één lang gerekte sprint met onmiddelijk na de start een beklimming van bijna 1 km met daarna nog een stuk vals plat. Na de lange afdaling volgt er nog een klimmetje om terug aan de aankomst te passeren. Aangezien 1 rondje slechts 2,62 km lang is wordt er dus meteen fors ingevlogen. Op de top van de eerste helling was ik nog mee met de kopgroep maar in de afdaling ging er eerst een groepje van 4 (zij hadden allen voor de lange afstand gekozen) en dan eentje van 2 (voor de kortste afstand) weg. Ik volgde kort daarop maar van terugkomen was geen sprake meer. Daarvoor was de aankomst te dichtbij. De jongeman voor mij verzwakte nog wel maar ook bij mij was het beste er af. Het gemis aan intervaltraining liet zich hier toch wel voelen en ook de snelle start zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. Al bij al werd ik net als vorig jaar toch opnieuw 3e in een iets tragere tijd (+7") en daar had ik voor de wedstrijd voor willen tekenen. Mijn eindtijd na 2,62 km: 9'26". Er komen nog een paar lokale wedstrijden aan waar ik mij wil tonen maar de hoop om ergens een knalprestatie neer te zetten zal ik misschien toch maar beter opbergen gezien de iets mindere conditie. Het is nu vooral kwestie van weer meer intervallen te gaan doen met het oog op het tweede seizoensgedeelte. Vooral de septembermaand (traditioneel mijn sterkste periode) met het Kampioenschap Van Vlaanderen op de piste staat in het rood aangestipt in mijn agenda. Het was trouwens ook in deze maand dat ik vorig jaar mijn mooiste successen behaalde. Ik zou dat natuurlijk heel graag nog eens overdoen maar dat zijn zorgen voor later. Eerst maar eens terug wat aan de conditie gaan werken en afwachten hoe het gaat.
Er werd op de dinsdagavondtraining voorgesteld om in groep naar de meeting te gaan in het naburige Ninove. Een collega Master wou wel eens van de 100m proeven en vond in mij de geschikte man om hem wegwijs te maken in het voorbereiden van de race en de startblokken. Bij de reeksindeling werd hij evenwel in de andere serie ingedeeld zodat hij zich niet echt kon meten. Als niet spurter zijnde is het een hele opgave om snel uit de blokken te komen en een goede tijd neer te zetten. De omstandigheden waren nochtans ideaal. Een lichte meewind en een stevige concurrentie maakten dat ik in de snelste reeks werd geplaatst. De start was meteen goed en ik trok mij op aan de (veel) snellere jongens naast mij. Ik wist wel dat ik de traagste persoonlijke besttijd van de reeks had maar dat belette mij niet om alles uit de kan te halen en in hun zog te finishen. Het resultaat mocht dan ook gezien worden. Met 12"13 liep ik een fantastisch nieuw persoonlijk record. Er was een lichte vertraging op het uurschema zodat ik mij direkt daarna moest aanmelden bij het verspringen alwaar ze op mij aan het wachten waren. Met slechts 1 oefensprong werd het een hele opgave. We kregen elk 6 beurten en er zullen er maar weinigen zijn die op een wedstrijd zo regelmatig gesprongen hebben als ik. Tussen mijn "beste" en "slechtste" sprong was er maar 6 cm verschil. Met 5m35 bleef ik wel een eindje van de afstand van 2 weken geleden maar die 100m zullen er wel voor iets tussen gezeten hebben. Het was toch nog goed voor een 2e plaats zodat ik alweer met een goed gevoel naar huis toe kon.
Het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens aan een stratenloop had meegedaan. Na lang twijfelen koos ik opnieuw voor de molenjogging te Zulzeke (Kluisbergen). Ik liep er vorig jaar ook al en ik meende mij te herinneren dat het een pittig loopje was. Bovendien bleek bij de inschrijving dat de omloop nog lichtjes verandert was. De start bleef wel ongewijzigd met direkt een lange stevige afdaling maar na enkele honderden meters gingen we het veld in (daar waar wij er het jaar voordien uitkwamen) voor een vrij moeilijke en smalle passage. Toen we weer op de weg kwamen ging het eigenlijk alleen maar in dalende lijn met op sommige plaatsen vrij steile stukken. Er diende naar een keerpunt gelopen te worden alwaar we gewoon rechtsomkeer moesten maken. De rest laat zich wel raden. Als er dan ook nog snel gestart wordt moet menigeen dat in het tweede gedeelte cash bekopen. Tot aan het keerpunt had ik nog wel een goed gevoel maar in het terugkeren merkte ik wel dat ik de laatste weken weinig op interval en lange duurlopen getraind had. De laatste kilometer leek eindeloos lang en de snelheid ging langzaam naar beneden. De weg daarentegen liep naar boven zodat we eigenlijk meer dan 2 km moesten klimmen om de aankomst te bereiken. Er stonden enkele stevige jongens aan de start zodat ik mij geen al te hoge verwachtingen oplegde. Het werd uiteindelijk een 7e plaats en met een gemiddelde van 15 km/u op een dergelijk zware omloop kan ik mij verzoenen.
Vorig jaar hadden wij ons als ploeg maar ternauwerdood kunnen redden maar dit keer stond iedereen zowat op zijn sterkste nummer. Door een laattijdig forfait moest er toch nog wat gesleuteld worden maar uiteindelijk was iedereen er toch vrij gerust in dat een herhaling van 12 maand geleden (we konden ons verblijf in 3e landelijke verzekeren dankzij de laatste proef nl. de 4x400m) niet meer zou gebeuren. We gokten op een plaats in de middenmoot maar na enkele proeven moesten we de ambitie al bijstellen want we bleken op de 3e plaats te staan en de verschillende ploegen waren blijkbaar fel aan elkaar gewaagd. Ik had ondertussen reeds de 100m gelopen in een nieuwe persoonlijke besttijd van 12"33. Jammer genoeg zat ik in een minder sterk bezette reeks want ik had het gevoel dat mits iets meer tegenstand dit nog een stukje sneller kon. Mijn reekswinst was toch nog goed voor een 3e plaats algemeen. Een uurtje later maakte ik me klaar voor het verspringen. Tijdens de laatste trainingen had ik een goed gevoel en ergens hoopte ik van de kaap van de 5m ruimschoots te ronden. Het begon al meteen goed want bij mijn eerste sprong liet ik al meteen 5m35 optekenen. Na een nulsprong ging het alleen maar in de goede richting (en dus verder). Met achtereenvolgens 5m40, 5m42 en 5m59 scoorde ik onverwacht goed. Bij het begin van de laatste pogingen bleek ik aan de leiding te staan. Het was nog alleen afwachten wat de concurrentie zou doen want ik mocht als allerlaatste aan de bak. Heel even sloeg de paniek toe wanneer de atleet van ACME een zeer goede sprong liet optekenen. Hij strandde echter op 1 luttele cm van mijn beste prestatie zodat ik niet eens meer hoefde te springen om zeker te zijn van de overwinning. Die ene cm zou later nog heel belangrijk blijken. Bij het begin van de afsluitende 4x400m stonden we nog steeds op de 3e plaats op enkele punten van de leiders. Wij wilden als ploeg een aanval doen op het clubrecord. Daarvoor dienden we alle 4 onder de minuut te blijven. Als startloper gaf ik alvast het goede voorbeeld door als eerste de stok door te geven. De rest van de ploeg deed het gewoonweg schitterend want we werden knap 2e in een mooie 3'57"08. Daarmee blijven we meer dan 4" onder ons doel. Daarenboven deden de rechtstreekse concurrenten het veel minder goed. Het werd even stil tijdens de bekendmaking van de einduitslag die van achter naar voor omgeroepen werd. Toen de top 3 bekendgemaakt werd was onze naam nog steeds niet gevallen zodat enkelen al droomden van de promotie (enkel de top 2 stijgt naar een hogere afdeling). De spanning was niet meer te harden want de omroeper deelde mee dat naast plaats 3 en 4 (beide 87 pt) ook de 1e en 2e plaats een gelijke stand opleverde (88 pt) Daardoor zou het aantal individuele overwinningen de doorslag geven over de titel. Tot eenieders verrassing werden wij uitgeroepen tot kampioen in 3e landelijke. Met elk 1 overwinning maar meer 2e plaatsen mogen wij ons dus opmaken voor een strijd in 2e landelijke volgend jaar of hoe 1 cm belangrijk kan zijn.
Om een paar bevriende lopers een pleziertje te doen werd er dit weekend gekozen voor een stratenloop die door hun club werd ingericht. De roadjogging is traditioneel van een vrij hoog niveau en dit jaar konden ze rekenen op de steun van 310 deelnemers die konden kiezen over 3 afstanden. Een rondje was net iets meer dan 3 km en bij de parcoursverkenning viel de perfecte km aanduiding op. Er werd tevens gezorgd voor 2 bevoorradingsposten per ronde maar daar maak ik nooit gebruik van. Ik loop normaal toch altijd de kortste afstand en aangezien ik al enkele weken geen lange duurlopen meer gedaan heb en vooral op de "echte" atletiekdisciplines zoals spurt en verspringen aan het trainen ben, is de conditie voor een langere loop niet meer wat het zou moeten zijn. Ik besloot om er van bij het begin de pees op te leggen en ik was dan ook goed mee bij het startsein. Na de eerste (snelle) km in 3'15" volgde een vrij lange beklimming met een lastig stuk vals plat waar de wind in het nadeel stond. Ik had het eventjes moeilijk en moest een paar snellere jongens laten voorgaan maar aangezien alle afstanden door elkaar liepen had ik geen idee op welke positie ik liep. Vlak voor mij liep er een groepje met daarbij iemand van de korte afstand en op 500m van de streep kon ik opnieuw aansluiten. Ik vertrouwde op mijn spurtsnelheid en voor de laatste bocht zette ik aan om hem alsnog te passeren. Het ging eigenlijk vlotter dan verwacht en ik liep daarbovenop nog een voor mijn doen zeer snelle tijd. Ik had gehoopt om onder de 11' te blijven en dat lukte mij ruimschoots want ik deed over de 3,075 km welgeteld 10'39". Een 6e plaats op 74 deelnemers is gezien de tegenstand niet slecht en qua tijd mag ik best tevreden zijn. De volledige uitslag kan je hier bekijken.
De volgende 2 weken staan waarschijnlijk opnieuw in het teken van de piste met komende zondag de interclub B v v voor masters te Lebbeke en de week daarop een meeting in Oudenaarde. Daarna wordt het weer stilaan tijd om een paar regionale wegwedstrijden mee te pikken.
Het was zondagmorgen vroeg dag want na een onrustige nacht (was het de warmte of de stress ?) werd alles in gereedheid gebracht voor de trip naar Sint-Niklaas alwaar het BK voor Masters plaats vond. Aangezien mijn eerste proef om 11u45 geprogrammeerd stond moest ik dus al om 11u stipt aanwezig zijn om mij aan te melden. Reken er nog eens eens 1 uur bij voor de verplaatsing met de wagen + een beetje speling, dat betekende dus om 9u45 vertrekken om toch maar op tijd te zijn. Alles verliep perfect tot op het moment dat we de autosnelweg opreden. De 4 richtingsaanwijzers voor mij gingen knipperen en plots was er stapvoets verkeer richting Gent. We zouden maar liefst 30' doen over 6 km. Even vreesde ik om niet meer op tijd aan te komen maar gelukkig kon ik me nog net op tijd aanmelden. En dan de wedstrijd zelf: als 1e proef liep ik de 400m Horden. Er was niet al te veel tijd meer om mij op te warmen en tot overmaat van ramp kreeg ik baan 6 toegewezen. Ik nam een goede start maar bij de eerste horde kwamen mijn passen niet meer uit zodat ik met het verkeerde been moest afzetten. Ook bij de volgende 3 horden had ik hetzelfde probleem en de twijfels sloegen toe. Gelukkig kon ik mij hierna herpakken maar ondertussen waren er mij al 3 concurrenten voorbij alhoewel ik er alles aan deed om aan te klampen. In de laatste rechte lijn kwam ik onverwachts terug op gelijke hoogte met de man naast mij en na de laatste horde perste ik alles uit mijn body. Gelukkig ben ik vrij snel en dat heeft me vandaag geholpen om dan toch nog de 3e plaats te pakken met een nieuw clubrecord als toetje. Hierdoor pakte ik dus totaal onverwachts de bronzen medaille op het BK voor Masters. Een dik half uur later startte ik nog in de reeksen van de 100m maar ik was totaal nog niet gerecupereerd en dat vertaalde zich in een 5e plaats. Mijn tijd van 12"44 was op zich niet slecht maar zoals verwacht niet voldoende om door te stoten naar de finale. In mijn diepste binnen had ik dit gehoopt maar ik had nooit gedacht dat ik dit ook zou verwezenlijken. Dit mag zeker een hoogtepunt in mijn carrière genoemd worden.
Komende zondag staan de Belgische kampioenschappen op de kalender. Er diende op voorhand ingeschreven te worden en sinds kort zijn de deelnemerslijsten bekend. Tijdens deze kampioenschappen wordt er gelopen per categorie van 5 jaar en aangezien ik pas op het eind van dit jaar 40 jaar wordt moet ik dus nog in de jongste klasse aantreden. Dat maakt dat ik meteen de oudste deelnemer zal zijn. Ik zal er in de voormiddag starten op de 400mH en na de pauze in de reeksen van de 100m. Op training verloopt alles naar wens maar ik wou toch nog eens testen in een echte wedstrijd. Tijdens de avondmeeting van Vita te Ninove stonden zowel de 100m als de 400m op het programma en dit met slechts 1 uur tussen. Er werd blijkbaar weinig rekening gehouden met de besttijden want ik werd als bijna snelste in de buitenbaan geplaatst. Na een niet al te beste start kwam ik sterk opzetten en waar ik vroeger na 80m begon stil te vallen zette ik nu alles op alles om toch maar de reekswinst te kunnen pakken. Ik kwam uiteindelijk "slechts" 2/100 te kort maar met 12"42 kon ik nog best tevreden zijn. Dit was immers nog maar de 2e 100m van dit seizoen en niet eens ver boven mijn pr (12"34) van vorige week. Een klein uurtje later liep ik nog de 400m en hier werd ik wel op mijn wenken bediend. Ik mocht starten in baan 3 zodat ik de concurrenten voor mij uit zag lopen. Bij het uitkomen van de eerste bocht had ik echter al een lichte voorsprong maar de (iets te) snelle start zou mij zuur opbreken in de laatste rechte lijn. Een 400m lopen is een kwestie van een goede snelheid halen gekoppeld aan een goede dosering van de krachten. Het eerste lukte vrij aardig maar de rest viel tijdens de laatste 100m enorm tegen. Ik viel net iets te vroeg stil voor reekswinst maar de verhoopte verbetering van mijn pr maakte veel goed. Ik bleef voor het eerst onder de minuut met 59"35. Nu maar hopen dat ik zondag een superdag heb. Stiekem hoop ik mee te dingen naar een podiumplaats maar ik heb geen zicht op de waardeverhoudingen met mijn tegenstrevers. Jullie vernemen het wellicht wel na het weekend.
Heel even speelde ik met het idee om een pistewedstrijd af te werken met het oog op het BK van volgende week maar uiteindelijk werd het toch alweer een stratenloop. Aangetrokken door de (volgens de organisatoren) mooie prijzentafel ging het richting Lebbeke voor de plaatselijke jogging aldaar. Er waren veel bekende gezichten afgezakt maar tot mijn verwondering kozen al diegenen die meestal voor mijn afstand kiezen ditmaal voor een van de andere afstanden. De geldprijzen voor de hoofdwedstrijd zullen daar wellicht iets mee te maken gehad hebben. Natuurlijk waren er vele onbekenden zodat ik niet goed wist wat ik mocht verwachten. Ik kende ook de omloop niet maar gelukkig waren er enkelen die me wel op de hoogte konden brengen van de situatie. Er moest eerst een rondje van een goede 3 km gelopen worden vooraleer we terug aan de start voorbijkwamen. Daarna volgde nog een lus in de andere richting (via een klein wegeltje werden we rond de atletiekpiste gestuurd) zodat we eigenlijk in een 8 gelopen hadden. Ik had bij de start op de eerste rij plaats genomen naast kleppers als Stijn Lintermans, Guy De Blander en Alfons De Neef. Zoals wel vaker stonden er ook enkele plaatselijke jongelingen vooraan die van zichzelf denken dat ze ons eens gauw zullen verslaan. Zij willen zich natuurlijk in de kijker lopen en spurten dus meestal als een speer weg om een paar honderd meter verder hijgend aan de kant te staan. Ik had een heel goede start zodat ik mee was met de kopgroep. Eens de "spurters" van dienst wegvielen dacht ik dat de snelle mannen van de lange afstand zouden overnemen maar tot mijn verwondering bleven ze gewoon in mijn voetsporen. Zodoende liep ik na 700m wedstrijd plots in 1e positie. Na ongeveer 1 km oordeelden er enkele dat het nog niet snel genoeg ging (doortocht in 3'25" na 1 km en 6'55" na 2 km) en stoven ervandoor. Net als een paar dagen geleden kreeg ik het net voor de 3e km even lastig maar ik was er al snel weer bovenop. Als alle afstanden samen starten heb je niet meteen zich op een eventuele plaats maar gelukkig kon ik rekenen op vrouwlief die aan het kruispunt netjes de posities noteerde. Ik bleek in 3e postitie te lopen zodat het gewoon kwestie was om mijn podiumplaats te behouden. De top 2 liep toch te ver voor mij uit en de rest volgde al op respectabele afstand. Zodoende haalde ik voor het eerst sinds lange tijd nog eens een podiumplaats. Dit is in elk geval een morele opsteker met de komende belangrijke wedstrijden in het verschiet. Eindtijd na 3,75 km: 13'56" op de 3e plaats (82 deelnemers).
Tussen al de pistewedstrijden en daarmee gepaard gaande specifieke trainingen door wou ik maar al te graag eens testen hoe de conditie was. Het is immers 3 weken geleden dat ik nog eens een degelijke intervaltraining en/of serieuze duurloop afgewerkt heb. De denderloop te Liedekerke is ondertussen een klassieker geworden met bijna 500 deelnemers verdeeld over de 3 afstanden zijnde 5, 10 of 15 km. Ik wou mezelf niet opblazen bij de start en besliste daarom om niet te snel te vertrekken. De eerste km ging echter al onmiddellijk in dalende lijn zodat er van mijn goede voornemens niet te veel in huis kwam. We kwamen met een mooi groepje door in 3'35" en langsheen het jaagpad van de Dender werd de vaart er mooi in gehouden. Na een 3-tal km moest ik heel even mijn (te) snelle start bekopen en het groepje waarvan ik deel uitmaakte liep een 20-tal meter van me weg. Ik kende gelukkig het parcour zodat ik wist dat er op 500m van de streep nog een venijnige klim kwam. Een voor een haalde ik mijn voorliggers terug in. Ik had blijkbaar mijn 2e adem gevonden want ik nam nog vlot afstand van de tegenstanders. Achteraf zou zelfs blijken dat ik slechts enkele seconden tekort kwam om een dichte ereplaats uit de brand te slepen. Al bij al zette ik een mooi resultaat neer met als reultaat een 7e plaats op een totaal van 172 deelnemers. Ik bleef slechts 3" (19'21" over 5,2 km) boven mijn eindtijd van vorig jaar zodat ik mag besluiten dat de conditie zeker niet slecht is. Voor een volledige uitslag kun je hierterecht.
De trainingen staan al enkele weken in het teken van de piste en meer bepaalt op de spurtnummers. Aangezien ik het vorig jaar tijdens mijn eerste pisteseizoen vrij goed deed op de kortste onderdelen van de atletiek mocht ik voor het eerst mee naar de interclub voor alle categoriën. Er zijn immers weinig echte spurters bij onze club maar als master kunnen er nog veel iets van ons leren. De reis ging naar het verre Neerpelt alwaar we met een ploegje van jong opkomend talent, enkele gevestigde waarden en een paar specialisten ter zake aantraden tegen 20 andere ploegen. Ik moest (mocht) zelf uitkomen op mijn favoriete onderdeel, nl. de 100m. Er stond een vrij strakke wind maar het lentezonnetje maakte veel goed. Ergens hoopte ik om in een goede reeks en/of baan te mogen lopen en ik werd op mijn wenken bediend. Nadeel was dat ik als enige masters van de bende moest optornen tegen een pak jong geweld. Uitkomend in de eerste reeks en lopend in baan 4 nam ik een blitzstart (oef). Al na enkele meters liep ik samen met de man net naast mij aan de leiding. We zouden tot op de meet geen millimeter van elkaar wijken maar met een laatste inspanning probeerde ik mij nog naar winst te gooien. De klok stopte na 12"37 wat een evenaring van mijn pr zou beteken maar dat werd later gecorrigeerd naar 12"34. We kregen exact dezelfde tijd toegemeten maar ik kreeg toch een puntje meer dan mijn direkte tegenstander zodat ik kan besluiten dat ik met enkele duizenden van een seconden verschil toch de reekswinst op zak gestoken heb. Ik liep ondanks de sterke tegenwind van 1,4m/sec een nieuw PR zodat ik tevreden kan terugblikken op mijn seizoensopener. Mijn opdracht werd zodoende volbracht en ik kan meteen met goede moed vooruitblikken op de komende wedstrijden ( BK binnen 2 weken en BVV voor Masters binnen een maand). Als ploeg deden we het zeker niet slecht met een 10e plaats op 21 ploegen. De volledige uitslag vind je hier.
Binnenkort start voor mij het pisteseizoen maar ik wou vooraleer het zover was toch nog graag de stratenloop te Bottelare lopen. Ik presteerde er de laatste 2 jaar vrij goed en aangezien de conditie de voorbije weken steeds maar beter werd, startte ik dan ook met de nodige ambitie. Beter doen dan de 4e plaats van vorig jaar zou misschien wel moeilijk zo niet onmogelijk zijn want er stonden 2 bekende gezichten (Kim Geerts en Jeroen Schouppe) aan de start waar ik momenteel nog niet tegen op kan. Voor de rest was het koffiedik kijken wat de tegenstand betrof maar al vrij kort na de start liep ik in 4e positie. Er had zich een groepje voor de lange afstand losgemaakt en ze kregen gezelschap van de 2 eerder genoemde atleten. Kort daarop volgde nog een concurrent die de kortste afstand liep en ik kwam daar dan weer kort achteraan. Na de eerste ronde lagen de posities eigenlijk al vast. Alleen voor de winst zou het nog spannend worden. Kim Geerts nam in de ultieme hectometers de leiding maar Jeroen schatte een bocht verkeerd in en kwam onzacht in aanraking met een houten paaltje. Op 100m van de streep was er opschudding toen de leider zich van weg vergiste en de zege aan zijn opponent liet. Deze was wel zo eerlijk om later toe te geven dat hij niet de eigenlijke winnaar was. Ondertussen was ik op een 100-tal meter van mijn voorligger blijven hangen en hem bedreigen zat er niet meer in. Ik was eerst nog tevreden met mijn eindtijd (ik wou onder de 17' blijven) maar dat sloeg iets later om in ontgoocheling toen bleek dat de 3e net naar de masterscategorie overgestapt was. Ik moest het daardoor met een 2e plaats in mijn categorie stellen. Uiteindelijk werd ik na 4,6 km 4e algemeen in een mooie 16'56". De volledige uitslag volgt binnenkort.
Dit was het voorlopig voor wat betreft de stratenlopen/joggings want vanaf nu staat alles in het teken van de piste met de komende interclubs en kampioenschappen die zich aandienen tijdens de maanden mei en juni. Laat ons hopen dat ook hier de tijden van vorig jaar kunnen verbeterd worden. Dit zou alvast een opsteker zijn voor de rest van het seizoen. Jullie lezen het hier binnenkort wel.
Vooraleer ik aan het pistezeizoen begon wou ik graag nog een iets langere jogging lopen en deze van Oosterzele was daarvoor ideaal. Het was voor mij de eerste keer dat ik hier deelnam en ik kende de omloop dan ook niet. Op de website van de organiserende club stond het parcour omschreven als "heuvelachtig". Enkele bekenden wisten me bij de start te vertellen dat er ook een stuk onverharde singletrack tussen stak. Het was dus zaak om de beginfase goed te verkennen om niet verrast te worden. Het licht hellend stuk door het natuurdomein "hettingen" (ongeveer 1,5 km lang) kwam vrij vroeg na de start en lag er gelukkig droog bij. Ik liep vrij goed vooraan en het tempo lag redelijk hoog. De eerst 2 km werden afgelegd in precies 7' maar na halfwedstrijd kwam er een lastige klim richting Stokerij Van Damme. Het snelle aanvangstempo eiste zijn tol want ik moest eventjes gas terugnemen. Ik werd door enkele lopers gepasseerd en had het gedurende een kleine km eventjes moeilijk maar naar het einde toe kwam ik toch terug in het ritme. De kloof werd weer wat kleiner maar ik kreeg ze niet meer helemaal gedicht. Van achteruit kwam niet onmiddellijk iemand meer om mij te bedreigen, anders zou ik misschien nog iets kunnen versnellen hebben en mijn doelstelling (eindtijd rond de 23') hebben kunnen bereiken. Ik finishte uiteindelijk op de 7e plaats (99 deelnemers) na 23'20". Al bij al ben ik toch nog tevreden met een gemiddelde van 3'45"/km gezien de lengte en de aard van het parcour. Ik mag dan ook zeggen dat de conditie vrij goed is. Het is nu uitkijken of zich dit binnenkort vertaald in een mooie ereplaats op een kortere wedstrijd.
De volledige uitslag van Oosterzele kun je hier bekijken.
Met het paasweekend starten ook meteen de regionale wegwedstrijden en het beloofde al direkt een serieuze test te worden. Op paaszaterdag was er de jogging te St-M-Oudenhove waar meestal vrij veel sterke lopers aan de start staan. In tegenstelling tot vorig jaar (het sneeuwde toen) was de zon deze keer van de partij. De omloop van 1,8 km in ovaalvorm diende 3x afgelegd te worden. Na de start gaat het licht bergop gevolgd door een korte maar vrij steile afdaling. Eens beneden gaat het al direkt terug naar boven. Eerst redelijk steil met een lastige uitloper. Naar het einde toe is er het enige vlakke stuk richting aankomst maar hier staat de wind meestal verkeerd en dat was ook deze keer het geval. De eerste ronde viel nog mee en ook de volgende kon er nog door maar in de laatste was het beste er af. Ik kon niet meer versnellen (dat stukje bergaf lag me totaal niet) en ik kreeg daardoor het gat op een 3-tal net voor mij niet meer dicht. Ik kon nog net binnen de top-10 eindigen maar ik had zeker geen al te best gevoel in de benen. Ze voelden zwaar aan alhoewel de conditie zelf niet eens zo slecht is. Eindtijd na 5,4 km: 19'51" op de 10e plaats (101 deelnemers). De volledige uitslag vind je hier.
Op zondag morgen was het zaak om de stramme spieren los te krijgen want 's anderendaags stond er alweer een zware wedstrijd op het programma. De paasloop te O-L-Vr-Lombeek (Roosdaal) gaat telkens door in de voormiddag en dat is niet meteen mijn geliefkoosde tijdstip om te lopen. Deze wedstrijd is bovendien nog een stuk zwaarder dan die van 2 dagen eerder. In het heuvelachtige pajottenland is er werkelijk geen meter vlak te bespeuren. De afstand is dan nog eens iets langer (6,2 km) waardoor ik besloot om wat reserve in te bouwen en niet te snel te starten. Ijdele hoop zo bleek al snel want na het startschot gaat iedereen toch zowat voluit. Het gevoel was alvast een stuk beter dan zaterdag maar het was nog niet echt ideaal. Na een opeenvolging van klimmetjes en afdaling via asfalt en een stukje aardeweg aangevuld met grind wenkte de aankomst. Vorig jaar werd ik hier nog 5e en nu finishte ik pas 12e alhoewel ik iets sneller liep over deze afstand dan 12 maand geleden. De concurrentie was dan ook een pak zwaarder dan toen. Eindtijd na 6,2 km: 23'14" op de 12e plaats ( 135 deelnemers). Klik hier voor de volledige uitslag.
Het was de bedoeling om op zondagmorgen een wedstrijd te lopen maar dat bleek niet haalbaar door andere verplichtingen. Daardoor werden de verschillende loopsites opgezocht om toch nog een alternatief te vinden voor dit weekend. Dit werd gevonden op zaterdag in het Nederlandse Hulst waar een wedstrijd over 3,1 km op het programma stond naast een 7, een 12 en een 25 km. Er bleken niet echt veel deelnemers voor de kortste afstand te kiezen zodat ik besloot om zelf mijn kans te wagen. Het goede gevoel dat ik deze week op training had was tijdens de opwarming ver te zoeken. Zoals gewoonlijk liep het tijdens de wedstrijd zelf gelukkig wel vlot want ik nam al na een paar meter de koppositie. Na een rondje op de piste werden we de weg opgestuurd en ik had echt het perfekte ritme te pakken. Zonder te forceren liep ik stilletjes weg van de rest. Bij het keerpunt na 1,5 km had ik een heel goed overzicht en toen wist ik al dat ik zonder veel problemen naar winst zou lopen. Bij het opdraaien van de piste moest nog iets meer dan een ronde afgelegd worden en ik had toen zo 'n 200m voor op de dichtste achtervolgers. Ik kon in de laatste honderden meters zelf uitbollen alhoewel ik dat beter niet had gedaan. Bij de aankomst bleek dat ik op slechts 10" van het parcoursrecord gestrand was. Het belangrijkste is echter dat de eerste zege van het nieuwe seizoen al binnen is, daar waar ik vorig jaar tot september moest wachten op mijn eersteling (in Westdorpe, niet ver daarvandaan). Zeeuws-Vlaanderen ligt mij duidelijk beter dan onze eigen regio maar het vertrouwen is uiteraard groot voor de eerste regionale wedstrijden die er stilaan aankomen. Eindtijd na 3,1 km: 10'55" op de 1e plaats.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
We zouden maar liefst 30' doen over 6 km. Even vreesde ik om niet meer op tijd aan te komen maar gelukkig kon ik me nog net op tijd aanmelden.
Ik nam een goede start maar bij de eerste horde kwamen mijn passen niet meer uit zodat ik met het verkeerde been moest afzetten. Ook bij de volgende 3 horden had ik hetzelfde probleem en de twijfels sloegen toe. Gelukkig kon ik mij hierna herpakken maar ondertussen waren er mij al 3 concurrenten voorbij alhoewel ik er alles aan deed om aan te klampen.
Het goede gevoel dat ik deze week op training had was tijdens de opwarming ver te zoeken. 
daar waar ik vorig jaar tot september moest wachten op mijn eersteling (in Westdorpe, niet ver daarvandaan). Zeeuws-Vlaanderen ligt mij duidelijk beter dan onze eigen regio maar het vertrouwen is uiteraard groot voor de eerste regionale wedstrijden die er stilaan aankomen.
