Tussen al de pistewedstrijden en daarmee gepaard gaande specifieke trainingen door wou ik maar al te graag eens testen hoe de conditie was. Het is immers 3 weken geleden dat ik nog eens een degelijke intervaltraining en/of serieuze duurloop afgewerkt heb. De denderloop te Liedekerke is ondertussen een klassieker geworden met bijna 500 deelnemers verdeeld over de 3 afstanden zijnde 5, 10 of 15 km. Ik wou mezelf niet opblazen bij de start en besliste daarom om niet te snel te vertrekken. De eerste km ging echter al onmiddellijk in dalende lijn zodat er van mijn goede voornemens niet te veel in huis kwam. We kwamen met een mooi groepje door in 3'35" en langsheen het jaagpad van de Dender werd de vaart er mooi in gehouden. Na een 3-tal km moest ik heel even mijn (te) snelle start bekopen en het groepje waarvan ik deel uitmaakte liep een 20-tal meter van me weg. Ik kende gelukkig het parcour zodat ik wist dat er op 500m van de streep nog een venijnige klim kwam. Een voor een haalde ik mijn voorliggers terug in. Ik had blijkbaar mijn 2e adem gevonden want ik nam nog vlot afstand van de tegenstanders. Achteraf zou zelfs blijken dat ik slechts enkele seconden tekort kwam om een dichte ereplaats uit de brand te slepen. Al bij al zette ik een mooi resultaat neer met als reultaat een 7e plaats op een totaal van 172 deelnemers. Ik bleef slechts 3" (19'21" over 5,2 km) boven mijn eindtijd van vorig jaar zodat ik mag besluiten dat de conditie zeker niet slecht is. Voor een volledige uitslag kun je hierterecht.
De trainingen staan al enkele weken in het teken van de piste en meer bepaalt op de spurtnummers. Aangezien ik het vorig jaar tijdens mijn eerste pisteseizoen vrij goed deed op de kortste onderdelen van de atletiek mocht ik voor het eerst mee naar de interclub voor alle categoriën. Er zijn immers weinig echte spurters bij onze club maar als master kunnen er nog veel iets van ons leren. De reis ging naar het verre Neerpelt alwaar we met een ploegje van jong opkomend talent, enkele gevestigde waarden en een paar specialisten ter zake aantraden tegen 20 andere ploegen. Ik moest (mocht) zelf uitkomen op mijn favoriete onderdeel, nl. de 100m. Er stond een vrij strakke wind maar het lentezonnetje maakte veel goed. Ergens hoopte ik om in een goede reeks en/of baan te mogen lopen en ik werd op mijn wenken bediend. Nadeel was dat ik als enige masters van de bende moest optornen tegen een pak jong geweld. Uitkomend in de eerste reeks en lopend in baan 4 nam ik een blitzstart (oef). Al na enkele meters liep ik samen met de man net naast mij aan de leiding. We zouden tot op de meet geen millimeter van elkaar wijken maar met een laatste inspanning probeerde ik mij nog naar winst te gooien. De klok stopte na 12"37 wat een evenaring van mijn pr zou beteken maar dat werd later gecorrigeerd naar 12"34. We kregen exact dezelfde tijd toegemeten maar ik kreeg toch een puntje meer dan mijn direkte tegenstander zodat ik kan besluiten dat ik met enkele duizenden van een seconden verschil toch de reekswinst op zak gestoken heb. Ik liep ondanks de sterke tegenwind van 1,4m/sec een nieuw PR zodat ik tevreden kan terugblikken op mijn seizoensopener. Mijn opdracht werd zodoende volbracht en ik kan meteen met goede moed vooruitblikken op de komende wedstrijden ( BK binnen 2 weken en BVV voor Masters binnen een maand). Als ploeg deden we het zeker niet slecht met een 10e plaats op 21 ploegen. De volledige uitslag vind je hier.
Binnenkort start voor mij het pisteseizoen maar ik wou vooraleer het zover was toch nog graag de stratenloop te Bottelare lopen. Ik presteerde er de laatste 2 jaar vrij goed en aangezien de conditie de voorbije weken steeds maar beter werd, startte ik dan ook met de nodige ambitie. Beter doen dan de 4e plaats van vorig jaar zou misschien wel moeilijk zo niet onmogelijk zijn want er stonden 2 bekende gezichten (Kim Geerts en Jeroen Schouppe) aan de start waar ik momenteel nog niet tegen op kan. Voor de rest was het koffiedik kijken wat de tegenstand betrof maar al vrij kort na de start liep ik in 4e positie. Er had zich een groepje voor de lange afstand losgemaakt en ze kregen gezelschap van de 2 eerder genoemde atleten. Kort daarop volgde nog een concurrent die de kortste afstand liep en ik kwam daar dan weer kort achteraan. Na de eerste ronde lagen de posities eigenlijk al vast. Alleen voor de winst zou het nog spannend worden. Kim Geerts nam in de ultieme hectometers de leiding maar Jeroen schatte een bocht verkeerd in en kwam onzacht in aanraking met een houten paaltje. Op 100m van de streep was er opschudding toen de leider zich van weg vergiste en de zege aan zijn opponent liet. Deze was wel zo eerlijk om later toe te geven dat hij niet de eigenlijke winnaar was. Ondertussen was ik op een 100-tal meter van mijn voorligger blijven hangen en hem bedreigen zat er niet meer in. Ik was eerst nog tevreden met mijn eindtijd (ik wou onder de 17' blijven) maar dat sloeg iets later om in ontgoocheling toen bleek dat de 3e net naar de masterscategorie overgestapt was. Ik moest het daardoor met een 2e plaats in mijn categorie stellen. Uiteindelijk werd ik na 4,6 km 4e algemeen in een mooie 16'56". De volledige uitslag volgt binnenkort.
Dit was het voorlopig voor wat betreft de stratenlopen/joggings want vanaf nu staat alles in het teken van de piste met de komende interclubs en kampioenschappen die zich aandienen tijdens de maanden mei en juni. Laat ons hopen dat ook hier de tijden van vorig jaar kunnen verbeterd worden. Dit zou alvast een opsteker zijn voor de rest van het seizoen. Jullie lezen het hier binnenkort wel.
Vooraleer ik aan het pistezeizoen begon wou ik graag nog een iets langere jogging lopen en deze van Oosterzele was daarvoor ideaal. Het was voor mij de eerste keer dat ik hier deelnam en ik kende de omloop dan ook niet. Op de website van de organiserende club stond het parcour omschreven als "heuvelachtig". Enkele bekenden wisten me bij de start te vertellen dat er ook een stuk onverharde singletrack tussen stak. Het was dus zaak om de beginfase goed te verkennen om niet verrast te worden. Het licht hellend stuk door het natuurdomein "hettingen" (ongeveer 1,5 km lang) kwam vrij vroeg na de start en lag er gelukkig droog bij. Ik liep vrij goed vooraan en het tempo lag redelijk hoog. De eerst 2 km werden afgelegd in precies 7' maar na halfwedstrijd kwam er een lastige klim richting Stokerij Van Damme. Het snelle aanvangstempo eiste zijn tol want ik moest eventjes gas terugnemen. Ik werd door enkele lopers gepasseerd en had het gedurende een kleine km eventjes moeilijk maar naar het einde toe kwam ik toch terug in het ritme. De kloof werd weer wat kleiner maar ik kreeg ze niet meer helemaal gedicht. Van achteruit kwam niet onmiddellijk iemand meer om mij te bedreigen, anders zou ik misschien nog iets kunnen versnellen hebben en mijn doelstelling (eindtijd rond de 23') hebben kunnen bereiken. Ik finishte uiteindelijk op de 7e plaats (99 deelnemers) na 23'20". Al bij al ben ik toch nog tevreden met een gemiddelde van 3'45"/km gezien de lengte en de aard van het parcour. Ik mag dan ook zeggen dat de conditie vrij goed is. Het is nu uitkijken of zich dit binnenkort vertaald in een mooie ereplaats op een kortere wedstrijd.
De volledige uitslag van Oosterzele kun je hier bekijken.
Met het paasweekend starten ook meteen de regionale wegwedstrijden en het beloofde al direkt een serieuze test te worden. Op paaszaterdag was er de jogging te St-M-Oudenhove waar meestal vrij veel sterke lopers aan de start staan. In tegenstelling tot vorig jaar (het sneeuwde toen) was de zon deze keer van de partij. De omloop van 1,8 km in ovaalvorm diende 3x afgelegd te worden. Na de start gaat het licht bergop gevolgd door een korte maar vrij steile afdaling. Eens beneden gaat het al direkt terug naar boven. Eerst redelijk steil met een lastige uitloper. Naar het einde toe is er het enige vlakke stuk richting aankomst maar hier staat de wind meestal verkeerd en dat was ook deze keer het geval. De eerste ronde viel nog mee en ook de volgende kon er nog door maar in de laatste was het beste er af. Ik kon niet meer versnellen (dat stukje bergaf lag me totaal niet) en ik kreeg daardoor het gat op een 3-tal net voor mij niet meer dicht. Ik kon nog net binnen de top-10 eindigen maar ik had zeker geen al te best gevoel in de benen. Ze voelden zwaar aan alhoewel de conditie zelf niet eens zo slecht is. Eindtijd na 5,4 km: 19'51" op de 10e plaats (101 deelnemers). De volledige uitslag vind je hier.
Op zondag morgen was het zaak om de stramme spieren los te krijgen want 's anderendaags stond er alweer een zware wedstrijd op het programma. De paasloop te O-L-Vr-Lombeek (Roosdaal) gaat telkens door in de voormiddag en dat is niet meteen mijn geliefkoosde tijdstip om te lopen. Deze wedstrijd is bovendien nog een stuk zwaarder dan die van 2 dagen eerder. In het heuvelachtige pajottenland is er werkelijk geen meter vlak te bespeuren. De afstand is dan nog eens iets langer (6,2 km) waardoor ik besloot om wat reserve in te bouwen en niet te snel te starten. Ijdele hoop zo bleek al snel want na het startschot gaat iedereen toch zowat voluit. Het gevoel was alvast een stuk beter dan zaterdag maar het was nog niet echt ideaal. Na een opeenvolging van klimmetjes en afdaling via asfalt en een stukje aardeweg aangevuld met grind wenkte de aankomst. Vorig jaar werd ik hier nog 5e en nu finishte ik pas 12e alhoewel ik iets sneller liep over deze afstand dan 12 maand geleden. De concurrentie was dan ook een pak zwaarder dan toen. Eindtijd na 6,2 km: 23'14" op de 12e plaats ( 135 deelnemers). Klik hier voor de volledige uitslag.
Het was de bedoeling om op zondagmorgen een wedstrijd te lopen maar dat bleek niet haalbaar door andere verplichtingen. Daardoor werden de verschillende loopsites opgezocht om toch nog een alternatief te vinden voor dit weekend. Dit werd gevonden op zaterdag in het Nederlandse Hulst waar een wedstrijd over 3,1 km op het programma stond naast een 7, een 12 en een 25 km. Er bleken niet echt veel deelnemers voor de kortste afstand te kiezen zodat ik besloot om zelf mijn kans te wagen. Het goede gevoel dat ik deze week op training had was tijdens de opwarming ver te zoeken. Zoals gewoonlijk liep het tijdens de wedstrijd zelf gelukkig wel vlot want ik nam al na een paar meter de koppositie. Na een rondje op de piste werden we de weg opgestuurd en ik had echt het perfekte ritme te pakken. Zonder te forceren liep ik stilletjes weg van de rest. Bij het keerpunt na 1,5 km had ik een heel goed overzicht en toen wist ik al dat ik zonder veel problemen naar winst zou lopen. Bij het opdraaien van de piste moest nog iets meer dan een ronde afgelegd worden en ik had toen zo 'n 200m voor op de dichtste achtervolgers. Ik kon in de laatste honderden meters zelf uitbollen alhoewel ik dat beter niet had gedaan. Bij de aankomst bleek dat ik op slechts 10" van het parcoursrecord gestrand was. Het belangrijkste is echter dat de eerste zege van het nieuwe seizoen al binnen is, daar waar ik vorig jaar tot september moest wachten op mijn eersteling (in Westdorpe, niet ver daarvandaan). Zeeuws-Vlaanderen ligt mij duidelijk beter dan onze eigen regio maar het vertrouwen is uiteraard groot voor de eerste regionale wedstrijden die er stilaan aankomen. Eindtijd na 3,1 km: 10'55" op de 1e plaats.
De eerste lentezon liet zich zien en ik was er zeker blij mee. Het sportieve werd eens aan het aangename gepaard tijdens en na de eerste wegwedstrijd van het nieuwe (zomer?)seizoen. We waren daarom met de familie al vroeg op pad voor een namiddagje lopen/shoppen in Sluis (NL). De start voor de afwachtingsrace over bijna 5 km werd pal op het middaguur gegeven. De zon was wel al van de partij maar bij de verkenning voelde ik dat er op bepaalde stukken vrij veel wind stond. Het eerste deel van de omloop hadden we nog de wind in de rug maar het laatste gedeelte stond die pal op de neus. Er waren niet minder dan 134 inschrijvingen en gezien de gebrekkige voorbereiding schatte ik mijn kansen op een mooie ereplaats niet zo hoog in. Een top-15 zou al een mooi resultaat zijn. Bij de start werd ik eventjes gehinderd door een paar snotapen die het nodig vonden om op de eerste rij te gaan staan en doodleuk netjes naast elkaar aan hun rondje te beginnen. Zo kwam het dat ik pas na een goeie 200m vol kon doorlopen. Ondertussen had er zich een groepje van 5 afgescheiden maar het tempo lag zo hoog dat ik besloot om niet te proberen het gat te dichten. Ik liep een tijdje op kop van het achtervolgende groepje maar ik had toch moeite om het tempo hoog te houden. Er gingen ons een paar snellere jongens voorbij en ik liet ze wijselijk gaan. Na halfwedstrijd kwam ik door in ongeveer 12e positie, net voor de 1e dame in de wedstrijd. Ik kreeg het heel even moeilijk maar naarmate de streep dichterbij kwam voelde ik dat ik stilaan weer aansloot bij diegenen die mij eerder gepasseerd waren. Op een kleine km van de streep haalde ik het trio voor mij in. Ik had de rest ondertussen kunnen afschudden zodat ik plots voor een top-10 plaats liep. Normaal gezien heb ik op het einde nog een stevige versnelling in de benen en ik rekende daar ook een klein beetje op. Heel even liep ik een paar meter van de anderen weg maar door de mindere vorm van het moment kreeg ik last van verzuring. Een echte versnelling zat er deze keer niet meer in en op de koop toe werd ik in de spurt nog door 2 van die mannen geklopt. Het resultaat was dus een 11e plaats wat gezien de geringe trainingsarbeid van de laatste weken zeker niet slecht is. Eindtijd na 4,77 km: 18'04". De voorlopige uitslag vind je hier.
De interbankenveldloop te Liedekerke is voor mij traditioneel de afsluiter van het winterseizoen en meteen ook de start van de voorbereiding op het weg- en pisteseizoen die er stilaan aankomen. Door de minimale trainingsarbeid van de voorbije weken was het dan ook de bedoeling om er een doorgedreven training van te maken. Steeds meer individuelen (waaronder ikzelf) vinden de weg naar de interbankencrossen in de streek waardoor het niveau sterk aan het stijgen is. Provinciaal Kampioen veldlopen Stijn Lintermans met in zijn zog nog een aantal andere van de betere crossers staan hier telkens aan de start. Ik had de "eer" om mijn allerlaatste wedstrijd als senior (hier zijn de leeftijdscategoriën nog zoals enkele jaren geleden) te mogen lopen. Gelukkig lopen de jongere masters samen in één enkele wedstrijd zodat ik toch geen al te mal figuur sla tussen al dat jonge geweld. De wedstrijd zelf was ideaal als voorbereiding op de komende wegwedstrijden maar het is zaak om niet te traag te starten als je niet gedubbeld wil worden. Er moesten 5 kleine rondjes van 1100 m gelopen worden en de eerste 2 daarvan wilde ik vol doorgaan om daarna aan een rustig tempo verder te doen. Dat lukte al bij al vrij goed en ook de 3e ronde lag het tempo nog redelijk hoog maar vanaf dan voelde ik toch een gemis aan trainingskilometers. De laatste 2 ronden was het vooral doorbijten om niet te veel tegenstanders meer te laten voorbijgaan. We liepen in een soort van 8 en in de voorlaatste ronde kreeg ik de leider in de wedstrijd plots in de gaten en aangezien ik absoluut niet op een ronde wou gezet worden stak ik nog een tandje bij in de laatste paar honderden meters. Ik slaagde ik mijn opzet en liep uiteindelijk toch een dikke minuut sneller dan het jaar voordien op dezelfde afstand. Ik finishte mooi in het midden van het pak als 19e senior en als 35e algemeen.
De volledige uitslag vind je hier weldra.
De start van de voorbereiding op het zomerseizoen is zodoende gegeven en het wordt uitkijken hoe de eerste wedstrijden zullen verteerd worden. Volgende wedstrijd: volgende zondag te Sluis (Nl) over 4,77 km. Start om 12u00.
Ik was er voor het eerst in geslaagd om mij te plaatsen voor een nationale titelstrijd. Het BK indoor voor Masters kwam echter op een zeer slecht moment want ik kwam de voorbije 3 weken nauwelijks aan trainen toe wegens allerhande kwaaltjes. Ik had daardoor ook geen wedstrijden meer kunnen afwerken zodat ik niet wist wat ik mocht / moest verwachten. Daarenboven had ik de pech om als oudste van het deelnemersveld op het inschrijvingsblad te staan. Ik had ook geen al te best gevoel tijdens de opwarming maar ik mocht gelukkig in de 2e reeks starten van de 60m vlak. We stonden al allemaal klaar aan de buitenkant van de piste, wachtend op onze beurt, maar de heren van reeks 1 maakten er een spelletje van door om beurten een valse start uit te lokken. Ze mochten maar liefst 5x proberen vooraleer het de goede keer bleek. Wees maar zeker dat de zenuwen daarna nog meer gespannen staan als je zelf aan de beurt bent. De schrik voor een valse start zat er goed in en mede daardoor bleef ik na het startschot iets te lang zitten. Als allerlaatste schoot ik recht maar ik kon nog enkele tegenstanders remonteren om zo 2e te worden in mijn reeks. Ondanks mijn compleet gemiste start klokte ik af in 7"86 wat toch een nieuw persoonlijk record opleverde. Na de middag stond de 200m op het programma. Door de opgelopen verkoudheid van de voorbije week zou dit een ander paar mouwen worden. Dat bleek ook tijdens de wedstrijd zelf waar ik in een nochtans gunstige baan 3 op geen enkel moment in het goede ritme kwam. Jongens die ik normaliter wel aan kan liepen zo stilletjes van mij weg. Ik werd nog 4e in mijn reeks maar mijn 26"52 waren niet wat ik verwacht en gehoopt had. Een tijd onder de 26 sec zou toch mogelijk moeten zijn. We zijn alweer een ervaring rijker maar met het oog op volgend jaar (ik verander dan van categorie) kan het alleen maar beter. Misschien moet ik mij deze zomer toch maar wat meer specialiseren op het kortere pistewerk.
Het heeft een paar jaar geduurd maar meneertje winter heeft mij te pakken gekregen. Vorige zaterdag had ik al een gevoel van weinig kracht en nu is gebleken waarom. Sinds woensdagavond maak ik koorts en heb ik keelpijn. Een opkomende griep zorgt ervoor dat ik deze week binnen mag vertoeven. Daar gaat alweer een trainingsweek (het is me wat dit jaar) en ook de interbankencross die dit weekend gepland was gaat aan mijn neus voorbij. Met het oog op het BK indoor binnen 2 weken is dit zeker niet ideaal. Nu maar hopen dat het niet te erg is en dat ik volgende week de trainingen kan hervatten.
Door omstandigheden stond de kilometerteller nog niet waar hij hoorde te staan. De conditie is dan ook nog niet optimaal maar ik wou er toch bijzijn op het PK veldlopen in het naburige Ninoofse stadspark. De omloop leek iets minder zwaar dan vorig jaar omdat er minder modderstroken waren. Er werd in groep opgewarmd en ik wist toen al dat het niet veel soeps zou zijn. Het goede gevoel was er niet en ik zette mij dan maar op de laatste rij bij de start. Er waren alweer een pak deelnemers (115 masters) die allen samen door de eerste scherpe bocht wilden. Ik koos ervoor om hem langs de buitenkant de nemen en dat was niet slecht gezien. Ik liep meteen netjes in het midden van het pak op enkele meters van mijn trainer en een andere clubgenoot. De eerste twee rondjes kon ik nog goed standhouden maar dan begon ik toch stilaan van mijn pluimen te laten. Het tempo zakte iets, het gevoel en de kracht waren er niet meer en ik verloor een paar plaatsen. De laatste halve ronde kwam ik er plots opnieuw door en op enkele honderden meters van het einde begon ik ze terug in te halen. Met een laatste inspanning kon ik nog een drietal plaatsen inwinnen om zo als 70e te eindigen. Ik liep wel een dikke minuut langer dan vorig jaar wat bewijst dat ik nog niet zo ver sta in mijn opbouw.
De winterprik van de afgelopen week had ervoor gezorgd dat menig loper de trainingen noodgedwongen had teruggeschroefd. Zo ook bij mezelf. De teller geeft momenteel een flink aantal km minder dan in dezelfde periode vorig jaar zodat ik ietwat in het ongewisse was over de huidige conditie. Het was zondagmiddag nog steeds (zeer) koud met temperaturen rond het vriespunt. Een niet-geoefend loper zou dan de warmte van de huiskamer verkiezen maar aangezien er de eerstkomende weken geen andere wedstrijden meer op het programma staan ben ik toch maar naar Aalst afgezakt. Ik had iets later gegeten dan normaal en tijdens de opwarming had ik dan ook last van een opspelende maag. Het parcour lag er op sommige plaatsen nog gevaarlijk glad bij door enkele grote ijsplekken en ik had daardoor geen al te beste vooruitzichten. Maar zoals het al vaker ging in het verleden waren alle negatieve dingen eensklaps verdwenen op het moment dat ik naar de startlijn ging. Die start verliep traditioneel zeer snel door de afdaling die al na 100m op ons lag te wachten. We liepen al snel met een omvangrijk groepje weg om de 1e km door te komen in 3'18". Ons leidersgroepje begon langzaam aan te verbrokkelen en ik liep zelf in zowat 7e positie. Op enkele honderden meters van de aankomst zag ik dat ik terug dichter kwam bij een jonge snaak van de plaatselijke atletiekclub EA en aangemoedigd door een paar bekenden liep ik het gat in één ruk dicht. Ik nam onmiddellijk over en eventjes dacht ik een klein gaatje geslagen te hebben maar hij oordeelde daar anders over. Op goed 200m van de streep zette hij de spurt in maar gelukkig ben ik zelf niet echt traag (remember mijn provinciale spurttitels bij de masters). In een spannend slot kwam hij bijna nog langszij maar met een laatste krachtinspanning wist ik hem nog nipt af te houden om zo net als vorig jaar 6e te eindigen in 10'31" (zelf gechronometreerd). Mede hierdoor kwamen we zelfs nog terug tot op enkele meters van de 5e. De volledige uitslag is hier te bekijken.
Start van de wedstrijd over 3 km tijdens de Dirk Martens Corrida te Aalst op zondag 11 januari 2009. De latere winnaar Kim Geerts (32) van VS voor Yves Herregodts (37) van Vita en mezelf (34).
Ben zonet de atleet van EA gepasseerd maar heb nog serieus mogen sprinten voor mijn plaats, gelukkig met goede afloop.
Het was weer moeilijk kiezen dit weekend. Er was de veldloop in het naburige Zottegem maar er waren ook de provinciale kampioenschappen indoor te Gent die dit jaar een weekje vroeger doorgingen dan andere jaren. Op aanraden van de trainer (hij vind dat ik alles op het spurten zou moeten zetten) trok ik dus naar de Topsporthal. Ik had nog nooit een 60m vlak gelopen en ik had op een tijd onder de 8" gerekend. De start kon misschien iets beter maar in de laatste meters kon ik nog twee atleten remonteren om zo in 7"93 af te klokken. Dit was meteen goed voor een 2e plaats en de zilveren plak. Beter zat er wellicht niet in want de winnaar was duidelijk te sterk. Later op de middag schreef ik mij ook in voor de 200m. Bij de reeksindelingen bleek dat we slechts me 2 in aanmerking kwamen voor de provinciale titel. We moesten als allerlaatsten onze wedstrijd lopen maar bij het klaarzetten van de startblokken richtte mijn concurrent zich plotseling op met de mededeling dat hij niet zou starten wegens een (geveinsde) blessure. Daar stond ik dan helemaal alleen voor een volle sporthal. De adrenaline ging door heel mijn lijf en onder luid applaus van iedereen in de zaal en een overentousiaste speaker spurtte ik de baan rond in 26"29. Het is niet meteen een toptijd maar de omstandigheden waren dan ook navenant. Ik kreeg wel door een oude bekende de titel van "publieksloper" maar het belangrijkste was dat ik had waarop ik stiekem gehoopt had. De eerste titel van het nieuwe jaar is al binnen en de selectie voor het BK is een feit.
Er is alweer een jaar voorbij en een nieuw staat voor de deur. Voor vele atleten is dit de periode waarin vooruitgekeken en teruggeblikt wordt. Zo ook in mijn geval. Wat betreft 2008 kan ik niet meer dan tevreden zijn. Alle doelstellingen werden ruimschoots ingevuld. Met 2 overwinningen op de weg, 2 provinciale titels op de piste en 2 nieuwe clubrecords voor masters is mijn jaar waarschijnlijk moeilijk te evenaren in 2009. Verder werden er maar liefst 25 top-10 plaatsen behaald waaronder 2x1°, 1x2° en 4x3°. Zo komt mijn totaal aantal kilometers voor dit jaar op 1675. Het nieuwe jaar dient zich al aan met tijdens het eerste weekend al meteen de provincial kampioenschappen indoor. Verder hoop ik opnieuw een paar kleinere wedstrijden te winnen en mijn outdoortitels te verlengen. Aan allen alvast een gezond, vreugdevol en vooral sportief en blessurevrij 2009 gewenst.
Als afsluiter van het jaar werd de kerstcorrida van Zottegem uitgekozen. Het betrof hier een eerste editie maar er waren toch zo'n 250 deelnemers komen oipdagen voor de 3 verschillende afstanden samen. De temperatuur schommelde rond het vriespunt maar dat was blijkbaar geen echt probleem voor een geoefend loper. Er stonden verschillende kleppers op het inschrijvingsblad en ik had voor mezelf uitgemaakt dat een top-10 plaats al een mooi resultaat zou zijn. Er werd verschroeiend snel gestart en de groep slingerde zich door de binnenstad voor 2, 4 of 6 ronden. Aangezien ik niet meteen vooraan gestart was had ik dan ook geen zicht op mijn positie in de wedstrijd. Ik volgde vrij kort op enkele atleten die mij normaliter een heel eind voor blijven en de benen voelden soepel aan. In de 2e ronde kwam ik in een groepje terecht die er goed de vaart in hield. In de laatste paar honderden meters kon ik ze zelfs losgooien en een stevige eindspurt plaatsen kwestie van niet verrast te worden door achteropkomers die ook voor mijn afstand gekozen hadden. Het tempo op het einde leek meer op dat van een 800m wedstrijd dan op een stratenloop. Dit bleek uiteindelijk ook aan de aankomst want met een 7e plaats werd ik meer dan beloond voor de geleverde inspanningen. Bij de huldiging bleek ik zelfs nog een plaats dichter geëindigd te zijn. De organisatie bleek een onvergeeflijke blunder begaan te hebben door clubgenoot Nico van Damme, die overwinnaar werd van de kortste afstand, gewoonweg over het hoofd te zien bij de aankomst. Dit zal waarschijnlijk wel rechtgezet worden maar ondertussen is een ander wel mooi met zijn trofee en prijs gaan lopen. Ook op de langste afstand was onze club aan het feest met Stijn De Vulder als overwinnaar. Mijn eindtijd na 3,2 km: 11'33" op een 7e plaats. De volledige uitslag volgt weldra.
In de bijna 3 jaar dat ik nu aan atletiek doe heb ik ondertussen van bijna alles kunnen proeven. De weg, het veld en de piste werden al uitvoerig verkend. Alleen de indoorpiste van Gent waar de meeste vlaamse wedstrijden plaatsvinden had ik nog niet van dichtbij kunnen voelen. Dit weekend werd het indoorseizoen op gang geschoten met 's morgens een pak jeugdwedstrijden en in de namiddag bijne dezelfde proeven vorr dames en heren. Aangezien er slechts 1 wedstrijd per dag georganiseerd wordt in gans België is het dan ook een drukte van jewelste in de Topsporthal. Het aantal walen, Nederlanders, Fransen en andere nationaliteiten is niet te overzien. Het uurschema loopt al snel hopeloos achter en na de middag is 2 uur achterstand op het voorziene startuur geen uitzondering. De 400m zou gelijktijdig gelopen worden met de 60m horden zodat ik tijdig aan de opwarming begon. Er waren echter in beide wedstrijden zoveel reeksen dat ook hier alles veel langer duurde dan gepland. Tot overmaat van ramp werd ik dan nog eens in de allerlaatste reeks ingedeeld zodat er tussen de eigenlijke opwarming en de wedstrijd zelf bijna een uur verloren ging. Aangezien dit mijn indoordebuut betekende wist ik totaal niet wat ik mocht verwachten. De baan is slechts 200m lang met 2 scherpe schuinoplopende bochten zodat er 2 rondjes moeten gelopen worden waarvan 3/4 van een ronde in banen. Bij het uitkomen van de 2e bocht komen alle atleten dan naar de binnenbaan zodat het zaak is om goed vooraan te lopen om zo onnodig trek- en duwwerk te voorkomen. De eerste 150m gaan dan ook veel sneller dan bij een traditionele 400m en ik kon als 2e naar binnen snijden. Die snelle start zou mij op het einde zuur opbreken want de laatste hectometer ging het licht helemaal uit. Ik werd nog geremonteerd door een veel jongere snaak en finishte 3e in de reeks na 61"02. Ik zou later op de avond ook nog graag de 60m vlak gelopen hebben maar gezien het late startuur en de reeds opgelopen achterstand op het voorziene schema heb ik hier maar van afgezien. Dit zal op een later tijdstip wel eens op het programma staan. Ik zou toch willen afsluiten met een positieve noot: er stond nog geen clubrecord voor masters op de 400m indoor en dat is dus sedert dit weekend verleden tijd. Na een outdoorrecord heb ik er nu ook eentje in zaal te pakken.
Na een maand zonder wegwedstrijd is het altijd weer uitkijken naar de volgende snelle competitiedag. De trainingen worden weer stilaan opgevoerd maar het blijft toch koffiedik kijken naar de conditietoestand. De zon was van de partij en de temperatuur leek nogal mee te vallen. Een kort wedstrijdje van 3,5 km is dan ideaal om eens te testen hoever men eigenlijk staat. Bij de inschrijving werd stiekem meegegluurd naar de mogelijke concurrentie en tot een half uur voor de start stonden er geen bekende namen tussen. Heel even had ik hoop op een mooie (ere)plaats maar net voor de start doken enkele oude bekenden op tegen wie ik het normaal gezien niet kan halen. Ik had de omloop verkend omdat ik wist dat er op sommige plaatsen op onverhard moest gelopen worden. Het zou zaak worden om tussen de plassen door te slalommen. De benen voelden in ieder geval goed aan maar ik stond toch ietwat ongerust aan de start. 1 van die mannen vertrok in de licht dalende strook als een bezetene en bijna zonder na te denken ging ik er achteraan. Vrij vlug kwamen de beteren naar voor en na de eerste km ( in 3'18") liepen we met een groepje van een 8-tal man voorop. Kort hierop volgde er een korte maar steile beklimming gevolgd door een heel vervelend stuk vals plat. Op het hoogste punt van het parcour moesten er een paar jongens de rol lossen en op de daaropvolgende lange afdaling ging de snelheid nog een stuk de hoogte in. Clubgenoot Jeroen rook de overwinning en trok stevig door. Normaal gezien zou ik op dit moment moeten lossen maar het liep wonderwel. Zelfs na 2 km kon ik nog standhouden in de kopgroep. Een nieuwe steile helling en een stuk onverhard even verderop waren er uiteindelijk te veel aan. We waren ondertussen op minder dan een km van de aankomst en daar werd duidelijk dat het op een spurt zou uitdraaien. Ik had een kleine kloof moeten toestaan maar ik volgde toch kort genoeg op de leiders om te zien hoe Jeroen Schouppe het in de spurt nipt haalde van zijn concurrent. Zelf werd ik mooi 4e in een voor mij zeer mooie 11'43" na bijna 3,5 km. Ik liep bijna een volle minuut sneller dan vorig jaar op hetzelfde parcour. De conditie is dus nu al meer dan behoorlijk en dat beloofd voor de komende wedstrijden rond en vlak na nieuwjaar. De volledige uitslag zal hier binnen enkele dagen te zien zijn.
Het wordt stilaan winter en dus is de tijd aangebroken om een paar echte crossen mee te pikken. De weersverwachtingen voor het weekend zagen er niet te best uit maar omdat het zondagmiddag nog niet zo slecht was besloot ik om toch te gaan crossen in het Waalse Meslin l èveque.
Net na de middag was het nog droog maar toen ik op de wedstrijd aankwam begon het plots te sneeuwen en het zou niet meer stoppen. Er stond bovendien een stevige wind zodat alles nog wat guurder aanvoelde.
Mede daardoor besloot ik om de korte cross te lopen maar plotseling daagden nog 2 trainingsmakkers op zodat het plan alweer veranderde.
Zo stonden we iets na 15u met een 40-tal dappere juniores, seniores en masters aan de start voor 6 lange en zware kilometers.
Aangezien het mijn eerste echte cross van het seizoen was besloot ik om niet te snel te starten.
Zo kwam het dat de betere crossers al snel een gat sloegen en dat ik al na enkele honderden meters helemaal alleen kwam te lopen. Ik heb dan ook de ganse wedstrijd alleen afgehaspeld waar anderen in kleine groepjes toch wat beschutting konden zoeken tegen de wind, sneeuw en stofhagel die op sommige stroken recht in het aangezicht blies. Ik heb er dan maar een doorgedreven training van gemaakt. Ik legde uiteindelijk beslag op een 11e plaats maar de eindtijden zijn geen echt referentiepunt naar de huidige conditie toe. Waar ik normaal zon 26 loop over deze afstand klokte ik deze keer af na bijna 32. Het golvende parcours was misschien niet van de gemakkelijkste maar ik denk eerder dat de afstand toch een flink pak meer was dan eerst aangekondigd. De winnaar (Marc Van Der Hoeven) liep trouwens meer dan 26 wat mijn vermoedens toch bevestigd.
Na veel wikken en wegen koos ik gisteren voor een stratenloop te Erpe-Mere. Het betrof hier een nieuwe organisatie die echter gelijktijdig met de wedstrijd te Nederhasselt (10 km verderop en waar ik de voorbije 2 jaar liep) doorging. Mede door dit gegeven, het slechte weer, en het toch wel vroege startuur (14u00) voor de kortste afstand stonden er slechts 11 deelnemers aan de start. Hieronder toch enkele gekende namen uit de lokale joggingwereld. Bij de verkenning van de omloop bleek al gauw dat er veel afwisseling in zat. Een korte venijnige helling gevolgd door een langere hellende strook waar de wind ons tegemoet blies in de eerste helft, een steile afdaling en een iets meer "lopende" naar het einde toe maakte dat het tempo niet echt gelijkmatig zou liggen. Zo bleek ook tijdens de wedstrijd zelf. De betere lopers (allen lid van een atletiekclub) scheidden zich al snel af zodat we met een groepje van 6 aan de eerste helling begonnen. Het tempo lag niet extreem hoog maar meer moest het toch niet zijn. Ik voelde mij zo goed dat ik zelfs eventjes het tempo van de kopgroep bepaalde. Op het stuk vlas plat diende er al snel 2 af te haken. Na 1,5 km kwamen we op het hoogste punt van het parcours en van dan af ging het bijna 1 km naar beneden tot op enkele honderden meters van de aankomst. Op dat moment had ik de snelsten moeten laten gaan (ik loop liever bergop dan bergaf) maar ik liep comfortabel in 4e positie. Clubmakker Jeroen Schouppe die dit jaar alweer verschillende joggings won op de korte afstand wou ook deze wedstrijd op zijn palmares bijschrijven, iets wat hem dankzij zijn sterke eindspurt ook zou lukken. Ik heb de leiders altijd in het vizier gehad, wat ik maar zelden kan. Ik kan dus momenteel een stevig tempo (3'35"/km)aan maar als het er echt om gaat kom ik toch nog enkele procentjes tekort tegen de echte specialisten. Ondanks de magere opkomst ben ik toch tevreden over mijn wedstrijd. De trainingsarbeid wordt nu stilaan wat opgedreven en later deze winter volgen nog enkele kleinere wedstrijdjes en misschien een paar crossen. Al was het maar om de conditie niet helemaal verloren te laten gaan.
Klik hier voor de volledige uitslag van deze 11 novemberloop.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
Het goede gevoel dat ik deze week op training had was tijdens de opwarming ver te zoeken. 
Zoals gewoonlijk liep het tijdens de wedstrijd zelf gelukkig wel vlot want ik nam al na een paar meter de koppositie. Na een rondje op de piste werden we de weg opgestuurd en ik had echt het perfekte ritme te pakken. Zonder te forceren liep ik stilletjes weg van de rest. Bij het keerpunt na 1,5 km had ik een heel goed overzicht en toen wist ik al dat ik zonder veel problemen naar winst zou lopen.
daar waar ik vorig jaar tot september moest wachten op mijn eersteling (in Westdorpe, niet ver daarvandaan). Zeeuws-Vlaanderen ligt mij duidelijk beter dan onze eigen regio maar het vertrouwen is uiteraard groot voor de eerste regionale wedstrijden die er stilaan aankomen.
en ook de interbankencross die dit weekend gepland was gaat aan mijn neus voorbij.
Het was weer moeilijk kiezen dit weekend. Er was de veldloop in het naburige Zottegem maar er waren ook de provinciale kampioenschappen indoor te Gent die dit jaar een weekje vroeger doorgingen dan andere jaren. Op aanraden van de trainer (hij vind dat ik alles op het spurten zou moeten zetten) trok ik dus naar de Topsporthal. 
