Soms zit ik met mijn handen in het haar dan kan ik er kop noch staart aan krijgen dan probeer ik , raar maar waar, alleen maar geduldig te zwijgen
nee, ik schiet best niet meteen een bok, noch bijt ik graag in 't zand. ik krijg het liefst met niemand aan de stok zodat ik mijn vingers verbrand.
misschien trek ik wel aan het kortste eind misschien sla ik de plank ook eens mis. ik wacht best tot die onzekerheid straks verdwijnt en vergissen haast onmogelijk is.
Ik blijf geduldig en houd veel moed met tijd en vlijt kom je wijd. dus....op een mooie dag komt alles wel goed en voel ik : 't was toch geen verloren tijd!
Soms zit ik met mijn handen in het haar
