GROEN IS DE KLEUR VAN DE AARDE

het bos verwoordt zich in het groen
als een landschap op de maan
ik kan er niets aan doen
zo kijk ik er tegen aan
de nog kale bomen om mij heen
die hun knoppen naaar buiten persen
hebben niets te vertellen
als het sterrenmos de opmars begint
door het bos naar de kale bomen
om hen vast te wennen
aan het groen van het leven
en het ene plukje mos dat ik zie
is als een stuk land zo hoog gegroeid
dat de eenzaamheid ervan bloeit
de hoogte doet mij denken aan een stuk vergeten land
in dit god van alles verlaten
nog net niet groene bos
maar weldra zal alles weer normaal zijn
dan is groen weer groen
en kunnen wij weer rustig ademen