Ik verlang zo naar een straaltje zon en naar de eerste warme lentedagen, naar witte wolken,die door 't blauw heen jagen op weg naar iets,die ik niet vinden kon. Ik wil de tulpen ruiken,als ik ze pluk, ik wil de kersenbloesem weer zien zweven, magnolia's,de kelken opgeheven, of ze een dronk uitbrengen op 't geluk. Ik wil de knoppen weer zien opengaan van berken,mooiste onder alle bomen; Ik wil nu 'k de winter ben ontkomen, met nieuwe ogen in de wereld staan!
Eens iets vergeten is normaal dit overkomt ons wel allemaal twee keer de trap op gaan niet meer weten wat we gingen halen dan maar terug naar beneden waar we het dan ineens weer weten en dan terug naar boven terug alle trappen oplopen maar zolang ik dit nog kan maak ik er geen drama van het is gezonder dan de lift van trappen lopen blijf men fit toch denk ik nu eerst goed na voor ik weer eens de trap opga toch gebeurt het keer op keer en vergeet het telkens weer met mijn benen gaat het nog goed het is het geheugen die het niet doet de dingen die ik liever zou vergeten blijf ik dan wel nog weten
Als je jezelf de tijd geeft om te luisteren naar wie je bent, naar wat je diepste verlangens zijn, waar je kwaliteiten liggen, dan ontdek je waar je kracht ligt. Je ontdekt wie je eigenlijk zou willen zijn. Op dat moment kun je alles in het werk stellen om daar te komen. Wonderen bestaan, maar je moet ze de kans geven. Dat wil zeggen dat je zelf alvast die kant op moet lopen.
Contact, ieder menselijk contact, begint bij jezelf. Als je zelf al nauwelijks contact hebt met je eigen diepste verlangens en gevoelens, zullen alle andere contacten ook oppervlakkig blijven. Als je dit simpele regeltje niet kent, blijf je wanhopig bezig met het zoeken naar bevrediging van allerlei wensen die je uiteindelijk altijd weer onbevredigd achterlaten.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
