Wie denkt dat hij alles al weet Heeft juist nog veel te leren Het leven geeft je nieuwe lessen Soms heel hard te verteren Dat je ooit alle antwoorden vindt Kun je het beste maar vergeten Pas na je allerlaatste reis... Dan....zul je alles weten.
De waarheid die in het midden ligt..... Alleen de naïevelingen geloven dat In het midden liggen de compromissen Van de gecastreerde waarheden De immense teleurstellingen Van de gebroken beloftes En al is de waarheid des al niet te min, Verloochend, ontkent, verdraaid, verkracht Het is en blijft dan toch de waarheid De waarheid die toch ergens in het midden ligt.....
In hartje winter tussen bladerloze bomen bloeit uitbundig geel de toverhazelaar hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen in hartje winter tussen bladerloze bomen doet ons zalig van een nabije lente dromen geurt vol zoetheid zijn kroezig krulletjeshaar In hartje winter tussen bladerloze bomen Bloeit uitbundig geel de toverhazelaar
De dagen worden langer al, al is het een klein beetje; Maar, lieve vriendjes, weet-je, Een beetje is meer dan niemendal: Elk beetje brengt ons voet voor voet Weer t lieve voorjaar tegemoet.
Komt, laat ons eens naar buiten gaan, Naar t bos en naar het veld; Daar zien wij nergens bloemen staan, het is er naar gesteld.
Alleen zijn zonder je verdomd rot en verlaten te voelen, vraagt moed, doorzettingsvermogen en manpower.
eens dat je dit alleen zijn hebt uitgebouwd in vele kamers ben je rijp genoeg geworden om anderen zonder eigen belang tegemoet te treden.
mensen die alleen zijn kunnen nog beter zien, horen, voelen, ruiken, smaken hoe ze de anderen soms door diepe dalen kunnen helpen om hogere toppen te scheren.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
.
.
.
