September
De tuin verkilt En regen vult de bloemen af, De zomer rilt En nadert stilletjes zijn graf.
Goud druppelt blad voor blad Neer van de hoge acaciaboom. Zomer glimlacht verbaasd en mat In de stervende tuinendroom.
Langdurig blijft hij bij de Rozen staan, hij is zo moe. Langzaam doet hij zijn wijde Afgesloofde ogen toe.
02-09-2015, 00:00 geschreven door witteke
|