Blikschade

Ik was vandaag in verlof en dacht er een ontspannende dag van te maken, de kinderen op school afzetten , wat boodschappen doen en efkens naar het reisbureau. Dit was dus klaarblijkelijk buiten het lot gerekend.

Op weg naar school werd ik aangereden door een auto die aan volle snelheid op me inreed. De bestuurder reed weg van een parkeerstrook en had me duidelijk niet gezien want zelfs toen ik claxoneerde en voluit op mijn rem ging staan reageerde hij absoluut niet en reed aan een hoge snelheid op mijn wagen in.

Het is eigenlijk de eerste keer dat ik bots en ik was eerlijk gezegd een beetje van mijn melk. Ik beefde gewoonweg bij het invullen van mijn aanrijdingsdocument . Gelukkig was de bestuurder, van de andere wagen geen blonde viking maar een kalm en eerlijk mens, hij discusseerde absoluut niet bij het invullen van het voornoemde document.

De kinderen, die achter in de wagen zaten waren ook duidelijk onder de indruk, en Killian heeft de rest van de dag niet meer op zijn gemak gezeten bij mij in de auto.

Al bij al bleek de schade aan mijn auto nog mee te vallen, een beschadigde linkervleugel, kapot licht, bumper, kortom allemaal blikschade.Toch heb ik de hele dag niets anders gedaan dan papierwerk en achternageloop voor dit stom accident. Naar de verzekeraar daarna naar de garage voor een prijsofferte en een afspraak met de expert.

Mijn dag verlof werd dus niet echt wat ik mij had voorgesteld.

Men zegt trouwens altijd dat slecht nieuws zich vlug verspreidt en vandaag is dit nogmaals bewezen. Mijn broer belde s'middags naar mijn ma om te vragen of het waar was of ik een ongeluk had gehad ;hij had dit gehoord in de pitta in Eine van Ghandi, die het op zijn beurt had gehoord van Mustapha, die het dan weer had gehoord van.....

Toen ik Dimitri trouwens opbelde was er niemand op zijn werk die mij geloofde. ze dachten allemaal dat het een fameuze 1 aprilgrap was.

Pasen


Deze morgen vroeg een collega op het werk of ik geen last had ondervonden had van het zomeruur,welnee absoluut niet, ik heb gewoon het gehele week end doorgeslapen.

Zo moe was ik in lange tijd niet meer geweest, ik moest nog maar de zetel raken of ik lag al te slapen. Eigenlijk is het niet echt verwonderlijk dat ik een beetje uitgeput ben, ik heb de laatste tijd nogal de gewoonte om mijn agenda propvol te steken , je weet wel van elke dag genieten alsof het de laatste is. Jammer genoeg hou je dat niet continu vol en afgelopen week end was dus pauze moment.Compleet futloos.

Dit en het feit dat de kinderen volgende week Paasverlof hebben heeft mij er trouwens toe aangezet om op het werk een paar dagen verlof te nemen, en het gedurende die paar dagen een beetje rustiger aan te doen.

Alhoewel, ik heb toch al een paar activiteiten voor die dagen gepland. Een dagje gaan shoppen in Antwerpen met een vriendin, haar en mijn dochter, een dagje brol afvoeren naar het containerpark, Killian's kamer eens en voorgoed afwerken, naar de ronde van Vlaanderen gaan kijken,......

Mannen die vrouwen haten



Reeds verschillende mensen hadden me aangeraden om de milleniumtrilogie van Stieg Larsson te lezen, ik had me dus het eerste deel aangeschaft en heb hem vandaag uit.

Het boek dat na de dood van de auteur werd uitgegeven won in 2005 de gouden sleutel.

De plot vertelt het verhaal van Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander. Hij is journalist en raakt betrokken bij een schandaal. Ongeveer tegelijkertijd wordt hij benaderd door zakenman Henrik Vanger die aan het hoofd staat van een familie-imperium. Henrik is geobsedeerd door de verdwijning van zijn nicht Harriët ongeveer veertig jaar geleden. Het raadsel is nooit opgelost en hij vraagt Mikael een laatste poging te ondernemen om de ware toedracht van haar verdwijning te onthullen. Mikael sluit zich op en spit alle dossiers door. Zijn onderzoek toont pas enige vooruitgang wanneer hij Lisbeth Salander ontmoet, een hacker. Ze is jong, buitengewoon eigenzinnig, staat onder curatele en slaat feilloos feiten op in haar geheugen. Van gevoelens heeft ze geen verstand. Lisbeth en Mikael Blomkvist kennen elkaar aan het begin van het boek niet maar via een ingenieuze opbouw komen de lijnen samen.

Het boek zit ingenieus ineen, maar ondanks de schitterende recensies heb ik het toch niet in één ruk uitgelezen, ik vond persoonlijk dat er te veel onlogische elementen inzaten, en veel zaken werden aangehaald die achteraf niets meer met het verhaal te maken hadden, maar misschien hebben die nog hun belang in de volgende delen van de trilogie " De vrouw die met vuur speelde" en "Gerechtigheid".

Zwembad

Stilletjes had ik gehoopt dat ze het zouden vergeten en ik op het gemakske zou kunnen opstaan en rustig van de zondagochtend genieten met een paar tassen koffie en een krant. Neen dus, nog vroeger dan op een gewone zondag waren Killian en Luna al uit de veren en in de war met hun zwemgerief.

Veel goesting om in de chloor te duiken heb ik vandaag niet dus ga ik wel mee om te kijken.
Het is de eerste keer dat de kinderen alleen binnen gaan in de kleedkamers en hun kleren in de daartoe bestemde kastjes onderbrengen en ik ben best wel nieuwsgierig of dit allemaal vlekkeloos verloopt.

Op het moment dat ik het zwembad zelf binnenkom is er nog niemand in het water. Ik zet me op een bankje en bekijk rustig hoe alles op gang komt. Een eerste vroege zwemmer komt binnen, duikt het water in en profiteert ervan om ongestoord een paar baantjes te trekken. De redder positioneert zich , de muziek wordt aangezet, de glijbaan geopend,....

Met mondjesmaat komen de mensen toe, vaste klanten, op den duur ken je ze wel en uiteindelijk komen  mijn 2 vedetten ook binnen. Alles is goed verlopen, geen wonder want Killian is daar wel goed in.

Toch zijn er deze week opvallend minder klanten dan andere weken, maar ja daar zit het zomeruur wel voor iets tussen

De kinderen amuseren zich een uurtje samen, ze kunnen niet anders want ik heb hun gezegd dat ze samen moesten blijven in het ondiep maar op het eind kan Killian zich toch niet meer houden en moet hij een bommetje van de hoge springplank doen.

Ikzelf geniet aan de rand van het zwembad van de ontknoping van het boek van Stieg Larson. Uiteindelijk was het toch nog een rustige morgen.

Monnikkenwerk


Brugge moet toch wel indruk gemaakt hebben op de kinderen want sinds we er geweest zijn lijkt Killian enorm geïnspireerd. Elke avond werkt hij naarstig aan zijn panoramische tekening van de stad. Als een klein monnikske tekent hij de facades van middeleeuwse huisjes maar met een ongelofelijk engelengeduld en oog voor detail: trapgeveltjes, raamindelingen, enz.

 De eerste avond bracht hij de tekening mee naar huis , toen zo'n 2 meter lang, en elke avond komt er zo'n meter marktplein bij. Mijn moeder vertelde me deze middag dat hij ondertussen zelfs het wilde plan heeft opgevat om de tekening op zijn kamer te hangen en dan nog wel rondom rond. Dat wil dus zeggen dat hij nog zo'n 12 meter te gaan heeft en dus de komende twee weken vrij rustig zal zijn.

Sleutelsmurf

Dit week end zou ik eigenlijk een beetje moeten studeren want volgende maandag heb ik examen automechanica. De 30 weken durende opleiding zit er dan op en als we slagen krijgen we het attest  als hulpmecanicien A. Als je dan nog een aantal modules volgt zoals elektriciteit, lassen, montage en demontage ben je uiteindelijk een volleerd mecanicien.

Zo ver zal het bij mij echter niet komen want ik stop na die 30 weken maar Dimitri die gaat wel door.
Ik ben wel blij dat ik het heb gevolgd hoor maar ik vrees dat ik nooit een toptalent op dat gebied zou geworden zijn. Terwijl er in de les jongens zaten die daar gewoonweg door geobsedeerd waren, en die daar zelfs door in hun dagdagelijkse taak mee bezig waren.

Ik kan echter niet ontkennen dat ik wel blij ben dat ik die lessen heb gevolgd al was het maar omdat ik nu tenminste mijn batterij al herken en bij een toekomstige panne waarschijnlijk het probleem al zou kunnen identificeren.
 
Wat me echter het meeste van die lessen zal bijblijven is de ongelofelijke kou die ik er heb geleden. Je moet het je maar voorstellen, het was in het atelier nauwelijks warmer als buiten deze winter, wat dus wil zeggen dat het er juist niet vroor binnen. In deze temperatuur moest je dan met je blote handen liggen sleutelen. Er waren keren dat mijn handen gewoonweg blauw waren van de kou en het gevoel er maar na 20 minuten terug inkwam.

File ellende


Vandaag werd er bij ons op het werk een receptie gegeven ter ere van de oppensioenstelling van de adjunct-stadssecretaris. Ik had voor de gelegenheid mijn haar eens supermooi gebrushed , k'had er bijna een uur staan aan trekken om het een beetje treffelijk te krijgen. Toen ik de voordeur opentrok zag ik mijn hard labeur echter al volledig teloor gaan , het regende oude wijven.
Binnen de kortste tijd zou ik hierdoor weer de weelderigste krullende haardos hebben.

Mijn besluit was dan ook snel genomen ik zou met de wagen naar Brussel rijden. Slechte beslissing dus. Tot Gent  reed alles vrij vlot maar eens Merelbeke gepasseerd begon de miserie.
Thomas de Soete van Studio Brussel loste het mysterie al vrij snel op: een accident ter hoogte van Wetteren. O.K. so be it.
Eenmaal Wetteren voorbij leek alles voor eventje opgelost tot Thomas de Soete een tweede file meedeelde, eentje vlak voor Ternat, de complete miserie begon opnieuw.

Uiteindelijk kwam ik dus bijna twee uur na mijn vertrek aan in Brussel, terwijl je de afstand Oudenaarde -Brussel aflegt in nog geen uur. Lang geleden dat ik nog zo een slechte beslissing genomen had.

Paarse bloempjes

Luna en ik hadden gisteren opeens een schitterend gedacht, we zouden ons eens in dezelfde outfit steken. We repten ons naar boven en begonnen onze zoektocht naar gelijkaardige kledij. al vrij snel hadden we iets gevonden , een paars kleedje,dito jasje en daaronder een zwarte legging en hoge laarzen. luna was zoals gewoonlijk iets extremer dan ik en paste ook haar kousen en haarspelden aan de rest aan. Luna ging zo in ons -ze verkleedpartij op dat ze gisteren zelf dezelfde pyjama woou aandoen. Toch koddig die kleine meisjes.

Vandaag waren we dus echt ware klonen van elkaar een grote en een kleintje.
En eerlijk gezegd werkte die outfit wel voor mij dan toch, ik kreeg van verschillende personen de opmerking dat ik er goed voorkwam vandaag, wat misschien wel wil zeggen dat ik er anders nogal belabberd bijloop. Maar ik apprecieerde de complimentjes wel.

Het tofste vond ik ik de opmerking van de yogajuf, omdat ik dat een dame ik naar wie ik opkijk en die er gewoonweg keigoed uitziet en een stralende persoonlijkheid heeft.

Luna en ik moeten ons vaker eens zo optutten het is eigenlijk wel goed voor mijn zelfvertrouwen.

JAWS

Ik ben dus eindelijk begonnen aan mijn sliert van jaarlijkse controles, je weet wel de tandarts, bloed afname, gynecoloog enz.

Mijn bloedafname had ik vorige maand laten uitvoeren en deze maand was dus het tandartsbezoek aan de beurt.
Ik had het niet echt verwacht maar blijkt dat ik geen bijkomende gaatjes heb dit jaar. Eigenlijk moest ik dus niet meer teruggaan tot volgend jaar.

De tandarts zei echter wel dat het op termijn wel interessant zou zijn moest ik die amalgaamvullingen laten verwijderen. Ik heb niet de gewoonte om over zo'n dingen lang te aarzelen en maakte dus onmiddellijk een afspraak voor volgende maand. Ze zou de vullingen in 4 keer verwijderen en vervangen door witte vullingen.

Toen ik daarnet trouwens efkens op google zocht achter de exacte schrijfwijze van amalgaam kwam ik al gauw terecht op sites die de nefaste effecten van zo'n vullingen op lange termijn toelichten.

 Een site citeerde onder andere: "De aanvaardbare dagelijkse hoeveelheid kwik is door de World Health Organization(WHO) op 43 microgram bij 70 kilogram lichaamsgewicht gesteld.Deze norm kan dus overschreden worden bij dragers van amalgaamvullingen. De meeste tandartsen zijn van mening dat de hoeveelheid kwik die vrijkomt onvoldoende is om bij patiënten schade te veroorzaken. Verschillende belangengroepen  maken zich zorgen, dat het vrijkomende kwik in het lichaam wel schade veroorzaakt. In verscheidene onderzoeken waarbij honderden kinderen met en zonder amalgaamvullingen jaren werden gevolgd werd geen verschil gevonden in zenuwfunctie en gedrag.

Die vullingen gaan er dus zo snel mogelijk uit en dat geeft eigenlijk niet alleen bovenvermelde reden.Het heeft ook een esthetische reden .Het zal plezant zijn om eens ongestoord met open mond te kunnen lachen. Niet dat ik mij daar ooit voor heb ingehouden maar het zal toch een ander zicht zijn . Vanaf volgende maand zal ik er dus niet langer meer uitzien als JAWS uit de Bond film.

Aspedag in Brugge


Dimitri is reeds ettelijke jaren fan van Pieter Aspe en het lag dus nogal voor de hand dat we vandaag dus naar de Aspedag in Brugge zouden gaan.

Daar we nogal laat toekwamen was het niet echt mogelijk meer om nog deel te nemen aan het moordspel maar dat was nooit echt onze bedoeling geweest. We pikten echter wel enkele van de randactiviteiten mee.

Zo konden we in het Oud Hospitaal Sint Jan de set bezoeken van het politiecommissariaat uit de serie. Per groepje van zo'n 5 à 10 personen werd je binnengelaten en kon je op je gemakje in het decor rondwandelen, het kantoor van Pieter Van In.

Van daaruit gingen we naar het begijnhof en het minnewater waar een tentje stond omheen de plaats van het delict. Twee acteurs forensisch antropologen gaven een deskundige uitleg bij de gebeurde moord. Om de dader te zoeken werden er vingerafdrukken gemaakt en ook Killian en Luna mochten hun afdruk maken.

We flaneerden verder langs de Dijver en aan het Guido Gezelleplein zaten Inspecteur Neels en Verbruggen, respectievelijk Maaike Cafmeyer en Koen van Impe te signeren en wat volgens sommigen onder ons ook niet te versmaden was, je kreeg er stukjes Brugse kaas.

Uiteindelijk gingen we nog efkens terug naar Sint Jan want daar zouden Pieter Aspe, Herbert Flack en Francesca Van Thielen signeren. Er stond echter een massa volk te wachten en we zagen het echt niet zitten om een uur of zo aan te schuiven. Daarom zetten we koers terug naar onze wagen en passeerden nog efkens aan het infocentrum om ons een kaartje aan te schaffen van Brugge met de authentieke Aspewandeling .

We zullen die wandeling later eens maken als we terug komen naar Brugge om de tentoonstelling rond Karel de Stoute te bezoeken.

Citytrip

Ik had het deze week nog tegen mijn vriendin A gezegd toen we op een Brussels terrasje een broodje zaten te eten:  " In Brussel werken is zo een beetje heel het jaar op citytrip zijn", je staat er niet altijd bij stil maar eigenlijk werken wij in een van de mooiste steden van Europa . Hoog tijd dus om het centrum nog eens grondig te gaan bekijken met de kinderen.

Vorige week hadden we de omgeving van het jubelpark bezocht en vandaag is dus de grote markt aan de beurt.
We hadden de wagen geparkeerd in de ondergrondse parking aan het Spanjeplein en van daaruit zijn we onze wandeling begonnen.

Eerst zijn we de pas vernieuwde Hortagalerij gaan bekijken. De doorgang van het centraal station naar de grote markt werd jarenlang verwaarloosd maar onderging recentelijk een complete restauratie  en het resultaat mag er zijn. De oorspronkelijke elementen van Horta en Brunfaut werden in ere hersteld en aangevuld met eigentijdse architecturale ingrepen; een conceptueel kunstwerk met ledverlichting alluderend naar het belang van licht in de architectuur van Victor Horta.

Van daaruit gingen we via de agora en zijn markt met artisanale produkten naar de grote markt. De kinderen stonden versteld en namen massa's foto's. Als je in Brussel werkt en regelmatig op de grote markt passert verlies je dat WOW effect een beetje en sta je niet meer stil bij de grootsheid van het stadhuis en de omliggende patricierswoningen.

We deden een ommetje langs het toeristisch infocentrum en kregen daar een plannetje met het parcours erop van de stripmuren. Het was eigenlijk ons plan om er vandaag een paar te bekijken maar verder dan drie, die van de Kolenmarkt zijn we vandaag niet geraakt want vanuit de Kolenmarkt zijn we dus richting Sint Gorikshallen vertrokken.
Daar liep een tentoonstelling over archeologische opgravingen in het centrum en rondom Brussel.

De expositie was zeer didactisch en ook voor de kinderen uiterst boeiend. Er was onder andere een deel gewijd aan het opgraven van menselijke overblijfselen en de vondst van vaatwerk en architecturale resten. Ook de manier van opgraven , het dateren en classificeren kwam aan bod.

Hierna volgde het tweede luik van ons Brussels bezoek het shoppen; Niet onmiddellijk de Nieuwstraat want die is vandaag absoluut te mijden wegens veel te veel volk maar wel enkele andere winkels zoals de chinese supermarkt in de Zwarte Onze lieve vrouwestraat, Waterstones de Engelse boekhandel op de Adolphe Max en tenslotte toch nog de Fnac.

Om af te sluiten zijn we nog een soepje gaan drinken in de Hema en zijn toen richting huiswaarts vertrokken.

Marco Borsato

vandaag is ronduit een schitterende dag, het begin van de astronomische lente en een heerlijke zomerdag. Voor mij staat er eigenlijk niet speciaals op de agenda, maar de eerste zon maakt veel goed. Ik heb een halve dag verlof en maak er duchtig gebruik van om nog een paar boodschappen te doen al genietend van het zonneke.

Voor Dimitri en Luna is vandaag echter wel een bijzondere dag, zij gaan immers in het Sportpaleis naar Marco Borsato, naar " Wit Licht" kijken.

Bij eerdere voorstellingen was ik altijd meegeweest maar ik ben niet wat je noemt een echte fan en toen Luna vroeg of zij mee mocht was ik onmiddellijk meer dan akkoord. Het is toch te  gek om te betalen voor iemand die tegen zijn zin meegaat.

Dezen avond zijn ze dus samen aangezet richting Antwerpen. Killian en ik zijn ondertussen bij de tandarts geweest en gaan ons daarna een keer ferm te buiten gaan aan een avondje niets doen, snoepen, tv kijken en nog meer nutteloze bezigheden.

We verwachten de 2 uitzetters immers pas heel laat terug  met een ongelofelijk relaas van de show die ze te zien hebben gekregen. Ik vraag mij alleen af of ons Lunaatje niet in slaap gaat vallen.

Yevgueni

Ik had voor dezen avond kaarten gekocht voor de voorstelling van de nieuwe Cd van Yevgueni in de Ancienne Belgique. Na het debâcle van Gorki had ik mijn verwachtingen deze keer eigenlijk niet te hoog gesteld.
Het talrijk opgekomen publiek (zo'n 800 man) was van alle slag: jong; oud,en was van meet af aan enthousiast.

De groep zelf had de massa van de eerste noot op zijn hand en het optreden was echt fenomenaal.Nummers van de nieuwe cd werden afgewisseld met ouder , gekender werk en was het optreden was geen seconde vervelend.
Dit was echt entertainment van de hoogste kwaliteit en Dimitri zou dit beamen moest hij nog kunen praten van het vele roepen.

De groep gaf zelfs twee maal bis nummers, de laatste maal een duet met de zus van de zanger,een fragiel maar mooi nummer. Ik was ook verrast toen ik ontdekte dat het West vlamingen waren, nauwelijks te horen dus.

We waren dus beiden dolenthousiast na het optreden en gaan ons zeker informeren om nog kaarten te kunnen krijgen voor het optreden in de Handelsmarkt in Gent op 1 april, zo goed was het.

Achter het concert zijn we in de Ierse pub rechtover de beurs " O'Reilly's nog een goede Guinness gaan drinken en di was een gepaste afsluiter voor een geweldige dag.

Bijlagen:
http://www.damusic.be/live/yevgueni/we-zijn-hier-nu-toch   

Isola 2000, Pernes Les Fontaines, Antibes

Reeds twee maanden zeggen we dat we absoluut onze zomervakantie moeten vastleggen en steeds wordt het uitgesteld om één of andere reden. Het enige wat tot nu toe vast lag was een vijfdaags verblijf in Pernes Les Fontaines aan de voet van de Mont Ventoux. Ik moest en zou de aankomst van de Tour de France op de Mont Ventoux zien en was er dus als de kippen bij om ons hotel daar te reserveren. Dat was dus al gelukt.

Vandaag heb ik dus ook de rest van onze reis bepaald. Voor Pernes les Fontaines  heb ik een aantal dagen vastgelegd in de buurt van Isola 2000. Ook daar wordt een etappe van de Tour de France gereden, een tijdrit in Bourg Saint-Maurice. Ik heb nog nooit echt een tijdrit gezien en dit is des te meer een reden. Daarenboven is de prijs van het hotel in de alpen voor die periode meer dan redelijk. En er is een zwembad voor de kinderen, dus iedereen blij.

Na Pernes les Fontaines heb ik nog een weekje vastgelegd in Antibes. Het is al een tijdje geleden dat we die kant van Krankrijk nog hebben aangedaan en de centrale ligging tussen Cannes en Nice lijkt me wel wat. Beide steden heb ik trouwens nog niet echt bezocht.Daarenboven zijn er in de buurt van Antibes nog en aantal steden en dorpen die we graag zouden bezoeken Juan les Pins, Monaco, Ventimiglia, Vence, Grasse (misschien komen we er Grenouille tegen), Le canet en nog oneindig veel meer, we zullen het misschien niet allemaal deze keer kunnen doen.

Lente schoonmaak



Vandaag zijn we allemaal thuis.Dimitri en ik hebben verlof genomen en de kinderen hebben een facultatieve vrij dag op school. Ideaal moment dus om met de lente in zicht eens een grote schoonmaak te houden. Naar "goede" gewoonte ( voor sommigen voor interpretatie vatbaar) was ik heel vroeg uit de veren en kon dus onmiddellijk met de grote manoeuvers beginnen.

Iedereen nam een stukje van het kuiswerk op zich. De kinderen de slaapkamers, Dimitri de keuken en badkamer en ik het salon en de woonkamer. Het resultaat mag er zijn ons huis is volledig spic en span.

s'namiddags kwam de zon er door en zijn de kinderen de tuin onder handen gaan nemen, het gras de struiken en ze hebben zelfs bloembollen geplant: Gladiolen.

Raar hoe zo'n klein beetje zon zo'n energie boost kan geven.

Happy Saint-Patrick's Day !!!!!!     

Deze morgen zijn we zoals voorzien gaan zwemmen. Killiantje zijn wekker liep om 7.30 uur af zoals vorige week en we waren terug bij de eerste bezoekers van de dag. Terwijl Killian zich in het diep amuseerde en continu van de springplank sprong, heb ik met Luna in het ondiep baantjes getrokken, op ons eigen tempo en met de nodige rustpauzes.
Ik had deze keer ook jetons gekocht voor het broebelbad en we hebben er met zijn drietjes ferm goed van genoten.
t'was echt wel super ontspannend deze keer. Vorige week had ik mij een beetje zenuwachtig gemaakt omdat ik vond dat Killian nogal gevaarlijke toeren uithaalde in het diep, maar hij zwemt wel goed en trekt meer dan behoorlijk zijn plan dus waarom me zorgen maken.

Tegen de middag zijn we vertrokken richting Brussel want vandaag is er in het Jubelpark een optocht ter ere van Saint-Patrick. We hadden erg veel geluk want terwijl we onze wagen parkeerden kwam de stoet juist door de triomfboog van de cinquantenaire door.

De meeste deelnamers hadden zoals gevraagd wel iets groens aan ter ere van de Ierse patroonheilige Saint-Patrick en een aantal mensen waren volledig in traditionele Ierse outfit.
                                                                                        
                                                                                          
De stoet maakt een volledig parcours door het Jubelpark en eindigde tenslotte op het sportterrein naast de paleizen waar de festiviteiten zouden worden verder gezet. Er was Guinness, Jameson, Jack O'Shea, Irish Stew en op sportief vlak Hurling, Camogie en Gaelic Football voorzien en een portie Irish Oldies .
Toen de zon er efkens doorkwam leek het bijna vakantie.
                        
                                                                                
Bij het verlaten van het terrein gingen we nog efkens kijken naar het Paviljoen van de Menselijke driften dat in het Jubelpark staat met de gigantische sculptuur van Jef Lambeaux, we hadden stilletjes gehoopt dat het zou open zijn  en we de sculptuur zouden kunnen bezichtigen. Geen geluk dus het was gesloten maar onderaan in de deur zit wel een rond gat met een diameter van ongeveer 5 cm en als je op je buik gaat liggen en door het gat kijkt kan je de sculptuur in zijn totaliteit zien.     

In het Jubelpark zelf hebben we trouwens nog iets heel raars gezien. Van collega's op het werk had ik er wel al van gehoord maar met een zeker ongeloof geluisterd. Deze middag heb ik ze daadwerkelijk gezien . Luna zag er als eerste eentje in de bomen van het Jubelpark, een reusachtige groene parkiet, bijna een kleine papegaai. Toen we er aandacht aan schonken zagen we er plotseling tientallen . Ze maken hun nesten in de openingen van de bomen.

Luna maakte spontaan de opmerking: " kijk die vogels zijn ook in het groen voor Saint Patrick 's day".

Tegen 16.00 verlieten we het terrein en maakten nog een ommetje langs het stripmuseum om efkens te zien of we niet konden te weten komen wanner het Marc Sleen museum nu effectief zou opengaan. Ze wisten het nog niet maar het gebouw ziet er wel al zo goed als af uit, enkel de inkom is nog een beetje chaotisch maar dit zu toch wel vrij snel
kunnen gaan en misschien zou het zoals voorzien toch op 1 april kunnen openen
.

Stan Lauryssens: Geen tijd voor tranen


Ik kreeg vandaag een boek van Stan Lauryssens cadeau, eentje dat ik nog niet had namelijk "geen tijd voor tranen" en kan nauwelijks wachten tot het boek waar ik nu in bezig ben " Mannen die vrouwen haten" uit is om er in te beginnen lezen. Alhoewel ik moet toegeven dat het boek van Stieg Larsen ook wel spannend is, maar Stan Lauryssens is toch nog iets anders.

Bij hem komt er een bijkomend facet namelijk :de man is ongelofelijk sympathiek . We zijn op de laatste 3 boekenbeurzen bij hem langsgeweest om een boek te laten signeren en steeds was hij zijn eigen beminzame zelve. OK je kan wel opperen dat ze er alle baat bij hebben om vriendelijk te zijn want ze leven immers toch van de boekenverkoop, maar Lauryssens heeft een natuurlijk flegma en wat zeker niet te versmaden is, de man is nederig en oprecht vriendelijk . Ik denk trouwens niet moest hij arrogant en onvriendelijk zijn dat hij daarom minder boeken zou verkopen , men zou dit wellicht gewoon zijn imago toeschrijven.

Wanneer iemand zijn werk me boeit, kan ik het trouwens niet laten om efkens in zijn biografie en archief te snuffelen en heb een paar interessante gegevens over hem ontdekt.

Stan Lauryssens , die in 1946 werd geboren in Antwerpen startte zijn carriere als journalist bij het laatste nieuws, bij de regionale editie. Hij werd vervolgens free-lance journalist en schreef artikels over talrijke beroemdheden zoals Salvador Dali, Konsalik, Thor Heyerdaal en talrijke nazi medewerkers. Midden jaren 70 schrijft hij trouwens een aantal boeken over zijn zoektocht naar Nazi-partizanen in Zuid Amerika.

Hij stopt met schrijven, verhuist naar Spanje, wordt de gebuur van Salvador Dali en wordt tijdelijk kunsthandelaar. Niet zonder kleerscheuren.

Na 15 jaar niet te hebben geschreven stort hij zich tenslotte met succes op het trhiller genre, en niet zonder succes.
Zwarte sneeuw is de eerste thriller van Lauryssens. Het boek werd meteen bekroond met de Hercule Poirotprijs 2002 voor de spannendste roman van het jaar. Zwarte sneeuw is tevens de eerste aflevering van een reeks moordromans met in de hoofdrollen de commissaris en enkele speurders van de Antwerpse moordbrigade, een seriemoordenaar—in het zwart gekleed—die tussen vervallen huizen sluipt, Sandra alias Miss België, en een weemoedige stem die Que Sera, Sera zingt.

 

Bibliografie
Salvador en ik
Zwarte sneeuw
Dode lijken
Rode Rozen
Doder dan dood
Bloter dan bloot
Geen tijd voor tranen
Wie vroeg sterft

Salvador en ik zal trouwens binnenkort worden verfilmd en een van de hoofdrollen zou naar het schijnt worden vertolkt door Al Pacino.

Hoog tijd dus om Stieg Larsen ter hand ter nemen, zo snel mogelijk uit te lezen en mijn nieuwe aanwinst van Lauryssens te verslinden.

Briek en zijn maten



Zo plezant als het week-end was zo tegen valt deze maandag. Normaal vind ik het absoluut niet erg om s'morgens vroeg op te staan maar deze morgen dus wel. Ik voel me moe en doorleefd, ik zat trouwens al een half uur op de trein toen ik plots in de ruit zag dat de slaaprimpels nog niet uit mijn gezicht waren weggezakt. Dit deed mij eigenlijk een beetje denken aan de tentoonstelling van Stephan Vanfleteren die we gisteren in het huis van Kina zagen , realistische doorleefde foto's van wielrenners.

De tentoonstelling " Wielersportcultuur", een initiatief van gewezen VRT sportjournalist Louis De Pelsmaeker, stelde 61 foto's van Stephan Vanfleteren tentoon aangevuld met teksten van 25 bekende Nederlandstalige dichters.

Bekende wielericonen: Rik Vansteenbergen, Briek Schotte, Rik Van Looy, Eddy Merckx, Freddy Maertens, Herman Van Springel, Roger De Vlaeminck, Johan Museeuw, Sven Nys werden contrasterend opgesteld met taferelen uit het Vlaamse wielerleven, de wielerfans en de mooiste plekjes van de Vlaamse Ardennen.

Alles werd aangevuld met teksten van Nederlandtalige auteurs: Hugo Claus, Freek De Jonge, Rick De Leeuw, Karel De Pelsemaeker, Herman Gorter, Tom Lanoye, Bart Moeyaert, Bart Vanreusel, Dimitri Verhulst enz.

Het meest aangrijpende vond ik de tekst van Rick De Pelsemaeker over "ALBERIEK SCHOTTE" van wie we trouwens vorige week een tentoonstelling hadden gezien in het Centrum Ronde Van Vlaanderen in Oudenaarde.

 

Kinderen aan de macht


Ik had me deze week voorgenomen dat vandaag volledig in het teken van de kinderen stond. Zij mochten beslissen wat we vandaag zouden gaan doen. Luna wist al vrij snel wat ze wou: gaan zwemmen. Zo gezegd zo gedaan, killian had de wekker deze morgen om 7.30 uur gezet en iets voor half negen stonden we voor de ingang van het zwembad dat spijtig genoeg nog niet open was op dat moment .

Het was al een tijdje geleden dat ik ze nog had zien zwemmen, van vorige zomervakantie om eerlijk te zijn, en ik was dus nogal verbaasd toen ik ze deze morgen bezig zag.

Luna die vorige zomer nog schrik had van het water zwom nu in een trek het volledige zwembad over en Killian was niet uit het diepe weg te slaan en sprong zonder verpinken van de hoge springplank. Weliswaar op zijn gewoonlijk houterige manier maar hij deed het toch maar. Ik was echt trots toen ik ze bezig zag.

We waren er echter nog niet uit of ik moest al plechtig beloven dat we volgende week terug zouden gaan.
En zo'n een uurtje per week is eerlijk gezegd toch maar een kleintje.

S'middags hadden we ook het een en het ander met de kinderen gepland. Eerst reden we richting Gent naar het huis van Kina. Er loopt daar op dit moment een tentoonstelling van Stephan van Fleteren rond het wielergebeuren in Vlaanderen en Dimitri en ik wilden die ook wel zien. Terwijl Dimitri zich verdiepte in de teksten ben ik dan met de kinderen maar de permanente tentoonstelling van het huis van Kina gaan bekijken en de gastjes hebben zich echt waar dol geamuseerd. Luna zei zelfs dat ze nog nooit zo'n plezant museum had gezien. Het is eerlijk gezegd ook de moeite waard. Alle onderwerpen zijn op een bijzonder didactische manier toegelicht op maat van de kinderen.

Om 15.00 uur was er trouwens een voorstelling rond de aanwezigheid van Keizer Karel in Gent aan de hand van een reusachtige maquette en een begeleidend klank en lichtspel werd de band van Keizer Karel met Gent toegelicht. Killiantje volgde het hele spektakel met opengevallen mond en was uitermate geboeid, vooral door de plaats op de maquette waar de stroppendragers werden onthoofd.

Onze laatste halte van vandaag was Laarne, waar we de Nerotentoonstelling bezochten . De expo vond plaats in de plaatselijke bibliotheek en van bij het binnenkomen konden we ze ruiken. Madame Nero had klaarblijkelijk wafels gebakken. Aan een democratische prijs van 1 euro kon men er Brusselse wafels eten, en zoiets moet je tegen Killian geen twee keer zeggen. Wij waren nog de tentoonstelling aan het bekijken terwijl Killian al aan een tafeltje zat te eten.

Het  was een drukke dag en tegen de avond zagen de kinderen er eerlijk gezegd een beetje moe uit maar ze hadden zich wel goed geamuseerd en wat wil een mens tenslotte nog meer.

Hitchcock Presents



Deze middag toonden ze in het kader van Broodje Brussel, klassiekers uit de reeks Hitchcock presents. 

Twee afleveringen, allebei naar Roald Dahl, van Hitchcocks televisieserie:

Lamb to the slaughter
van en met Alfred Hitchcock, USA 1958
Barbara Bel Geddes, Harold J. Stone / ZW / OND : NL / 24', een staaltje gitzwarte humor rond een lamsbout met in de hoofdrol een piepjonge Barbara Bel Geddes, bij de meesten bij ons bekend als de matriarch in Dallas;

Poison
van en met Alfred Hitchcock, USA 1958
Wendell Corey, James Donald / ZW / OND : NL / 25'

De eerste was bijzonder spitsvondig en ook wel amusant, de tweede vond ik dan persoonlijk iets minder maar de point was ook wel goed gevonden.

Al bij al is het een raar gedacht om zo onder de middag een film te gaan bekijken maar het is wel erg ontspannend en zeker voor herhaling vatbaar.

Bijlagen:
http://www.cinematek.be/