Ontgoocheling

Luna en ik waren vandaag afgezakt naar Gent om een Zumbales bij te wonen. We keken er beiden ongelofelijk naar uit , zo eens onder "meisjes"  iets samen doen. De les begon uiteindelijk een uur later dan voorzien en was helemaal niet wat we er ons hadden van voorgesteld. Er waren maar 4 mensen komen opdagen en het lokaal waar de les werd gegeven was ook niet echt optimaal. Volgende week kan je je officieel inschrijven maar ik denk eigenlijk dat we het aan ons zullen laten voorbijgaan. We zoeken wel ets anders.

Dwars door Geel

De laatste 2 weken waren ongelofelijk druk en ik ben er nauwelijks toe gekomen om mijn lap top te openen . Vandaag moet daar eigenlijk niet voor onder doen want er staan honderd en één dingen op de agenda: een tentoonstelling in de tekenacademie, afspraak bij de tandarts, kadeefeesten in de Hoogstraat en zeker niet te vergeten dezen avond de loopwedstrijd "dwars door Geel" en het optreden van "De Mens" op de bierfeesten.

De agenda voor vandaag zit barstenvol en  ik heb zelfs een afspraak, bezichtigen van een huis in Anvaing, moeten annuleren .

Om 9.00 met Killian in de tekenacademie  zijn rapportje af gaan halen . Naar jaarlijkse gewoonte is daar trouwens ook een tentoonstelling  aan gekoppeld en dit jaar zelfs een "stok" verkoop.

Van alle kinderen van de academie werd namelijk een werkje geselecteerd en dit werd dan in een catalogus geplaatst . De geselecteerde werkjes zullen vandaag om 11.00 per opbod worden verkocht ten voordele van een goed doel. Op het werkje van Killian kan echter niet meer geboden worden want de ouders hadden voorkooprecht en wie kan het nu laten om zijn eigen kind zijn werk aan te schaffen. Wij zijn dus vanaf de trotse eigenaars van een echte Killian met als titel " Het Dadelstokkendoosje"

 


Op een vrij vlot tempo zijn we dus door de tentoonstelling gewandeld want ik had om half elf afspraak bij de tandarts.
Terwijl ik daar was had ik de kinderen gevraagd een paar kleinere werkjes op te knappen en zich klaar te maken om naar de Kadeefeesten te gaan, diet trouwens weer een ongelofelijk succes waren.


Na het middageten vertrokken we uiteindelijk richting Geel, voor de loopwedstrijd 'Dwars door Geel".
Eigenlijk ben ik daar wel een beetje nerveus voor. Hoewel ik de laatste maand mijn loopschema vrij ernstig heb gevolg heb ik de laatste 2, 3 dagen toch een beetje minder gepresteerd en ik vraag mij eigenlijk af of dit enig effect zal hebben op mijn loopprestatie dezen avond..

Om 16.00 waren we ter plaatse en mochten de rugnummers worden opgehaald. Killian loopt mee in de Chiquitarun en mag dus weer een T-Shirt afhalen, en ik loop de 5 km en heb een ongelofelijk goed nummer 2555, van bijgeloof gesproken, maar ik voel het dit gaat me geluk brengen.

Uiteindelijk was het dan zover. 18.00u start van de "Kids Run". Killian zou deze keer het zekere voor het onzekere nemen en had zich helemaal vooraan opgesteld.Het startschot werd gegeven en de kinderen liepen de eerste paar honderd meter onder begeleiding van ervaren lopers. Ze zouden 2 toeren rond de kerk doen dus zou ik hem nog eens voorbij de startplaats zien passeren, terwijl Dimitri en Luna hem stonden op te wachten aan de finish. Aan het gejoel van de omstaanders kon je horen dat de kinderen weer in aantocht waren. En wonder boven wonder toen ze uit de bocht kwamen zag ik dat Killian meeliep met het kopgroepje. Uiteindelijk werd hij vierde, een puike prestatie en ik was best fier op mijn ventje. Nu hij zo goed had gelopen zou ik echter niet mogen onderdoen he.

 

19.00 u, mijn tijd was dus ook gekomen en van deze keer stond ik ook vrij goed vooraan aan de start. Ik vreesde echter dat dit niet zo'n makkelijke opdracht zou worden om de 5km volledig uit te lopen want het was drukkend heet, op dit late uur zelfs nog boven de 25 ° in de Kempen.

Het startschot werd uiteindelijk gegeven en ik liep vrij vlot mee. De eerste kilometer liep ik op iets meer dan 4 minuten, sneller dan ik tot nu toe ooit had gedaan. Ik trok me op aan het ritme van een paar mannen die voor mij liepen en nam  hun kadans over, eens mijn ritme gevonden was ik goed weg. Na 2.5 km begon de vermoeidheid echter door te wegen, de hitte speelde mij parten. Maar plots hoorde ik van de omstaanders dat ik de derde vrouw was die gepasseerd was, dit bood dus andere perspectieven en ik was op slag weer super gemotiveerd om door te gaan. In de vierde kilometer werd ik echter gepasseerd door een vrouw, ik had verdorie toch al die moeite niet gedaan om dit nu te laten schieten he.

De laatste kilometer heb ik mij dus in haar voetspoor gehouden. Ik dacht nog efkens ik ga dit oplossen zoals de wielrenners, mij eerst nog wat gedeisd houden en dan plots vanuit het niets een spurtje optrekken.Maar dat spurtje kwam er niet want ik zat op mijn limiet en had geen reserves meer om er nog over te gaan.

Haar ervaring won het blijkbaar op mijn onervarenheid want ze wist maar al te goed in te schatten waar ik mij bevond en op zo'n 50 meter van de finish sneed ze mij prompt de pas af. Uiteindelijk ben ik dus vierde geworden bij de dames. Mijn exacte looptijd weet ik echter nog niet want de tijden zullen pas maandag, rijkelijk laat, verschijnen in editie kempen van de Gazet van Antwerpen ( in Oost-Vlaanderen wellicht niet te verkrijgen) en dinsdag op de site van runningtour.

Een ding is echter wel zeker ik heb er minder dan 25 minuten over gedaan en op een haartje een plaatsje op het podium gemist . Ik mag dus wel een beetje trots zijn en ik heb niet moeten onderdoen voor onze Killian we zijn beiden vierde geworden in onze categorie.

Moe maar voldaan zijn we dan maar huiswaarts gekeerd en na nog een onglofelijk goed optreden van "De mens" en een overheerlijke Oudenaardse kriek op de bierfeesten zijn we in ons beddeke gekropen.


 

Much ado about nothing ( of toch niet)


Vandaag was ronduit een schitterende dag. Ik had een dagje vrij genomen op het werk, niet om te niksen maar om een alles op te lossen wat al een hele tijd bleef aanslepen.

De dag begon eigenlijk al heel goed met nieuws van een vriendin, ex klasgenote die toevallig vandaag jarig, een leuke uitnodiging stuurde.

En je hebt zo van die dagen waarop er klaarblijkelijk niet verkeerd gaat , de rest van de dag was ook best Ok.

Nadat ik de kinderen op school had afgezet ben ik "intervaltraining" gaan doen. "Mijn eerste keer". Op papier zag het er aanvankelijk vrij simpel uit, 8 maal 400 meter op volle snelheid, poep simpel. Op papier dan wel zoals ik al zei want in realiteit was het heel wat minder.Mijn persoonlijke asics trainer deed het heel simpel lijken. Inhet echt bleek dit echter absoluut niet zo te zijn.
De eerste 400 was ik nog redelijk positief , maar mijn positieve ingesteldheid minderde met de keer. De laatste 400 meter liep ik nog met moeite uit.Compleet uitgeput behaalde ik uiteindelijk mijn doel. Dit is dus duidelijk voor verbetering vatbaar

Efkens dacht ik te stoppen, na de vijfde keer of zo, maar uiteindelijk haalde ik de acht en kon het niet laten om dit onmiddellijk aan een aantal personen mee te delen.

Het loopprogramma dat ik nu  volg is eigenlijk vrij zwaar, 5 dagen lopen in de week, het lijkt haast ondoenbaar, maar het is wel absoluut nodig als ik begin september in Tilburg de 10 km in 50 minuten wil lopen , zoals ik mezelf heb opgelegd.

Na afloop van mijn loopsessie heb ik nog in een ik en een gauw de verf van één kant van mijn deur verwijderd en ben toen naar de Ikea gereden om de keukenbrochure. Had ze eigenlijk al verschillende keren meegebracht , maar steeds terug weggegooid met het papier.

Gisteren is er namelijk een aannemer komen kijken voor de plaatsing van een Epdm op ons plat dak en het wordt dus ook hoog tijd dat ik eens begin uit te kijken voor de inrichting van de onderliggende keuken. We kunnen toch niet eeuwig blijven kamperen.

Toen ik de kinderen ging afhalen op school was Luna aanvankelijk vrij ontgoocheld dat ik er zo vroeg was en dat ze niet naar de opvang mocht met haar vriendin Fleur, maar haar bui was vrij snel over en we hebben een heel gezellige avond beleefd, Niets speciaals iedereen zijn goesting. Killian een Star Wars film, Luna heel de avond over en 't weer rolschaatsen in de veranda, Dimitri Fifa 2009 op de Playstation en ik mijn Lap Top. O.K. we doen wel niets samen maar iedereen amuseert zich en wat wil een mens nog meer.
En na afloop ging ik nog in op een niet af te slagen uitnodiging van een goede vriendin
Zulke zalige dagen moesten er gewoon meer zijn

Laatste Yogasessie

Normaalgezien kijk ik echt wel uit naar de dinsdagse Yoga sessie maar vandaag is het eigenlijk met gemengde gevoelens. Het is immers onze laatste Yoga sessie voor het verlof.

O.K. normaalgezien schrijven we ons in september wel terug in maar het zal wel raar doen zo'n twee maanden zonder ons ontspanningsnamiddagje.

Myriam, onze Yoga instructrice was vandaag trouwens in topvorm. Er waren vandaag trouwens heel wat onbekende gezichten, waarschijnlijk heel wat Broodje Brussel adepten en dus was het voor haar waarschijnlijk dubbel zo hard om alle oefeningen terug van nul over te brengen.

Het uurtje was zo voorbij en na afloop waren mijn vriendin  en ik er nog meer van overtuigd dan bij aanvang van de les dat we ons in september terug zouden inschrijven voor een lessenreeks.
In tussentijd ben ik echter absoluut niet van plan om stil te zitten want vanaf 29 juni volg ik een cursus Zumba in Gent;Het compleet tegenovergestelde dus maar who cares, zolang het maar plezant blijft.

Domein De Ghellinck

Deze middag hadden we afgesproken met het koppel uit Semmerzake , dat we afgelopen zomer op verlof in Frankrijk waren tegengekomen. We hadden er een bijzonder plezante tijd beleefd en ook onze kinderen hadden zich onderling heel goed geamuseerd. Ondanks die goede band daar was het er afgelopen jaar nooit van gekomen om eens af te spreken en foto's en anekdotes uit te wisselen.

Om 3 uur hadden we dus afspraak in het gemeentelijk domein de Ghellinck in Elsegem. Hoewel het eigenlijk vlakbij ons is waren we daar nog nooit geweest, en dus eigenlijk best wel benieuwd wat we zouden kunnen verwachten.

Hoewel het er s'morgens niet naar uitzag was het ondertussen toch wel vrij goed weer geworden en we konden dus op het terras gaan zitten, wachtend op onze vakantiematen.

De eerste momenten verliepen eigenlijk vrij stroef en ook de kinderen gedroegen zich een beetje onwennig tegenover elkaar.
Maar algauw liep alles los en werd de ene na de ander herinnering opgehaald. Er was het afgelopen jaar trouwens ook het een en het ander veranderd op persoonlijk vlak en voor we er erg in hadden was het 7 uur geworden en tijd om naar huis te gaan. We wisselden nog DVD's uit met vakantiefoto's en spraken af dat we het nu niet zo lang zouden uitstellen voor we nog eens zouden afspreken.

Goede intenties dus maar ik vrees er een beetje voor dat het deze keer nog langer zal duren dan de vorige keer voor we nog eens afspreken.

Morrissey

Ik had dezen avond afgesproken met mijn vriendin S om naar het optreden van Morrissey te gaan in de Elisabethzaal in Antwerpen. Na mijn werk vertrok ik dus onmiddellijk richting Gent om haar op te pikken en zo samen door te rijden naar Antwerpen.

Voor naar het concert te vertrekken had ik snel nog eventjes gekeken naar de concertfilmpjes op You tube  en ik had er eigenlijk geen goed oog in. In de eighties waren Morrissey en the Smiths  iconen, ongenaakbaar en een voorbeeld voor hun generatie.
Ik vroeg me dus af of van al deze dingen nog iets bemerken zou zijn zo veel jaren later.

Het voorprogramma werd verzorgd door Doll and the Kicks, helemaal niet slecht ,al vroeg ik me achteraf wel af of dat meiske na afloop geen keelpijn zou hebben gehad.

En dan, le moment supreme, de opkomst van Morrissey. gehuld in een strak zwart pak, met gestylede haarsnit en rond zich een zweem van sixties nostalgie. Het publiek was razend enthousiast en Morrissey liet zich deze aandacht meer dan welgevallen, door zijn handen te laten betasten als ware het relikwieen.

Songs uit zijn nieuwe Cd werden afgewisseld met klassiekers, zowel nummers van zijn eigen platen als nummers van the Smiths.

De ambiance zat er goed in en Morrissey wist het tempo er heel goed in te houden door trage en snelle nummers af te wisselen. De man heeft dus blijkbaar nog niets van zijn charisma en stijl verloren.

Op een bepaald moment werd een fan echt uitzinnig en besprong het podium om zijn idool een gigantische knuffel te geven. De liefde was echter van korte duur want de security trokken de man nogal hardhandig van het podium en ik veronderstel dat dit voor hem wel eens het einde van een legendarisch concert zou kunnen zijn geworden, als hij al niet in hotel amigo is beland.

Het concert was kort maar krachtig maar zeker de moeite waard.

Achteraf gingen we nog efkens in het foyer om te kijken of we geen oude bekenden tegenkwamen, maar een helaas, Behalve enkele zogenaamde "Bv's " konden we geen enkel familiair gezicht in de massa bespeuren.

Voldaan keerden we huiswaarts met op de achtergrond de tonen van de Smithsplaat Louder than Bombs.
Raar hoe bepaalde zaken door de tijd vervagen maar door één enkel element terug glashelder worden, inclusief de bijhorende gevoelens.

We hebben afgesproken dat we ook eens zouden uitkijken om naar een concert van "The Cure" te gaan. Weer iets om naar uit te kijken dus.

SETLIST Concert:

This charming man

 Irish blood, English heart

 Black cloud

 When last I spoke to Carol

 How soon is now?

 I'm throwing my arms around Paris

 How can anybody possibly know how I feel?

 Let me kiss you

 The world is full of crashing bores

 Ask

 Why don't you find out for yourself?

 Seasick, yet still docked

 Some girls are bigger than others

 Sorry doesn't help

 Best friend on the payroll

 I keep mine hidden

 The loop

 Girlfriend in a coma

 I'm ok by myself

 

 First of the gang to die

AA GENT

Het is de laatste paar weken nogal hectisch geweest en dus hebben we besloten om het dit week end eens superrustig aan te doen. Alhoewel, toen ik gisteren op google zocht om informatie over KAAG de gentse atletiekvereniging  kwam ik toevallig terecht op de voetbalsite van AA Gent en wat bleek er zou op 6 juni een verkoop plaatsvinden van clubitems van afgelopen voetbalseizoen.

Toen ik dit aan Dimitri zei wou hij wel eens een kijkje gaan nemen op de verkoop in het Ottenstadion.

De weg naar het stadion kent hij natuurlijk vlekkeloos want ik vermoed dat hij met zijn leerlingen van de rijschool wel eens een ommetje doet langs de voetbaltempel en dus waren we vrij snel ter plaatse.

De verkoop vond plaats in de openlucht kaffee van het stadion en alle overgebleven kledij lag kris kras door elkaar in kartonnen dozen.
Het was eigenlijk bijna onbegonnen werk om achter een bepaald item in een bepaalde maat te beginnen zoeken.
Maar met enig geduld vonden we toch een mooie winterjas voor Dimitri en een voetbal outfit voor Killian, iedereen kontent dus.

Beiden hebben ze dus nu een outfit van de Buffalo's en dat komt eigenlijk goed uit want ze hadden toevallig net besloten om een abonnement te nemen op AA Gent voor komend seizoen.

Bij deze werd dus ook het veld ( momenteel braakliggend terrein) en de tribunes gekeurd en goed bevonden. In afwachting van de verhuis van de ploeg naar het nieuwe stadion natuurlijk, maar dit zou naar het schijnt niet voor de winterstop van seizoen 2010-2011 zijn.

Het worden dus rustige zaterdagavonden voor Luna en mij komend voetbalseizoen.

To yoga or not to yoga

Doordat het gisteren een hoogdag was, hadden mijn vriendin A en ik eigenlijk niet concreet afgesproken om naar de Yoga te gaan vandaag. Ik besloot uiteindelijk om toch maar mijn yoga outfit mee te nemen in de hoop dat zij dat ook zou hebben gedaan en blijkbaar hadden we hetzelfde gedacht want we gaan we deze middag dus effectief naar de les.

Hoe langer we die lessen volgen, hoe liever ik het trouwens doe.
Eigenlijk is dat wel een beetje logisch want doordat je lichaam elke keer toch een beetje soepeler wordt, gaan de oefeningen op den duur al langs om gemakkelijker, en kan je meer voldoening putten uit de verschillende houdingen.

Hoewel het vandaag een vrij rustige les, gaf ze ons na afloop een meer dan deugddoend effect.

Spijtig genoeg zit onze lessenreeks er bijna op maar w'hebben afgesproken dat we na het groot verlof opnieuw een abonnement gaan aanschaffen, het moet maar zo leutig niet zijn.

Ladies  Run Kortrijk

Eindelijk is het dan zo ver, de grote test, vandaag zal ik daadwerkelijk weten of ik de 5km in een acceptabele tijd kan uitlopen, en of alle inspanningen van de afgelopen 2 maand niet voor niets zijn geweest

Het was deze morgen nog geen zeven uur of ik was mijn bed al uit, kwestie van een heel beetje wreed nerveus te zijn.
Tijdens het ontbijt heb ik op de laptop nog efkens negekeken hoe het parcours verliep en geprobeerd om enkele herkenningspunten te memoriseren,  zodanig dat ik mij een beeld zou kunnen vormen van de nog af te leggen weg tijdens het lopen. Ondertussen waren ook Dimitri en de kinderen opgestaan en maakten we ons klaar om richting Kortrijk te vertrekken.

De inschrijvingen , het afhalen van de rugnummers en de start van de 5 en 11 km vond plaats aan de sporthallen aan de Bad Goddeslaan. Toen we daar aankwamen was het er reeds razend druk.
Eens mijn nummer opgespeld en mijn chip bevestigd gingen we tenslotte kijken naar de start van de jogging van de mannen. Het was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte en ik was eerlijk gezegd een beetje verwonderd hoe traag die massa aan de start op gang kwam.

Ondertussen was het tijd geworden voor de opwarmingssessie voor de vrouwen en daar we er toch voor betaal hadden zijn Luna en ik maar duchtig gaan deelnemen.

11.30 het uur van de waarheid was aangebroken. De damesrun zou ook beginnen. Toen het startschot afging begonnen de vrouwen niet onmiddellijk te lopen maar weerklonk er eerst een spontaan gegiechel, waarschijnlijk deels ontlading van de opgebouwde spanning.

De meute zette zich in beweging en daar ik helemaal achteraan stond duurde het wel eventjes voor ik ook kon beginnen lopen. De eerste paar minuten was je quasi verplicht om in de voetsporen van je voorganger te blijven lopen maar na een minuut of tien werd de loopruimte toch een stuk groter en kon je je eigen tempo beginnen maken.

De tijd die ik al de gehele tijd had vooropgesteld , namelijk 27 minuten, zou ik dus hoogstwaarschijnlijk niet meer halen, maar al bij al liep dit parcours toch wel vrij vlot.

De aankomst aan de bruultorens was vrij indrukwekkend en voelde haast euforisch aan maar ik had er niet het flauwste benul van hoe goed of hoe slecht ik had gelopen. De officiele uitslag zou dezen avond trouwens pas om 21.00 uur te zien zijn op de site van running tour.

Dimitri die had gehoopt om te kunnen komen supporteren aan de aankomst stond ondertussen nog steeds geblokkeerd met de wagen aan de Bad Goddeslaan. Het zou nog meer of een uur duren voor hij me zou kunnen oppikken aan het station van Kortrijk.

S'Avonds heb ik dan uiteindelijk mijn uitslag gezien, ik had 27minuten 41 over de afstand gedaan en was als 107 binnengekomen op een totaal van 993.'k ben eigenlijk wel een beetje fier dat ik het heb gehaald en ben nu zeker nog meer gemotiveerd om door te gaan en de volgende keer toch een betere tijd neer te zetten.


    

Voor efkens Flandrien


De laatste tijd doen we met het hele gezin vrij veel aan sport. En ik moet toegeven dat dit wel een beetje verslavend werkt . Toen Dimitri deze middag thuiskwam en vroeg wat we vandaag gingen doen zei ik onmiddellijk fietsen.

Ik had echter niet onmiddellijk begrepen dat hij op iets anders alludeerde. We zijn vandaag namelijk 11 jaar getrouwd en hij dacht dat ik dit vandaag wou vieren en iets speciaals doen.

Eerlijk gezegd, ik was dit vergeten. Ik ben niet echt een super koele kikker of zo maar zie er niet echt het nut van in van iets dat we de afgelopen 5 jaar ook niet hebben gevierd vandaag opeens wel te vieren.

Mijn reactie op zijn vraag was dus niet echt de gewenste veronderstel ik want het was zoiets van ; dat is dan al 10 jaar te veel.
Van dat fietsen, dat hebben we dus wel gedaan he. Dimitri  had zijn ouders beloofd dat hij vandaag hun gras zou afrijden. We besloten dus om de auto thuis te laten en met de fiets naar Ronse te rijden. Lunaatje zag het niet echt zitten om met haar fietsje mee te rijden dus ging ze bij mijn ma maar Killian was wel onmiddellijk klaar om mee te gaan.

Vol moed vertrokken we richting Ronse via Leupegem, Maarkedal, Etikhove, Nukerke, Louise-Marie en uiteindelijk Ronse. Voraal het laatste stukje naar Hogerlucht woog zwaar door, vooral voor Killian met zijn kleine fiets maar uiteindelijk geraakten we er toch.

Eens aangekomen bij de woning van mijn schoonouders bleek de tuin echter in een ergere staat dan we hadden verwacht. Dimitri reed het gras af en Killian en ik hebben meer dan 3 uur aan een stuk als gekken kruid gewied , maar uiteindelijk was het het toch nog niet volledig opgeruimd.

Dimitri opperde zo efkens, het zou wel tof zijn mochten wij ook zo'n tuin hebben . Ik mag er echter niet aan denken, zo elk vrij moment dat je hebt in de tuin kruid zitten wieden. Voor efkens , en in de zon, valt dat wel mee , maar ik zou absoluut niet willen dat ik verplicht zou zijn om dit elk week-end te doen.

Doodop vertrokken we uiteindelijk terug richting Oudenaarde. en toen ik pas terug op mijn fiets zat wenste ik eventjes dat we met de auto waren gekomen. maar na enkele momenten ging de vermoeidheid weg en uiteindelijk kwamen we vrij snel terug bij mijn moeder aan om Luna terug op te pikken.

Een goede oefening was het in ieder geval in mijn aanloopjaar naar het oprijden van de Mont Ventoux, wan dat moet ik gewoon doen . Zeker nadat ik onlangs nogal pocherig tegen een vriend heb gezegd dat ik de kale berg zeker zou oprijden, zeker een keer of drie.
Soms zegt een mens wel eens iets te veel hé.

Luc Tuymans, "Against the day"


Ik heb dezen avond afgesproken met mijn vriendin A om eens een stapje in de wereld te zetten. We hadden reeds een tijdje het plan opgevat om de thema tentoonstelling rond het oeuvre van Luc Tuymans die momenteel bij Wiels in Vorst loopt te gaan bekijken en dit gaan we vanavond dus effectief doen. We zijn immers beiden bewonderaars van zijn oeuvre en dit zelfs al van voor hij zijn schilderij l'Archiduc" aan Brad Pitt verkocht.

Ik was dus vandaag met de wagen naar Brussel gereden en had mijn GPS mee voor het geval we niet onmiddellijk zouden vinden. Moeilijk vindbaar bleek het achteraf gezien toch niet echt te zijn want eens het Zuidstation voorbij hoefden we gewoon de weg langs het spoor richting Vorst te volgen en we kwamen recht op de voormalige Wielsbrouwerij uit.

Het gebouw ken ik reeds lang want ik passeer er nu toch al zo'n 12 jaar dagelijks met de trein maar het is pas recent gerenoveerd en eerlijk gezegd , het is prachtig gedaan. De zaal waar vroeger de brouwketels stonden werd heringericht als kaffee en bookshop en dit allemaal volgens Hollands principe, sober, functioneel maar toch gezellig.

Er liepen verschilllende tentoonstellingen maar wij waren voor Tuymans gekomen en dat zouden we dus ook zien.
In de tentoonstelling "Against the day" worden in wereldpremière 20 nieuwe schilderijen voor het eerst publiek getoond. Het centrale thema zijn beelden uit computerprogramma's, televisieshows, bewakingscamera's, e-foto's, beelden van scanners en andere zogenaamde perfecte simulaties, virtuele beelden die tegelijkertijd fascineren en afschuw wekken. De bedoeling van deze reeks is voor Tuymans de banaliteit overstijgen door de flikkerende beeldenstroom te bevriezen.

Allemaal schoon gezegd maar kunst is toch heel persoonlijk en moet "aangrijpen". Wat mij betreft was dit bij deze reeks absoluut niet het geval; ik werd op heen enkel moment ontroerd noch gegrepen door één van de werken en ook mijn vriendin was niet echt overtuigd.

We bezochten nog de tentoonstelling rond Bruno Serralongue en besloten dan om maar ergens iets te gaan eten.
Lang moesten we niet nadenken waar. De thai op Saint- Géry. Nog straffer , ik hoef zelfs de kaart niet te zien ik neem gewoon een nummer 30, zoals gewoonlijk: chicken with cashewnuts.

Toen we er aankwamen was ik efkens verwonderd dat er zo verschrikkelijk veel volk was, maar vandaag is de openingsavond van de Jazzmarathon en dit lokt jaarlijks enorm veel volk naar de Brusselse binnenstad. We vonden uiteindelijk nog een plaatsje op het terras bestelden ons habitueel nummertje. Grappig bij die thaise restaurants op de Saint Gery is dat die obers gewoon van het ene naar het andere restaurant lopen. We hadden een koffie besteld en di ging hij gewoon halen in het eethuis ernaast. En als je niet goed oplet merk je dit zelfs niet eens op want al die restaurants gebruiken gewoon hetzelfde servies.

Om 20.00 had ik via mijn baas kaarten gekregen voor de openingsreceptie van de Jazzmarathon op het Stadhuis.
We kwamen er zo'n kwartiertje na aanvang aan en het was er reeds afgeladen vol maar niemand die we echt kenden, behalve de burgemeester dan. De avond werd gesponsord door de vereniging van Waalse regionale produkten , wijn , kaas , paté enz. en die was er dus in overvloed aanwezig.

Al bij al was dit toch niet echt ons ding en we besloten dan maar om nog efkens af te zakken naar het Sint Katelijneplein waar er een Jazzband optrad die ons wel aansprak.
'
'Twas gewoonweg een fantastische avond, veel interessante dingen gedaan en gezien, prachtig zomers weer en een prettige gesprekpartner. Soms kan alles toch zo simpel zijn.

Birthday

39 word ik dus vandaag en het belooft een schitterende dag te worden. Toen ik om 4.00 uur opstond had ik mijn eerste verjaardagswensen al ontvangen van een collega op het werk, die ze had verzonden om één uur. Op de trein zat mijn zus die me feliciteerde en op het werk had mijn collega een cadeautje op mijn bureau klaargezet. Allemaal toffe attenties die mijn dag gewoon niet meer stuk konden maken.

In de loop van de voormiddag belden mijn ma en mijn vriendin nog en ook van nog een paar collega's kreeg ik welgemeende felicitaties.

Onder de middag, het zonnetje scheen verleidelijk fel, ben ik in het centrum van Brussel een toertje met mijn fiets gaan rijden. Al hijgend de Botanique naar omhoog en zo tot aan de Place de la Liberte waar ik op een koel terrasje een cola dronk alvorens mijn tochtje verder te zetten en terug te keren naar mijn bureau.

S'avonds mocht ik in de garage mijn auto gaan ophalen, die het ook dit jaar terug heeft gehaald op de schouwing en dus weer een jaartje verder kan en na nog een bezoekje aan mijn zus en schoonbroer, waar ik een enorm mooie plant kreeg ben ik met de kinderen nog een toertje gaan fietsen, tot in Eine en zo terug langs de bloemenwijk.

Luna's rijkunsten worden al langs om beter en ik geniet er echt van om ze zo ontspannen bezig te zien. Dit is dus duidelijk voor herhaling vatbaar.

Jeanine Longo in spe


't was vandaag gewoonweg een zalige dag. Ik werd reeds heel vroeg gewekt door de eerste zonnestralen en was niet meer te houden. Ik ben dan maar op mijn gemak rustig gaan ontbijten, en heb me dan klaargemaakt om te gaan joggen. Vol moed begon ik eraan maar ik had het vandaag knap lastig. Gisterenavond had ik immers nog een pak frieten naar binnengewerkt en dat was vandaag tijdens het lopen duidelijk merkbaar. Ze waren duidelijk nog niet helemaal verteerd.

Na zowat drie kwartier had ik mijn opgelegde schema afgewerkt en eerlijk gezegd ik was er niet echt kwaad om. Met een rood aangeschoten hoofd kwam ik thuis en werd door Dimitri, die ondertussen opgestaan was ontvangen onder hoongelach, hij brabbelde zoiets van indianen en reservaten en zo....  Ik heb het toch maar gedaan he, en ik ben best wel een beetje fier op mezelf.

In de namiddag kwamen Isabelle, Cees en Sam op bezoek en hebben we een beetje gekletst in de tuin, waar het trouwens zalig vertoeven was . Op dat moment nog wel want een goed half uur later was het er niet meer te houden van de hitte.

Ik besloot dan maar om efkens buiten te gaan, mijn fiets te nemen en een paar rekeningen te gaan betalen. Killian was onmiddellijk klaar om mee te gaan met zijn fiets maar Luna zag dat aanvankelijk niet zitten. Toen ik haar verzekerde dat we niet in het drukke verkeer zouden rijden maar enkel langs fietspaden en rustigere banen was ze dan toch te overtuigen.

We vertrokken via het rustige fietspad langs de schelde richting Eine en het ging wonder boven wonder heel goed.
Eens aan het bankfiliaal aangekomen zagen de kinderen het zelfs niet meer zitten om direkt naar huis terug te keren en dus besloten we maar om een ommetje te maken langs mémé en bompa en daar iets te drinken.

Onze tocht werd verder gezet richting Ename  via de Ohiobrug . Toen Luna voor de brug kwam zei ze " als ik dit kan , kan ik alles". Ze reed al zittend de brug op maar toen kwam het grote moment: terug naar beneden rijden. Ik maakte haar duidelijk dat ze haar handen op de remmen moest houden en nu en dan een beetje bijremmen. Aanvankelijk nam ze dit vrij serieus want ze drukte gewoonweg de remmen volledig dicht en bewoog zo geen millimeter meer. Uiteindelijk verkrampte ze iets minder en reed de brug voorzichtig af, Killian was ondertussen wat verder uitgereden maar wachtte braaf op ons aan het eind van de brug.

Ons Luna deed het absoluut niet slecht, maar gezond voor het hart was deze trip toch niet hoor. Ik heb een paar keer efkens gepanikeerd toen ze nogal ongecontroleerde bewegingen maakte. Maar ze zal het uiteindelijk toch moeten leren in het verkeer ook he.

Toen we bij mijn ouders aankwamen heb ik wel efkens Dimitri verwittigd want ons uitstapje dat aanvankelijk een kwartiertje zou duren heeft uiteindelijk bijna 2 uren geduurd.maar 't was ongelofelijk plezant en ik heb er immens van genoten om mijn 2 vedetten zo bezig te zien.

Morgen geven ze trouwens terug zulk zomers weer en ik heb ze beloofd dat als ik van mijn werk kom we nog een klein stukje zullen gaan rijden.

Rommelmarkt Bergstraat

Elk jaar op de vrijdag na Hemelvaart vindt er in de Bergstraat in Oudenaarde een gigantische rommelmarkt plaats en elk jaar spreekt de gehele familie af bij mijn ouders die in de Bergstraat wonen. Mijn moeder maakt dan voor iedereen eten klaar en de gehele familie installeert zich in ons "kraam".

Gisterenavond hadden we nog al onze rommel verzameld en met de aanhangwagen bij mijn ouders afgezet en ook de kinderen waren er gisteren al blijven slapen, kwestie van geen seconde van de gehele gebeurtenis te missen.

Killian wil zich een nieuw lego star wars ruimteschip aanschaffen dat 49euro kost en wil dat geld vandaag bijeen verdienen door het verkopen van zijn oud speelgoed en andere rommel die toch niet meer van pas komt.

Even vroeg als mijn ouders was hij al van de partij om zijn wilde plannen te realiseren en toen wij aankwamen rond kwart voor 9 had hij al voor zo'n 65 euro verkocht.

Hoewel het vooral in de voormiddag goed weer was, was er toch niet zo veel volk als andere jaren, ook hier laat de crisis zich dus duidelijk voelen en volgens sommige van de marktkramers is de impact van Ebay hier niet te onderschatten. Je merkte duidelijk dat de mensen niet meer bereid zijn om geld uit te geven. Het mes snijdt echter langs beide kanten want ook ik ben niet meer bereid om alles voor niets weg te geven. Als ze het er niet voor over hebben wel dat ze het dan laten liggen bij mij ligt het ook niet echt in de weg.

Tegen de middag begon het een stuk kouder te worden en minderde de verkoop maar al bij al kunnen we niet echt ontevreden zijn.
De kinderen hebben op het eind van de dag elk zo'n 50 euro verdiend en ook ik heb nog zo'n 20 euro binnengehaald door de verkoop van mijn oude kleren.

Killian heeft dus zijn vooropgestelde bedrag bijeen, en kan dus morgen zijn Lego doos gaan halen maar hij heeft het niet voor niets gekregen,  hij heeft er wel een gehele dag hard moeten voor werken.

Kids Run Gent

Ze hadden er heel erg naar uitgekeken en nu is het dan eindelijk zover: De kinderen lopen mee in de Chiquita Kids run in Gent. Ik was ze gisteren nog snel een paar gepaste loopschoenen gaan halen en ze waren er dus helemaal klaar voor.

Toen we op het Sint-Pietersplein aankwamen was het er nog vrij kalm. We besloten dan maar om op het gemakske de T-Shirts van de kinderen te gaan ophalen aan de daartoe voorziene stand en nog wat rond te neuzen aan de andere kraampjes.

Plots kwamen er twee mannen op ons afgestapt met een camera. Bleken het 2 mensen van de BBC televisie te zijn die naar Gent waren afgezakt om een reportage te maken over het initiatief dat momenteel in verschillende Gentse scholen loopt " Veggie Thursday". Onze kinderen gaan niet in Gent naar school en dat maakte ik die mensen meteen duidelijk maar dit bleek helemaal niet erg ze hadden gewoon kinderen nodig die een mening over het initiatief hadden.

Praktisch gezien zou de Engelse journalist een vraagje stellen aan de kids in het Engels, ik zou dit vertalen en vervolgens hen antwoord terug naar het Engels vertalen.

Killian was onmiddellijk bereid om mee te doen en antwoordde vrij gevat op de hem gestelde vraag. Luna daarentegen was met heel die heisa niet erg opgezet en weigerde dus resoluut te antwoorden. Oordelend op de kwaliteit van hun antwoorden, weinig kans dus dat er iets van uitgezonden wordt.

Ondertussen was er reeds heel wat beweging op het Sint-Pietersplein en waren we aangekomen aan de Chiquita village, een heus "Atletendorp", waar de mini-joggers zch naar hartelust konden uitleven.

        


Om 13.30 uur was het dan zover. De kinderen begaven zich naar de ING startboog en de "GELE" massa zette zich na een gezamenlijke Warm-Up sessie in beweging onder begeleiding van de "Gentse flikken".

 



We probeerden in de wriemelende massa onze kinderen terug te vinden maar dit was onbegonnen werk. Bij het begin van de tweede toer zagen we dat Killian zich had aangesloten bij de kopgroep , alhoewel hij het duidelijk moeilijk had. Hij had namelijk voor de loop gezegd dat hij de eerste zou aankomen om op de foto te staan in de krant. Hij had zich er toen weinig rekenschap van gegeven dat er ook kinderen zouden deelnemen die elke week trainen en aan wedstrijden meedoen.

Luna daarentegen,van wie we aanvankelijk het ergste vreesden na een voorval op de atletiekclub in Oudenaarde, liep mee met de middenmoot en had het duidelijk ook lastig maar hield toch vol.
Ze bereikten beiden zonder kleerscheuren de finish.


       

De medaille, de banaan het drankje en de prijzentas die ze aan de aankomst ontvingen maakte echter veel goed. En toen we terugkeerden naar de wagen  waren ze best fier op hun prestatie. En ik moet eerlijk gezegd toegeven dat het niet alleen zij waren die trots waren oof Dimitri en ik glunderden een beetje.

  

Buddha


Ik had me gisteren bij het lopen een beetje geforceerd en dat kan ik vandaag dus duidelijk voelen. Mijn rechterheup wringt precies een beetje tegen.

Maar voor alles is een oplossing en dus gaan we deze middag naar de yoga.
T'is eigenlijk al vrij lang geleden sinds vorige les, maar de laatste weken kwam er iedere keer wel iets tussen. Was ik het niet die verstek liet gaan dan was het mijn vriendin.

Vandaag gaan we dus en eerlijk gezegd, ik kijk er naar uit. Je moet je die yoga lessen niet voorstellen als een uur lekker niets doen en zen wezen, het is een vol uur intensief met je lichaam en ademhaling bezig zijn.

De les van vandaag was een echte verademing en ik heb me een vol uur volledig kunnen concentreren op de oefeningen. Daar de groep vandaag  een pak kleiner dan gewoonlijk kon de lesgeefster zich trouwens veel meer met elk van ons bezighouden en verkeerde houdingen corrigeren. Wat ongelofelijk interessant is want eens je hebt gevoeld hoe het echt moet, doe je het de volgende keer onbewust beter.

Na zo'n les voel je je werkelijk als herboren en wonder boven wonder ook de pijn in mijn heup was hiermee grotendeels verdwenen. Waarschijnlijk was die gewoonweg het gevolg van te weinig stretching na de loopsessie, iets waar ik in het gevolg misschien een beetje meer rekening moet meehouden.

Swaffelaar gezien

Normaalgezien moest ik deze avond naar de start to run sessie in Maarkedal , maar het lopen gaat momenteel zeer goed en ik loop eigenlijk al een stuk langer dan ze daar doen. Daarom heb ik besloten om deze avond op mijn eentje naar de finse piste te gaan en daar mijn loopsessie op het gemak af te werken.

De eerste 10 minuten liepen vrij moeilijk ik had deze middag bij het eten een glas wijn gedronken en had hierdoor precies zware benen. Na een dikke 10 minuten strompelen leek dit over te gaan.

Het was vrij druk op de piste, het was dan ook verwonderlijk toen daar plots uit het niets een "swaffelaar" opdook. De man, begin de 20 en niet onaardig stond langs de kant tegen een boom te swaffelen.
Ik dacht eventjes dat het zoals onlangs op TV , verborgen camera was, maar niet dus het was een echt exemplaar.
Maar allez hoe haal je het nu in je hoofd om in klaarlichte dag zoiets te forceren en dan moet je nog weten dat de meerderheid lopers dezen avond mannen waren he.

De dame die voor mij liep had hem blijkbaar ook opgemerkt want toen we de volgende toer op dezelfde plaats kwamen keek ze nogal zenuwachtig om zich heen.

Swaffelaar of niet, ik heb goed gelopen. Normaal gezien moest ik 10 min, 12min, 12 minuten lopen maar de laatste 12 heb ik gewoon tot 16 minuten opgetrokken, k'had toch nog wat overschot.

Op een totaal van 43 minuten heb ik dus 7.5 km afgelegd en k'heb het gevoel dat ik eindelijk mijn loopritme heb gevonden. Tegen volgende week doe ik gewoon nog een toertje bij.

Bianchi dama bianca tiagra 2009


Ontbijt op bed, zo werd ik deze morgen gewekt. Het was nog geen half acht of Killiantje stond in ons kamer met een dienblad vol lekkers , en heerlijk geurende koffie. Fijn om zo gewekt te worden al zou het misschien een half uurtje later mogen zijn.

Eenmaal wakker begin ik immers ook ambetant te doen en mijn wederhelft apprecieert dat niet altijd even erg. Om hem nog efkens te laten slapen ben ik dan maar met Killiantje naar beneden gegaan en hebben we daar verder ontbeten.

Om 9.00 uur was ik klaar om mijn loopschema van de dag af te werken, de eerste dag van week 8, 15 minuten lopen, 2 minuten stappen en terug 15 minuten lopen. Niet echt een probleem al heb ik het vandaag tegen een veel lager tempo gedaan. Een kennis die ik af en toe tegenkom op de piste en die al ettelijke jaren loopt had me aangeraden om het wat rustiger aan te doen en het werkt dus effectief.

Ik heb de volle dertig minuten vlot gelopen zonder echt diep te gaan en zonder mijn babbel te verliezen.
Ik zie het eigenlijk al langs om meer zitten om op 1 juni de 5km in een mooie tijd en in één keer uit te lopen.

S'middags zijn de kinderen bij hun neefje gaan spelen., Luna vertrekt morgen immers op zeeklassen en zal hem dus bijna een hele week niet zien..

Terwijl de kinderen dus weg waren zijn wij eventjes tot aan de Molecule gereden in Vichte. Ik had in de fietsencollectie van Bianchi een heel mooi damesmodel gezien en wist dat deze daar verdeeld werden. Ze hadden het vrouwenmodel echter niet in de winkel staan en klaarblijkelijk zou het model in mijn maat niet eens meer beschikbaar zijn. Typisch natuurlijk, maar absoluut niet erg want t'zal nog een tijdje  duren voor ik de volledige prijs bijeen heb gespaard

Busje mama


Deze morgen vertrok Killian om 9.00 uur met de tekenacademie naar het Afrikamuseum in Tervuren.
Ik moest hem dus ruimschoots op tijd gaan afzetten aan de tekenschool en aangezien de meeste ouders ook nog efkens stonden te wachten tot de bussen er waren en om zich ervan te vergewissen dat alles effectief zoals gepland zou doorgaan, stond ik dus nog efkens aan de ingang te treuzelen.

Verkeerde beweging dus, een tiener heeft dat dus blijkbaar niet zo graag dat zijn moeder daar bezorgd staat te doen, over zijn haar wrijft en erop aandringt om toch zeker bij zijn kameraadjes te blijven.

Killian maakte mij dit vrij snel duidelijk door me een kus te geven en er snel aan toe te voegen, het zal wel gaan hoor, je hoeft niet te wachten.

Ik keerde terug naar de wagen deels fier dat hij zo zelfstandig geworden was, deels beseffend dat hij nu wel echt groot wordt .

De tekenschool was echter nog maar de eerste etappe van de dag. S'middags mocht Luna gaan spelen bij een vriendinnetje van haar klas, in Horebeke.

Kortom, de hele dag heb ik niets zinnigs gedaan.
Na het kopen van een cadeautje, de wekelijkse boodschappen, middageten, trip naar Horebeke, Killian recupereren aan de tekenschool, terug naar Horebeke om Luna te halen was het zonder het te beseffen 17.30u en om 18.45u hadden we afgesproken in Ternat.

Ik vrees dat mijn rol als chauffeur er niet makkelijker op zal worden want binnen niet zo heel lang meer zal ik vermoedelijk ook nog nachtshiften af te werken hebben, al hoop ik wel dat dit niet te snel komt.

 

Leeg


Fijn dat ik dezen avond kan gaan lopen want ik zal het nodig hebben om mij eens ferm af te reageren.Voor mijn part regent het gewoon dat het giet, zo zal ik tenminste ne keer al dat gezever van de afgelopen dag van me af  kunnen zetten.

Hypocrissie en achterbaksheid was weer eens de orde van de dag op het werk. Het ergert mij al langs om meer hoe sommige mensen daar hun dag kunnen mee vullen en dan nog de indruk geven dat zij de enige goede elementen zijn in het verloederde systeem. Eigenlijk wil ik er zelfs niet veel woorden aan vuil maken want al bij al zijn ze het niet waard. We gaan het vanaf nu enkel nog hebben over LEUTIGE dingen

t'was dus meer dan een verademing om een halfuurtje in het landelijke Maarkedal te gaan lopen met mensen zonder vooroordelen en met maar één doel voor ogen de 5 km in een ruk uitlopen.

Gisteren  was ik trouwens ook al gaan lopen maar dan op de Finse piste en eerlijk gezegd, ik was op dreef. Heb 5 km gelopen op exact 27 minuten, wat ik zelf niet slecht vind voor een beginner. Maar 't moet nog veel beter hoor, ik zou graag tegen het eind van de maand op 25 minuten geraken. De tijd van gisteren was misschien wel geen toeval hoor, ik werd namelijk een beetje aangemoedigd door één van de doorwinterde lopers die ik geregeld op de piste tegenkom. Elke keer als ik hem tegenkwam gaf hij me aanwijzingen en instructies om het beter vol te houden. Wonderlijk wat zoiets teweeg kan brengen.

Ik zal hem op den duur nog moeten meenemen naar Kortrijk om mij daar ook aan te moedigen.