Ploegsteert MTO

Vandaag zouden Dimitri en ik deelnemen aan de "Course du Souvenir" in Ploegsteert, een jogging die jaarlijks op 11 november plaatsvindt en volledig in het teken loopt langsheen plaatselijk grafmonumenten en kerkhoven, herinnerend aan de oorlog.

De organisatie voorzag 2 afstanden, een heuse halve marathon en een 8 km loop, waarvoor wij ons hadden ingeschreven.
Iets voor negen zetten we de kinderen bij mijn ouders af en een goed uurtje later stonden we vlak buiten het centrum van Ploegsteert. Blijkbaar hadden meerdere mensen dit lumineuze gedacht gehad want ter plaatse heerste er een ware chaos.

We parkeerden onze wagen langsheen het parcours van de halve marathon en legden de laatste 2km tot het centrum te voet af. Al vrij snel vonden we de plaats waar we onze borstnummers, chip en T-shirt konden afhalen en gingen vandaaruit rechtstreeks naar de start.

Alvorens er werd gestart werd er één minuut stilte in acht genomen, bedoeld voor de slachtoffers van de beide wereldoorlogen maar ook ter nagedachtenis van de recent overleden Frank Van den Broucke, geboren en getogen                " Ploegsteertenaar".

Het startschot werd gegeven en we schoten uit de startblokken. Dit is echter een understatement, we slenterden tot aan de start en huppelden toen rustige de eerste 2 kilometers af. Meer dan 2500 man wou de eerste zijn en daarbij stonden bedreven atleten tussen gelegenheidsjoggers wat onmiskenbaar leed tot een getrek en geduw van jewelste.

Ik had warempel een déjà vu, dit was hetzelfde scenario als in Eindhoven vorige maand. Dit zou dus absoluut niet de plaats zijn om mijn persoonlijke tijd te verbeteren. Rustig het parcours uitlopen was vanaf toen de boodschap. Alhoewel, dit was vandaag op zich al een karwei. Ondanks het schitterende weer, een zalig herfstzonnetje, een aangenaam parcours, langs veldwegen, kouters, bossen en met hier en daar een venijnige kuitenbijter, was het absoluut mijn dagje niet. Het ging mij gewoonweg niet af vandaag, quasi elke km dacht ik eraan om te stoppen, uiteindelijk haalde ik de laatste km, en aangemoedigd door de omstaanders, alhoewel ik denk dat de toejuichingen voor de plaatselijke deelnemers bedoeld waren ,haalde ik uiteindelijk de finish, in iets meer dan 40 minuten, zo'n 20 seconden meer dan op training.

De euforie aan de finish was weer onbeschrijfelijk, doodgaan, zelfvoldaanheid en zin naar meer allemaal in één moment.
Na de gewoonlijke aquarius en het stuk fruit kregen we hier trouwens een toffe surplus. Bij inlevering van de chip ontving je een flesje "Queue de Charrue" een in Ploegsteert gebrouwen biertje.

Hoewel ik tijdens de loop gezworen had dat ik aan geen enkele jogging meer zou deelnemen is mijn gedacht al terug 360 ° gedraaid.

Ik ga vanaf morgen gewoon door met mijn training voor de 10 km in de Ameland Adventure run, begin volgende maand.

Memorial Diederik Van Ooteghem

Killian nam vandaag voor de tweede maal deel aan een veldloop, deze keer georganiseerd door Halestra, de Aalterse atletiekvereniging.

Toen we deze morgen terugkwamen van onze training op de Finse piste was hij al klaar om te vertrekken,
De miniemen 98 zouden pas om 14.00 u lopen dus hadden we nog alle tijd om te brunchen, ons klaar te maken en rustig richting Aalter te vertrekken.

Vorige week in Gent was de opkomst nogal matig . Hier in Aalter krioelde het van het volk. Heel wat Oost-Vlaamse en zelfs enkele West-Vlaamse atletiekverenigingen waren van de partij.

Vrij snel hadden we het tentje van KASVO gevonden waar de lopers verzamelen maar klaarblijkelijk waren ze het parcours al gaan verkennen toen wij er aankwamen. Killiantje besloot toen maar om zijn spikes aan te trekken en op zijn ééntje een beetje op te warmen, alhoewel helemaal alleen was dat niet want hij had Luna zover gekregen om met hem mee te lopen.(en daarvoor moet je al met sterke argumenten afkomen om haar te doen bewegen).

              
         
Rond kwart voor twee verzamelden de miniemen 98 aan de start. Er waren, inclusief Killian, 3lopers van KASVO .
Het startschot werd gelost en en 40 tal jongens schoot uit de startblokken. Killian was van deze keer veel beter mee dan vorige keer en ook zijn instelling en zelfvertrouwen was er stukken op vooruit gegaan.

Dimitri holde van de ene naar de andere kant van het terrein om hem aan te moedigen. Op een bepaald moment was erchter een stuk door bos waar wij niet bijkonden en daar liet Killian het ietwat afweten.

Uiteindelijk haalde hij de eindmeet en er waren er toch een aantal achter hem wat hem deed glunderen. Dit kan alleen maar ten goede komen aan zijn zelfvertrouwen.                                                                                                               

Wij waren best trots op zijn prestatie en waren doodbenieuwd om zijn uitslag op de site te kunnen zien. Zijn resultaat was allesbehalve slecht en zeker stukken beter dan vorige keer.

Bijlagen:
hale.png (11.6 KB)   
http://www.halestra.be/uitslagen   

Titus Andronicus

Ik had voor deze avond van een vriend tickets gekregen voor de première van Titus Andronicus in de KVS.
Op de site van de KVS omschreven als het meest beestachtige stuk van Shakespeare dus we waren voorbereid.
Ik had met Dimitri afgesproken om na het werk eerst nog naar huis te komen, kwestie van me voor de gelegenheid een beetje aangepast uit te dossen en van daaruit zouden we dus met de wagen richting Brussel vertrekken.

Het ideale scenario was geweest dat we vlot richting hoofdstad konden rijden, de werkelijkheid was echter lichtelijk anders overal stonden files en hopen mensen die blijkbaar uit kustverlof terugkwamen.

Net iets voor acht uur kwamen we uiteindelijk op de Hooikaai en van daaraf liep alles vlot.
De restauratie van de Kvs "Bol" was ronduit indrukwekkend. Bij mijn afstudeerproject in Sint lucas hadden we als eindopdracht het verwezenlijken van het ideale theater en vandaag heb ik het dus gezien. De zaal is ronduit grandioos.

Niet bijster veel zitplaatsen, zo'n 400 schat ik ,maar de sfeer binnenin was grandioos. Het had zoiets van een panopticon. Verschillende niveaus en overal het gevoel te kunnen bekijken en bekeken te worden.

Niet veel na het geprogrammeerde uur begon uiteindelijk de voorstelling onder de luide tonen van "Rammstein".
In ieder geval een goed begin voor een goed gerecenseerd stuk.

In de zaal zaten heel wat bekende mensen uit de politieke en de theaterwereld en ook op het podium herkende ik menig acteur: Koen de Graeve, Wouter Hendrickx en weliswaar dienen gast uit "Kassa 4". In die serie had hij een ietwat stomme rol maar hier viel hij op door originaliteit en soms door schizofrenie.

Het uiterst complexe verhaal werd op vrij "simpele", minder pejoratief begrijpelijke manier voorgesteld. De door Shakespeare voorgestelde verhaallijn was echt goed te volgen maar bij wijlen kon ik mij niet van de indruk ontdoen dat er niet genoeg vaart in het stuk zat en dat sommige passages nodeloos lang werden gerokken.

Toch waren er acteurs bij het gezelschap die ronduit de pannen van het dak speelden, zo was  Mieke Verdin, die de rol van Tamora,Koningin der Goten speelde was ronduit subliem.

Andere momenten vloog de tijd voorbij, het stuk zat goed ineen en er werd nu en dan een kwinkslag gegeven naar de actualiteit. Soms deed het mij zelfs efkens denken aan het in mijn studententijd aangeleerde "scherm en degenspel" uit de Italiaanse literatuur.( professor Roegiest en de geschiedenis van de literatuur indachtig). Goedkoop vermaak voor het publiek. Niets mis mee natuurlijk als het publiek ook daadwerkelijk reageert, wat het dus niet deed wegens niet verwacht in culturele kringen. Bij wijlen was dit zelfs vrij raar want de acteurs deden alsof ze een reactie verwachtten en het publiek deed gewoonweg alsof zijn neus bloedde en gaf dus geen enkele blijk van emotie.

De voorstelling duurde ongeveer zo'n 2u 20 en had volgens mij wel gereduceerd kunnen worden tot iets meer dan anderhalf uur , maar al bij al was het plezant alhoewel ik soms het gevoel had dat die mannen iets te graag met hun geslachtsdelen blootliepen, ik weet wel "l'art pour l'ar"t maar anderzijds" trop c'est trop", te veel loslopende lullen op één avond is niet goed voor de gezondheid. Vaak heb ik de neiging om voor alles een logische uitleg te verschaffen en ik heb er dus geen waarom Titus andronicus op het einde geen onderbroek aanhad en gewoon met zijn bloot klokkenspel in de natuur rondliep.

Achter de voorstelling werd ons door de KVS een receptie aangeboden, die trouwens ook een verademing was want voor het eerst in heel mijn leven kreeg ik Mozarellahapjes aangeboden. Na enkele glaasjes  hielden we het voor gezien en het was al bij al een wreed toffe avond geworden. Als mijne kameraad ooit nog eens kaartjes ter beschikking heeft dan ga ik zeker geen neen zeggen.

Het verhaal van "Titus Andronicus "ken ik ondertussen maar ik ben wel heel benieuwd naar de volgende voorstellingen van de KVS .




.

Krabben

Gisteren had ik al een dagje verlof en vandaag kwam er door de treinstaking nog een extra dagje bij en geloof me ik heb ze nuttig gebruikt.

Zo'n twee jaar geleden was ik in een zotte  bui eens begonnen met de verf van de trap te verwijderen. Niet echt een plezant werkje want bij het verhitten van de verf, vernis en lijmresten komt er een damp vrij die niet echt aangenaam ruikt en waarschijnlijk ook niet echt zo gezond is.

Halverwege was ik op die tijd ongeveer geraakt, tot aan het eerste verdiep maar ik vond wel atlijd één of ander excuus om niet te moeten verder doen.

Gisteren heb ik dus van mijn hart een steen gemaakt en ben beginnen krabben aan mijn trap en wonder boven wonder ging het redelijk goed vooruit.

Toen ik een half uurtje geleden mijn verfstripper op kant legde ( wegens trillende vingers en lichtelijk verlamd hand) was het volledige keldergedeelte gedaan en een groot deel naar het tweede verdiep toe.Het grootste deel van de verf is weg . Toonbaar is hij nog niet echt want er zitten nog resten op van een grondlaag die enkel met solarine kunnen verwijderd worden maar het grootste werk zit er bijna op.

Ik veronderstel nog zo'n 4 treinstakingen en de trap is volledig klaar.

Yoga en lopen

In heel wat "loop"tijdschriften heeft men het de laatste tijd over de heilzame werking van Yoga bij het lopen.
Eigenlijk niet zo'n gekke gedachte want de twee "sporten" hebben heel wat gemeen. Ze vereisen immers beiden oefening, lenigheid, geduld en een goede ademhalingstechniek.

Veel voorkomende loopkwetsuren zoals scheenbeenontstekingen, spierontstekingen, pijnlijke knieen en heupen kunnen vermeden worden door te stretchen en daar is waar het schoentje bij de meeste lopers wringt.
Het lopen "an sich" is wel tof maar het stretchen achteraf is er dikwijls te veel aan.Heel wat van die blessures kunnen dus door yogabeoefening vermeden worden.

Daar waar lopers maar bepaalde spiergroepen gebruiken wordt bij Yoga quasi elke spiergroep aangesproken.zelfs de vergeten spiergroepen en dat heeft uiteindelijk zijn effect bij het lopen.
Als Yoga op een correcte manier wordt uitgeoefend is het even intensief als joggen. En geloof me ik kan er van meespreken.

Na het wekelijks uurtje yoga ben ik dikwijls bekaf.
Onze Yoga instructrice herhaalt wel continu dat we onze grenzen moeten kennen en niet overdrijven maar onbewust wil je toch steeds verder gaan en verleg je je eigen grenzen.

Mijn vriendin A. en ik hadden er het vorige week nog over, daar waar we in het begin stijf en stram onze oefeningskes deden en achteraf 3 dagen half verlamd moesten achter onze bureau blijven zitten, is onze conditie er de laatste 2 jaar met rasse schreden op vooruit gegaan. Elke oefening die wordt voorgetoond kunnen we uitvoeren, niet allemaal even intens maar meestal lijkt het toch er al op en onze recuperatie tijd is verminderd tot 2 dagen.

Enfin enkel voordelen dus en ondertussen kan ik er Dimitri een beetje mee op stang jagen door te zeggen dat mijn "loopprogressie" enkel te wijten is aan mijn wekelijkse "intense" yogasessie  die hij jammer genoeg moet missen.

Course du souvenir

Ik kan me niet herinneren dat ik vorige week tijdens de training heb overdreven of zo maar zonder enige verklaarbare reden heb ik sinds vorige week donderdag pijn aan mijn rechterknie. Daardoor heb ik noodgedwongen een paar trainingen moeten overslaan hoewel ik ze wel goed zou kunnen gebruiken want op 11 november lopen Dimitri en ik " La course du souvenir" in Ploegsteert, een parcours van 8km langsheen oorlogsmonumenten.

Dik tegen mijn goesting moest ik dus dezen avond dus thuisblijven terwijl Dimitri zijn training ging doen en je kan niet geloven hoe dit mij ergerde toen hij thuiskwam en  in geuren en kleuren vertelde hoe goed hij wel had gelopen en hoe vlot het wel ging deze avond.

Onbewust werd ik er  dus zenuwachtig van. Verdorie ik wou ook lopen en mijn tijd veilig stellen.Woensdag ga ik gewoon mee want die 8km van volgende week wil ik op maximum 40 minuten lopen en liefst iets sneller.

KAAG: Schaal M. DE  BOOSER

Sinds we beginnen lopen zijn is Killian al verschillende keren  met ons meegegaan naar een aantal recreatieve loopevenementen. Zo liep hij mee in Geel, Brussel en Eindhoven allemaal joggings rond de 5km. Sinds september is hij echter ook aangesloten bij KASVO ,de Oudenaardse Atletiekvereniging en daar leert hij echt lopen met kinderen van zijn leeftijd, op hun snelheid, heel wat sneller dus dan zijn twee "bejaarde" ouders.

De Atletiekclub hield vorige week een informatievergadering voor de ouders met betrekking tot het aankomend veldloopseizoen en het stond onmiddellijk vast, Killian zou meedoen. Vandaag was het dus zover, de eerste veldcross ingericht door KAAG, de Gentse atletiekvereniging: De Schaal M. De Booser.

De organisatie had gevraagd om een uurtje voordien al op het terrein, het voetbalveld van Don Bosco, aanwezig te zijn.
We liepen het risico niet om te laat te komen en waren dus al vrij vroeg op het terrein.(Dimitri die op dat moment nog autorijles aan het geven was in Deinze zou later naar het terrein komen).

De Benjamins en Pupillen liepen eerst en om 13.25 startten de miniemen 98 en zou Killian zijn vuurdoop doorstaan.

                                

Ik had eigenlijk nog nooit eerder gezien hoe er werd gestart bij die veldlopen en was eigenlijk nogal verwonderd toen ik zag dat Killian dat ook al had aangeleerd. Ondanks zijn zware verkoudheid liep hij de volle 1880 m uit en hield stand tussen jongens met veel meer ervaring en zeker veel meer training.


         


De kop is er dus af en Killian ziet het heel goed zitten voor de volgende wedstrijd; de veldloop in Aalter volgende week.

Koppenbergcross 2009

Een gebeurtenis die ik absoluut niet wil missen als Oudenaardist is de "Koppenbergcross".
Vorig jaar hadden we het onder nogal wat extreem natte omstandigheden meegemaakt, het slijk kwam ons zowat tot aan de knieen.
Dit jaar leken de weergoden ons echter heel wat gunstiger gezind.

Reeds heel vroeg deze morgen maakte de zon al haar opwachting. Nogal goed want Dimitri en Killian zouden deelnemen aan de jeugdinitiatie. Iets over achten stonden we aan de ingang van de basisschool in Leupegem, klaar om de mannen in te schrijven voor hun deelname aan de Koppenbergcross.

Killian was niet op en top (wegens verkoudheid) maar Dimitri zag het compleet zitten, aangepaste outfit en supersonische fiets van "Jacky Sports" met slickbanden en net niet carbonframe (Bouwjaar 1972).

Tegen elf uur kwamen ze terug thuis. Killian nog even suf maar Dimitri had zich extreem goed geamuseerd, al was hij op een zeker moment, onder aanmoediging van ex voetbal collega's van Kwik Eine eventjes tegen de vlakte gegaan.

In de namiddag vertrokken we terug richting Koppenberg om de Elite aan het werk te zien. Nog maar net aangekomen op de parking, hadden we al een bus richting parcours en een goed kwartier laten stonden we op het terrein.
Stipt om 3.00 uur begon de cross.

We hadden ons een mooie plaats op het parcours veroverd, net na de materiaalpost, in de eerste bocht van de afdaling, en de renners "scheurden"op luttele centimeters voor onze neus voorbij.

10 rondes moesten ze afleggen en de gedoodverfde winnaar, Niels Albert, had al in de eerste ronde pech toen hij bleef haperen aan de publiciteit van de plaatselijke hoofdsponsor.

Tot de laatste ronde bleef het spannend en op een bepaald moment hadden Killian en ik zowaar de slappe lach . Een supporter van Sven Van Thournhout kwam elke ronde op een paar centimeters van ons af staan en riep "Gaze geven" waarbij zijn gebit nogal los bleek te zitten. Aanvankelijk waren we, half verdoofd langs één kant nogal verontwaardigd, maar na 3,4 rondes zagen we de humor van de situatie in en begonnen we al op voorhand te lachen. De man in kwestie had het ook in de mot en bleek, na een gezellige babbel, een hele toffe en joviale mens.

De laatste ronde was zowat de spannendste; Sven Nys, winnaar van vorig jaar en van tal van andere editie demareerde plots en nam zo'n 4 seconden voorsprong op de rest van de renners. Een afstand die niet meer te overbruggen leek, hoewel Niels Albert nog het onderste uit de kan haalde.

Sven Nys werd uiteindelijk de verdiende winnaar en voldaan keerden we terug naar huis.
Het goede weer en de spannende koers hadden voor een meer dan plezante middag gezorgd.

Bijlagen:
koop.jpg (4 KB)   

Marathon Eindhoven

Dit week-end was het dus eindelijk zover. Dimitri, Killian en ikzelf zouden deelnemen aan de IAK city run in Eindhoven. Een 6km lang parcours dat plaatsvindt op dezelfde dag als de Eindhoven Marathon.

We waren gisteren morgen reeds vroeg vertrokken want Dimitri wou doodgraag de Philips arena bezoeken en dus stonden we om 10.30 uur reeds aan de ingang van het walhala van PSV.

De rondleiding in het stadium was best wel interessant en toen we op de tribune zaten passeerden de deelnemers aan de Lunchloop door het stadium.

In de namiddag gingen we onze startnummers ophalen in het beursgebouw en tegelijkertijd bezochten we de runnersbeurs. We hadden er eerlijk gezegd meer van verwacht, al bij al weinig innovatieve artikels te zien.

We kuierden nog efkens door de winkelstraat en besloten toen maar om ons hotel in het nabij gelegen Geldrop te gaan opzoeken.

Eens aangekomen in ons hotel, had ik al vrij snel in de mot dat er nog een "paar" Belgen verbleven. We waren nog niet binnen of stonden daar oog in oog met een twintigtal stadsgenoten die de komende dag aan de marathon zouden deelnemen.

Na een badje en een interland Belgie-Turkije, zochten we ons bedje op klaar om de daaropvolgende dag een gemoedelijk trainingske te doen.

Zondagmorgen.
Na een uitgebreid ontbijt vertrokken we dus terug richting Eindhoven.
Vrij snel vonden we de plaats waar we zouden starten. En wonder boven wonder stonden daar al mensen klaar voor een loop die pas anderhalf uur later zou beginnen.
Wij besloten dus om nog een eindje te gaan wandelen en onze jassen in de kledingsruimte onder te brengen.

Stipt om 10.30 u begon de city run. Alhoewel stipt, er was zodanig veel volk dat het meer dan drie minuten duurde vooraleer wij effectief ook aan de start waren.

Na de training van deze week was dit dus wel een tegenvaller. Afgaand op mij op training gelopen tijd had ik gedacht de 6 km vandaag op 27 minuten te lopen. De overdreven massa volk gooide echter roet in het eten en met momenten was het eerder wnadelen op het parcours dan lopen. Het duurde tot de laatste 2 km voor we een beetje konden beginnen lopen.

Het was dus niet echt wat we ervan hadden verwacht maar al bij al hebben we 2 supertoffe dagen beleefd. Voor herhaling vatbaar maar dan in een ander nederlandse stad.

Brussels marathon

Ik had er echt heel hard naar uitgekeken om vandaag de mini marathon te lopen in Brussel. Er zouden immers heel wat mensen meelopen die ik ken, en het zou toch een soort een bekroning zijn om met een convenabele tijd aan te komen aan het stadhuis op de grote markt van Brussel, als het ware toch de ambstwoning van mijn grote baas.

Deze morgen waren we dus op een onmogelijk uur reeds uit bed: 6.00 uur, je moet quasi gek zijn om op zo'n onmenselijk uur een eindje te gaan lopen in de Stad waar je elke dag noodgedwongen voor je werk naar toe moet.

Maar het gezelschap is in ieder geval goed want Dimitri en Killiantje gaan ook de mini-marathon lopen.
De trip naar Brussel verloopt verbazend goed en om 8.15 u stonden we reeds aan de militaire school in de Hobbemastraat om onze startnummers  op te halen.
Deze keer geen nummer met een symbolische waarde, zoals flarden uit mijn geboortedatum of zo maar een oerdegelijk "11032". Dit kan dus niet verkeerd gaan, ik heb trouwens mijn "lucky earrings" dus dit moet wel lukken.

De organisatie verloopt zoals gewoonlijk vlekkeloos en om 9.30 uur stipt vertrekken mijn 2 mannen, na een oorverdovend startschot, richting grote markt.
De Ladies run, waar ik aan deelneem, vertrekt pas een kwartier later en je mag het geloven ik ben het gewaar geworden, het was ijskoud.

9.45 u knalde uiteindelijk ook voor ons het startschot en van de eerste meters voelde ik dat vandaag wel eens goed zou kunnen verlopen.
De eerste 2 kilometer door het park van de " cinquantenaire" verliepen heel, heel goed en voor ik het wist liep ik de Wetstraat af, of eerder gezegd op want in tegenstelling tot wat ik dacht loopt de Wetstraat "Bergop" ( vals plat). Ik ken Brussel vrij goed en had dus vooraf mijn parcours gememoriseerd. Op elk moment wist ik dus hoe ver ik nog moest en dat is dus wel een voordeel.

Toen we langs het parlement kwamen passeerden we de chiquitarunnertjes, die applaudiseerden en riepen toen we langskwamen, wat me onbewust toch wel een hart onder de riem stak.

Mijn tijd zat goed, dat voelde ik zo, en eens het parlement gepasseerd, ging het parcours in vrije val naar de finish, de grote markt van Brussel. De Bergstraat af en toen ik uiteindelijk op de grote markt aankwam was de eerste persoon die ik zag mijn vriendin Annemie die naar daar afgezakt was om foto's te nemen en me een hart onder de riem te steken.

Bij de aankomst kregen we onverwacht veel koeken en drank en ik was ongedurig om te weten te komen hoe mij " venten" het er vanaf hadden gebracht. Niet veel later kwamen ze on vergezellen op het terras van "la Brouette" waar ik mijn trakteerde op koffie en ontbijt voor mijn overwinning.

Killian had de mini marathon gelopen in 19.47min, Dimitri in 19.50 en ik in 18.31min.

Toen ik deze avond nog efkens op internet keek bleek dus dat ik gewoonweg negende was geworden en op de site van de morgen stond; Gek he. maar het doet wel deugd en het zal me wel motiveren om in de toekomst nog gedrevener te trainen.

Tilburg, Here I come

Tijdens het verlof en onmiddellijk erna heb ik mijn loopschema een beetje verwaarloosd. Maar op 6 september loop ik in Tilburg de 10 km voor dames en ik wil er eigenlijk wel een beetje een mooie tijd neerzetten dus moet ik met de nodige sérieux mijn training hervatten.

Dimitri loopt nu regelmatig met me mee en eigenlijk is dit wel een stuk plezanter. Deze morgen, vrij fris ondanks de uitspatting van gisterenavond, verliep die loopsessie trouwens vrij vlot. In zo'n 35 minuten liepen we zo'n 7 km wat dus neerkomt op zijn 12 km per uur.

Mijn doel voor Tilburg is de 10 km te lopen in 50 minuten en normaal gezien zou dit op dit elan dus moeten lukken.

I love Paris in the summer, when it sizzles


Mijn vriendin A en ik hadden van de promotie gebruik gemaakt om met de thalys eens een dagje Parijs aan te doen en het Picasso museum te bezoeken.

Voor dag en dauw stond ik al in Brussel Zuid om aan te zetten richting Parijs waar we hadden afgesproken. De trein zou vertrekken om 7.15 en we zouden op zijn Frans ontbijten met croissants etc maar alvorens te vertrekken hadden we toch een straffe koffie nodig.

De trein vertrok stipt en anderhalf uur later stonden we in de Gare du Nord.
In de nabije omgeving vonden we al snel een bistro waar we een eerlijk ontbijt bestelden alvorens onze lange tocht te beginnen. 

A. had op internet een circuit gevonden met allemaal 18 e eeuwse winkelgalerijen en dit parcours zouden we volgen. 
Het begin, geen probleem, maar naarmate onze tocht vorderde werd het moeilijker. Het rechtergedeelte van de pagina was immers niet compleet en vaak was het dus wel gissen waar we naartoe zouden gaan.

Uiteindelijk, na wat navraag gedaan te hebben, konden we het parcours toch voltooien en begonnen we aan de rest van de verkenning van Parijs. We kochten een ticketje op de Batobus en bezochten op die manier de Place de la Concorde, de Champs Elysées, de Eiffeltoren en last but not least Montmartre.

Na nog een hapje en een drankje in een italiaans restaurant, uitgbaat door indiers??? vertokken we terug richting Gare du Nord ( picasso hebben we trouwens niet bezocht wegens geen tijd meer over).

We hadden er een trein om 20.15, ideaal om mijn laatste aansluiting te hebben in Brussel zuid richting Oudenaarde.
Ideaal maar riskant.
Je raadt het natuurlijk al dat deze trein vertraging had en ik dus mijn aansluiting in Brussel niet meer zou halen. De Goden waren me echter gunsig gezind. De treinconducteur van de Thalys was ook afkomstig uit oudenaarde en de trein richting oudenaarde heeft gewoon op de aankomst van de thalys gewacht, als dat niet straf  is.
 

Vakantieverslag


t'is al een hele tijd geleden dat ik nog iets heb geschreven. Sinds de aanvang van ons verlof is het er niet echt meer van gekomen. Wat echter niet wil zeggen dat ik in tussentijd niets heb gedaan.

Wat het verlof betreft, onze vakantie in Frankrijk was best wel plezant en ontspannend maar kon in geen enkel opzicht concureren met ons verlof van vorig jaar.

De eerste dagen verbleven we in "Les Menuires". In de winter een hip skioord maar in de zomer blijkbaar een godvergeten gat.

Ik had dit hotel gekozen omdat het niet zo ver lag van de aankomst van een  Tour de France etappe in Bourg Saint Maurice, maar behalve die etappe, die trouwens reuze meeviel, was er in dit dorpje niet veel te beleven. Tenzij je er natuurlijk van houdt om urenlang in de bergen verloren te lopen. Wat bij mij niet het geval is.

Het tweede hotel in Pernes Les Fontaines, vlakbij de Mont Ventoux viel reuze mee. We zouden er maar 4 dagen blijven, onder andere om de aankomst van de Tour renners op de Ventoux bij te wonen, maar we verlieten het hotel met pijn in het hart. Het was immers een pretentieloos familiehotelletje met alle bijhorende voordelen van de provence, vriendelijke mensen, krekels en overheerlijk eten. We bezochten er in de omgeving onder andere Fontaine de Vaucluse, Vaison La Romaine, L'Isle sur la Sorgue en Carpentras. Stuk voor stuk dorpjes die we al gezien hadden maar waar je met plezier terug naar toe gaat.

Het laatste deel van de reis;:  Antibes. De cote d'azur was eigenlijk één van de enige kustgebieden van Frankrijk die we nog niet hadden bezocht en mijn verwachtingen waren heel hoog. En zoals gewoonlijk als je verwachtingen hoog zijn is je ontgoocheling achteraf des te groter als het tegenvalt en dat deed het dus. Zeker in vergelijking met Pernes Les Fontaines.
De bevolking in dit deel van Frankrijk is belange niet zo vriendelijk als in de Provence en de omgeving is er in verre niet even charmant, en duur. Stel je voor een Magnum kost er niet minder dan 2,70 euro???????

We bleven, wat niet echt onze gewoonte is vrij veel aan het zwembad , maar dat kwam alleen maar de rust ten goede.

Aankomst op de kale berg


De liefde voor het wielrennen heb ik niet echt van vreemden. Nee mijn ouders waren niet echt koersfanaten maar mijnen bompa des te meer.

Elk jaar tijdens de 'grote vakantie" keken we samen met bompa vanuit onze luie simili zetel naar de etappes van de tour de france. Hij was het die ons vertrouwd maakte met Merckx, Hinault en Zoetemelk en hoewel we de tactiek toen nog niet echt begrepen keken mijn zus , Fr'ankske en ik elke middag trouw met hem mee en speelden we zelfs verschillende ritten na met onze  miniatuur coureurkes.

Het is echter pas de laatste jaren dat ik terug het wielrennen volg, redelijk fanatiek zelfs want dit jaar net zoals vorig jaar heb ik de keuze van onze vakantiehotels afgestemd op de ritten van de tour. Na de rit van vorige dinsdag met aankomst in Bourg Saint-Maurice wonen we vandaag de aankomst bij op de "Mont Ventoux".

Ik had deze morgen onze wekker gezet om zeker op tijd te kunnen vertrekken want in alle regionale kranten stond er dat de verschillende toegangswegen zouden worden afgsloten om 10.30 uur. We waren er ruimschoots op tijd maar de chaos was enorm. 500.000 toeschouwers werden verwacht en daar waren er volgens mij op dat moment al heel wat ter plaatse.
Uiteindelijk raakten we met de wagen tot in Bedoin, waar we vrij snel onze wagen konden parkeren.
Dit betekende echter dat we nog op meer dan 25 km van de top waren verwijderd. We besloten dan maar om de tocht naar de top te voet aan te vatten en het aan de kinderen over te laten hoe ver we zouden geraken.

Onze eerste doelstelling was te voet tot chalet renard geraken, een vrij ambitieus plan maar de kinderen zagen dit niet echt zitten.Uiteindelijk strandden we op zo'n 15 km van de top en na een aanvaring met de plaatselijke bevolking konden we ons in de zijberm installeren. Het zou echter nog zo'n een 3 uur duren voor de caravaan zou passeren en zo'n 4 uur voor de renners . Gelukkig had ieder van ons de gepaste lectuur bij om de tijd een beetje te doden.

Na het passeren van de tour caravaan werd de doortocht van de renners aangekondigd door het overvliegen van de helikopters.Het was ondertussen zo'n 3.30 uur geworden en de 'mistral" zorgde voor een verfrissend "briesje".

Uiteindelijk was het dan zover, hier hadden we zo'n 4 uur op gewacht, de doortocht van zo'n 120 van de beste renners ter wereld. Al is het niet altijd even evident om ze te herkennen.

De aankomst op de top volgden we uiteindelijk vanuit één van de plaatselijke cafés in Bedoin. Hoewel het spannend was tot het laatste moment was de gele trui van Contador toch al een uitgemaakte zaak. Wat mij betreft niet meer dan verdiend.

Nancy

Het plan was om deze morgen voor dag en dauw richting Frankrijk te vertrekken. De plannen werden iets of wat gewijzigd . Ik wou immers kost wat kost nog voor het vertrek mijn opgelegde loopschema afwerken want de komende dagen zal dit er waarschijnlijk niet meer van komen.

Het was dus uiteindelijk na 9.00 uur toen we vertrokken naar ons eerste reispunt: Nancy. Dimitri wou absoluut de tolwegen vermijden dit jaar en we zouden de hele weg op ons gemakske via nationale wegen afleggen. Het stuk op Belgisch grondgebied was een droom, je kon er een permanente snelheid van 120 km/ uur aanhouden maar eens in Frankrijk bleek dit minder evident. Ik heb eigenlijk nog nooit van mijn leven zoveel ronde punten gezien.

Tegen 16.00 uur kwamen we uiteindelijk in Nancy aan. We checkten in in ons hotel en gingen toen het historische centrum verkennen.

Ik had al van verschillende mensen gehoord dat de "Place Stanislas" een echte aanrader was en dat was het ook. Bij het betreden van het plein waan je jezelf als het ware in Versailles. Prachtige sculpturen alles afgewerkt met bladgoud en prachtige terrasjes. Daar het pas de eerste dag van onze reis is hebben we het niet echt aangedurfd om ons op één van de terrassen te installeren maar een ding is zeker, we komen hier ooit terug maar dan voor een aantal dagen want er is klaarblijkelijk nog veel meer te zien. Nancy was , begin vorige eeuw, samen met Brussel één van de toonaangevende steden wat de Art Nouveau betreft en door heel de stad zijn restanten van deze roemrijke periode te bespeuren.

S'avonds woonden we op de Place Stanislas trouwens een schitterende lichtshow bij. De overheersende klassieke gevels werden gebruikt als drager voor een lichtconcept dat de hele geschiedenis van de stad weergaf. Het was al voorbij elf toen we met de kinderen terug naar de kamer gingen want morgen zou een lange dag worden. De rit naar onze tweede etappe zou immer meer dan 6 uur duren, en zou grotendeels door de alpen lopen. Alle reden dus om tijdig in bed te kruipen.

Madonna comes to Belgium

Twintig jaar later dan ik het had gewild is het dan uiteindelijk zover, Madonna komt naar Belgie en wij gaan kijken.
Toen ze in de jaren 80, Parijs aandeed met haar tournee was het mijn grootste wens om daar naar toe te gaan , maar ik was toen pas 15 en mijn ouders zaten het niet echt zitten , wat toendertijd een heuse ruzie teweeg bracht (terwijl er waarschijnlijk niet eens meer kaartjes beschikbaar waren).

Vandaag is het dus zover. Het weer valt in ieder geval al niet mee maar dat kan de pret toch niet drukken.

Ruimschoots op tijd zijn we richting Werchter vertrokken. Voor het vertrok hadden we nog op internet gekeken of er problemen voorzien werden op de weg. Niet echt maar men gaf wel de raad om de auto niet op de direkt nabijliggende parkings te plaatsen.
Wij parkeerden onze wagen op een gratis parking in het nabijgelegen Haacht, wat meteen al een besparing van 15 euro betekende en we stapten te voet richting festivalweide. Het was wel verder dan ik had verwacht .

Na urenlang staand wachten kwam Madonna uiteindelijk het podium op. En verdorie het deed me iets. De show was wat mij betreft ronduit verbluffend.

De dag nadien las ik in de recencies in de krant dat Madonna niet echt haarscherp zong en vaak gebruik maakte van een tape. Ik vraag mij dan af waar die criticasters de laatste jaren hebben gezeten. Je gaat toch niet naar een concert van Madonna omdat ze zuiver zingt, heeft ze dat trouwens ooit gedaan, bij mijn weten althans niet.

Millenium Falcon


De kinderen en ik hebben besloten om in het groot verlof zoveel mogelijk de wagen voor de deur te laten staan en onze boodschappen en ander uitstapjes met de fiets te doen. Deze morgen moeten we naar de Delhaize en we voegen dus onmiddellijk de daad bij het woord. Normaalgezien let Dimitri op Luna haar manoeuvers en ik op Killian de zijne (rijd meestal alsof hij een peer op heeft, zig zag over de weg).

Vandaag moest ik dus beide in het oog houden en ik moet eerlijk zeggen dat ik meer dan één keer mijn hart heb vastgehouden. Ik weet wel dat ze meer dan oud genoeg zijn en zo maar kan het niet laten om overbezorgd te zijn als het over de kinderen en het verkeer gaat.

We zijn uiteindelijk wel heelhuids aangekomen en hebben ook de rest van onze boodschappen en bezoekjes met de fiets afgelegd.

S'middags zijn we naar Gent geweest, juist iets te ver om met de fiets te doen met de kinderen . Killian en Luna waren een cadeautje beloofd voor hun rapport en mochten dit in Gent kopen. Wat Luna betreft stond haar keuze al lang vast, de derde DVD van High School Musical.

Killian zijn keuze was de laatste paar dagen al een aantal keer gewijzigd. Toen we op zijn favoriete verdiep van zijn favoriete speelgoedzaak in de Volderstraat aankwamen was zijn keuze echter vlug gemaakt. Hier stond in super korting, zowat 1/4 van de normale  prijs "The Millenium Falcon" uit Star wars. Zijn ultieme hallucinatie.
 Je had zijn gezicht moeten zien, die gelukzalige uitdrukking op zijn gezicht . De doos waar het tuig in zat was gigantisch en hij stond erop om ze zelf te dragen. Geen sinecure als je weet dat we geparkeerd stonden in de overdekte garage aan het Zuid.

Iedereen content dus en al bij al nog voor een redelijke prijs.

Tilburg

Ik ben nu al een aantal weken aan het oefenen om de "10 km van Tilburg" in een redelijke tijd te lopen en vandaag stond er 40 minuten op mijn hardloopschema.

Killian zou met me meegaan met zijn fiets en we zouden eens een andere dan de gewone  "Bloemenwijk" route volgen. We vertrokken dus langsheen de Schelde richting Ename, tot aan de Archeologische opgravingen en zo langs de gewone baan terug richting Oudenaarde.

Ik had verwacht dat dit wel zo'n 7 à 7,5 km zou zijn maar toen ik na de training echter op de PC mijn route nakeek bleek dit echter niet langer te zijn dan mijn gewone route 6km. Een ontgoocheling want eigenlijk leek het veel langer.

Volgende week neem ik gewoon mijn vertrouwde route terug, daar kan ik me tenminste concentreren op een scherpe tijd.

Marc Sleen

In het kader van Broodje Brussel had ik vandaag gereserveerd voor een rondleiding in het fonkelnieuwe "Sleen" museum in de Zandstraat. Het museum is nog maar een paar dagen open en dus nog fonkelnieuw.

Onder leiding van een gids werden we er een uurtje aangenaam rondgeleid. De man blijkbaar een doorwinterde Marc Sleen kenner gaf uitleg bij de verschillende Nero personages, het oeuvre van de tekenaar, zijn Afrikareizen, zijn werk voor de Standaard met betrekking tot de Tour de France enz.

Het museum op zich is niet zo groot als men zou verwachten maar heel mooi opgevat . Zeker iets waar ik met Killiantje naar toe moet.

l'Ommegang

Mijn vriendin A en ik hadden dezen avond tickets voor de voorstelling van de Ommegang in Brussel. Het was voor ons beiden de eerste keer dat we dit historisch spektakel zouden zien en we gingen er een volledige gezellige avond van maken.

We hadden afgesproken om de tentoonstelling rond Willy Vandersteen in het Brusselse stadhuis te gaan bezoeken. Als werknamer van de Stad mochten wij gratis binnen wat meteen al een meevaller was.
Thema van de tentoonsteling was de "Blauwe reeks " van Suske en Wiske en de band van Vandersteen met Brussel. Het eerste luik was heel goed geillustreerd maar het deel over Brussel viel ietwat tegen.

We waren al bij al vrij rond en begaven ons daarop richting Saint-Géry voor ons verplicht nummer "De Thai". Een gezellig plein, super snelle bediening en steeds overheerlijk eten, meer moet dat niet zijn.

Ik was dezen avond trouwens comleet onvoorspelbaar want ik bestelde geen nummer 30 maar een nummer 32; je kan dus blijkbaar op niemand rekenen he; zeker niet op jezelf.

Ondertussen was het half negen geworden en trokken we richting grote markt voor "De Ommegang". Een begrip bij de Brusselaars. Ik heb wel al meer van die historische stoeten gezien en weet dus maar al te goed dat het niet echt mijn dada is. 
Misschien zou deze voorstelling wel anders zijn. Niet dus , daar waren A en ik het roerend overeen. Goed om één keer meegemaakt te hebben maar wat ons betreft zeker niet voor herhaling vatbaar.
Nog voor het eind verlieten we onze plaats en trokken naar het terras van de Falstaff voor een nachtmutsje (een laatste koffie wat mij betrof, moest nog met de wagen naar huis).

Blijkbaar hadden de obers ook net een nachtmutsje genuttigd want ze leken niet echt helder meer. Toppunt was toen een van de jobstudenten , waarschijnlijk bij wijze van weddenschap, zijn broek liet zakken in het café. Alle klienteel zat toch op het terras en hij had er wellicht niet bij stilgestaan dat waar wij zaten we een goede kijk hadden op het interieur. We bescheurden het van het lachen en toen de jongen doorhad  dat we zijn stunt hadden gezien is hij zich weliswaar komen verontschuldigen.