Eervolle vermelding ????????


Gorki bijzonder halfslachtig in Ancienne Belgique **

Gorki verloor uit het oog dat een ellenlange luistermarathon alleen de aanzet zou geven tot indommelen. (foto Alex Vanhee)

Tijdens de première van Gorki's laatste theatertour in de Ancienne Belgique bleek alleen de hanenkam van Luc De Vos zich tot het eind van de voorstelling staande te kunnen houden: hoe ongedwongen de show ook in mekaar stak, zo ongeïnspireerd en klungelig werd ze afgewerkt.

Een oude vos komt niet gemakkelijk tweemaal in het garen, wordt wel eens gezegd. Maar twintig jaar ervaring maakte Luc De Vos en zijn kompanen blijkbaar dan toch niet noodzakelijk wijzer. De groep had het moedige plan opgevat om een intimistische en semi-akoestische set te spelen - de melancholische natuur van hun songs leent zich daar natuurlijk perfect toe - maar vergat daarbij dat een ellenlange luistermarathon alleen de aanzet zou geven tot indommelen. Op de vierde rij zagen we een dame na een uur zelfs rotsvast slapen op de schouder van haar vriend.

Daardoor miste zij natuurlijk wél een uitstekend solo gebracht 'Surfer Billy', net als het door klarinetten gestutte 'Boze Wolven': niet elke zanglijn of ieder arrangement klonk even loepzuiver, maar deze aanpak getuigde tenminste van lef.

De enkele duivels-uit-een doosje die Gorki in hun voorstelling binnensmokkelde, zoals een horribele human beatboxer, Isabelle A die zonder duidelijke aanleiding twee liedjes kwam zingen terwijl De Vos in de coulissen bleef, en de toetsenist die tijdens 'Een Schaduw in de Schemering' worstelde met het ritme op virtuele Wii-drums, konden het onheilstij ook nooit doen keren. Alleen Tom Pintens die als tweede gitarist werd ingelijfd, slaagde erin om een aantal songs te voorzien van een meldenswaardige meerwaarde. Zo werd 'Ik Kan Nooit Meer Naar Huis' ineens een nostalgisch aangeheven zeemanslied en klonk zijn gitaararrangement in 'Ik Ben Er Bij' nooit minder dan wondermooi.

Dat Gorki de bekendste songs uit zijn repertoire na twee decennia spuugzat is, willen we graag geloven. Maar moést de set ook echt zo eenzijdig draaien rond de laatste plaat Voor Rijpere Jeugd? Die keuze wreekte zich overigens toen een zeldzame evergreen als 'Mia' drie keer volkomen ongeïnspireerd geaborteerd werd. De eerste keer weigerde de projectiemachine dienst waardoor de Latijnse versie 'Rosa' de mist in ging. Daarna kreeg de groep twee keer de slappe lach, waarna 'Mia' zonder meer opgeborgen werd en De Vos doodgemoedereerd begon voor te lezen uit zijn laatste boek Het Mensdom. Dat soort flaters waren de kleine vossen die de wijngaard bedierven, ofwel: the little things that killed. Laat deze inschattingsfout nu niet de doodsteek betekenen voor een getalenteerde volksmenner als Luc De Vos. (Gunter Van Assche) .

Deze recensie uit "de morgen "stemt dus volledig met  mijn bevindingen over het concert . Over Surfer Billy en boze wolven kan ik door omstandigheden echter geen gefundeerde mening formuleren.

Eddy Planckaert

Dimitri had voor dezen avond 4 plaatsen voor proefopnames bij de VRT aangevraagd voor het nieuwe programma van Tom Lenaerts. We zouden eerst gaan, dan weer niet en uiteindelijk toen Dimitri omstreeks half zes thuiskwam besloten we om uiteindelijk toch maar te gaan.

De kinderen mochten bij mijn schoonouders en zus blijven.Killian verblijft trouwens al heel de week in Ronse en komt vanavond ook niet naar huis en Luna blijft deze nacht dus bij mijn zus slapen in de kamer van haar neefje.

In Vilvoorde hadden we aan de ingang van de opnamestudios afgesproken met mijn schoonbroer en schoonzus, maar toen we daar aankwamen bleken de opnames deze avond plaats te vinden in Sint-Lambrechts Woluwe.

Y, mijn schoonbroer, kent de omgeving daar een beetje en wist een manier om op een vrij vlotte manier zonder al te veel verkeersdrukte ter plaatse te geraken. Uiteindelijk bereikten we net op tijd de locatie .

Een proefopname zou worden ingeblikt voor de nieuwe talkshow van Tom Lenaerts en Michiel de Vlieger. Het opzet:  een praatprogramma met 2 centrale gasten.

Een van de gasten was in ons geval Eddy Planckaert. Ik had vooraf eigenlijk een weinig uitgesproken mening over Eddy Planckaert en kende hem eerder van zijn reality show dan van zijn professionele carriere, maar ik moet toegeven dat hij eigenlijk heel goed meeviel.

Er zijn er die minder hebben gepresteerd en die meer pretentie hebben. Planckaert, die nogal eens omschreven wordt als een echte flierefluiter, kwam hier vrij serieus en beredeneerd over. De man heeft het grote voordeel dat hij zichzelf en zijn omgeving kan relativeren hoewel hij achteraf gezien toch wel een  palmares heeft om U tegen te zeggen.

Moe maar voldaan keerden we terug naar huis want morgen is gewoon weer WERKENDAG.......

Bijlagen:
0V3FCADSU6ADCAW3YMGPCAJCVVZVCA473U0QCAWUOW4TCA74RDFNCADGS2ACCAZTZ0H6CACMAF4ZCACIZWX7CA7CH23TCA2Y9UQLCAOCNY07CAWXSELMCAXQX5BBCAJ9CBMOCAOPBRLICANDDCJWCA4O1GHR.jpg (3.6 KB)   
M0ECCACJB9YJCA8QJWPXCANC8C46CAIRCC50CAY2HOC3CA9TNCRMCAMXXBRCCAWLVITYCA0BC4NBCAHRGG72CAKRLWIZCARMW845CAW1E6XMCA1JQHNSCA6MNLWUCA0B0VYMCAIPXM1XCA2NPWHUCAM0E2AF.jpg (3.5 KB)   

Prins Albert Koning van Nederland


Ijskoud was het toen we aankwamen in Hoogerheide, maar dit had blijkbaar niemand tegengehouden om naar hier af te zakken. Hoewel het nog maar 12.00 uur was en de elite pas om 14.30 u zou rijden was er al een massa volk aanwezig en het overgrote deel waren Belgen (voor één keer duidelijker herkenbaar dan de Nederlanders).

De kinderen hadden zich al quasi de gehele week verheugd op een bakje patat en een broodje kroket maar hier viel niets van te bespeuren. Belgische frieten daarentegen vond je  er er bij de vleet wel 15 kraampjes.

We kochten dus gewoon een pakje frieten en gingen vervolgens het parcours verkennen. Door de extreme koude leek het ons wel een goed gedacht om efkens de tent binnen te gaan. Slecht gedacht dus, er binnen geraken was één probleem er terug uitgeraken nog een veel groter.

Om 14.30 uur stipt werd uiteindelijk het startschot gegeven. De Belgische renners namen van de eerste toer de leiding en Lars Boom bleef hangen in het achterste gelid.
 
Na 3 toeren werd de kloof tussen de Belgen en de anderen alsmaar groter. Niels Albert reed op kop , onmiddellijk gevolgd door Stybar, Nys en Wellens. Echt spannend was de wedstrijd niet want de voorsprong van Albert werd steeds groter , hij maakte er een echte demonstratie van en het was reeds vrij vroeg duidelijk dat de achtervolgers hem niet meer zouden kunnen inhalen.

Tien rondes later was de overwinning van Niels Albert een feit. Albert is Wereldkampioen en niet Boom, zoals hijzelf de laatste week reeds meermaals had verkondigd.

Minister Anciaux, die vandaag nog verkondigde dat veldrijden geen echte, erkende sport is en dus ook geen subsidies meer hoeft te krijgen , heeft het dus duidelijk bij het verkeerde eind. Dit is nog meer dan wielrennen een sport van het volk, een harde sport niet voor watjes. Blijkbaar heeft de organisatie dit jaar één fout gemaakt, ze zijn de heer Anciaux kaartjes voor de VIP lounge vergeten toe te sturen; ONVERGEEFLIJK!!!!!!

Sven Nys daarentegen was groots, werkte samen met de ploeg en erkende zijn meerdere vandaag in Niels Albert. Al bij al maakte het niet echt uit wie won, als het maar een Belg was en zo geschiedde.

Algemeen klassement

1.	Niels Albert	in 1u02'24"
2.	Zdenek Stybar (Tsj)	op 22"
3.	Sven Nys	38"
4.	Bart Wellens	1'10"
5.	Francis Mourey (Fra)	1'23"
6.	Kevin Pauwels	1'23"
7.	Sven Vanthourenhout	1'24"
8.	Simon Zahner (Zwi)	z.t.
9.	Steve Chainel (Fra)
10.	Klaas Vantornout
11.	Marco Fontana (Ita)
12.	Thijs Al (Ned)
13.	Enrico Franzoi (Ita)	1'25"
14.	Jonathan Lopez (Fra)	1'26"
15.	Christian Heule (Zwi)	1'29"
16.	Gerben de Knegt (Ned)	1'50"
17.	Petr Dlask (Tsj)	1'51"
18.	Kamil Ausbuher (Tsj)	z.t.
19.	Erwin Vervecken
20.	Lars Boom (Ned)
26.	Radomir Simunek (Tsj)	2'45"
38.	Richard Groenendaal (Ned)	3'25"

Zes Belgen op de eerste tien een meer dan straffe prestatie.

PROOST

"Slengeva" of tewel "Gezondheid" met 2209 mensen werd er gisteren op het Emile Braunplein getoast op het nieuwe jaar ('t was immers de laatste dag dat dit kon) maar vooral voor het verpulveren van het bestaande wereldrecord Whisky tasting dat tot nu toe op Zweedse naam stond maar vanaf 31 januari 2009 dus op naam van de Stad Gent.

 Er kwamen 2209 inschrijvingen binnen voor het wereldrecord whisky proeven, georganiseerd door Whisky Unlimited en de Vlaams Caledonische Society. Het vorige record stond op 1210. De opkomst was dus gigantisch, en op het Emile Braunplein stond iedereen naar beleefde Engelse gewoonte mooi in 1 rij aan te schuiven.

Veel Schotse rokjes van allerlei tartans, ideaal bij vriesweer zullen we maar denken. Wie inschreef kreeg een bakje met zes flesjes whisky. Met een handig touwtje kon je het bakje rond de nek hangen - wat het plein virtueel omtoverde in een reusachtige Sint-Bernardskennel.

De exacte uitslag was bij het schrijven van dit bericht nog niet gekend, maar dat het er meer dan 1210 zullen zijn die tenminste 5 whisky's proefden lijkt wel al vast te staan.

Uiteindelijk was dus meer dan 2200 man naar het Braunplein afgezakt om 6 soorten whisky of whiskey te proeven.

Namelijk:
Singleton of Dufftown , 12 jaar oud
Cragganmore, 12 jaar oud
Bushmills Original
Dalwhinnie, 15 jaar oud
Talisker, 10 jaar oud
Johnnie Walker Black Label, 12 jaar oud
Per soort werd er voor het proeven bijkomende uitleg gegeven over de oorsprong , kleur, smaak enz.

Na afloop kreeg iedereen nog een getuigschrift en een glas ter herinnering aan onze deelname aan het World Guinnes Record of Whisky Tasting

Mooie dagen


Op de programmatie van het cultureel centrum "De  Woeker" stond deze avond niemand minder dan Johan Verminnen.

Het was wel even verschieten bij het binnenkomen van de zaal want de gemiddelde leeftijd lag zowat 20 jaar boven de onze. We hadden Johan Verminnen al zien optreden op de Gentse feesten bij Sint Baafs en toen was zijn publiek vrij gevarieerd, dit was nu wel efkens anders.

In het begin van zijn Show zong hij voornamelijk nieuw werk, allemaal nummers met als thema reizen en varen. Naarmate het optreden echter vorderde bracht hij zijn meer vertrouwde nummers en enkele covers van collega's.

De sfeer kwam er pas echt in toen hij Amsterdam van Jacques Brel bracht en natuurlijk "ik wil de wereld zien, mooie dagen , bar tropical en de roos van Ann Christie".

Johan Verminnen is niet alleen een uitzonderlijke performer, hij weet ook als de beste op zijn publiek in te spelen. Zijn uitzonderlijke stemtimbre en zijn vermakelijke bindteksten grijpen je van het begin bij de keel en nu en dan speelt hij in op de identiteit van de Oudenaardist wat ook zijn effect niet mist.

Het was een prestatie van jewelste, niet alleen van hem maar ook van de 4 begeleidende muzikanten, die aan het einde beloond werd met een staande ovatie.

Ik zou haast zeggen voor Johan Verminnen mag je mij altijd wakker maken.
(de ironie wil dat ik bijna in slaap viel tijdens een van zijn rustigere nummers, wat wil je , ik ben deze morgen al van 4 uur op)

The curious case of Benjamin Button


Eindelijk is het dan weer zover, ik ga voor het eerst in een heel lange tijd terug de Oscars zien. Vroeger kon je de uitzending nog gewoon op de BBC volgen , al moest je hiervoor dan wel midden in de nacht opstaan, maar dat nam je erbij, dat hoorde er gewoon bij . Door de opkomst van de digitale televisie kon je de show de laatste jaren echter helemaal niet meer zien maar nu, sinds maandag dus hebben we telenet en kan ik de oscars gewoon volgen .
 Het belooft een spetterende show te worden op 22 februari aanstaande.Ik ben in ieder geval al van plan om de dag erop verlof te vragen want het is niet hetzelfde als je de show in net gemist bekijkt.

De volledige lijst met nominaties in de belangrijkste categorieën vindt je hieronder:

Beste film
- The Curious Case of Benjamin Button
- Frost/Nixon
- Milk
- The Reader
- Slumdog Millionaire

Beste regisseur
- Danny Boyle (Slumdog Millionaire)
- Stephen Daldry (The Reader)
- David Fincher (The Curious Case of Benjamin Button)
- Ron Howard (Frost/Nixon)
- Gus Van Sant (Milk)

Beste acteur
- Richard Jenkins (The Visitor)
- Frank Langella (Frost/Nixon)
- Sean Penn (Milk)
- Brad Pitt (The Curious Case of Benjamin Button)
- Mickey Rourke (The Wrestler)

Beste actrice
- Anne Hathaway (Rachel Getting Married)
- Angelina Jolie (Changeling)
- Melissa Leo (Frozen River)
- Meryl Streep (Doubt)
- Kate Winslet (The Reader)

Beste origineel scenario
- Frozen River
- Happy-Go-Lucky
- In Bruges
- Milk
- WALL·E

Beste animatiefilm
- Bolt
- Kung Fu Panda
- WALL·E

Beste buitenlandse film
- Der Baader Meinhof Komplex (Duitsland)
- Entre les murs (Frankrijk)
- Revanche (Oostenrijk)
- Okuribito (Japan)
- Vals Im Bashir (Israël)

Grote kanshebber dit jaar is de nieuwe film van David Fincher (Se7en, Zodiac) over een man (Brad Pitt) die oud geboren wordt en jong zal sterven met maar liefst 13 nominaties op zijn naam . Runner-up met 8 nominaties is het sloppenwijksprookje Slumdog Millionaire van de Britse regisseur Danny Boyle (Trainspotting, 28 Days Later).



Vijf dagen na de uitreiking van de Oscars vindt de uitreiking van de Césars plaats.
Bij het zoeken op het internet achter informatie over de césars vond ik toevallig een artikeltje in de morgen over de oprichter van de Franse tegenhanger van de Oscars.

Oprichter van Césars overleden (10/01/2009)

Georges Cravenne, die de Césarfilmprijzen in Frankrijk invoerde, is in Parijs op de leeftijd van 94 jaar overleden. Georges Cravenne, op 24 januari 1914 in Kairouan, in Tunesië, als Joseph Raoul Cohen geboren, richtte in 1975 de Académie des arts et techniques du cinéma op, die de jaren daarop in Frankrijk de Césarprijzen uitreikte voor de beste film, beste acteur en alle andere categorieën van de filmkunst. Hij bleef secretaris-generaal van de academie tot op de leeftijd van 90 jaar.

Pionier
Cravenne was volgens zijn zoon François-David ook "een pionier van de public relations" in Frankrijk. Hij organiseerde in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw grote promotieavonden, onder meer voor de inwijding van het Odéontheater in aanwezigheid van generaal de Gaulle. Bovendien lanceerde hij het merendeel van de films van Renoir, René Clair, Clouzot, Ophuls, Preminger, Verneuil, Gabin, Bardot of Montand-Signoret. "Hij heeft alle grote films van de jaren 1950, 60, 70, zoals 'La Grande Vadrouille' of 'Le Corniaud' gelanceerd", zei de zoon.

Oscar
Georges Cravenne zei dat hij sinds de leeftijd van 13 jaar geobsedeerd was door de Oscars die Hollywood uitreikt. "Het idee om een equivalent te creëren is in mij gegroeid totdat ik op de naam van mijn vriend César, een geniaal beeldhouwer, kwam (...) Oscar, César, vijf letters die zodanig rijmen dat de geboorte van laatstgenoemde vanzelfsprekend was", vertelde hij. (belga/gb

Serieus gewerkt


Killian moest vandaag een spreekbeurt houden, iets wat hij trouwens vrij graag doet. Toen hij 3 weken geleden de opdracht had gekregen is hij er dan ook onmiddellijk ingevlogen. Van bij het begin stond het vast , het zou over vliegtuigen gaan. Mijn vader werd ingeschakeld en gaf hem een lijstje met trefwoorden die hij moest opzoeken.
Killian heeft toen term na term op internet opgezocht en alles mooi op papiertjes opgeschreven.

Mijn vader moest hem dan meehelpen om alles in een mooie tekstvorm te gieten en vorige week was de definitieve tekst al klaar.

Van toen af aan is hij begonnen met didactisch materiaal te verzamelen. Een heuse verhuis, al zijn vliegtuigen werden eerst bij mijn ouders verhuisd en deze morgen moest mijn pa speciaal met de auto naar school gaan om al zijn materiaal aan te voeren.

Toen ik hem gisterenavond nogmaals vroeg of hij zijn spreekbeurt niet eens moest overlopen antwoordde hij dat hij alles onder controle had.
Zo onder controle zal dit wel niet geweest zijn want hij heeft deze morgen geen brok door zijn keel gekregen.

De spreekbeurt mocht eigenlijk maximum een half uur duren, maar naar het schijnt hebben ze hem moeten temperen en aansporen om zijn verhaal toch een beetje in te korten.

Hij heeft er heel serieus aan gewerkt en dat heeft uiteindelijk ook geloond want hij kreeg een 9;5 op 10 voor deze opdracht.
Zo fier als een pauw kwam hij thuis en nam iedereen in het ootje door te zeggen dat het wreed slecht was afgelopen.

DE VIJF


Tot begin vorig jaar leefden Dimitri en ik als het ware in onze eigen cocon. Weggaan deden we niet, vrienden hadden we bijna niet meer en wie had er nood aan sociale contacten? Niemand toch.

Het laatste jaar is deze situatie wel compleet gewijzigd. Ten eerste thuisblijven doen we gewoonweg niet meer. Elke week pluis ik de plaatselijke krantjes en het internet uit achter toffe dingen om te doen met Dimitri en de kinderen en bij het volledige week end gaan we op zwier.

Vrienden heb ik terug en welke vrienden, ik kan ze tellen op 1 hand maar het zijn de beste die je je maar kunt inbeelden , en ze vullen elkaar ook compleet aan.

Tegen D kan ik alles vertellen na meer dan 10 jaar huwelijk is dat ook niet meer dan logisch. Ik ben niet altijd de meest diplomatische persoon maar hij weet mij steeds te temperen .

Vervolgens is er S. mijn jeugdvriendin. We zaten samen in het humaniora, gingen samen studeren in Gent en zetten er de stad op stelten. Twee mannen en zes kinderen later was onze vriendschap compleet verwaterd. Tot ik haar plots begin vorig jaar in Gent terug tegenkwam. Het was een blij weerzien en we hadden elkaar heel veel te vertellen. We hebben dan ook direkt afgesproken en sindsdien zien we elkaar op geregelde tijdstippen . En weet je wat raar is het is precies of er nooit een periode heeft tussen gezeten.

Mijn derde kameraad is H. Hij is een paar jaar ouder en een collega van het werk en min of meer een hartsvriend.
Onze vriendschap is gebaseerd op wederzijds respect en  we zijn steeds bereid om naar elkaar te luisteren als één van beiden hier nood aan heeft. Toen hij daarnet belde gaf hij een super mooi complement hij zei namelijk dat met mij praten een beetje was als thuiskomen op het werk. Het toffe aan de situatie is dat ook onze echtgenoten elkaar kennen en apprecieren en dat ze niets zoeken achter onze vriendschap, Dat weet ik zeker want ik heb het hen zonder omwegen gevraagd.

Dan is er mijn vriendin A. Met haar zet ik nu en dan een stapje in de wereld in Brussel. A heeft een heel nuchtere kijk op alles en we delen heel wat gezamenlijke interesses. Zo gaan we geregeld samen naar musea, de yoga, een glaasje wijn drinken, een middagje broodje Brussel meepikken of gewoonweg samen iets gaan eten.
Toen we in 1997 tegelijkertijd werden aangeworven zijn we samen onze eed gaan afleggen wat natuurlijk een band schept die je niet zomaar verbreekt.

Tenslotte is er N. met wie ik over alles kan praten. Soms lijkt het alsof wij een gelijkaardige jeugd hebben gehad en daardoor kunnen we over heel veel zaken praten die ons beiden interesseren. Hij weet mij te apprecieren voor wie ik ben, niet altijd even standvastig maar wel altijd oprecht.

De vijf vullen elkaar eigenlijk compleet aan en ik zou geen enkel van hen meer kunnen laten vallen of missen. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat ik me gedurende al deze tijd heb geïsoleerd en zomaar heb gedacht dat ik niemand nodig had terwijl ik maar al te goed besef dat ik hen nodig heb om mezelf goed te voelen. Bij deze dus BEDANKT

Smeerboel


Dezen avond was het dus weer automechanicales. Na een saaie dag op het werk, waar je constant op de toppen van je tenen moet lopen om niemand tegen de schenen te schoppen, is die les steeds een verademing.

De mensen die daar naar toekomen komen om te sleutelen en zijn niet het minst geïnteresseerd in roddels. Het enige waarover er tijdens de lessen wordt gesproken is auto's, auto's en nog eens auto's.

Het eerste lesuur kregen we theorieles met betrekking tot het smeren van motoren en daarna volgde de praktijk. De leraar gaf ons de opdracht om een oliefilter van een motor los te vijzen.

Zoals gewoonlijk was de motor die wij moesten doen een speciaal geval, het was een geïntegreerde oliefilter.
Dimitri en ik hebben hem losgevezen en plots kwam alle olie er in één keer uit. Alles hing vol olie.

Toen de leraar passeerde zei hij laconiek dat het eenvoudiger ging als we eerst de bout onderaan losvezen en langs daar de olie vrijlieten.
Typisch he, dat doet hij nu iedere keer  ons eerst een beetje laten sukkelen en dan de oplossing geven.

Na de les hebben we thuis nog naar de derde aflevering van Zonde van de Zendtijd gekeken, we dachten eerst dat het de aflevering was waarvan wij de opnames hadden bijgewoond maar het bleek de aflevering van vorige week. Pech dus.

KINDERFUIF


Deze avond zijn we dus kinderloos....... Killian en Luna, respectievelijk 10 en 8 jaar oud, gaan uit. Hun school organiseert immers een heuse KINDERFUIF.

Ze lopen al heel de middag zenuwachtig en hebben , zoals echte tieners, hun mooiste kleren uit de kast gehaald.
Om 19.00 uur zijn we ze gaan afzetten en het was plezant om zien . Al die minimensjes die zich gedroegen als volwassenen. We waren nog niet heel binnen of ze waren al verdwenen in de voor de gelegenheid verduisterde turnzaal, waar vanavond geen enkele ouder wordt toegelaten.

Geen enkel kind kan de school uit want er staat een juf aan de deur die een oogje in het zeil houdt en dus zijn wij in tussentijd terug naar huis gegaan en zullen we ze op het einde van de fuif terug gaan halen.

Eigenlijk is dit wel een beetje raar. Je denkt altijd het zijn eigenlijk nog baby's en nu laat je ze achter en gaan ze naar een echte fuif. Dit is gewoon het begin van het einde en daarmee bedoel ik het einde van "Kindje "zijn.

Canvas Live


Deze avond zijn we met vrienden naar de opnames van Zonde van de Zendtijd geweest, het satirische programma waarin comedians Henk Rijckaert en Bert Gabriëls zich helemaal uiten als kritische mediagebruikers. Bij alles wat ze zien, horen of lezen in de media stellen ze zich – net als elke andere mediagebruiker - vragen.

De opnames vonden plaats in de studio's van de VRT aan de Reyerslaan en vingen aan om 19.00, maar we hadden afgesproken dat we om 18.30 u reeds ter plaatse zouden zijn . Er tijdig geraken was echter geen sinecure.

Door het slechte weer zat het verkeer immers potvast . De Gps gaf aan dat we nog ongeveer 1km van ons eindpunt verwijderd waren maar we gingen geen millimeter vooruit. Er zat dus maar 1oplossing in: de auto parkeren en het resterende stuk te voet afleggen. Met de GPS in de hand zijn we toen als gekken tot aan het VRT gebouw gelopen, in de gietende regen.

Uiteindelijk waren we om twee voor zeven aan de hoofdingang en we mochten gelukkiglijk nog binnen.

Vooraleer de opnames begonnen werd het publiek eerst opgewarmd en een werd ons aangeleerd hoe we "spontaan" moesten lachen en applaudiseren. De sfeer zat er vrijwel onmiddellijk in en toen Henk Rijckaert en Bert Gabriels opkwamen was het al een vrolijke boel.

De opnames verliepen heel vlot en werden in eerste instantie in 1 take opgenomen en achteraf werden de stukjes afzonderlijk bijgewerkt. Ik had Henk Rijckaert al aan het werk gezien op  comedy casino in Gent en vond hem toen ook al heel goed maar Bert Gabriels was minstens immers even goed en gevat.

Achter de opnames zijn we met zijn vieren nog iets gaan eten in Zaventem en uiteindelijk was het toch nog een geslaagde avond geworden.

Tour 2009

In Parijs is de 96e editie van de Ronde van Frankrijk voorgesteld.

Op 4 juli 2009 is Monaco voor het eerst de startplaats van de Tour met een pittige tijdrit over 15 kilometer.
De laatste rit van de Tour 2009 eindigt zoals gewoonlijk op de Champs-Élysées in Parijs op zondag 26 juli 2009.
De vierde rit is een ploegentijdrit, die er voor het eerst sinds 2005 weer bij is. In die ploegentijdrit over 38 kilometer
worden de reële tijdsverschillen doorgerekend.
Nog in de eerste week steekt het peloton de grens over naar Spanje (Barcelona) en Andorra, met een aankomst op Arcalis.

De Pyreneeën krijgen in 2009 maar een kleine rol met één aankomst bergop.
Via Midden- en Oost-Frankrijk gaat het dan naar de Alpen voor een loodzware derde week. De voorlaatste rit komt aan op de Mont Ventoux. Waar we in de buurt alvast  een hotelletje hebben geboekt om zeker de aankomst niet te missen.

Dan wacht de renners nog een lange verplaatsing met de tgv,
want op zondag wacht de traditionele slotetappe in Parijs.


Blik op Tour 2008

Vorig jaar waren we ook in het Zuiden van Frankrijk tijdens de periode van de Tour de France. We hadden een hotel gezocht in de buurt van een aankomst- en vertrekplaats van de tour de France. Uiteindelijk waren we zo in "Le Somail" beland, een klein dorpje gelegen aan de Canal du Midi en op zo'n 15km van Narbonne.

Het was een sober hotelletje maar dat is voor ons ook niet nodig want we vertoeven daar immers alleen s'nachts, overdag gaan we eigenlijk altijd zaken bezoeken.

Toen we in het hotel aankwamen, sprak de manager van het hotel ons toe, het was een voormalig Club Med animator en dat was er eigenlijk nog aan te zien. Hij heette ons welkom en verontschuldigde zich min of meer voor de ongemakken die we de volgende dagen zouden ondervinden. Er zouden namelijk een aantal grote groepen in het hotel verblijven. Eerst zou er een yogaclub uit Parijs langskomen en daarna zouden er nog 2 groepen komen namelijk de volledige ploeg van Silence Lotto en Rabobank. Ongemak????
Dit zouden we nooit meer meemaken in heel ons leven.

De bewuste dag dat de 2 ploegen in ons hotel zouden aankomen waren we gaan kijken naar de aankomst in Narbonne. Een hele dag hadden we staan wachten , in de blakende zon om maar een glimp van de renners op te vangen. In een flits vliegen ze je voorbij en je moet al een kenner zijn om zo snel iemand te herkennen.

Bij aankomst in het hotel konden we onze ogen niet geloven. De volledige Silence Lottoploeg was al in het hotel gewoon in de bar tussen de vakantiegangers, Cadel Evans, Leif hoste, Robbie Mc Ewen maar ook Marc Coucke, Marc Sergeant ,..... dit was meer dan ongelooflijk. Ik trok mijn stoute schoenen aan en ben met mijn agendaatje handtekeningen gaan vragen tot zelfs van de lijfwacht van Cadel Evans toe. Dit nemen ze mij nooi meer af.

Bij het avondeten zaten ze gewoon enkele verder dan wij , broederlijk naast de renners van Rabobank.
Zoiets ongelooflijks maakt een mens maar 1 keer in zijn leven mee en ik vrees dat onze keer eigenlijk voorbij is.

Brussel 2009, jaar van het stripverhaal

«BRUSSELS 2009 BD COMICS STRIP»

 De autoriteiten van Brussel beslisten om het toeristisch jaar 2009 in het teken van het stripverhaal te plaatsen, een logische keuze voor een stad die tal van striptekenaars huisvest en waar de wieg van enkele legendes van de negende kunst stond: Hergé (Kuifje), Franquin (Guust Flater) en Peyo (Smurfen) , allemaal Brusselaars.

Bovendien wordt het Belgisch Centrum van het beeldverhaal in Brussel, gevestigd in een prachtig Art Nouveau huis in 2009 trouwens 20 jaar.

Alle reden dus tot feesten.

Bij het zoeken naar informatie over dit evenement kwam ik plots terecht op een forum van Stripliefhebbers  en hun vraag Waar is Guust? Guust is weg. Welke Guust? Guust Flater. Bovenop de trap aan de Pachecolaan in Brussel staat normaal een standbeeld van Guust Flater. Het was door de Brusselse Brandweer verwijderd omdat het beeld gevaarlijk begon over te hellen. Een restauratie was trouwens nodig want het beeld had nogal te leiden gehad - vooral graffiti en vandalisme hadden hun tol geëist. Maar waar is het beeld nu?

Stripliefhebbers gingen op onderzoek. Zij vroegen het na bij Willem Degraeve, woordvoerder van het Belgisch Centrum van het Beeldverhaal dat dichtbij de Pachecolaan is gevestigd. “Guust Flater moeten we inderdaad al lang missen. Hij was weg voor restauratie en versteviging, maar vreemd genoeg is Stad Brussel het beeld ergens kwijtgeraakt! We hebben er bij burgemeester Thielemans al herhaaldelijk op aangedrongen dat het beeld terugkeert, maar ook hij weet niet waar het beeld zich bevindt. In elk geval vinden wij het erg jammer dat hij het trottoir van de Pachecolaan niet meer opfleurt, want hij was een ideaal uithangbord voor ons museum. We hopen dan ook dat hij alsnog wordt teruggevonden en opnieuw zijn plaats kan innemen als we volgend jaar in oktober onze twintigste verjaardag vieren.” Typicement pour la Belgique, n’est pas?

Waar is Guust en van waar kwam Guust?
Ik snuffelde nog wat verder en ontdekte dat het beeld oorspronkelijk werd gerealiseerd door "Delhaize Le Lion" ter gelegenheid van de eindejaarsfeesten van 1992.
Het kreeg uiteindelijk een plaatsje op de Pachecolaan in februari 1996, vlakbij het Belgisch Centrum van het Beeldverhaal, waar het werd ingehuldigd in aanwezigheid van Franquin. Het was één van de laatste publiek verschijningen van de tekenaar , die een maand later overleed. Waar het na de eerste restauratiewerken in 2004 werd verwijderd voor restauratiewerken en in een later stadium door de brandweer uit veiligheidsredenen terug werd weggenomen. Hopelijk staat het er tegen oktober terug.

De "stripspeciaalzaak" lanceert hiervoor zelfs een oproep, en wie weet waar Gust is kan hen zelfs contacteren.
Dit is dus iets wat absoluut in het oog moet worden gehouden.


WORDT VERVOLGD......

Super-mobieltje

Bij een bezoek aan een vriendin, had ik de I-phone in handen gehad.

Dat leek mij wel iets om te hebben en de ettelijke uren die ik wekelijks  tussen Oudenaarde en  Brussel pendel, een beetje aangenaam door te brengen . De Iphone biedt immers tal van mogelijkheden, muziek downloaden, een filmpje bekijken, surfen op het internet, mailtjes beantwoorden....... kortom de mogelijkheden met de I phone zijn eindeloos.

Er is echter 1 probleem met het hebbedingetje. In de reclame prijst men de snelheid van de 3G aan. Het toestel zelf in handen krijgen gaat anders alles behalve snel.

Toen ik op 24 december mijn exemplaar ging bestellen werd er mij gezegd dat hij zou geleverd worden binnen de 4 dagen. Na 4 dagen, geen nieuws. Na 2 weken nog steeds geen nieuws. Vorige week was ik het dus beu en belde naar de leverancier. Men vertelde mij dat er een vertraging zat op de leveringstermijn. O.K. dat leek me aannemelijk, en dat er een wachtlijst was, ok dat kon ook nog zijn.

Toen ik echter vroeg welke datum van bestelling momenteel werd geleverd antwoordde men mij: 16 december.
Hoe is dit in godsnaam mogelijk ???????? Hoe kon de leveringstermijn op 24 december 4dagen zijn en 1 maand later meer dan 1 maand ??????????
Ik heb toen vriendelijk doch met aandrang gevraagd om mijn reeds betaalde voorschot terug te betalen.Weliswaar met pijn in het hart want ik wou hem wel echt hebben.

Ondertussen ben ik een beetje aan het rondneuzen achter een kleinere laptop om mee te nemen op de trein, zo kan ik mij alsnog een beetje aangenaam bezighouden op de trein.
Mocht er iemand een handig modelletje kennen dat men gemakkelijk mee kan nemen met het openbaar vervoer en een beetje betaalbaar is, hou mij dan maar op de hoogte.

Gent valt wereldrecord whisky proeven aan

Whisky Unlimited en de Vlaams Caledonische Society doen op zaterdag 31 januari in Gent een poging om het wereldrecord whisky proeven te verbreken. Het doel is meer dan 1.210 mensen ten minste vijf whisky's te laten proeven. Dat is immers het vorige record dat in 2001 gevestigd werd in Stockholm.

Malts en blends
De wereldrecordpoging vindt vanaf 16 uur plaats op het Emile Braunplein in Gent. De organisatie streeft er naar om meer dan tweeduizend deelnemers te laten genieten van zes Schotse en Ierse whisky's. "Deelnemers kunnen zich verheugen op een sensationele proeverij van zowel malts als blends, afkomstig uit zowel Schotland als Ierland. Muzikanten van de Ghent District Highlanders pipeband en de Highland Dancers van de Vlaams Caledonische Society zorgen voor muziek.

Opbrengst
De opbrengst van de proeverij wordt geschonken aan Huis Ten Bosse 120, een woonproject en zorgatelier voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH). "Bovendien maakt iedereen die zich vooraf inschrijft kans op een aantal prijzen, waaronder een reis voor twee personen naar Schotland en een reis naar het Guinness Book of Records Museum in Londen", aldus de organisatie.

Deelnemen?
Geïnteresseerden kunnen zich tot 24 januari aanmelden voor deelname en kaarten reserveren via www.worldrecordwhiskytasting.be. Kaarten zijn ook bij de ingang beschikbaar op de dag zelf. Kosten zijn 10 euro per persoon, waarvoor deelnemers zes flesjes met verschillende whisky's en een officieel certificaat van de proeverij ontvangen. (belga/sam)

Artikel uit "de morgen" van 17 januari

Citroen Hypnos


Dimitri en Killian zijn vandaag naar het Autosalon in Brussel terwijl Luna en ik rustig gaan cocoonen ( dit is niet meer dan een elegante manier om te zeggen dat we deze voormiddag niet veel gaan uitsteken).

De mannen zijn om 9.00 uur al vertrokken om op de Heizel te zijn van het moment de deuren er open gaan. Ze willen hun tijd optimaal gebruiken en dit zal wel nodig zijn want Killian heeft aan de hand van een plannetje uit de krant, een volledig parcours uitgestippeld. Er zijn niet veel stands waar hij niet wil langsgaan . Langsgaan houdt echter niet in een keertje passeren hoor en zijn toch wel een aantal voorwaarden die moeten worden vervuld namelijk:

1° Op elke stand de hostessen zoveel mogelijk brochures of andere prullen ontfutselen (wat klaarblijkelijk dit jaar niet zo eenvoudig was).

2° Bij elk merk achter het stuur van het topmodel geraken en daar een foto van nemen ( kwestie van bewijs voor het nageslacht denk ik)

3° Bij het aanschuiven zoveel mogelijk mensen voorbijsteken.( ik ken niemand die daar zo bedreven in is als Killian).

Wanneer deze 3 voorwaarden bij elke gekozen stand zijn vervuld en ze nog een ongezonde snack hebben verorberd en een schaalmodel van één of ander voertuig hebben aangeschaft is het autosalon een onvervalst succes.

Wat 2009 betreft is deze opdracht dus geslaagd, meer zelfs . Bonus voor Dimitri was het model van de Bond Girl wagen uit "Quantum of Solace", De Ford Ka Bond.

Dimitri was wel efkens verwonderd toen ze bij Citroen langsgingen en de hostess vroeg naar welk model zijn interesse uitging interpelleerde Killian " De HYPNOS"; Dimitri had nog nooit van dit model gehoord. Klaarblijkelijk had Killian vorige week op zijn eentje naar Fleet Tv gekeken en had deze concept car een enorme indruk op hem gemaakt.

De Hypnos is indrukwekkend, voorzien van hybridetechnologie en is uitgerust met een 200pk sterke dieselmotor. Dat vermogen garandeert rijplezier en efficiëntie, terwijl het verbruik beperkt blijft tot 4,5l/100km. Dat staat gelijk aan een CO2-uitstoot van 120 gram per kilometer.

De hostess gaf Killian uiteindelijk een brochure waarin een foto van de Hypnos stond en beloofde Killian dat er volgend jaar wel een uitgebreidde folder zou voor handen zijn.

Ze zullen dus eigenlijk verplicht zijn om volgende jaar terug te gaan al was het maar om die folder bij die hostess op te halen...........

MINOES               Annie M.G. Schmidt 


Oef, t'is Zaterdag, t'was hoog tijd want ik ben doodmoe. Lang uitslapen is er echter niet bij want de kinderen moeten om 9.00 uur al in de tekenschool zijn. Killian is zoals gewoonlijk bij de eerste schreeuw uit zijn bed en is onmiddellijk goed gezind.
Na zes, zeven keer  in Luna's kamer geweest te zijn om haar te wekken is er daar nog steeds geen beweging. Uiteindelijk breng ik Killian dan maar alleen naar de tekenschool en belooft Luna dat ze deze morgen mee zal helpen het huis opruimen.

't moet allemaal piekfijn zijn tegen de middag want we gaan deze namiddag met de kinderen naarhet cultureel centrum de Brouwerij in Ronse naar Minoes kijken van Annie M.G. Schmidt.

De kinderen hebben het er op en het verhaal is wel tof, namelijk. 

TIBBE staat op het punt om ontslagen te worden als journalist bij de ‘Killendoornse Courant’, omdat hij enkel over katten schrijft. Als hij ’s avonds op zijn zolderkamertje met hulp van zijn kat FLUF hét ultieme artikel wil schrijven, tikt er een juffrouw aan zijn raam!

Alsof een dame op het dak nog niet vreemd genoeg is, ontdekt hij bovendien dat ze MINOES heet en er nogal ‘kattige’ manieren op nahoudt: ze spint, krabt, geeft kopjes en houdt van visgraten…

Ondanks alles laat hij haar schuilen voor de regen, douchen én … voor hij het weet logeert MINOES bij hem in een grote kartonnen doos. En ze blijkt nog meer ‘kattige’ (of zijn het ‘katse’?) gewoontes te hebben: ’s avonds kruipt ze steevast op het dak waar ze de Mauw-mauwsong zingt en ‘kats’ spreekt met de (andere) katten uit de stad. Bizar, maar vooral handig voor TIBBE, want zo komt hij het ene nieuwtje na het andere te weten en groeit hij in een mum van tijd uit tot de sterjournalist van de stad.

Juffrouw MINOES is nu officieel zijn secretaresse en staat aan het hoofd van de kattenpersdienst. Wanneer de katten van Killendoorn met een onwaarschijnlijk verhaal komen over MENEER ELLEMEET, de weldoener van de stad, gelooft geen mens TIBBE nog en wordt hij alsnog ontslagen. Enkel de katten, met MINOES op kop, blijven hem steunen… tot alles weer op zijn 4 pootjes terechtkomt!


Tijdens de voorstelling heb ik vaak de indruk dat Dimitri ons meer amuseren dan de kinderen want ze zitten er bij momenten immers doodserieus bij. Wanneer ik het hen na de voorstelling vraag blijken ze zich wel geamuseerd te hebben.

ZAHA HADID in Antwerpen



Antwerpen heeft dus weer eens een internationaal gerenommeerd architect binnengehaald om één van zijn topprojecten uit te werken. Na de Italianen Secchi en Vigano voor het centraal station, de Spanjaard Manuel Solo Morales voor het Operaplein,de Brit Richard Rogers voor het justitiepaleis en de Nederlanders Neutelings en Riedijk voor het Museum aan de stroom heeft het gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen  niemand minder dan Zaha Hadid gekozen.

Een ontwerp van Zaha Hadid Architects uit Londen werd gekozen voor het nieuwe Havenhuis dat aan het noorden van het Kattendok moet komen. Het belooft een architectonisch hoogstandje te worden . Een diamantvormige bovenbouw zal boven op de bestaande brandweerkazerne worden geplaatst. De totale constructie zal 46 meter hoog zijn en steunen op 2 reusachtige pijlersen zal een prijskaartje van 31,5 miljoen Euro bedragen.

Hadid is niet de eerste de beste. De Britse architecte van Iraakse afkomst studeerde eerst wiskunde en vervolgens architectuur in Londen. Ze liep stage bij niemand minder dan Rem Koolhaas en zijn Ofiice for Metropolitan Architecture (OMA).

Sinds 1980 heeft ze haar eigen ontwerpbureau en haalt ze het één na het ander internationale projekt binnen. Haar uitmuntende deconstructivistische stijl bezorgde haar in 2004 als eerste vrouw de Pritzker-prize, zeg maar de Nobelprijs van de architectuur .

Enkele van haar grootste realisaties zijn het hoofdkantoor van BMW in Leipzig, het aquatics centre in London het Maxi museum in Rome en dan nu het havenbedrijf in Antwerpen.

Deze zomer moet het definitieve ontwerp klaar zijn, waarna een aanbestedingsprocedure volgt voor de bouw. In 2013 zou het nieuwe Havenhuis klaar moeten zijn. Er is ook aandacht voor duurzaam bouwen, met onder meer de mogelijkheid om (deels) te verwarmen door gebruik te maken van dokwater. Het Havenbedrijf maakt nu al gebruik van die techniek in een ander dienstgebouw

Van zodra de plannen ter inzage liggen op het Stadbestuur van de Stad Antwerpen schiet ik er mij naartoe. Het is trouwens een studiebureau uit Gent (Mouton) die de stabiliteitsstudie zal doen. De realisatie is naar het schijnt voorzien voor 2013, we houden het in ieder geval in het oog.

Gorki in AB


Hier volgt dus het verslag van het optreden van Gorki gisterenavond.

Het voorprogramma werd verzorgd door Tom Pintens, een van de leden van de originele bezetting van Zita Swoon. De singer songwriter bracht ongecompliceerde melodieën met eenvoudige maar toch aangrijpende teksten. Hij speelde een nummer of zes een eerlijk gezegd het mocht er zijn.

Dan volgde het moment suprême , Luc De Vos himself. Zijn aantreden op het podium was al een beetje een ontgoocheling, hij loopt dus toch nog altijd rond met dat mottig punkkapsel. OK je kan je steeds 18 blijven voelen maar daarvoor hoef je het niet op de spits te drijven, op het ridicule af.

De set begon en was voornamelijk akoestisch. Het waren stuk voor stuk intimistische nummers, ik kan dat wel apprecieren, voor efkens, maar er mag ook eens iets up tempo tussen zitten, ééntje zoals Anja of lieve Kleine Piranha. Maar nee dus., gans het optreden ging voort op hetzelfde elan.

Halverwege de show trad Isabelle A aan. Mijn wederhelft die tot dan toe nogal verzonken in zijnen zetel zat veerde plotsklaps recht, ontfutselde mij mijn fototoestel en nam foto's in alle perspectieven.
k'Moet eerlijk gezegd wel toegeven: het was één van de betere  stukken.

Op  het einde van de show, het waren eigenlijk al bisnummers, hebben ze Mia nog eens verkracht. Luc de Vos zette Mia in  in het Latijn, zong één strofe, vertelde een fose mop, nog een strofe en toen was er niets meer.
Hij las nog een stukje voor uit zijn boek ( k'weet eigenlijk niet hoe lang het was want ben toen efkens in slaap gevallen). en dit was dan meteen het einde van het optreden

Ik had misschien iets te hoge verwachtingen en misschien was het wel juist de bedoeling om niets bekends en niets wilds te brengen , ik heb me trouwens afgevraagd of ik de enige was die er zo over dacht . ik heb deze avond nog op het internet gezocht achter recensies van dit optreden en heb eerlijk gezegd niks noemenswaardig gevonden. Mochten de anderen het zo subliem gevonden hebben dan had er toch iets op gestaan.

Voor rijpere jeugd


Morgenavond gaan we een stapje in de wereld zetten en dan nog wel in onze hoofdstad. Dimitri en ik gaan naar de Premiere van de theatertoer van Gorki, " voor rijpere jeugd",
Een gepaste titel want wat rijpere jeugd betreft kunnen wij al serieus meetellen.

Op de site van Gorki  poneren Vos en de zijnen dat het hun bedoeling is na de voorstelling van hun negende CD een volledige theatertoer in naar bier ruikende tenten te brengen. Het belooft een formidabele show te worden. Na het opvoeren van een heuse olifant tijdens de show en een volledige fanfare op het podium tijdens de vorige shows, zal het vrij moeilijk zijn om deze stunts te overtreffen. Luc Devos is dus niet van plan om het eenvoudiger te maken, heeft een aantal advocaten onder de arm genomen en op de toegangskaarten de expliciete vermelding "VOOR RIJPERE JEUGD " gezet.

Luc de Vos licht op zijn site de titel als volgt toe:

" Ik probeer in elke plaat wel een rode draad of verschillende thema’s te verwerken hoewel dat natuurlijk niet altijd lukt of goed uit de verf komt. Onlangs bijvoorbeeld vroeg iemand mij of dit een nostalgische plaat is. Natuurlijk, want het gaat over vroeger, maar aan de andere kant komen er ook duizend andere dingen aan bod. Seks en drugs en rock-n’-roll bijvoorbeeld of eeuwig jong blijven. Daarom heet de plaat ook ‘Voor Rijpere Jeugd’. Dat slaat op mij en mijn leeftijdsgenoten. Ik ben 45 en zit in de midlifecrisis die we met zijn allen meemaken. Terwijl we ons afvragen of alle leuke dingen die ons reeds te beurt zijn gevallen, ons ook nog in de toekomst te wachten staan doen we verder alsof we nog steeds 18 zijn. Maar goed ook eigenlijk want als je sommige mensen bezig ziet, zou je denken dat ze al 100 zijn nog voor ze 30 zijn geworden."

Van het soort mensen waar Luc Devos het over heeft kent iedereen er wel een paar in zijn omgeving. Dan breng ik mijzelf toch liever in de eerste categorie onder, 18 TILL I DIE om het met de woorden van een populaire Canadese bard te zeggen.

Morgen is het dus zover en vindt  de premiere plaats in de Ancienne Belgique, mijn verwachtingen zijn hoog gespannen, zelfs heel hoog. Het volledige relaas volgt niet morgen, want het zal wel wel al vrij laat zijn als we thuis komen, maar zeker overmorgen. Beloofd!!!!