Gent valt wereldrecord whisky proeven aan

Whisky Unlimited en de Vlaams Caledonische Society doen op zaterdag 31 januari in Gent een poging om het wereldrecord whisky proeven te verbreken. Het doel is meer dan 1.210 mensen ten minste vijf whisky's te laten proeven. Dat is immers het vorige record dat in 2001 gevestigd werd in Stockholm.

Malts en blends
De wereldrecordpoging vindt vanaf 16 uur plaats op het Emile Braunplein in Gent. De organisatie streeft er naar om meer dan tweeduizend deelnemers te laten genieten van zes Schotse en Ierse whisky's. "Deelnemers kunnen zich verheugen op een sensationele proeverij van zowel malts als blends, afkomstig uit zowel Schotland als Ierland. Muzikanten van de Ghent District Highlanders pipeband en de Highland Dancers van de Vlaams Caledonische Society zorgen voor muziek.

Opbrengst
De opbrengst van de proeverij wordt geschonken aan Huis Ten Bosse 120, een woonproject en zorgatelier voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH). "Bovendien maakt iedereen die zich vooraf inschrijft kans op een aantal prijzen, waaronder een reis voor twee personen naar Schotland en een reis naar het Guinness Book of Records Museum in Londen", aldus de organisatie.

Deelnemen?
Geïnteresseerden kunnen zich tot 24 januari aanmelden voor deelname en kaarten reserveren via www.worldrecordwhiskytasting.be. Kaarten zijn ook bij de ingang beschikbaar op de dag zelf. Kosten zijn 10 euro per persoon, waarvoor deelnemers zes flesjes met verschillende whisky's en een officieel certificaat van de proeverij ontvangen. (belga/sam)

Artikel uit "de morgen" van 17 januari

Citroen Hypnos


Dimitri en Killian zijn vandaag naar het Autosalon in Brussel terwijl Luna en ik rustig gaan cocoonen ( dit is niet meer dan een elegante manier om te zeggen dat we deze voormiddag niet veel gaan uitsteken).

De mannen zijn om 9.00 uur al vertrokken om op de Heizel te zijn van het moment de deuren er open gaan. Ze willen hun tijd optimaal gebruiken en dit zal wel nodig zijn want Killian heeft aan de hand van een plannetje uit de krant, een volledig parcours uitgestippeld. Er zijn niet veel stands waar hij niet wil langsgaan . Langsgaan houdt echter niet in een keertje passeren hoor en zijn toch wel een aantal voorwaarden die moeten worden vervuld namelijk:

1° Op elke stand de hostessen zoveel mogelijk brochures of andere prullen ontfutselen (wat klaarblijkelijk dit jaar niet zo eenvoudig was).

2° Bij elk merk achter het stuur van het topmodel geraken en daar een foto van nemen ( kwestie van bewijs voor het nageslacht denk ik)

3° Bij het aanschuiven zoveel mogelijk mensen voorbijsteken.( ik ken niemand die daar zo bedreven in is als Killian).

Wanneer deze 3 voorwaarden bij elke gekozen stand zijn vervuld en ze nog een ongezonde snack hebben verorberd en een schaalmodel van één of ander voertuig hebben aangeschaft is het autosalon een onvervalst succes.

Wat 2009 betreft is deze opdracht dus geslaagd, meer zelfs . Bonus voor Dimitri was het model van de Bond Girl wagen uit "Quantum of Solace", De Ford Ka Bond.

Dimitri was wel efkens verwonderd toen ze bij Citroen langsgingen en de hostess vroeg naar welk model zijn interesse uitging interpelleerde Killian " De HYPNOS"; Dimitri had nog nooit van dit model gehoord. Klaarblijkelijk had Killian vorige week op zijn eentje naar Fleet Tv gekeken en had deze concept car een enorme indruk op hem gemaakt.

De Hypnos is indrukwekkend, voorzien van hybridetechnologie en is uitgerust met een 200pk sterke dieselmotor. Dat vermogen garandeert rijplezier en efficiëntie, terwijl het verbruik beperkt blijft tot 4,5l/100km. Dat staat gelijk aan een CO2-uitstoot van 120 gram per kilometer.

De hostess gaf Killian uiteindelijk een brochure waarin een foto van de Hypnos stond en beloofde Killian dat er volgend jaar wel een uitgebreidde folder zou voor handen zijn.

Ze zullen dus eigenlijk verplicht zijn om volgende jaar terug te gaan al was het maar om die folder bij die hostess op te halen...........

MINOES               Annie M.G. Schmidt 


Oef, t'is Zaterdag, t'was hoog tijd want ik ben doodmoe. Lang uitslapen is er echter niet bij want de kinderen moeten om 9.00 uur al in de tekenschool zijn. Killian is zoals gewoonlijk bij de eerste schreeuw uit zijn bed en is onmiddellijk goed gezind.
Na zes, zeven keer  in Luna's kamer geweest te zijn om haar te wekken is er daar nog steeds geen beweging. Uiteindelijk breng ik Killian dan maar alleen naar de tekenschool en belooft Luna dat ze deze morgen mee zal helpen het huis opruimen.

't moet allemaal piekfijn zijn tegen de middag want we gaan deze namiddag met de kinderen naarhet cultureel centrum de Brouwerij in Ronse naar Minoes kijken van Annie M.G. Schmidt.

De kinderen hebben het er op en het verhaal is wel tof, namelijk. 

TIBBE staat op het punt om ontslagen te worden als journalist bij de ‘Killendoornse Courant’, omdat hij enkel over katten schrijft. Als hij ’s avonds op zijn zolderkamertje met hulp van zijn kat FLUF hét ultieme artikel wil schrijven, tikt er een juffrouw aan zijn raam!

Alsof een dame op het dak nog niet vreemd genoeg is, ontdekt hij bovendien dat ze MINOES heet en er nogal ‘kattige’ manieren op nahoudt: ze spint, krabt, geeft kopjes en houdt van visgraten…

Ondanks alles laat hij haar schuilen voor de regen, douchen én … voor hij het weet logeert MINOES bij hem in een grote kartonnen doos. En ze blijkt nog meer ‘kattige’ (of zijn het ‘katse’?) gewoontes te hebben: ’s avonds kruipt ze steevast op het dak waar ze de Mauw-mauwsong zingt en ‘kats’ spreekt met de (andere) katten uit de stad. Bizar, maar vooral handig voor TIBBE, want zo komt hij het ene nieuwtje na het andere te weten en groeit hij in een mum van tijd uit tot de sterjournalist van de stad.

Juffrouw MINOES is nu officieel zijn secretaresse en staat aan het hoofd van de kattenpersdienst. Wanneer de katten van Killendoorn met een onwaarschijnlijk verhaal komen over MENEER ELLEMEET, de weldoener van de stad, gelooft geen mens TIBBE nog en wordt hij alsnog ontslagen. Enkel de katten, met MINOES op kop, blijven hem steunen… tot alles weer op zijn 4 pootjes terechtkomt!


Tijdens de voorstelling heb ik vaak de indruk dat Dimitri ons meer amuseren dan de kinderen want ze zitten er bij momenten immers doodserieus bij. Wanneer ik het hen na de voorstelling vraag blijken ze zich wel geamuseerd te hebben.

ZAHA HADID in Antwerpen



Antwerpen heeft dus weer eens een internationaal gerenommeerd architect binnengehaald om één van zijn topprojecten uit te werken. Na de Italianen Secchi en Vigano voor het centraal station, de Spanjaard Manuel Solo Morales voor het Operaplein,de Brit Richard Rogers voor het justitiepaleis en de Nederlanders Neutelings en Riedijk voor het Museum aan de stroom heeft het gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen  niemand minder dan Zaha Hadid gekozen.

Een ontwerp van Zaha Hadid Architects uit Londen werd gekozen voor het nieuwe Havenhuis dat aan het noorden van het Kattendok moet komen. Het belooft een architectonisch hoogstandje te worden . Een diamantvormige bovenbouw zal boven op de bestaande brandweerkazerne worden geplaatst. De totale constructie zal 46 meter hoog zijn en steunen op 2 reusachtige pijlersen zal een prijskaartje van 31,5 miljoen Euro bedragen.

Hadid is niet de eerste de beste. De Britse architecte van Iraakse afkomst studeerde eerst wiskunde en vervolgens architectuur in Londen. Ze liep stage bij niemand minder dan Rem Koolhaas en zijn Ofiice for Metropolitan Architecture (OMA).

Sinds 1980 heeft ze haar eigen ontwerpbureau en haalt ze het één na het ander internationale projekt binnen. Haar uitmuntende deconstructivistische stijl bezorgde haar in 2004 als eerste vrouw de Pritzker-prize, zeg maar de Nobelprijs van de architectuur .

Enkele van haar grootste realisaties zijn het hoofdkantoor van BMW in Leipzig, het aquatics centre in London het Maxi museum in Rome en dan nu het havenbedrijf in Antwerpen.

Deze zomer moet het definitieve ontwerp klaar zijn, waarna een aanbestedingsprocedure volgt voor de bouw. In 2013 zou het nieuwe Havenhuis klaar moeten zijn. Er is ook aandacht voor duurzaam bouwen, met onder meer de mogelijkheid om (deels) te verwarmen door gebruik te maken van dokwater. Het Havenbedrijf maakt nu al gebruik van die techniek in een ander dienstgebouw

Van zodra de plannen ter inzage liggen op het Stadbestuur van de Stad Antwerpen schiet ik er mij naartoe. Het is trouwens een studiebureau uit Gent (Mouton) die de stabiliteitsstudie zal doen. De realisatie is naar het schijnt voorzien voor 2013, we houden het in ieder geval in het oog.

Gorki in AB


Hier volgt dus het verslag van het optreden van Gorki gisterenavond.

Het voorprogramma werd verzorgd door Tom Pintens, een van de leden van de originele bezetting van Zita Swoon. De singer songwriter bracht ongecompliceerde melodieën met eenvoudige maar toch aangrijpende teksten. Hij speelde een nummer of zes een eerlijk gezegd het mocht er zijn.

Dan volgde het moment suprême , Luc De Vos himself. Zijn aantreden op het podium was al een beetje een ontgoocheling, hij loopt dus toch nog altijd rond met dat mottig punkkapsel. OK je kan je steeds 18 blijven voelen maar daarvoor hoef je het niet op de spits te drijven, op het ridicule af.

De set begon en was voornamelijk akoestisch. Het waren stuk voor stuk intimistische nummers, ik kan dat wel apprecieren, voor efkens, maar er mag ook eens iets up tempo tussen zitten, ééntje zoals Anja of lieve Kleine Piranha. Maar nee dus., gans het optreden ging voort op hetzelfde elan.

Halverwege de show trad Isabelle A aan. Mijn wederhelft die tot dan toe nogal verzonken in zijnen zetel zat veerde plotsklaps recht, ontfutselde mij mijn fototoestel en nam foto's in alle perspectieven.
k'Moet eerlijk gezegd wel toegeven: het was één van de betere  stukken.

Op  het einde van de show, het waren eigenlijk al bisnummers, hebben ze Mia nog eens verkracht. Luc de Vos zette Mia in  in het Latijn, zong één strofe, vertelde een fose mop, nog een strofe en toen was er niets meer.
Hij las nog een stukje voor uit zijn boek ( k'weet eigenlijk niet hoe lang het was want ben toen efkens in slaap gevallen). en dit was dan meteen het einde van het optreden

Ik had misschien iets te hoge verwachtingen en misschien was het wel juist de bedoeling om niets bekends en niets wilds te brengen , ik heb me trouwens afgevraagd of ik de enige was die er zo over dacht . ik heb deze avond nog op het internet gezocht achter recensies van dit optreden en heb eerlijk gezegd niks noemenswaardig gevonden. Mochten de anderen het zo subliem gevonden hebben dan had er toch iets op gestaan.

Voor rijpere jeugd


Morgenavond gaan we een stapje in de wereld zetten en dan nog wel in onze hoofdstad. Dimitri en ik gaan naar de Premiere van de theatertoer van Gorki, " voor rijpere jeugd",
Een gepaste titel want wat rijpere jeugd betreft kunnen wij al serieus meetellen.

Op de site van Gorki  poneren Vos en de zijnen dat het hun bedoeling is na de voorstelling van hun negende CD een volledige theatertoer in naar bier ruikende tenten te brengen. Het belooft een formidabele show te worden. Na het opvoeren van een heuse olifant tijdens de show en een volledige fanfare op het podium tijdens de vorige shows, zal het vrij moeilijk zijn om deze stunts te overtreffen. Luc Devos is dus niet van plan om het eenvoudiger te maken, heeft een aantal advocaten onder de arm genomen en op de toegangskaarten de expliciete vermelding "VOOR RIJPERE JEUGD " gezet.

Luc de Vos licht op zijn site de titel als volgt toe:

" Ik probeer in elke plaat wel een rode draad of verschillende thema’s te verwerken hoewel dat natuurlijk niet altijd lukt of goed uit de verf komt. Onlangs bijvoorbeeld vroeg iemand mij of dit een nostalgische plaat is. Natuurlijk, want het gaat over vroeger, maar aan de andere kant komen er ook duizend andere dingen aan bod. Seks en drugs en rock-n’-roll bijvoorbeeld of eeuwig jong blijven. Daarom heet de plaat ook ‘Voor Rijpere Jeugd’. Dat slaat op mij en mijn leeftijdsgenoten. Ik ben 45 en zit in de midlifecrisis die we met zijn allen meemaken. Terwijl we ons afvragen of alle leuke dingen die ons reeds te beurt zijn gevallen, ons ook nog in de toekomst te wachten staan doen we verder alsof we nog steeds 18 zijn. Maar goed ook eigenlijk want als je sommige mensen bezig ziet, zou je denken dat ze al 100 zijn nog voor ze 30 zijn geworden."

Van het soort mensen waar Luc Devos het over heeft kent iedereen er wel een paar in zijn omgeving. Dan breng ik mijzelf toch liever in de eerste categorie onder, 18 TILL I DIE om het met de woorden van een populaire Canadese bard te zeggen.

Morgen is het dus zover en vindt  de premiere plaats in de Ancienne Belgique, mijn verwachtingen zijn hoog gespannen, zelfs heel hoog. Het volledige relaas volgt niet morgen, want het zal wel wel al vrij laat zijn als we thuis komen, maar zeker overmorgen. Beloofd!!!!

Surfplezier


We hebben nu iets meer den een maand een internetaansluiting en ik sta er versteld van hoe snel de kinderen daar mee weg zijn. Killian en Luna hebben hun eigen hotmail adres . Iedere avond nadat ze hun huiswerk hebben gemaakt krijgen ze elk een halfuurtje op de PC om eventueel mailtjes door te sturen naar hun vrienden.
Het is eerlijk gezegd wel tof om te zien wat ze zo allemaal neerschrijven.

Het heeft ook een positieve kant, want zonder dat ze er eigenlijk erg in hebben leren ze correct schrijven. Ze vragen  veel frequenter hoe iets precies geschreven wordt en schrijven woorden die ze normaal gezien niet zouden gebruiken.
Waar ik ook telkens door verrast ben is de snelheid waarmee ze iets aanleren. Je moet iets maar half hebben uitgelegd of 2 seconden later passen ze het al toe.
Ik denk dat ik me maar beter een beetje in de buurt hou als ze er op werken.

Maandag: Automechanica


Dezen avond hebben we zoals elke maandagavond auto-mechanica les. Dimitri en ik zijn deze cursus begonnen om ooit eens een mehari, Diane of 2CV aan te schaffen en er zelf te kunnen aan sleutelen.
De les duurt van 18.30  tot 22.00 u en als je al van 5.30 u voor het werk onderweg bent, kunnen dit wel eens lange dagen zijn, maar als alles goed gaat hebben we eind maart ons eerste certificaat in de opleiding voor hulpmecanicien.

Het viel gisteren echter meer dan tegen. Niet alleen was het zoals gewoonlijk ijskoud in het atelier daarbij kwam nog dat we niet echt boeiende zaken gezien hebben.

Wat die Mehari betreft, ik vond onlangs op internet een bedrijf die gespecialiseerd is in het restaureren en volledig heropbouwen van Mehari's, uit pure curiositeit vroeg ik hoeveel zo'n een nieuw ineengezet exemplaar wel mocht kosten en de prijs was eigenlijk alles behalve democratisch. Het ging om zo'n slordige 20.000 €, Eerlijk gezegd niet slecht gerekend voor een PVC wagen met rudimentaire mechanica.

Ik denk dat we misschien nog een beetje wachten , tot we het groot lot gewonnen hebben of zo, of anders blijven we gewoon maar dromen........

Toen we gisteren van de les terugkwamen stond ons trouwens thuis nog een verrassing van formaat te wachten, door de plotse dooi en de enorme koude was er een scheur in ons plafond ontstaan en lekte het binnen in de badkamer.
Dimitri en ik zijn dan het platform opgekropen en hebben in het pikdonker met een balladeuse achter de scheur gezocht.
Niets gevonden natuurlijk, ik denk dat ik beter zo snel mogelijk een vakman vraag die een EPDM op de totale oppervlakte kan plaatsen.

 

Nys Rules


Grote plannen voor vandaag, we gaan kijken naar het Belgisch Kampioenschap Cyclocross in Ruddervoorde.
Kort na de middag zetten we aan en de Gps wijst ons de weg. Een goeie 3 kwartier later staan we in Ruddervoorde waar we onze wagen achterlaten op een parking en met de pendelbus tot aan de ingang van het terrein worden gebracht. Luna was buiten zichzelf van opwinding het was immers de eerste keer dat ze recht stond in een bus, je moet het maar meemaken hé! Kwestie van : voor alles moet er een eerste keer zijn hé.

Eens op het terrein, het was ongeveer nog een uurtje voor aanvang van de eliterenners, zijn we nog efkens de tent binnengeweest en daar was er eerlijk gezegd ongelofelijk veel ambiance. Als het gaat om plezier maken kennen de West-Vlamingen er duidelijk iets van. We'n uns in ieder geval gejoned t'wa vree leutig.

Om 15.00 precies werd het startschot gegeven . Vanaf de eerste ronde reed Sven Nys en kop en legde de anderen door een onmogelijk tempo het vuur aan de schenen. Het is eerlijk gezegd toch een krak hoor om van  het begin tot het einde zo een gedreven en foutloos parcours af te leggen. Je mag hem sympathiek vinden of niet maar zo'n prestatie verdient toch bewondering en respect.

Tien rondes moesten ze op het vrij lange parcours afleggen en bij elke ronde werd de massa iets opgehitster.
De opbouw van het parcours was erg afwisselend , wij stonden aan de brug en juist naast de immense zandbak, dus hadden we tegelijk de gelegenheid om ze traag en snel aan het werk te zien.
Al bij al was het een spannend BK , en ieder van ons was content dat Nys gewonnen had.
Chapeau trouwens ook voor Niels Albert die ondanks de tegenslag toch nog in staat was om Nys zo goed als bij te benen.

La Scarlatine


Mijn grootouders langs vaders zijde waren afkomstig van Bas-Oha, niet zover van Hoei. Mijn grootvader kreeg op een schone dag zijn overplaatsing naar Mechelen en later in de jaren 60 naar Oudenaarde, waar hij directeur werd bij  de directe belastingen. Mijn vader was op dat moment nog de enige die thuis woonde en verhuisde dus mee, liep er mijn ma tegen het lijf en bleef er ook plakken.

Elke zondag gingen we bij mijn grootouders, uitgebreid middagmalen en daar zij altijd Frans zijn blijven praten kwamen mijn zus, broer en ik in contact met de Franse Cultuur.
Mijn oma had een voorliefde voor oude Franse films en muziek en heeft die passie niet alleen op mijn vader maar ook op mij overgezet.

Ik was nog heel klein toen ik met mijn vader al naar films keek zoals Les visiteurs du soir, Les vacances de Monsieur Hulot, Le mouton à 5 pattes, Honoré de Marseille, Garou-garou le passe muraille,enz........

De film die mij van allen echter het best is bijgebleven is "Nous irons à Deauville" met Ray Ventura en het liedje "Ca vaut mieux d'attraper la scarlatine". Niet omdat het verhaal supergoed is of zo maar wel omdat het bij mij een soort nostalgisch gevoel opwekt. Het was een mooie tijd en ik had grandioze grootouders.

Wanneer ik mij een voorstelling maak van die tijd, denk ik altijd dat de mensen toen serieuzer waren, het was de na-oorlogse periode en ik veronderstelde dat de mensen daardoor zo getekend waren dat ze niet meer in staat waren om plezier te beleven, Het tegendeel is echter waar, uit de tekst blijkt echter dat toen ook ironie en humor een belangrijk element waren en zelfoverschatting absoluut niet aan de orde.


De CD van la Scarlatine zit in mijn wagen en de kinderen, kennen de tekst vlekkeloos van buiten. Ze weten niet wat het allemaal exact wil zeggen maar het feit dat ze met dergelijke zaken  in aanraking komen, zal misschien ook bij hen een zekere affiniteit voor de Franse cultuur voortbrengen en een zeker respect voor wat vroeger was.

Baat het niet dan schaadt het in ieder geval niet.
 

Paroles Ray Ventura Ça vaut mieux que d'attraper la scarlatine

{Refrain:}

Ça vaut mieux que d'attraper la scarlatine

Ça vaut mieux que d'avlaer d'la mort aux rats

Ça vaut mieux que d'sucer d'la naphtaline

Ça vaut mieux que d'faire le zouav' au Pont d'l'Alma



1 - Nous avons plutôt tendance

A prendre la vie tristement

Et dans bien des circonstances

On s'affol' inutilement

Qu'ell' que soit notre malchance

Dites-vous que ce n'est rien

Tout ça n'a pas d'importance

Car si on réfléchit bien



{Refrain}



2 - Dans l'métro quand il y a foule

On n'sait pas où s'accrocher

Et tandis que le train roule

On ne fait que trébucher

L'autre jour quelqu'un s'exclame

Mais vous m'attrapez les seins

J'lui ai répondu "Madame,

Y a pas d'quoi fair' ce potin :



{Refrain}



3 - Un vieil ami d'Angoulème

M'avait invité chez lui

Sa maison est du quinzième

C'est vieux mais c'est très gentil

Admirant ces jolies choses

Je lui demandais soudain

Où sont donc les water choses

Il me dit chez le voisin



{Refrain}



4 - L'autre soir au concert Colonne

Eclata un grand scandal'

Il y avait un trombone

Qui ne semblait pas normal

Le chef d'une voix rageuse

Lui dit "Nous jouons Tannhauser

Et vous, vous jouez Sambre et Meuse"

L'autre répond : " Kek ça peut faire "



{Refrain}



5 - Comme on parlait de supplices

Dans un salon très côté

Quelqu'un dit aux il's Maurice

 

De Kadeitchiest

Deze avond zijn we dus zoals voorzien naar de bommels geweest. We waren er rond 17.45U, het was ijzig en op dat moment verbijsterend rustig. Om de kinderen niet stilstaand te laten wachten op het begin van de stoet, hebben we ze getrakteerd op een hamburger. Ondertussen begon het volk toe te komen. Stipt zoals voorzien begon de parade.

Luna en Killian hadden er aanvankelijk niet veel zin in , ze hadden het te koud en er zat op dat moment niet veel beweging in. Dat veranderde echter wel vrij snel toen ze vanop de wagens snoep, gadgets en reclame in het publiek begonnen gooien. Ook Dimitri raakte vrij snel in de stemming want vanop een van de wagens werden er pintjes uitgedeeld .

De stoet , 41 praalwagens, was heel mooi en afwisselend en de stemming zat er uiteindelijk goed in.
We hebben geprobeerd om een paar foto's van de stoet te nemen, maar ik vrees dat ons toestel niet van die kwaliteit is om echt prachtige foto's af te leveren.

Ondanks het ijzig koude weer hebben de kinderen en ook wij ons heel goed geamuseerd en zullen we volgend jaar zeker weer van de partij zijn.

Compleet verkleumd zijn we thuisgekomen. De koude was echter snel vergeten na een tas warme soep en een stuk stokbrood, het enige uiterlijke teken dat toen nog verwees naar de koude waren onze Killian zijn 2 knalrode gloeiende oortjes

GELUKKIGE VERJAARDAG KUIFJE

10 januari 1929, tachtig jaar wordt hij. Wel ja het is ondertussen zo lang geleden dat de eerste aflevering van Kuifje verscheen in "le Petit Vingtième", de kinderbijlage van de Brusselse krant "Le vingtième siècle".
Het eerste album "Tintin au Pays des Soviets" omschreef de verhalen van een jonge reporter en zijn fox terrier met menselijk trekjes.

De wekelijkse verhalen bleken uiteindelijk een immens succes en in totaal verschenen er 23 albums van de eeuwig jonge reporter. Zijn eenvoud en universele karakter zorgden ervoor dat hij een mega-succes werd. Overal ter wereld werd hij geapprecieerd en in minstens 58 talen vertaald (Er komen nog geregeld vertalingen bij, zo kocht ik op de boekenbeurs een exemplaar in het Antwaarps en vorig jaar een Ostendsch , Catalaans en Occitaans exemplaar).

Laat het nu juist in de week voor zijn verjaardag zijn dat er in de internationale pers een artikel verscheen over de geaardheid van Kuifje. 

                                      "Kuifje zou namelijk een Homo zijn."

Zijn jongensachtige uiterlijk, zijn keurige kleding en vriendschappen voor mannen met baarden en snorren alles zou er op wijzen dat kuifje "as queer as something is" beweert de voormalig Brits politicus en schrijver Matthew Parris. Parris heeft hier overweldigende bewijzen voor en wijst erop dat Kuifje nog nooit in he nabijzijn van een vrouw werd gesignaliseerd, een blond kuifje heeft, een gekke broek en sjaal draagt en geregeld in het landhuis verblijft van zijn vriend: "een zeeman".

Zijn artikel in de Britse krant "the Sun" heeft al heel wat heisa veroorzaakt niet alleen bij Kuifjesfans maar ook de Holebi gemeenschap voelt zich aangevallen bij dergelijke stigmatiserende uitlatingen .

Ik maak mij de bedenking wat de bedoeling hiervan is en hoe iemand zo'n bij het haar getrokken conclusies kan maken op basis van een stripfiguur, die onlosmakelijk moet bekeken worden in de tijdsgeest waarin hij werd geconcipieerd.

Hergé moest zich bij de publicatie neerleggen bij een aantal beperkingen. De strip verscheen in een jeugdblad en dat verklaart waarom hij zelden werd voorgesteld in het gezelschap van een vrouw . De enige dames die in zijn strips werden voorgesteld zoals la Castafiore en haar kamermeisje, zijn van  klassieke stereotiepe aard en passen volledig in het vrouwonvriendelijke tijdsbeeld waarin Hergé opgroeide. Kuifje verscheen in een conservatief blad en had niet  het opzet om aanstootgevend te zijn.

Wat de opmerking aangaande zijn blonde kuif, pofbroek en sjaal betreft ook dit was 1929, zijn kledij was gewoon IN op dat moment. Elke twintiger droeg gewoon zo'n kledij, het was de jeansbroek van dat moment.

Mijn nonkel die van hetzelfde bouwjaar is als Kuifje en quasi zijn gehele leven heeft gedacht dat hij de vleesgeworden incarnatie van Kuifje was ging net opdezelfde manier gekleed. Het gedacht zou echter bij niemand van zijn kennissen, vrienden, noch van zijn patienten opgekomen zijn om zijn manier van kleren te relateren met zijn geaardheid, zeker niet toen hij les gaf  aan verpleegsters in het hospitaal van Rijmenam.

Weet je wat het probleem is van onze tijd? Iedereen moet tegenwoordig over alles een eigen mening  hebben om zich belangrijk te voelen en men begrijpt niet dat dit soms gewoon echt niet nodig is. De figuur van Kuifje moet door iedereen persoonlijk worden ingevuld en is deels jeugdsentiment, Het is in de eerste plaats een ideaalbeeld over hoe fantastisch je zelf zou willen zijn en zaken beleeft die je zelf zou willen meemaken, het is onze manier om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur, net als het lezen van boeken. 

De noodzaak dat een of andere schrijver  een pseudo wetenschappelijke uitleg komt geven over wat in de eerste plaats toch een imaginaire figuur blijft, ontgaat mij compleet. Zo'n redeneringen hebben geen enkel nut en dragen in geen enkel opzicht bij tot een beter inzicht bij het lezen van de strips, integendeel zelfs.

De soap familie is ook niet echt hé, het zijn ACTEURS, tante Rita drinkt niet echt, Jan is niet echt de Pater familias enz. Wel  dit is net zo bij Kuifje, GENIET  ER GEWOON VAN EN STEL JE GEEN NODELOZE VRAGEN.

Uiteraard ben ik de essentie van bovenstaande tekst vergeten, hier komt ie dan:

GELUKKIGE  80 ste VERJAARDAG EN EERLIJK GEZEGD JE ZIET  ER NOG HEEL GOED UIT VOOR JE LEEFTIJD! MAAR WAT WIL JE, JE HEBT EIGENLIJK NOOIT AFGEZIEN MET DE VROUWEN HE!!!!!
(grapje)

woordje van luna

Als  ik op school ben vind ik dat leuk.
Sommige kinderen gaan niet graag naar school.
Maar ik wel en mijn vriendinnen ook.
Ja mijn broer gaat niet graag  naar school.
Mama  ging ook niet graag  naar  school.
Want als het vakantie is dan zie  ik mijn  vriendinnen niet en dat vind ik niet leuk.
ik zit in 3A in de klas van meester D.

RONSE, RONSE,RONSE,...


Morgen is het weer zover, naar jaarlijkse gewoonte is er in Ronse weer de Bommelstoet.

Oorsprong

De Bommels (de naam komt van het Picardisch Bonmoss, wat vrolijke vrienden betekent) zijn eigenlijk de voortzetting van een volksgebruik waarvan sporen terug te vinden zijn tot in 1359 en die een voortvloeisel waren van de Germaanse, Heidense Joelfeesten.

Op de avond van de dertiende dag  na de winterzonnewende, de zogenaamde dertienavond vond een familiefeest plaats waarop bepaald werd wie van het gezelschap de koning en wie de zot zou spelen. Al degenen die als zot waren verkozen kregen echter de kans om weerwraak te nemen op Zotte maandag, verkleed als bonmoh konden ze hun familie en buren plagen.

Ronsenaars , zijn leutemakers en houden van zulke zotternijen ze voelen zich daarbij enigszins beschermd door hun patroonheilige Sint Hermes, die samen met de heilige Dymphna in de middeleeuwen patroonheilige was van de 2 grootste centra voor geesteszieken in ons land namelijk Geel en Ronse.

Actueel

Door de tijden heen verwaterden deze gebruiken, en het was Ephrem Delmotte, Stadsbeiaardier van de Stad Ronse die de gebruiken terug opnam en de feestvierders die van cafe naar café trokken samenbracht en ze groepeerde in een grote stoet (1949).

Sindsdien genieten de bommels een ware revival , er is een Bommelraad, er zijn verschillende vaste groeperingen die jaarlijks naar de titel dingen en er zijn niet te vergeten de Ronsenaars in hart en nieren die elk  jaar naar de  bommels toeleven.

Het oorspronkelijk feest werd intussen een feestweek-end en meteen het vroegste carnaval van het land.

Morgen zullen dus weer duizenden Bommels door de stad trekken en zij zullen pas ophouden met feestvieren dinsdagmorgen; Wij zullen er in ieder geval bijzijn, als toeschouwer dan.


Ronse Versus Oudenaarde

Eerlijk gezegd als Oudenaardist geef je niet graag toe dat de Ronsische Bommels er best mogen zijn. Het is immers zo dat er sinds mensenheugenis een soort vete tussen Oudenaarde en Ronse bestaat.

Hoogtepunt daarvan is wanneer er een voetbalderby wordt gespeeld. Toeschouwers van beide ploegen zijn dan massaal aanwezig en zelfs degenen die absoluut niet zijn geinteresseerd komen naar de match voor de ambiance.

Supporters van beide ploegen scanderen luidkeels steeds dezelfde slagzinnen. Ronsische supporters roepen "Bune, Bune, Bune, klak, klak, klak" wat refereert naar de reputatie van de Oudenaardisten als Boneklakkers ( soort bereiding van gepofte boontjes, die op de matchen worden verkocht).
De aanhangers van Oudenaarde op hun beurt scanderen "Ronse,Ronse, Ronse, Zot, Zot, Zot" wat natuurljk geen bijkomende uitleg vergt.(dixit een Oudenaardist)


Die kunstmatig in stand gehouden vete is best plezant en is op zich nog een beetje folklore, het zou spijtig zijn mocht dit verloren gaan.

Nochtans is er geen enkele reden waarom de ene stad voor de andere zou moeten onderdoen. Het gaat hier namelijk over 2 quasi even grote steden met een gelijklopende evolutie, een rijk historisch verleden en een boeiend cultuurhistorisch  patrimonium ( Ik moest dit fragment toevoegen van mijn man die eigenlijk een Ronsenaar is en daar werkt, anders krijg ik geen drinkgeld deze week)

Morgen wanneer de Bommelsstoet vertrekt zullen we aanwezig zijn en gedogen ons lot ondergaan

Tuningbeurs Birmingham


Mijn kleine broertje (ondertussen een flink uit de kluiten gewassen vent van 28) zit in Birmingham voor een tuningbeurs.

Eigenlijk had ik wel willen meegaan on de stad te verkennen terwijl hij op de beurs stond, maar dit bleek niet echt praktisch haalbaar. Hij is immers vertrokken met een volgeladen vrachtwagen met maar 2 zitplaatsen en moest na de overzet vanuit Calais een Engelsman oppikken die de weg naar Birmingham met hem zou afleggen en de gehele tijde van de beurs bij hem zou blijven, kwestie van een beetje vlotter contacten te leggen.

Regelmatig belt hij op vanuit Engeland om te laten weten hoe hij het stelt, maar voor hem kan het eerlijk gezegd niet vlug genoeg voorbij zijn. Er zijn namelijk een paar zaken die daar fundamenteel op zijn zenuwen werken.

          ° Probleem 1: je mag daar nergens roken. Hoewel hij nu niet echt een verstokte roker is steekt hij nu en dan
            toch graag een sigaretje op en klaarblijkelijk is dat daar niet toegelaten.

          ° Probleem 2: Er is geen eten op hotel. Hij staat de gehele dag op de beurs en heeft dan uiteraard geen zin
             meer uit te gaan en een stapke in de wereld te zetten.

          ° Probleem 3: In het hotel is geen aansluiting op internet voorzien, tenzij betalend voor 99€, wat voor die 7
            dagen toch wel schandelijk veel is.

          ° Probleem 4: Op de televisie is alles in het Engels niets anders en daarbij is zijn kamergenoot nog een
             Engelsman bij. Dit is voor hem juist van het goede te veel.


Ofschoon het daar op die beurs voor sommigen hemel  op aarde is, maakt mijn broertje  dus helse tijden door en zal hij nooit meer een echte Anglofiel worden na deze overdosis. En zeggen dat ik niet meekon, ik had mij wel kunnen vermaken die paar dagen en hem zelfs eten halen tegen dat hij van de beurs terugkwam . Misschien ga ik volgende keer gewoon mee, als hij tenminste nog wil vertrekken richting Engeland. Alles zal natuurlijk afhangen hoe de verkoop is verlopen en wat deze foltering netto heeft opgebracht.

My Toyota is Fantastic

Hoewel ik deze week in verlof ben, is lang slapen er niet echt bij. Dimitri moet immers om 7.00 uur aan de garage afgezet worden en onmiddellijk daarna vertrek ik met de kinderen richting school. Normaal gezien verloopt dit vrij vlot maar deze morgen was dit wel efkens anders.

Door de ijzige temperaturen van deze nacht, -15°celsius volgens het KMI, wou onze wagen immers niet direkt starten.Na enkele pogingen begon de motor dan uiteindelijk toch te sputteren, maar toch hij draaide erg moeilijk.
 
Ik zette Dimitri af en al uitstappen zei hij dat ik best nog een beetje rond zou rijden om de motor een beetje te verwarmen. Een volledig kwartier heb ik in de straten van Oudenaarde rondgereden, vooaleer het temperatuur metertje op de helft stond. Ik durfde de motor niet stil te leggen met het risico hem achteraf niet meer te kunnen starten en dan met die 2 bloeikens van kinderen in de ijzige kou te voet naar school te moeten gaan.
Alles verliep gelukkig vlot en tegen een uur of tien begon de buitentemperatuur lichtjes te stijgen.

Mijn bakske heeft de ergste kou dus toch maar weer eens getrotseerd, maar wat zou je anders willen, het wordt dan ook piekfijn onderhouden door twee bijna hulp-mecaniciens ( mijn wederhelft en ik dus), al moet ik eerlijk toegeven dat onze leraar het meeste krediet op zich mag nemen bij de wekelijkse sleutellessen.

Snoepdozen



De kinderen krijgen elk jaar een massa nic-nacjes voor hun Sinterklaas, het is zowat de enige  "snoep" die ze eten, en dan nog blijft de gehele voorraad meestal liggen tot ik mij depri voel en mij op de koekjes stort en alles in één keer verorber.

Ik dacht dat ik dus nu de oplossing gevonden had om dit probleem op te lossen.
Ik had de kinderen elk een pvc doosje meegegeven  naar school ,gevuld met de koekjes.

Killian en Luna vonden dit een tof gedacht en deelden tijdens de speeltijd hun koekjes uit aan al hun kameraden, tot vandaag dus. Vandaag kreeg Killian immers een opmerking dat zoveel snoep toch niet zo gezond kon zijn, dixit een juf die waarschijnlijk als goed voornemen een dieet was gestart en gefrusteerd raakte bij het zien van al dat goeds. Ik zou haar opmerking begrijpen, had ik de kinderen massa's chocolade, lollies, drop enz meegegeven , maar nic-nacjes, dit kon er bij mij niet in.

Ik begrijp dat ze aansturen op gezonde snacks maar dan moet dit consequent gebeuren en moet dit ook niet worden toegelaten voor verjaardagen en sinterklaascadeaus.

Grote manoeuvers.



De laatste 2 jaar werden heel wat herstellingen aan onze woning uitgesteld, zogezegd wegens tijdgebrek. De ware reden was eerder een gebrek aan goesting om er eens in te vliegen. Deze week, ik heb een volledige week verlof genomen op het werk, ga ik er mij eens duchtig tegen smijten.

Vandaag begin ik met de badkamer die best een likje verf kan gebruiken en waar dringend enkele kleine herstellingen moeten gebeuren.

Om 8.00 uur ben ik klaar om te beginnen , een nieuw aangebrachte gyprocwand moet nog behangen worden en tegen 10.00 ur is deze klus al geklaard , nu nog mijn verf gaan halen. 

Ik begeef mij naar het dichtst bijgelegen doe het zelf centrum en koop daar een grote pot interieurverf kleur OESTER, klaarblijkelijk is dit momenteel in. (volgens de site van VT wonen dan toch).

Eens de verf aangebracht blijkt ze heel goed te dekken en de kleur is ook wel mooi, ik ben benieuwd wat Dimitri ervan zal vinden. Zijn reactie blijft echter niet lang uit en is eerlijk gezegd meer dan lauw. Misschien moet hij gewoon nog wennen aan het affect van behangen en geschilderde muren. We waren het nu zo gewoon.........

SOLDEN!!!!!!!!!!!


De afgelopen 2 dagen stonden eigenlijk volledig in het teken van de koopjes.

Zaterdagmorgen ben ik dus volle moed vertrokken voor enkele hoogdringende aankopen onder andere schoenen. Wat dit betreft hadden we dus onmiddelijk prijs, Killian vond een paar degelijke stapschoenen aan -60%  en Luna een paar zwarte laarzen aan - 70% maar dit was meteen ook het einde van mijn succesvolle aankopen.

Heel de dag ben ik van de ene naar de andere winkel gegaan en heb niets meer gevonden wat mij aanstond. Ik vraag me soms af of de artikelen die daadwerkelijk in de solden komen wel uit de collectie komen bij sommige ketens en niet speciaal voor de solden werden gefabriceerd want soms is het toch wel erg wat je aangeboden krijgt.

Zondag hebben we ons jachtgebied naar de Veldstraat verplaatst en daar was het niet veel beter. Er was wel immens veel volk en als je naar een artikel durfde te kijken was dit op slag het meest  begeerde artikel van de gehele zaak want iedereen moest plotsklaps dit stuk bekijken maar eigenlijk was het ook zondag niet veel soeps en behalve de schoenen voor de kinderen had mijn tocht niet veel uitgehaald.

Wie weet misschien vind ik tegen het einde van de solden nog wel iets dat me aanstaat