Wedstrijdverslagen & Uitslagen van het 'Moving Marathon Team' : Wouter & Mario.
25-07-2009
19/07 Rulles (Lux); Mario 13de
In de vroege morgen naar Luxemburg gereden om de marathon in Rulles te rijden. Volgens de dokter zat er een sluimerende infectie in mijn lichaam die er voor zorgde dat ik de ene dag goed was en de andere dag super slecht. Een remedie; rusten en antibioticakuur van 10 dagen. Tja eerst ng deze marathon meenemen en dan naar de dokter luisteren. Op weg naar daar werd het weer alsmaar slechter en de regen viel met bakken uit de lucht. Ondertussen was het vrij druk verkeer met de uittocht van onze noorderburen met hun sleurhutten. Daar aangekomen was het nog 14graden en echt winterweer. Na de inschrijving, een babbel met Alexis en het klaarmaken van mezelf en de bike bleek het enigzins op te klaren. Ik zag een renner terugkeren met pech en die bleek onherkenbaar. Dat beloofde.... Rustige start genomen maar na de startklim had ik het al te warm en besloot me ontdoen van enkele kledingstukken en deze ergens langs de omloop te leggen om ze na de wedstrijd op te halen. Het eerste stuk was direct om u tegen te zeggen; een klim in een weide die omgetoverd was in een modderpoel. De toon was gezet.... Het parcours en de omgeving is prachtig alleen maakte de regen er een verdomd zware beproeving van. Ik besloot om een strak tempo aan te houden maar niks te foreceren. In de klimmen was het alle hens aan dek om boven te geraken, in de afdalingen was het schaatsen,schuiven en sturen om recht te blijven kortom genieten. De km's en tijd vlogen voorbij. Soms was er zon dan weer regen en wind, ideaal voor mijn zieke lichaam!!!! Na 3 uur was ik bevoorrading 3 voorbij en voelde mijn kracht afnemen. Hopende op een 4de bevoorrading besloot ik alles in te nemen om weer voldoende kracht te hebben en dan daar bij te tanken. Maar helaas er kwam geen 4de bevoorrading en de tank was leeg. Verdomme hoe is het mogelijk. Vanaf dan was het afzien en iedere bult, put of wortel was teveel. Ik zat echt dood en er kwam geen einde aan.Na 4u30m kwam ik langs het riviertje en in een dorp. Yes we zijn er... Er moest constant steile klimmen genomen worden tussen de huizen, langs het kerhof, op de weg. Even alles uit de kast en plots lieten we het dorp lings liggen en gingen we weer volop de luxemburgse bossen in en van een dorp of huis was geen sprake meer. Fut, kracht en moed was er niet meer alleen nog karakter. Gelukkig bleven de hoogtemeters nu beperkt. Uiteindelijk na 5u en 4min de streep overgereden. Onherkenbaar en zo dood of een pier. Had zelfs de moed meer om de organisatie eens aan te spreken. Na een koude douche en een gesprek met Alexis (die ook hoopte op een extra bevoorrading en ze ook meer dan nodig had) even gaan kijken wat het resultaat was. 13de alg bleek dit te zijn. Tja dit kon stukker beter maar het zal voor de volgende keer zijn met een gezond lichaam.
Mario
25-07-2009 om 18:31
geschreven door Teamlid
15-07-2009
kort nieuws
Ducasse de la houzee thuillies ; Wouter 1ste, Mario 24ste. Super organisatie, prachtig parcours en op onze Wouter stond geen maat.
Raid des chantoires Wouter; 1ste, Mario 34 ste (ziek). Ondanks een ommetoer toch een verdiende zege voor de Wouter, ikzelf een zeer slecht gevoel, geen kracht en slapkes van start tot einde dan maar verstand gebruiken en proberen genieten van de streek.....
Ikzelf ging naar Oostenrijk voor de Salzkammer helaas ben ik aan het uitzieken en hoop toch zondag ergens in Belgie te kunnen starten. Wouter vertrekt voor een etappe wedstrijd naar Polen maar hoopt dat het mindere gevoel in de benen verdwijnt eenmaal Belgie uit.
Ook nog een bedankje aan Cannondale voor de super fietsen, aan movingstore gent voor alle steun en materiaal,hi5 en maxxis voor de mega producten; THANKS.
Later meer Mario
15-07-2009 om 18:33
geschreven door Teamlid
28-06-2009
28 juni: De rosseler te Lierneux: 80km chrono: 1e plek
Samen met Dirk Rossi en Dieter naar de Baraque afgezakt voor een prachtrit in een super weertje!! (Lees: voor mij al veel te warm, voor Dirkske danzij dikke sokken en een goed thermisch lijveke net goed bij 28 graden ).
Aangezien we mooi op tijd waren gearriveerd, moest ik wel nog wat rondlummelen, want anders ging ik de laatste niet zijn ;) Hierdoor ook nog Alexis tegengekomen. Even geinformeerd om samen te rijden en een paar min later vliegen we er vandoor Alé, we was eigenlijk ik, want toen ik na 500m achter me keek, zag ik Alexis op 400m volgen Ik besloot om op 90% te rijden, maar zag na 10min nog steeds niemand aansluiten. Jammer, maar dan maar alleen. Al na een kwartiertje was ik kletsnet van het zweten! Gelukkig liep het overgrote deel van de rit door het bos. Schaduw was welkom!!!Maar dan gebeurde het: in een inhaal maneuvre door lang gras moet ik met de flank van mijn Maxxisband iets geraakt hebben, want ineens had ik héél veel grip L . Het was al lang geleden dat ik nog eens lek stond en dat was eraan te merken! Leeg bommetje mee + ik was vergeten het wieletje rond het ventiel te draaien, waardoor mijn pompje niet wou werken. Uiteindelijk verloor ik hier 7 minuten. Ondertussen was Alexis al lang gepasseerd. Na een uurtje vond ik weer de aansluiting. Samen reden we een paar km, maar dan had Alexis problemen bij het inhalen van een groepje. Ik heb niet vertraagd en hierdoor moest ik weer alleen verder. Gelukkig kwam ik af en toe bekenden tegen en kon ik zo nog eens een klappeke doen. Naar het einde toe kwam ik dan toch nog in de problemen Iemand had een pijltje weggenomen, waardoor ik een km rechtdoor gereden ben ipv linksaf Aangezien ik al een paar zijweggetjes gezien had en geen pijlen, had ik al zon donkergroen vermoeden Als je dan ook nog tegemoedkomend verkeer ziet, dan snap je het al Nog eens 5min aan mijn broek, maar ik was hier zeker de enige niet Uiteindelijk na 2u 29min de finish bereikt. 1e plek
Dirk had ook genoten hoe kan het anders, het voelde vandaag aan als Africa- en reed een superwedstrijd! Dat leverde hem een 13de plek op!!
21 juni; Lustin, parel aan de maas, 72km chrono: Wouter 1e, Mario 27e
Al een paar jaar maak ik reclame voor deze superrit! En dit jaar heeft de sympathieke organisatie er nog een aantal lusjes bijgevoegd. Het was voordien al dik in orde, maar nu is het gewoon een van de toonaangevende parcours van België. Het kan zonder problemen vergeleken worden met Theux, Malmédy, .
Gelukkig kende ik het parcours al een beetje en wist ik dat rustig starten aangeraden was! Amai, al van in de eerste kms kwamen de vele serieuze klimmen op een sneltempo aangevlogen. Veel tijd om te recupereren was er niet en pas na 45min vond ik een moment om snel iets te eten en wat te drinken. Na de eerste bevoorrading kwam er een nieuw stuk met daarbij de zaligste single track van dit jaar! Een paar kms puur genieten. Ook is een fully hier zeker geen overdreven luxe, want zowel in de afdalingen als in de klimmen is het zoeken naar de grip! Aangezien ik me super amuseer, vliegen de kms voorbij en ben ik plots aan de laatste bevoorrading. Ik zit ondertussen door mijn drankreserves en tank snel bij. Hier zie ik een bekende en blijkt dat hij zwaar gevallen is. Ik blijf even babbelen, maar dan jaagt hij me weg, aangezien ik nog voor een goede chronotijd ga De laatste kms zijn zeker de makkelijkste niet! Dan duiken er overal zombies op die de rit wat onderschat hadden. Voor mij het signaal om de gas nog verder open te trekken, want ik kom niet graag aan de finish toe met reserves;). Resultaat: 1e plek met 3u10.
Mario amuseert zich ook super. Gelukkig geloofde hij me over het parcours en kon hij zijn wedstrijd goed indelen. Toch heeft hij het in de laatste kms ook zeer lastig, maar met een big smile komt hij toe in Lustin.
Op zondag 07/06 eerst onze plicht gedaan en daarna de auto in richting Belgisch Luxemmburg om de marathon in Biron te rijden. Onderweg nog de Ken opgepikt die op zaterdag een mooie overwinning behaalde in Langdorp. Eenmaal daar aangekomen rustig onze tijd genomen daar dit een vrije start was en we nog wel even tijd hadden. Gaande weg veranderde het weer en het werd alsmaar donkerder. De eerste regendruppels vielen en de temp voelde plots stukken frisser aan. Ik en Ken twijfelen nog over wat we gaan aandoen, de Wouter beslist om alvast te starten. De start is op asfalt ligt hellend. Enkele ogenblikken later vliegt de Wouter ons voorbij. Miljaar wat een snelheid, hij voelt zich slecht en rijd op semi slicks, als dat maar goed komt. Iets later vetrek ik samen met de Ken. Brrrrrrrrrrr de benen voelen niet goed aan, de Ken roept me moed in op de eerste klimmetjes. Het regent alsmaar harder en sommige stroken liggen er nu al vettig bij, afdalingen zijn super glad. De eerste 20 km heb ik het lastig en bijt me vast in Ken zijn wiel. Hij heeft last van vermoeide en zware benen van zijn wedstrijd op zaterdag. Hij puft en verbijt de pijn. Na 20km loopt het al beter bij mij en neem ik af en toe over en merk dat Ken het lastig heeft. Op 2 klimmetjes kom als eerste boven en wacht op de Ken, hij heeft het wel zeer lastig en koud en denkt even aan opgeven. Maar met ons 2 lukt het wel. Ondertussen zijn de greppels volledig gevuld met water, beekjes zijn dubbel zo breed, afdalingen liggen er super glad bij en de regen vlat met bakken uit de lucht. Miljaar wat een weer en op de koop toe is het nog koud ook. Halfweg besluit Ken te stoppen aan de bevoorrading om zijn honger te stillen, ik rij verder om geen kou te krijgen. Helaas keert de Ken niet meer terug en ik voel me beter en beter ondanks de vol slijk zittende ogen, af en toe de controle kwijt te zijn van de fiets, achterste voren te staan in een van de vele greppels en eenmaal laat ik de fiets zelfs zijn eigen weg gaan ............Het tweede deel is iets minder zwaar en technisch en loopt veel over grindwegen. Gelukkig met zo een rotweer. Af en toe vlieg ik andere renners voorbij en voel me in mij sas en geef er nog een lap op. Even denk ik aan Wouter op zijn semislicks...Ik wil onder de 4u binnen zijn. Na 3u45 voel ik de man de hamer en hoop dat het niet ver meer is. Yes we zijn er of toch niet. Ze doen ons nog een lus maken rond Biron. Daar gaat mijn 4u. Even laat ik de moed zakken. Op het einde staat er achter een brede waterstroom veel volk en fotograaf. Hmmmmm niet met mij hé. Effe de gas lossen en tot aan mijn kniekkes door het koude water en dan een eind spurt bergop. We zijn er. Eerste commentaar; olala dat zal de derde zijn. Ik kijk even op. Blijkt dat ik 7de ben op enkele tellen van een top 5. Miljaarde maar ik ben toch tevreden. Wat te zeggen van onze Wouter die Nicolas Vemeulen voor blijft in dit weer met zijn stofbandjes. Chapeau. Ook de Ken komt nog over de finisch gereden met een 14 de plaats. Nu een weekendje rust en dan op naar een nieuw avontuur.
15-06-2009 om 20:15
geschreven door Teamlid
03-06-2009
Thuin, raid de la haute sambre. Mario 26ste alg
Op zondag 24/05 afgezakt naar Thuin (wouter ng steeds in Frankrijk), een regio waar ik telkens graag terug kom. De organisaties zijn meestal goed en gemoedelijk en de omgeving is best te doen. Deze wedstrijd telde mee voor enkele regelmatigheidscriteriums waardoor er zo een 150-tal renners aanwezig waren. Het is een vrije start maw alle tijd om ons klaar te maken en het zonneke is reeds vroeg van de partij en zorgt voor een zeer aangename temperatuur. Net voor de start steek ik nog een nieuwe binnenband om zeker te zijn. De aanloop is snel en loopt over verharde wegen, bospadjes,weg, singletracks.... Alles ligt er zeer hard en droog bij op enkele plaatsen na. Het parcours loopt over verschillende delen van vroeger gereden wedstrijden zo weet ik wat er af en toe komt. De beentjes lijken ok en de rugpijn is eindelijk van de baan, dus besluiten we maar eens gas te geven en te kijken waar we uitkomen. De zon doet me lekker zweten en de omgeving gaat mooi op en af. Af en toe neem ik de tijd om effe rond me te kijken zoals bij de ruine.... Na een 3tal uur voel ik dat het beste er af is maar we naderen het einde en er zijn mij maar een paar renners voorbij gereden. Ik maak op het einde nog een extra overbodig luske (soms was het zeer goed uitkijken naar de splitsingen) waardoor er nog wat tijd verloren gaat. De aankomst en registratie is wat aan de povere kant maar hey een 26ste plaats alg op 80% van mijn kunnen is voor alweer een geslaagde training en nu hop met de beentjes naar Duitsland.
03-06-2009 om 11:07
geschreven door Teamlid
02-06-2009
Saarschleifen bike marathon, 103km, 2600hm: 1e plek, Mario 76ste sen 1.
Nadat ik er vorig jaar mijn podiumkansen verspeeld had door maagkrampen en diarree, was ik op revanche gebrandt Het parcours was lichtjes gewijzigd, namelijk meer singeltracks en speelstukjes, dus dat was zowiezo ok!!
In de 1e ronde waren we weg met een groepje van een man of tien. In de eerste lange mooie klim versnelde Faruhn en kon enkel ik nog volgen. Toch besloten we om te wachten, aangezien het parcours ook veel snelle stukken bevat en samenrijden een serieus voordeel oplevert. Nog 2 mannen kwamen aansluiten (Rob en ??).In alle technische stukjes nam ik de kop, aangezien ik er duidelijk voordeel had met mijn Cannondale Scalpel. Elke keer nam ik een paar honderd meter voorsprong en was het aan de rest om het gat weer dicht te rijden. In een langere afdaling speelden we dan ook onze 4de man kwijt.Op het einde van de eerste ronde was er nog een tussenspurt voor 50euro die ik makkelijk won. Toch vermoedde ik dat de Duitser sneller was, want in alle klimmen had hij overschot en moesten Rob en ik alle zeilen bijzetten om te volgen In het begin van de 2de ronde waren de andere 2 zo sportief om niet te versnellen toen ik mijn 2 verstopte bidons met de noodzakelijkeHigh 5 brandstof oppikte uit het bos. Thanks!! Kort daarna sloeg het noodlot toe bij Rob: lekke band . Toen waren we nog met 2. De samenwerking verliep perfect, maar in de klimmen kon ik nauwelijks volgen. Telkens wachtte Faruhn op me en zo bleven we samen tot op 15km van de streep. Hier probeerde hij het verschil te maken en nam hij 300m. In de daaropvolgende technische afdaling haalde ik hem weer in (dankzij valpartij voor zijn neus ) Nu probeerde hij niet meer weg te rijden. Ik verwachtte nochtans de finale aanval, maar die bleef uit. Hij had ondertussen ook al 20km geen drinken meer en misschien was het beste ervan.. Het werd dus een spurt, maar naar welke boog?? Er waren er 2!! Bij de 1ste was het een fotofinish, maar aangezien er geen reaktie kwam van de speaker deden we nog maar een spurt en hier had ik een fietslengte voorsprong 1e plek dus!!!! Revanche is binnen!!
Wouter Cleppe
Nog nooit zo op tijd geweest voor een wedstrijd als dit weekend, even verbroederen met onze Belgische buren en het reevax team. Tijd voor een etentje bij de Italiaan en op tijd naar bed. Reeds vrij vroeg uit de veren en alles klaarmaken op een zeer relaxe manier. Even de tijd genomen om op te warmen en de bidons in het bos langs het parcours weg te steken. Deze marathon telt me voor zowel een Nederlandse als een Duitse marathon cup, vandaar massa's renners. Mooi netjes aanschuiven in de 1ste startbox en weg zijn we. De eerste 15km gaan verdomd hard, eigelijk te hard naar mijn zin maar je kan niet aarzelen of er passeert je 100 man. Eindelijk komt de 1ste klim er aan en valt het tempo terug vanaf nu gaat het telkens mooi op en af met soms zeer technische afdalingen en verdomd steile klimstukken. Alles ligt er kurkdroog en stofferig bij. Bij doorkomen halfweg denk ik dat het gewoon een lang gerekt lint is van renners,pfffffffff. Iets verder de de bidons verwisseld en voor op het snellere,saaie stuk me proberen handgaven in een groepje. Helaas denkt er een Nederlander anders over en die trekt alles uit mekaar om zo alsnog de wind op kop te hebben. Ik begin kracht en plaatsen te verliezen. Stillaan steekt er een honger gevoel op en mijn lichaam smeekt naar eten. Uiteindelijk maar gestopt aan de bevoorrading geprobeert om wat vast voedsel tot mij te nemen. Na een tijdje kom ik er weer door en kan ik het tempo wat opdrijven. Aan de laaste bevoorraading zie ik cola staan njamie, njamie. Dit zorgt voor dat beetje energie dat ik nog te kort kwam. De laaste 10km besluit ik 100% te gaan en zoveel mogelijk plaatsen goed te maken. Moet zeggen het lukt me aardig, niemand kan aanklampen en ik vlieg iedereen voorbij. Miljaar had ik dit maar iets eerder begonnen. Na 5u30m vliegen we over de meet waar de Wouter me opwacht met een overwinning. Een dikke proficiat aan mijn maatje. Dit weekend was meer dan geslaagd en doet ons alweer uitkijken naar de volgende sportieve uitdaging.
02-06-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
01-06-2009
Chemins du soleil 2009, Ken van den Bulke en Wouter Cleppe: 2e plek
Dag 1: Zoals de laatste jaren al steeds het geval was, wordt er van in de eerste km serieus de pees op gelegd. Op die manier ontstaat er kopgroep van een 8-tal teams. In de eerste lange klim wordt die groep snel uitgedund tot 3 à 4 teams. De daaropvolgende afdaling is er direct een om U tegen te zeggen en ondanks een serieus tempo, zien we de eerste 3 teams niet direct terug. Dan komt er een stukje via ferrata en hier is het verplicht te voet + geneutraliseerde tijd. Het 2e en 3e team staat nog te wachten. Dan komt de rest van de afdaling. Kens achterrem begint te roken en we verliezen een beetje tijd, maar verder gaat alles heel vlot. In de chemins is er nooit veel tijd om te recupereren en dus dus hup, de volgende lange klim.. Niemand meer te zien voor ons, noch achter ons. We besluiten om op HF te rijden en blijven het tempo strak houden. Dit maakt zelfs dat we team 3 en 2 oprapen Na nog zon extravagante afdaling, waar ik zelfs mijn kaarten verlies komen we bij de laatste bevoorrading van de dag. Hier horen we dat de leiders al 8 min gepasseerd zijn!! Wij moeten nu een paar minuten stoppen om al onze flessen te vullen en eens goed te eten Ondertussen zijn de temperaturen al boven de 30 gestegen en ik merk dat ik weer enorm veel mineralen aan het verliezen ben Merde!! Ik had zout moeten in mijn drinken doen! Wat te verwachten is, laat niet meer lang op zich wachten, ik voel mijn krachten minderen en nu neemt Ken het commando over. Gelukkig is het einde in zicht: nog 1 immens lange klim en dan moeten we er ver zijn.. De klim gaat nog net, maar ik voel het tempo zakken. In de afdaling verlies ik weer de kaarten en dus ook weer wat tijd. Achter ons nadert het Ego bike team (onze concurrenten uit de limousin ) Ze passeren ons net voor de finish, maar ik ben niet meer in staat om aan te klampen, te veel gevaar voor krampen Op die manier eindigen we op een 3e plek, op maar een paar seconden van nr2 en op meer dan 14min van de leiders
Dag 2 = nachtrit: Veel gegeten (ook zout) en weinig gerust Toch hebben we er zin in!!
De startklim is lang en het tempo is gezellig. Maar hoe verder we klimmen, hoe hoger het tempo en wanneer we de top bereiken, blijven we over met de top 3. Nu volgt de afdaling en de leiders vliegen er weeral vandoor. Ken moet wat zoeken naar de juiste afstelling van zijn lichten en door dat gesukkel zijn we de aansluiting met de leiders kwijt. Maar we vinden ons ritme en alles gaat goed tot . die afdaling. Net hadden we de leiders gepasseerd die een lekke band aan het herstellen waren ofpffffffff, ook lek! Deju!! Tja, zo snel mogelijk herstellen en ondertussen passeren er ons veel teams Daarna zitten we alleen en we gaan weer over op ons ritme. 1 voor 1 rapen we de teams op, maar we hebben er echt geen gedacht van wat onze positie is De laatste klim gaat over asfalt en ik leg er nog eens de pees op. Niemand meer te zien voor ons Na het laatste CP heb ik mijn twijfels over het traject (kaarten controleren) en daardoor komt er weer een team aansluiten. Het zijn onze Limousin vrienden! We vliegen samen naar de finish en blijkt dat we 2e en 3de zijn
Dag 3: Toch 2 uutjes gerust en olé, daar gaan we weer. Dezelfde startklim als deze nacht en het zelfde verloop. Op de top blijven we met 3 over. Ik hoor ondertussen dat team 2 5min straftijd heeft opgelopen wegens het missen van een CP. Hierdoor zijn wij nu 2de. Maar de kerels willen aanvallen!! Gelukkig voor ons is er bij hen een groot verschil ontstaan in het niveau tsn de rijders. Op die manier zal de zwakste doodgereden worden In de afdaling toch wat verwarring en de top 5 komt weer samen. In de volgende klim zien we de zwakste ego-biker beginnen te zwalpen Wanneer hij dan ook nog lek rijdt, zijn we zeker van ons resultaat en wordt het echt genieten. We rijden samen met de leiders en krijgen wat uitleg over het skigebied en de bergen rondom ons. Prachtig!! Maar het tempo is eruit en daarom besluiten we te versnellen. We nemen wat voorsprong, maar dan zien we de bevoorrading. Aangezien we met een veilige voorsprong zitten, besluiten we om eens uitgebreid te tafelen De leiders (die onderweg steeds bevoorraad worden) gaan er vandoor. Na een paar minuten vertrekken we weer, maar dan gaat het fout: we rijden verkeerd en hebben direct 5min aan ons broek. De stress stijgt en Ken begint te jagen. Dan rijdt hij ook lek en we verliezen nog eens een paar minuten.. Dit is het teken voor Ken om op overdrive te gaan Het kan dus snel keren van een ontspannend ritje tot 1.5u hellrace!!!! Het zweet loopt van me, maar van vertragen is er geen sprake.. Uiteindelijk zien we onze concurrenten voor ons opdoemen. Ondanks de zekerheid dat onze positie safe is, wil de Ken toch verder sleuren We komen samen met 2 teams toe op het golfterrein. Ik ben kapot! Ken loopt nog 10min te hyperventileren, maar de buit is binnen: 2e plek algemeen!!
Na nog wat babbelen blijkt dat het 1e team niets aan het toeval heeft overgelaten: 3 keer verkend, overal begeleiding, hotels . Daar kunnen we niet tegenop! Wij waren 100% selfsupporting en dan is het eigenlijk geen eerlijke strijd Nog zo trots op onze 2de stek!!!
Wouter
01-06-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
22-05-2009
LES CIMES DE WAIMES, Mario 210 M1
Daar onze Wouter naar chemin du solleil is zakte ik alleen af naar Waimes. Hier stond een wedstrijd van 75km op het programma die tevens mee telde voor allerhande regelmatigheidscriteriums. Voor mij was het voornamelijk opzoek gaan naar de juiste positie en het afwerken van een goeie training. Blijkt dat zowat iedereen naar Waimes is afgezakt, in totaal 1100 man!!!!!!!!! Ondanks mij licentie moet ik ergens achteraan gaan staan plaats 800 a 900. Eindelijk word de start gegeven in een stralende zon en weg zijn we. Op km 4 sta ik voor de 1ste keer stil, afstappen, aanschuiven en geduldig zijn. Dit zal nog meermaals voorvallen namelijk tot km 40 en dit telkens waar ergens een singletrack moet genomen worden...... Ik rij rustig en geniet van parcours en omgeving waaronder enkele prachtige verzichten, een enorme paardenstoeterij en een heuse waterval. Rondom mij zit iedereen zowat te hijgen en te puffen op de fiets. Ikzelf rij een tempo van ruim 15 slagen onder mijn normale gem hartslag en wil de juiste positie vinden om eindelijk van mijn rugpijn verlost te geraken. Na km 20 op een lange grindafdaling besluit de renner (in volle afdaling) net voor mij plots te stoppen om zijn verloren drinkbus te recuperen!!!!!!!! Ik kan nergens naar toe en knal recht op hem aan 50km/uur..... Hij breekt een deel mijn val, de rest is voor mijn rekening. Ik krijg 10 maal sorry en alles ok te horen . Hij krijgt van mij een ferme uitbrander. Fietsschade is er niet, wel lichamelijke. Trui en broek zijn gescheurd, mijn dij en kont hangen voor een deel aan het Ardense grind. Voor de rest nog wat schrammen,blutsen en builen. Na dit oponthoud fiets ik verder en neem de tijd om mijn lichaam deze opdoffer te laten verwerken. Voor de rest verloopt alles nu vlot. De afdalingen zijn bij momenten vrij gevaarlijk door de gladde wortels; het klimmen gaat goed. Over wortels gesproken, man man man hier hebben ze er verdomd veel liggen als ik nu geen rugpijn heb dan weet ik het niet. Maar nee hoor de rug houd stand en dat kan ik alleen maar toejuichen. De klim naar en op de skipiste zijn zwaar maar geen probleem. Nu is het in gestrekte draf naar de eindstreep al neem ik hier en daar nog even de tijd om te praten met enkele bekende gezichten. Ook nu is er af en toe nog oponthoud door toertochtrijders. De asfalt is beperkt tot het kruisen van een straat en dat is niet in iedere wedstrijd het geval. Na 4u47m klokken we af en we voelen ons nog goed en geen rugpijn,joepie. Ik kan hier gerust een uurtje af doen mits betere startpositie en minder files, de val en enkele tandjes sneller maar hey we kwamen om te trainen en dat hebben we ook gedaan. Op de organisatie zelf kan ik weinig negatiefs zeggen alleen de start. Maak een box met de eersten uit de klassementen en de kampioenen, een box met wedstrijdlicensies, een box met andere licencies en voorinschrijvingen en een laatste box met daginschrijvingen. Laat box 1 en 2 eerst vertrekken en dan om de 10min de anderen. Dan is het fileprobleem voor 80% opgelost en ergeren of hinderen de trage en snellere renners elkaar niet. Zondag staat thuin op het programma ook hier maak een doorgedreven training van en een laatste test voor de rug. Dada Mario
22-05-2009 om 12:04
geschreven door Teamlid
18-05-2009
Raid rancois; Wouter 1ste alg, Mario 41ste alg
Dit verslagje moest al enige tijd gemaakt zijn maar helaas. Op zondag vertrokken we met ons tweetjes richting Rance. Op weg naar daar begon het alsmaar harder te regenen. Nou dat zou leuk worden met onze bandenkeuze (wouter op semislick!!!!). Ons rustig in geschreven en hopen dat het zou uitklaren. Er bleken een 150tal renners aanwezig te zijn want deze wedstrijd telde mee voor het zoenk en o2 bikers regelmatigheidscriterium. Ik besloot voor wouter te vertrekken, wie weet kon ik daarna nog aanpikken wanneer hij me inhaalde. De start was desastreus. Ikzelf lek na 300m, wouter 2x lek op 500m!!!!!!!!!!!!! Het parcours was mooi en had alles voor een mountainbiker. Het 1ste uur was zwoegen en zweten door de vele modder. Later klaarde de hemel op en begonnen sommige stukken er beter bij te liggen. Ikzelf voelde me niet zo lekker en was nog steeds op zoek naar de juiste positie, ook wouter voelde zich alles behalve en reed de eerste 2 uur rustig om daarna toch toch te versnellen. Rond de Lac's en in het stukje Frankrijk was het aangenaam fietsen alleen zat ik door mijn beste krachten heen. Op het moment dat wouter me inhaalde kon ik alleen maar op zij gaan.... Vanaf dan werd het zwoegen met nog eens verkeerd rijden en een val er boven op,grrrrrrr. Uiteindelijk was ik blij dat het gedaan was want dit voelde echt niet goed aan maar probeerde er een training van te maken in een mooie stukje wallonie. De uitslag opmaken was geen sinecure daar er tal van renners verkeerd gereden waren en vroeger aan de finisch kwamen dus snellere tijd (en geen controle op de "controle"). Na enige tijd werd wouter als winnaar aangeduid want de renners die voor hem stonden die komen nooit in zijn buurt in welke wedstrijd ook. Ikzelf kreeg plaats 41 toegewezen, juist of niet deze wedstrijd wou ik snel vergeten en keek al uit naar de volgende.....
18-05-2009 om 17:46
geschreven door Teamlid
Shark Attack Marathon Saalhausen, Wouter Cleppe1e senior (4e alg), Mario 30ste sen 1.
Het marathonteam van Movingstore Gent (Wouter en Mario) is samen met Ken Van Den Bulke afgelopen zaterdaghet avontuur gaan opsnuiven bij onze buren in Saalhausen, Duitsland. Hier was ons een uitdagend parcours beloofd, nl 102km en 3200hm! Veel informatie over deze marathon hadden we niet gezocht, want ondertussen weten we dat de organistaties in Duitsland gewoon op een niveau hoger liggen en dat ze de perfectie bijna altijd benaderen.
Maar, na een kleine startlus van 3km wordt de meute losgelaten op een technische steile klim. De begeleidende motards lopen vast en moeten uitwijken voor de aanstormende leiders (Bekkenk en co) Aangezien de motards naar rechts uitwijken, interpreteren de eersten dit als een signaal dat zij ook rechts moeten. Ik zit in 10de positie en denk niet na. Iedereen volgt! Pas 2km verder komen we voor een wegversperring te staan en hier vertellen de motards pas dat we langs de andere kant moesten Wat is dit??? Dit is niet echt de perfectie??? Nu moeten we een paar honderd man kruisen en inhalen! Tja, als ik ergens niet goed in ben, dan is het in het inhalen van groepen, want hiervoor moet je durven brullen en dat gaat bij mij niet Eens ik de grote meute gepasseerd ben, zie ik niemand meer van de voormalige kopgroep.. Ik schakel naar overdrive in de hoop nog iemand terug te zien.. Het duurt 1u vooraleer ik weer aansluiting vind bij de 2e groep. Op dat moment zijn er al 3 gaan vliegen (Bekkenk, Danowski en Friedrich). Samen met Rob hou ik het tempo hoog en het groepje valt uiteen. Een paar km verder zien we ook de nr 3 terug.
Plots herken ik opnieuw het parcours en dat betekent dat de eerste ronde erop zit. Ik check mijn polar (km-teller uitgevallen) en lees een kleine 1500hms op 2u.. Ok , kan kloppen! Nu weet ik perfect wat er nog moet komen en ik voel me goed. Wel begin ik te beseffen dat ik uiteindelijk zonder drinken zal vallen, want al mijn medevluchters worden bevoorraad, maar ik niet Ook kan ik geen bidons krijgen aan de ravitos.. Stoppen en flessen vullen is jezelf in de problemen steken en dus maar goed rekenen om net aan de streep te geraken! Net voor de laatste ravito halen we ook nr 2 Danowski in. Een 2e plek wordt mogelijk!! Bij de laatste ravito nog een bekertje en nu aanvallen in de laatste klim. Daarna nog een mooie afdaling en ik spurt naar de finish! Maar!!!!! Hier word ik afgeleid en blijkbaar moeten we nog een extra lusje doen . Een lusje van 16km en 350hms!! Tja de dehydratatie slaat toe en ik geraak geen meter meer vooruit. Ik zie nog de helft (zwarte vlekken) en heb geen controle meer over mijn spieren in armen en benen.. De duitse kampioen Friedrich haalt me terug bij en in de laatste Houffalize-achtige afdaling komt ook Rob weer aansluiten. Ik durf niet harder te gaan, want dan zal ik zeker vallen. Ik sleep me naar de streep en word door mijn eigen dikke schuld 4e algemeen en eerste senior Misschien toch maar eens een hoogteprofiel bekijken voor de start volgende keer??
Wouter
Na een korte nachtrust en een mooie plekje om te ontwaken waren we klaar voor ons 1ste marathon van het seizoen. Net zoals wouter en ken stond ik in het 1ste startvak wat enkele files kon schelen. Helaas net zoals wouter was ik ook op het verkeerde traject gestuurd. Rechtsom draaien, rustig blijven en ipv van vooraan te zitten zat ik nu zo goed als achteraan. De 1ste afdaling technische afdaling werd al lopen gedaan met een paar 100 man. Toch zijn er nog altijd mensen die het nodig vinden om te duwen, trekken en te roepen als zot om een paar plaatsen op te schuiven. Na dit kort op onthoud lag de weg open en kon er volop gefiest worden. Helaas bleek al snel de rugpijn opnieuw op te komen. Ik kon geen kracht zetten, geen inspanning leveren of tempo optrekken enkele en alleen verkrampt fietsen. Het 1ste rondje was snel voorbij en ik hoopte om in de 2de ronde toch iets goed te kunnen maken want fysiek was er geen probleem.... Stillaan haalde ik verschillende renners in alleen bleef er eentje zo een 100 meter achter mij gangen gedurende de helft van de wedstrijd. Eindelijk ook het 2de rondje zat er op en we reden het dorp binnen maar ipv van naar de aankomst te rijden deden ze ons nog een extra lus maken (zie wouter). Ik dacht zal zo erg wel niet zijn zeker en schakelde enkele tandjes groter om er snel vanaf te zijn. Helaas we bleven maar klimmen en klimmen en ik kreeg een ferme mentale tik en snakte naar het einde. Net voor de top bleek mijn schaduw in mijn wiel te zitten, miljaar ook dat nog. Aan de laatste controle deelde men mee dat het nu enkel nog afdalen was, pffffffff. De armen en rug deden pijn van de vele kloppen en net voor het einde was er een stuk afdaling om u tegen te zeggen, recht naar beneden met niveau verschillen, wortels en stenen. Bon laatste poging om hem uit mijn wiel te krijgen, alle remmen los, verstand op nul en mijn scalpel zijn werk laten doen. Achter mij hoorde ik gekraak en veel lawaai. Bij het indraaien beneden merk ik nog wel een fiets op maar geen renner meer... Laatste 2km gingen nog over het xc parcours. Eindelijk het is afgelopen. Aan de finisch staat wouter en ik vraag hem om even in de buurt te blijven daar ik niet van de fiets kan wegens hevige rugpijn. Uiteindelijk 30ste sen 1. De volgende dagen amper recht kunnen lopen en veel pijn, na 6 dagen pijn vrij. Nu een nieuwe zadelpijn en andere positie en hopen op beterschap. De 1ste tests zijn hoopvol maar de echte test zal nu in Waimes zijn en daarna Thuin. Deze wedstrijden bekijk ik als training met oog op de marathons later in het seizoen. Ciao
Etappe 1 - 55 km - 1350 hm "Wouter was wat ziekjes, de startklim gaat ons te hard maar we kunnen net aanpikken om een groepje van 8 man te vormen. 1 Fransman rijdt weg, Wouter en ik brengen samen met een tweede Fransman de achtervolging op gang. Zonder ons op te blazen rijden we goed tempo. Bij een kleine versnelling gevolgd door een technisch stuk spelen we de Fransman kwijt. Met nog 300 hoogtemeters te gaan haalt een andere Fransman ons in en de gaat door alsof hij de laatste kilometer rijdt. Wouter vraagt me wat te drinken, aan de kant roept iemand 'encore 2 km'? Met nog 300 hm, onmogelijk denken we, doch iets verder staat 800 m op de grond! Wouter trekt nu ook goed door, ik kon misschien nipt volgen, maar met 't oog op de 2 andere dagen houdt ik een ietsje in. Wouter eindigt 3de, ik 4de! Niet slecht, stiekem hoopte ik op een top-10 plaats. Wel amper 1150 hm."
Tweede etappe - 70 km - 1800 hm "Wouter voelt zich veel beter, super! Het zonnetje is ook van de partij. De startklim gaat me weer iets te snel, maar in het wiel van Wouter geraken we terug bij de kopgroep. Ondertussen rijdt een sterke Fransman weg, hij had weliswaar gisteren zijn pad gebroken en mede hierdoor nog stijve benen. De eerste 40 km gaan redelijk vlot en we houden ons in het groepje. Ik ontdek ook dat het nuttig was geweest om mijn één jaar oude drinkrekjes eens te vervangen: 1 drinkbus kwijt - aiai. Stoppen aan de bevoorrading en een 3 à 4-tal km achtervolgen. Wat later voel ik dat alles goed draait en dat 't tempo wel ietsje omhoog mag: ik sleur goed door op enkele technische passages, we blijven wel met 9 man, maar de Fransen worden moe. Naar 't einde toe komen de hellingen: een eerste steile klim schift al wat Fransen en in de volgende blijf ik met Wouter en nog 2 Fransen over. Rechts van ons in een opening in het bos nemen we nog even tijd om naar een mooie vallei te kijken.
In elk geval, we rijden terug voor een top-5 ! Ik stop terug voor de bevoorrading en 1 van de Fransen gaat ervandoor. In de voorlaatste klim merk ik dat ik er niet meer bij geraak, de andere Fransman -d ie gisteren 2de eindigde - moet eraf en zou nog 7 min verliezen in evenveel kilometer. Ook bij mij is 't allerbeste eraf en ik tracht Wouter bij te houden. Hij heeft echter een kapotte schoen: zijn plaatje zit los, zo kan ik af en toe zelf over hem geraken (terwijl hij op de grond liggend probeert uit te klikken net voor een stappassage). Wouter kan toch wat wegrijden van mij en word zeer verdiend terug 3de, ikke terug 4de!
Straffer nog: de winnaar van gisteren reed 3 maal lek, wij deden alles op 'safe', zonder veel risico's en bezetten nu in het tussenklassement plaats 1 en 2! De derde volgt al op 6'53, de 4de op meer dan 7min! Zonder pech morgen, winnen we! Wouter moet wel nog met de organisatie naar mijn auto om mijn reserveschoenen, de zijne zijn helemaal kapot. De schoenen zijn echter te klein en 't zal zonder binnenzool zijn, al zitten er een paar harde randen in die zool...
Derde etappe - 60 km - 1300 hm "Vandaag voel ik me na een korte nacht niet zo super. Toch geraak ik met Wouter in een een kopgroepje van 9 man. De winnaar van gisteren trekt er weer alleen op uit, maar voor het klassement vormt hij geen bedreiging. Het parcours is vrij snel (iets te snel naar mijn zin) en ik voel mijn linkerbeen wat tegenwringen. Maar ik durf het woord 'kramp' niet uit te spreken, dat zouden die Fransen verstaan. Ik zet mijn rijstijl op 'economisch', want het voelt alsof ik bij elke versnelling zou moeten lossen, doch ik kom nooit in de problemen. Als Wouter even opgehouden wordt door een tak in de wielen schiet het tempo omhoog, maar op zijn 'Wouters' beent hij soepel bij. Eigenlijk heeft Wouter alleen last van zere voeten door te kleine schoenen, tussendoor proberen we ook nog van 't landschap te genieten. Kort naar het einde weer een partij water en modder. Ik zit teveel achterin de groep en we moeten van de fiets, niet erg, moest de Fransman voor me niet nog trager lopen dan mij: er valt een gaatje voor mij en de groep verbrokkelt helemaal. Ik zie Wouter voor me met de 3 resterende Fransen, ze hebben al vlug 10 sec. Ik besef dat ik nu voluit moet gaan, doch een takje in mijn wiel doet me nog stoppen ook. Terug op de fiets en geef ik pas goed gas, gelukkig veel putten waar mijn Orbea fully in 't voordeel is! Een van de Fransen lost, erop en erover. Er volgt een steile off-road klim en ik zie dat Wouter op zijn gemakje achter de 2 Fransen peddelt, wachtend op mij. Ik roep hem toe te gaan en wat later moeten de twee Fransen hem laten gaan, zelf tracht ik tot bij hun te komen, beetje bij beetje. Iets te traag naar mijn zin, klik tandje bij , turbo aan, op en over die Fransen! Ik verbaas mezelf! Ik kom tot op 80 m van Wouter, doch ik voel dat ik bijna zit te sterven, die Fransen 100 m achter me... Gelukkig kijkt Wouter even later achter zich en als hij ontdekt dat ik het ben, houdt hij even in. Samen lossen we even hard af op 't asfalt en met voldoende voorsprong komen we aan de voet van een prachtig kasteel met de slotklim. Door mijn achtervolging zit ik door 't beste heen, Wouter wacht even op me en hand-in hand bollen we over de streep als 2de en 3de, maar vooral: als eindwinnaar en 2de in het eindeklassement!
Conslusie: "Een organisatie die in één woord perfect is te noemen. Perfect uitgepijld, eten, slaapplaatsen, douches en zelfs de nodige zon. Boven krijgen alle buitenlandse deelnemers zelfs een aandenken van de organisatie!"
07-05-2009 om 09:52
geschreven door Teamlid
25-04-2009
La Trace d'hez 55km chrono; wouter 1ste, mario 47ste.
Op zondag 19/04 opnieuw van de partij met ons volledig teamke. Zoals altijd weer op tijd aangekomen . Wat bleek dat zowat iedereen naar Tangsissart was afgezakt om elkaar te bekampen daar dit de enige wedstrijd was op zondag. Niveau en concurentie genoeg zou ik zeggen. We dachten van nog even op te warmen maar daar hadden we de tijd niet voor dus met koude beentjes naar de start. Bleek dat er al een man of 100 klaarstond!!!! Wouter heeft dankzij zijn reputatie en Belgische driekleur een streepje voor en kan zo goed als vooraan starten, ikzelf schuif achteraan. Nauwelijks een babbelke gedaan met mijn oud teammaatje Kris en weg waren we. Met koude benen en een knalstart valsplat naarboven was het voor mij de eerste 30min afzien . Het draaide allesbehalve en ik denk rond de 150ste plaats te hangen,pffffffff. Op naar een lange dag..... Na een 20min komt onze Ken voorbij;volledig onder de modder, blijkbaar had hij de start gemist en daarna nog eens een frisse duik genomen in de af en toe wel zeer diepe plassen. We babbelen effe maar ik besluit zijn tempo niet te volgen gezien mijn slechte gevoel. Ondertussen al verschillende keren stil gestaan in versmallingen,modderstroken ea door tragere renners,grrrrrrr. Na het halfuur begin ik beter en beter te rijden. Ik besluit een tandje of 2 bij te steken en dit werkt. Vanaf dan begint een ware inhaalrace. Renner na renner laat ik achter en merk dat de beentjes op temperatuur zijn. Telkens als ik iemand voor me zie rijden krijg ik vleugeltjes en mijn scalpel zorgt voor de rest. Wat een fiets,miljaar. Zelfs de opstekende rugpijn kan mij niet stoppen.Plots zie ik in de verte een groep van 7 man rijden. Km's ben ik op achtervolgen aangewezen maar door mijn verstand te gebruiken gaan ook zij voor de bijl. Het parcours is verdomd zwaar alles is aanwezig dus hoor je ons niet klagen. De laatste km's zijn zwaar vooral onder de viaduct waar het naar boven kruipen is. Ook nu laat ik nog enkele renners achter om op 500m van de streep samen te komen met een renner van het Vanio team van onze goeie vriend Rafke. Met zijn 2 naar de spurt maar ook dat vormt geen probleem. Uiteindelijk 47ste alg voor mijn 2 wedstrijd, zonder opwarming en met de trainings km's in de benen voor de marathons. Deze jongen is best tevreden met zijn inhaalrace. Beter wordt het nog als ik verneem dat onze Wouter met slechte benen de tegenstand alsnog het nakijken heeft en een zeer mooie verdiende 1ste plaats behaald.
Ook nog eens een merci aan Loek (www.bloggen.be/loek) voor de mooie foto's!!
25-04-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
16-04-2009
13 april: Chrono Beaumont, 55km: 1e plek + 25e plek
Ha, eindelijk nog eens met het voltallige team onderweg! En dan nog naar een streek waar we graag vertoeven, nl de samber-vallei Het weer doet ook zijn best, maar toch hangt er nog mist bij de start. Veel tijd hebben we weer eens niet over en dus met koude benen naar de start. Er wordt ons verteld dat er na een paar honderd meter al een serieuze versmalling is en dat het dus belangrijk wordt om vooraan te zijn.
Klokslag 9u wordt de meute in gang geknald met een historisch vuurwapen. (Een wonder dat de mensen in die tijd niet allemaal potdoof geworden zijn !!) Ik kies direct positie bij de eerste 5 en bij het opdraaien van de eerste smalle zware klim, schuif ik door naar 2e. Bijna boven wordt het iets technischer en ik neem de leiding. In de daarop volgende afdaling rij ik weg. Ik voel me niet zo lekker, maar besluit gewoon vol door te gaan en er een zware training van te maken. Het parcours is heel mooi en af en toe herken ik bepaalde passages. Ik houd nooit in en de kms beginnen te wegen. Op het einde worden we dan nog getrakteerd op verschillende steile kuitenbijters en die doen pijn!! Maar, ipv te doseren , trek ik nu de gas nog verder open tot het rood, want hoe ver kan het nog zijn?? Uiteindelijk finish ik na 1u52, wat achteraf 20min sneller blijkt te zijn dan de 2e man.
Voor Mario is het zijn eerste test op de Cannondale. Hij besluit rustig te starten om zijn machienzo goed te leren kennen. Blijkbaar is zijn zitpositie verre van ideaal, maar dit is een chrono, dus stoppen doe je ook niet hé? Na anderhalf uur vechten met zijn lichaam, slaat de turbo toch nog aan. Op die manier kan hij nog een uurtje doorstomen Wanneer ik hem zie toekomen, moet ik hem van zijn fiets helpen. Blijkbaar was de positie echt slecht, want hij lijkt ineens 70jaar ;).Gelukkig bedriegt de schijn en herleeft hij na 5min. Hij heeft er toch een mooie 25e plaats mee behaald!! Opdracht is nu om de positie aan te passen voor het volgende avontuur zondag in Tanghissart
Tot volgend weekend!
Wouter
16-04-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
06-04-2009
5 april: Olne-Spa-Olne: 65km in lijn: de ideale doop voor mijn nieuwe racemonster!!
Sinds woensdag heb ik mijn Cannondale Scalpel 1. Weinig tijd gehad om echt te testen en dus positie en dempers op gevoel afgesteld. Ook al eens gaan spelen op de single tracks rond turnhout, maar echt klimwerk dus nog niet .. De fiets accelereert als een pijl en voelt super aan, dus op de fiets zal ik het zeker niet kunnen steken!!
Zondagochtend sta ik dan om 10u aan de start met Ken en het voltallige Nomadesk team. Henderieckx neemt een knalstart. Ik volg, maar voel al direct dat de benen niet echt super zitten. Ook in de eerste afdaling doe ik het rustig aan , want ik moet nog wennen aan het stuurgedrag en aan de remmen. Maar op het stuk daarna sluit ik -met Hertsens in mijn wiel -weer aan bij de Kris. Ik voer het groepje aan in de eerste klim en geef alles (aangezien ik vermoed dat de Krissen me direct zullen voorbij razen) , maar tot mijn grote verwondering zie ik dat ik al een gaatje geslaan heb. Ik besluit te temporiseren en op Hertsens te wachten. In de 2de klim zegt Kris dat hij me moet laten rijden, want het gaat te hard Jammer, want het verschil is miniem en samen rijden is altijd leuker. Dan maar alleen op pad. Eenzaam zijn we zeker niet , want door onze late start moeten we massas mensen inhalen, wat soms problemen en tijdverlies oplevert Ik neem de afdalingen voorzichtig , om zo rustig mijn nieuw fietske te leren kennen en trek serieus door op de klimmen. Die fiets is een echt beest!!! Thanks Moving en Cannondale!!!
De kms vliegen erdoor en het is puur genieten tot . Ik een domme val maak. In een poging iemand te ontwijken, verlies ik mijn evenwicht en val ik diep in het water (gelukkig bijna uit stilstand) Toch wat schaafwondjes en vooral héél fris!! Dan maar de gas wat verder open en snel richting finish en een warm vestje
Uiteindelijk win ik na 2u47min. Dit zeker niet door supervorm, wel door de ideale bike!
Tot binnenkort,
Wouter
06-04-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
29-03-2009
29 maart: XC Bambrugge, Flanders cup nr 1: 1e plek
Eigenlijk moest ik een langere training doen, maar er was geen enkele marathon te vinden op de kalender, dus dan maar een intensieve training op een xc. Aangezien het de laatste week nogal serieus geregend had, wist ik eigenlijk op voorhand aan wat ik me mocht verwachten: blubber en bagger Maar ja, das ook geen slechte krachttraining hé en nog eens een ideaal moment om de Maxxis Medusas te laten werken!
Om 13u moesten we starten, maar opnieuw de typische bondtaferelen en niemand te bekennen om ons te laten starten. Na 10min begon iedereen dan maar weer heen en weer te rijden, kwestie van de benen niet te laten verstenen. Ineens zie ik iedereen opschuiven en klaarstaan. Vlug over de linten gekropen en vooraan aangeschoven. Geen 3 sec later is de start en iedereen stuift er vandoor. Ik moet even op snelheid komen, maar gelukkig is het breed en ik heb de mogelijkheid om toch wat op te schuiven. Ik zit op 10e positie wanneer we voor de 2de keer door een drassige wei moeten en de mannen voor me beginnen stil te vallen. Dan volgt er een nog zwaarder stuk door een bos en hier vind ik de aansluiting met de eerste 2. Ik besluit te volgen en af te wachten aangezien ik weer niet verkend heb en dus niet weet wat er moet komen (t moet toch een beetje spannend blijven hé). In het 2de gedeelte komt er een open, goed lopend stuk en ik neem de leiding. Ik houd gewoon tempo en wanneer ik aan een afdaling langs een trap kom, dan vliegen de andere 2 me ineens voorbij. Ik volg opnieuw en in de drassige wei naar de finish neem ik het commando weer over. Ik trek fors door en na het zware bosstuk heb ik al een gaatje. Ik blijf doorgaan en wanneer ik halfweg eens achter me kijk, zie ik niemand meer. Toch wil ik geen gas lossen en blijf ik tempo rijden tot de finish. Uiteindelijk heb ik een mooie voorsprong en finish ik als 1e na amper 48min!!!! Goed ja, niet zagen, korte intensieve training en winnen, wat wil je nog meer???
Wouter
29-03-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
20-03-2009
22 maart, Sart Tilman, 55km in lijn: een eerste test.
Aan al mijn tegenslagen (flauw vallen, perte total auto en fietsongeluk) toch wel het een en ander over gehouden Ik heb nog steeds serieus last van hoofdpijn + gebarsten knieschijf. Het vervelende aan die hoofdpijn is dat ik problemen heb om scherp te kunnen blijven zien bij putten en wortels. Het is alsof mijn ogen niet meer kunnen volgen Maar goed, dat zal ooit ook wel weer beteren zeker?? Mijn tijdelijke oplossing: vork extra zacht zetten.
Aan de start zie ik een immens pak bikers! Het goede weer heeft duidelijk iedereen naar buiten gelokt. Ook serieus wat kanonnen aan de start, dus het belooft van de eerste keer een echte test te worden. In de eerste kms heb ik het heel lastig en ik verwacht het ergste. Wanneer we dan aan de 1e afdaling beginnen, besluit ik me op kop te zetten, om zo met mijn slechte hoofd de minste risicos te nemen. Eens beneden is het al zover: valpartij, maar gelukkig word ik niet mee op de grond getrokken. Ik blijf het pak aanvoeren en trek ook goed door op de eerste lange klim. Blijkbaar niet slecht, want enkel Sam kan volgen, hij neemt zelfs direct over en geeft er nog een extra snok aan. Ik zie mijn HF boven de verzuring gaan en informeer even naar zijn hartslag. Hij rijdt blijkbaar zonder polar en heeft ook maar 1 klein bidonnetje. Ik ga er dan ook vanuit dat hij zich zal opblazen, maar toch volg ik zijn te hoge tempo. Gelukkig schroeft hij een paar km verder zijn gas terug en samen rijden we een stevig tempo. In de volgende klim zie ik achtervolgers naderen. Het zijn Kristof Houben, Frans Claes en een nederlander van Nissan. Deze laatste neemt direct het commando over en legt er weer serieus de pees op. Rond km 20 besluiten Sam en Kristof dat het tijd wordt om de groep uit te dunnen en ze springen weg. Ik kijk even naar de andere 2, maar blijkbaar zijn ze niet in staat om te versnellen; Dan maar alleen een tandje bijsteken en het gat dichtrijden. De samenwerking is heel vlot ! Rond km 30 valt Kristof voor me languit op zijn buik en het kost me alle moeite om hem te ontwijken Een paar bochten verder rijdt Sam plat en dus blijven we nog met 2 man over. Jammer genoeg begint het parcours nu saaier en minder selectief te worden Het is gewoon tempo maken en wachten tot de spurt. Hier weet ik al dat ik in het nadeel zal zijn met mijn zachte vork zonder LO Tja, als je op voorhand al zeker bent van verlies, danverlies je 2e plek en een goede test!!
20-03-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
02-03-2009
1 Maart: Beachrace Knokke: grote pechdag!! 14e plek
Tja, het moest er eens van komen hé: de griep .
De maandag had ik het zitten, slap en spierpijn Maar naar huis gesukkeld en een hele week in bed. Niet ideaal de week voor een wedstrijd, maar wat doe je eraan?? Dinsdag erger, woensdag nog erger, donderdag eindelijk status quo en vrijdag beterschap Maar, beter is nog niet genezen en dus besluit ik nog niet de fiets van stal te halen, maar om een goed warm bad te nemen, kwestie van ook wat te zweten Maar dan gebeurt het: wanneer ik rechtsta om uit het bad te komen , val ik flauw Ik word in mijn bad wakker met een barstende hoofdpijn en ik weet niets meer Even paniek, maar na een paar minuten betert alles weer. Vlug naar de dokter voor een volledige checkup, maar alles ok,behalve een hersenschudding . (mijn hoofd vol op de rand van het bad). Tja, dan maar 2 dafalgans en een donkere bril opzetten om te kunnen starten in Knokke. De wereld zweeft voor mijn ogen en ik moet alle moeite doen om te volgen, maar gelukkig is dit een strandrace en ligt het strand niet echt bezaaid met hindernissen. Na de eerste ronde zijn we vertrokken met een groep van 14 man. Het regent aanvallen en dus is het constant versnellen en vertragen, verre van ideaal met mijn hoofd. Toch houd ik vol en op een 5-tal km van de finish is er dan eindelijk dé ontsnapping. Ik zie het gebeuren, maar kan niet reageren. Ben al lang blij dat ik kan volgen. Ik blijf braaf in de achtervolgede groep zitten en met 7 man verlaten we voor de laatste keer het strand. Wanneer ik van mijn fiets spring, schieten ineens mijn beide benen in kramp (in de strart aangereden en zadel was volledig van positie veranderd, waardoor ik al de hele tijd spierpijn had) . Ik wil die benen nog bewegen, maar ze weigeren dienst en ik val pardoes op mijn gezicht. Ik trek me op aan mijn fiets en probeer nog eens maar njet! Na een 30sec kan ik dan toch eindelijk een been plooien en ik sping op mijn fiets en sleur me door het zand. Volgende probleem: ketting weigert dienst. Blijkbaar zijn er 2 schakels vastgelopen (lang leve het zoute water) en dus slaat mijn ketting 2 keer door per omwenteling. Hiermee moet ik dan nog alle beklimmingen doen van duinbergen!!!! Maar goed, de ketting blijft heel en ik kan zelfs de laatsten van mijn groepje weer inhalen. Met veel lawaai en doorslaande ketting probeer ik nog te remonteren, maar dat lukt net niet . 14e plek dus en ergens teleurgesteld, maar ik mag eigenlijk heel gelukkig zijn denk ik
Wouter
02-03-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
28-02-2009
Enkele nieuwtjes
Langs deze weg enkele nieuwtjes rond het movingmarathonteam.
Het team zal dit seizoen ondersteuning krijgen van; - Movingstore heeft een samenwerking verkregen met cannondale waardoor het team dit seizoen met een scalpel ten strijde zal trekken. - Movingstore zorgt verder voor reservemateriaal, onderhoud en kledij. - Maxxis zal zorgen voor het nodige rubber om ons op alle terreinen thuis te voelen. - HI5 zal zorgen voor al de nodige sportvoeding/drank voor,tijdens en na onze inspanningen..... - De site zal nog steeds up to date worden gehouden door "onzen Norbert".
Wouter en Mario danken dan ook iedereen voor het materiaal en de steun. THANKS.
We wachten vol ongeduld op onze nieuw racemateriaal maar ondertussen is de trainingsarbeid een stuk opgeschoten.
Wouter heeft deze winter niet stil gezeten en zijn conditie aangescherpt via vwf wedstrijden,beachcriterium en ea. De mooie top 5 plaatsen in het beachcriterium en zijn wereldtitel bij de vwf zijn daar een resultaat van. Helaas is wouter deze week geveld door de griep en nog steeds herstellende en dit met de finale in knokke voor de deur. Rustig blijven is de boodschap want het seizoen moet nog van start gaan.
Mario is rustig de winter door gekomen en is nu de duurtrainingen van 5uur en meer stillaan gewoon. Vanaf nu komen er intervaltrainingen bij en hoopt hij via enkele wegwedstrijden het marathonseizoen in april aan te vatten met een stevige conditie en de nodige honger naar de moutainbike.
Mario en Wouter
28-02-2009 om 19:14
geschreven door Teamlid
25-02-2009
21 Feb: 2.5u enduro in Dour: 2e plek.
Tja, ik had het eigenlijk op voorhand kunnen weten Vrijdag voelde de terugweg van mijn werk naar huis aan als de beklimming van de mont ventoux en dat nog eens vol tegenwind Ik dacht toen dat dit kwam door vermoeidheid van een weekje vroeg opstaan (4u20), maar blijkbaar waren dit de eerste tekenen van ziekte.
De zaterdagochtend voelde ik me nog belabberder, maar ik had afgesproken met Dirk en dusmoest ik gaan..
Eens in Dour toegekomen, vergeet je al snel de miserie en concentreer je je op de zaken die zullen komen. Vlug inschrijven en gaan verkennen. Amai!! Dit zal zwaar worden!! Een lus van +-2km op een terril op een motorcrossterein! Geen recuperatiezones (behalve een klevende weide waar de wissels gebeuren) en een 6-tal klimmetjes die elke keer net wel of net niet te nemen zijn Pittig! De combinatie van zon selectief rondeke met flanellen benen geven niet direct de ideale mix voor een makkelijke overwinning!
Al van in de start moet ik achtervolgen. Flinois (andere solo) bepaalt het ritme en ik probeer aan te klampen. Ik word veel gehinderd door tragere of minder technisch begaafde mensen, maar ik blijf me vastbijten tot de 4 de ronde. Ondertussen is er een goede 20min gepasseerd en ik ben nog geen seconde onder mijn verzuringsgrens gegaan. Ik besef dan ook dat dit een mission impossible wordt en ik draai de gas terug. Na wat zoekwerk vind ik zelfs een ritme dat ik mooi kan aanhouden. Toch kijk ik regelmatig naar mijn uurwerk en tel ik af, wat helemaal geen goed teken is.. Het is afzien, puur afzien en ik ben héél blij wanneer ik eindelijk de finish passeer na 2u36min.
Zo slecht heb ik het toch ook weer niet gedaan, want ik ben 3e alg en 2e solo. Uiteindelijk moest ik een 3-tal minuten toegeven op Flinois, de sympathieke Fransman die ik eind vorig jaar nog makkelijk achter me hield. Het geeft me toch een klap en het vertrouwen is even zoek Maar goed, volgende keer beter! Leuk is ook dat mijn maatje Dirk 3e wordt in de solo, dus mogen we samen op het podium.. Ons pa is duidelijk nog niet versleten ;) en met zijn nieuw wedstrijdros is hij weer niet meer te houden! Het enige wat ik niet snap is dat zijn fietsenmaker remmen op die fiets heeft gezet? Ik heb hem nog nooit zien remmen!! Wa nen zot!J
De volgende dagen wordt dan alles duidelijk: griep .L
Op zondag 19/04 opnieuw van de partij met ons volledig teamke. Zoals altijd weer op tijd aangekomen
. Wat bleek dat zowat iedereen naar Tangsissart was afgezakt om elkaar te bekampen daar dit de enige wedstrijd was op zondag. Niveau en concurentie genoeg zou ik zeggen.
. Het draaide allesbehalve en ik denk rond de 150ste plaats te hangen,pffffffff. Op naar een lange dag.....
Eigenlijk moest ik een langere training doen, maar er was geen enkele marathon te vinden op de kalender, dus dan maar een intensieve training op een xc. Aangezien het de laatste week nogal serieus geregend had, wist ik eigenlijk op voorhand aan wat ik me mocht verwachten: blubber en bagger
Maar ja, das ook geen slechte krachttraining hé en nog eens een ideaal moment om de Maxxis Medusas te laten werken! 
