We zijn de mooie boulevard van de stad nog even op- en afgewandeld, hebben het Volvo Ocean Race museum met een bezoekje vereerd en daarna zijn we opnieuw richting Benidorm gereden.  Onderweg zijn we gestopt in Finestrat, allemaal de schuld van Jef en Brigitte .  Zij vertrekken binnenkort (definitief ?) naar België en dat wil zeggen dat ik mijn printservice kwijt ben.  Er zat dus niets anders op dan zelf een printer te kopen.  Het is er eentje geworden uit de 3700 serie van HP, "the world's smallest all-in-one printer for home".  Een heel plastiekerig geval en zeker niet supersnel maar mij maakt het niet uit of een blad er na drie seconden of na twee minuten uitrolt.  Hij is in ieder geval klein genoeg om ergens weg te kunnen moffelen.  Zonde eigenlijk, want rood-wit blijft toch een mooie kleurencombinatie.  

Het overige kijkvoer : 

Ik zal eerlijk zijn : ik heb geen probleem met “volslanke” vrouwen, maar toen ik naar “Nocturnal Animals” (nu in de bioscoop) begon te kijken werd ik toch even ongemakkelijk van al die overtollige kilo's vlees die passeerden. Het bleek om de opening van een tentoonstelling te gaan en al snel was ik van zin om te stoppen met kijken, heel dat arty farty wereldje kan me gestolen worden. Na een kwartier werd het plots een heel andere film, dat had ik kunnen weten maar ik lees bijna nooit op voorhand waarover een film gaat. Toch een aanrader ! 

Iets helemaal anders was dan weer Bridget Jones's baby, de zoveelste in de rij met Renee Zellweger – de levende anti-reclame voor botox. Een film om met verstand op nul naar te kijken – een romantische komedie, ik ben ook maar een mens. Romantiek interesseert mij niet maar ik lach wel graag. Helaas … pas helemaal op het einde van de film kon ik lachen maar ik ben al vergeten waarom. 

De eindejaarsconférence van Dolf Jansen (zou het familie zijn ?), daar kan je tenminste echt mee lachen. 

En dan Vincent. Een film waarvan ik niet eens wist dat ik hem gedownload had, laat staan dat ik wist waarover hij ging. En toch was het een absolute meevaller. Een Vlaamse tiener (zelfverklaarde wereldverbeteraar) met zelfmoordneigingen “vlucht” met zijn tante – een Parisienne – naar Frankrijk. Soms tragisch, soms best om mee te lachen – vooral de uitspraak “laat zitten” blijft hangen. Om te weten waarom, zal je zelf moeten kijken.

 Naar La danseuse heb ik met heel veel plezier gekeken. Door een stom ongelukje tijdens een dansvoorstelling ontwikkelt Loïe Fuller (gespeeld door – I'll kill her – Soko) een geheel eigen dansstijl en trekt op het einde van de negentiende eeuw naar Parijs om daar een grote ster te worden. Fysiek valt het haar allemaal heel zwaar en als ze Isadora Duncan leert kennen, wordt het op emotioneel vlak ook moeilijk. 

Remember van regisseur Atom Egoyan is een film die je echt moet zien ! Een dementerende man gaat op zoek naar de nazi die verantwoordelijk is voor de dood van zijn familie in Auschwitz. Veel meer wil ik niet vertellen. Een verrassend einde … 

En wanneer slaap ik dan ? Tijdens de 25 minuten van Thui-uis, want daarvoor wakker blijven is echt puur masochisme – zooooooooooo slecht ! Al is nu met de terugkeer van Julia weer iets gebeterd. 

Tussendoor, terwijl ik in een pot sta te roeren of mijn tanden poets, passeren dan ook nog programma's als Blind getrouwd, Allemaal Chris, Wegmisbruikers en andere onzin. Ook naar de Rijdende Rechter kijk ik graag, al ga je dan snel denken dat er alleen maar vervelende/zeurende/conflicten zoekende Nederlanders bestaan. Hier in onze tuin wordt echter het tegendeel bewezen. Wil je het zelf ondervinden ? Vanaf begin maart komen er twee plaatsen vrij.  

Na de markt wandelde ik naar Albeniz in de hoop nog iets te drinken maar de kameraden bleven langer weg dan gedacht en het was een beetje te fris om lang in de schaduw te blijven wachten.

Vanmorgen ging ik met onze pa naar de Aldi, want daar waren pannenkoekpannetjes te koop en hij wou er wel één hebben.  En wat gebeurt er dan, terwijl je eigenlijk niets nodig hebt ? Een volle mand met kaas, hesp, chocolade, toch ook maar zo'n pannetje, kant-en klaarmaaltijden, dubbelzijdige kleefband en een goedkope Jenga-uitvoering.  Jenga is een soort blokkendoos waarmee je een houten toren moet bouwen en dan daarna moet je proberen uit de verschillende lagen blokjes weg te halen zonder de toren te laten instorten.

In de namiddag werden we verwacht op onze wekelijkse afspraak bij Sabor, altijd lekker maar vandaag nét iets lekkerder dan anders.  Met een beetje goede raad van Nathalie om van straat te geraken (knip je haar, scheer je baard - the usual bullshit) kon ik er weer tegen voor een week.

We gingen Mia en Fons (onze tafelgenoten) afzetten in Benidorm en onze pa vond een parkeerplaats zodat we nog even konden rondwandelen.  Zo kon ik meteen eens kijken waar het verhuurbureau was waar ik half maart een auto moet afhalen om met mijn bezoek uit Antwerpen (nu ja, Boom) rond te rijden.  Ik ben ook meteen geld gaan wisselen voor mijn reisje naar Schotland volgende week.  Dat ging echter niet vanzelf, het wemelt van de wisselkantoren in Benidorm maar blijkbaar zijn een aantal alleen geïnteresseerd om Britse Ponden te ruilen voor Euro's en niet andersom.  Uiteindelijk lukte het toch - bij een onvriendelijke vrouw die de zuster van Onslow zou kunnen zijn, alleen het "marcelleke" ontbrak.  Meer uitleg over mijn uitstapje volgt later nog, ook al heeft camperhuub het grootste deel al verklapt.  De volgende halte was Tao Bikes.  Ik overweeg steeds meer om een elektrische fiets te kopen en bij Tao hebben ze toch wel een speciaal modelletje.  Technisch gezien misschien niet helemaal wat ik zoek maar méér Harley kan een e-bike niet worden.  De man van de winkel was uiterst simpático, dat vind ook altijd belangrijk, en liet mij onmiddellijk een proefritje maken : comfortabele fiets, goede trapondersteuning - ik ben al helemaal verliefd ...  Ik zal er eens ernstig over nadenken.

Vandaag was het echt prachtig weer, volop zonneschijn en bijna geen wind.  Ideaal om een keertje naar beneden te wandelen, naar camping Benisol.  Luc en Willy waren daar een tijdje geleden al aangekomen en ik had nog niet de kans gehad om hen te bezoeken.  Ze waren net boodschappen gaan doen, maar op het terras van Guy zitten wachten kan je moeilijk een straf noemen.  Of hij er echt altijd even gelukkig uitziet met zijn namaaksigaret is een andere zaak.

Vanaf 16u30 zorgde sluierbewolking ervoor dat het begon af te koelen en dus werd het tijd voor de terugtocht.  Onderweg zien je dan nog altijd de gevolgen van de zware stormen die we hebben moeten doorstaan.

Gelukkig zijn er ook nog altijd lichtpuntjes : in de rest van Europa hebben al mijn favoriete ploegen gewonnen (Hercules, Feyenoord, Leverkusen, Real én Berchem) én heeft KFCO (wie ?) eindelijk een puntje laten liggen.  En ook al stond ik de vorige seizoenen heel positief tegenover AA Gent, ik kijk nu met evenveel plezier hoe ze spartelen om in PO1 te geraken/blijven - gewoon als bewijs dat je met stapels geld geen garantie op succes hebt.

En dan : Frikjent/Acquitted - een Noorse serie.  Ja, weer topkwaliteit uit Scandinavië.  Ik heb de twee seizoenen in één ruk bekeken, prachtige beelden in zomer én winter (die metershoge sneeuwmuren !) en een spannende verhaallijn.  En toch : het had mogen ophouden na het eerste seizoen, alles was toen opgelost en afgerond.  Het begon met een overname van een Noors bedrijf door geldwolven uit Azië.  Later blijkt dat het leven in het dorp al jarenlang beheerst wordt door een nooit opgehelderde moord.  Zowat alle personages kunnen afwisselend rekenen op sympathie en afkeer.  Verstoorde moeder/zoon verhoudingen, veel te veel alcohol, elke aflevering een andere verdachte, partijdige politie ... alles passeert de revue.  En ik wil niets verklappen maar ik zou op het einde net hetzelfde doen.  Verdiend is verdiend !

Omdat mijn oogjes nog niet helemaal een 16/9 formaat hadden aangenomen, heb ik dan (eindelijk) ook nog naar Chappie gekeken.  Moeilijk in een vakje te stoppen : robots en veel geweld, maar ook een beetje sprookjesachtig ... Kan bijna niet anders met de hoofdrollen voor Ninja en Yolandi van "Die Antwoord", de Zuid-Afrikaanse ravers bij uitstek.

Op de terugweg zijn we nog gestopt bij het winkelcentrum en de Carrefour supermarkt in Finestrat.  Terug thuis kon ik dan weer iemand blij maken met zijn favoriete merk Whisky.

Tijdens de autorit naar huis kwamen we de herder nog een keertje tegen, dat was echt lang geleden.  Die kerel heeft echt een mooi leven maar het was vast nog veel mooier toen je van Benidorm naar Alfaz kon wandelen zonder een auto tegen te komen.

Slapen ging niet echt goed door de wind en dus ...

Jackie (nu in de bioscoop) : het verhaal van een ontredderde en verwarde vrouw na de aanslag op haar echtgenoot, president Kennedy.  Geen film over de zoveelste complottheorie maar wel een kijk in het privéleven en de voorbereidingen/protocols in verband met de begrafenis.

In de Zweedse film Jagten wordt een man onterecht van kindermisbruik beschuldigd waardoor ook zijn beste vrienden hem laten vallen en hij verplicht wordt om te leven als een paria.  Een film om je constant kwaad te maken, vanwege het hatelijke gedrag van vele mensen en de hypocrisie. 

De held : een Nederlandse film waarin blijkt dat opa niet helemaal de waarheid heeft verteld over zijn oorlogsverleden.

Reizen Waes, deze keer in Bangla Desh - altijd interessante televisie maar of er iemand goesting krijgt om zijn vliegtuigticket naar ginder te boeken is twijfelachtig. 

En ik weet eindelijk wie Ink Master is geworden, voor de eerste keer een vrouwelijke tattoo artist : Ryan !

Vanaf 11u begon het dus te waaien en de hevige rukwinden hebben de hele kust zo'n 12 uren geteisterd.  In andere delen van Spanje was het nog erger, daar haalde de wind snelheden tot 150 km/u en veel gezinnen zitten al een hele tijd zonder elektriciteit.  De kleine stukjes strand die nog overbleven na de storm van twee weken geleden, zijn nu ook weggespoeld.  De voetbalwedstrijden in La Coruña en Vigo werden niet gespeeld omdat de daken van de tribunes te veel beschadigd waren.

Wat er hier in de onmiddellijke omgeving allemaal vernield is, heb ik (nog) geen zicht op maar hier bij ons hebben we deze keer toch ook in de klappen gedeeld.  Een deel van de omheining is met palen en al uit de grond gerukt, er is een dakraam gaan vliegen en het kippenhok is uit voorzorg helemaal afgebroken om te vermijden dat het golfplaten dak de campers zou kunnen beschadigen.  Eén boom die vorige keer opnieuw was rechtgezet heeft het nu definitief opgegeven en een andere is ontworteld en enkele tientallen meters verder tegen de grond gesmakt.

Vandaag kon de klusjesdienst dus alweer uitrukken.  Gereedschap waarvan ik niet eens wist dat het bestond werd bovengehaald, zakken sneldrogend cement werden aangevoerd en met schroeven werd het op hol geslagen dakluik gerepareerd.

Deze avond zouden we weer getrakteerd worden op hevige rukwinden maar tot nu toe (20u30) blijft het heel kalm, het was trouwens perfect weer om schaars gekleed in de zon te zitten vandaag.

Wat niet zo heel moeilijk is : een reden zoeken voor een feestje.  En dus was het vandaag weer zover, ter gelegenheid van de verjaardagen van Jielis, Joke en Jenny - zeg maar J3 - werden we allemaal uitgenodigd in de feesttent.  Het aanbod wordt steeds exuberanter : cava mag nooit ontbreken, kleine hapjes en ajuinsoep om een bodempje te leggen is ook niet verkeerd.  Daarna nog kippenvleugels, gehaktballen en een gigantische koude schotel.  Alles vanzelfsprekend overgoten met de nodige dranken.  En toen was het tijd voor de traditionele taart, ook al wilden ze ons iets anders wijsmaken.  Patrick kwam af met een lege schotel waarop een kaartje met "taart" prijkte.  Daar zouden we het mee moeten doen want de honden hadden de echte taart opgegeten.  Moest dat echt het geval geweest zijn, dan hadden we Vicky waarschijnlijk horen vloeken tot aan de feestdis en dus kwam met enkele minuten vertraging de echte taart tevoorschijn !

Om 18u30 hield ik het voor bekeken, net op tijd want een kwartiertje later hoorde ik de overblijvers "Tulpen uit Amsterdam" zingen.  Vermits ik nog altijd het verschil niet ken tussen een tulp en een roos, kan ik maar beter wegblijven op zulke zangstonden.  De la la la die nog iets later volgde, was voor mij het perfecte bruggetje naar mijn volgende tijdverdrijf : de film "La La Land".

Die film heeft intussen ongeveer 1273 Oscarnominaties op zak en dan wil ik wel eens weten of dat allemaal verdiend is.  Kort antwoord : neen.  Moest er een Oscar voor beste musical zijn, mogen ze hem hebben - in die categorie is er toch geen concurrentie.  Het verhaaltje is flinterdun, ik ben geen liefhebber van jazzmuziek en van musicals moet ik ook niet veel weten.  "Dancer in the Dark" uit 2000 kon ik wel smaken, maar dan ook enkel vanwege regisseur Lars Von Trier en het Ijslandse elfje dat luistert naar de naam Björk.  Ook al ben ik ervan overtuigd dat zij een bitch eerste klas is, je mag mij altijd wakker maken voor een date met haar.

Alles bij elkaar toch weer een geslaagde dag, spijtig dat RAFC de voorsprong tegen Union uit handen gegeven heeft én dat Lierse door zijn overwinning tegen Tubize in de rangschikking tot op één punt nadert.  Volgende week volgt de waarschijnlijk beslissende wedstrijd thuis tegen Lierse.

Om dat door te spoelen ben ik nu aan het luisteren naar Canto General, geschreven door de Chileense dichter Pablo Neruda en op muziek gezet door Mikis Theodorakis.  Indrukwekkend !

Sober bij Sabor, kan dat wel ? Een slaatje als voorgerecht, daarna even zondigen bij het hoofdgerecht en om af te sluiten een gezonde verse fruitsla - toch niet slecht geprobeerd ? Vandaag gingen Leo en Wilma voor de eerste keer mee en die waren al onmiddellijk akkoord om volgende week opnieuw mee te gaan.

Deze avond in de tent kwam Goofy nog even poseren voor de foto.

Op de voorpagina staat al meteen heuglijk nieuws : de stuwmeren in de buurt hebben nu reeds genoeg water om iedereen tijdens de rest van 2017 regelmatig een douche te garanderen.  Tiens, heeft het dan zo veel geregend de afgelopen tijd ? Gisteren had ik ook al ergens gelezen dat het aantal bezoekers aan Spanje blijft toenemen, vorig jaar zakten maar liefst 75,6 miljoen zonzoekers af naar dit stukje van het Iberisch schiereiland.  Soms heb ik het gevoel dat die allemaal tegelijk op de N332 rijden, onze plaatselijke "Boomsesteenweg".

Voor de rest is er niet veel te melden, we profiteren nu toch al van een langere droge periode en regelmatig schijnt de zon maar niet echt uit volle overtuiging.  Genoeg tijd dus om regelmatig toe te geven aan een dagje "binge watching", zo heb ik in één ruk alle afleveringen van Midnight Sun bekeken.  Je krijgt meteen een heel andere kijk op het vredevolle Zweden en zijn inwoners.  Het draait dan vooral om de "gewone" Zweden en de Sami, het van oorsprong nomadisch volk dat wij eerder kennen als Lappen - wat zij dan weer als een belediging beschouwen.  Het aantal dodelijke slachtoffers van een internationale doofpotoperatie stijgt elke aflevering en regelmatig krijgt het verhaal mystieke trekjes.  

Straks volgt het hoogtepunt van 2 februari : (hopelijk) grote stapels pannenkoeken - het is vandaag Lichtmis en elke traditie die met eten of snoepen te maken heeft, mag je niet verloren laten gaan ! Foto's volgen dan morgen.

 

Van al dat mooie weer werd door de klussers gretig gebruik gemaakt om allerlei dingen te repareren.  Schoonzoon Fran ging het omvergewaaide hek te lijf en de rest begon als een stel volleerde boomchirurgen enkele door de storm geteisterde bomen opnieuw verticaal te trekken.   De Jeep, spanbanden en een lier kwamen daarbij goed van pas. Ook altijd een schot in de roos en veel interessanter dan de zoveelste “who the fuck has talent” of “ik-word-gekneed-tot-een-nietszeggend-idool” is “Ink Master”.  Zoals alle voorgaande seizoenen wordt ook dit jaar - voor de achtste keer alweer - gezocht wordt naar de beste tattoo artist.   Al dat artistiek talent laat zich prima combineren met een bord verse kervelsoep. Er wordt hier de laatste tijd goed voor mij gezorgd, het lijkt hier wel een soepparadijs.  Ook de paprika- en vissoep mochten er absoluut zijn !

Ik heb dan ongeveer anderhalf uur rondgereden en toen ging ik naar de dierenkliniek waar Chico zijn eerste fysio beurt kreeg.  Echt prettig vond hij het waarschijnlijk niet want de behandeling gebeurt in een grote doorkijk badkuip waarin een lopende band gemonteerd is, en Chico is niet echt zo op water gesteld.  Volgende week maandag is de volgende afspraak en nu moet mijn vader elke dag oefeningen met hem doen om al zijn poten weer soepel en sterker te maken.  

Vandaag zijn we bij Santorini gaan eten, dat was ik vorige week met Mia al van plan geweest maar toen werd het uitgesteld door dat catastrofale weer.  Mijn buik stond deze avond dus nog helemaal rond toen ik de feesttent binnen ging om Jielis zijn verjaardag te vieren.  Glaasje cava was gezegd, we houden het simpel want volgende week is het pas echt feest omdat een aantal mensen allemaal in dezelfde week verjaren.  Nu ja, simpel - de drank vloeide weer rijkelijk en Vicky had gezorgd voor Apfelstrudel.

Om te eindigen mijn recentste portie kijkvoer.  Ik heb naar "De zaak Menten" gekeken, de jacht op en het proces van een oorlogsmisdadiger waardoor in de jaren 70 van de vorige eeuw heel Nederland op zijn kop stond.  Ook "Adios Amigos" heb ik een kans gegeven, een Nederlandse remake van de Vlaamse film "Hasta la vista".  Ik ben er met veel achterdocht aan begonnen maar uiteindelijk viel het allemaal best mee.  Het allerbeste was absoluut de oudejaarsconference van Claudia de Breij, een goed opgebouwde show met een boodschap (dat hoort zo bij de VARA).

Ondertussen bleven langs alle kanalen verhaaltjes toestromen over hoe erg het allemaal wel geweest is.  Afgesloten en/of weggespoelde wegen, stroomvoorziening uitgevallen door (minstens) 20 omgewaaide elektriciteitsmasten, ontwortelde bomen en vernield straatmeubilair.  Hier en daar duiken ook al enkele cijfers op : januari zou nu al, met nog een week te gaan, de natste januarimaand sinds 1898 zijn en de laatste twee maanden is er al meer dan 500 liter/m² regen gevallen, meer dan normaal in een volledig jaar.  Het mag dan ook niet verwonderen dat veel plaatsen tot rampgebied zijn verklaard.

Van onze plaatselijke ramptoerist FV heb ik enkele foto's gekregen die hij in Albir heeft genomen, waarvoor dank.  En ook meteen een dankwoordje voor de gemeentediensten die in spoedtempo ervoor zorgen dat alles er weer netjes bij ligt.  Een nieuw strand zal waarschijnlijk iets langer duren maar de Paseo de las Estrellas glimt al als nooit tevoren.

Deze avond kreeg ik telefoon van onze pa : of ik mee kon gaan naar de dierenkliniek want hij had om 20u30 een afspraak gemaakt.  Ja, dat kon.  Chico mankte de laatste week heel erg en steunt haast niet meer op zijn rechter achterpoot.  Beide achterpoten zijn de afgelopen jaren al geopereerd en hij krijgt nu ook alweer een tijdje pijnstillende medicijnen.  Foto genomen en overal een beetje getrokken en gevoeld.  Conclusie : de meniscus is vrijwel geheel verdwenen en daardoor een pijnlijk "bot op bot" contact bij het wandelen.  En dan wordt het een vicieus cirkeltje : pootje wordt niet meer gebruikt en spierweefsel neemt af, waardoor het nog moeilijker wordt om te stappen ...  Oplossing is een zware operatie met een prothese, uiteraard met een prijs om van achterover te vallen.  Er is uiteindelijk besloten om eerst te proberen of er met fysiotherapie beterschap mogelijk is.  En, niet echt een verrassing : dieet.  Van zijn huidige zeven kilogram, mogen er maar vijf overblijven.  

Voor ik vertrok heb ik even een klein rondje over camping Almafra gereden om te zien of er veel schade was en ja hoor : zowat overal zijn windschermen een eigen leven gaan leiden, keukententjes zijn spontaan naar warmere oorden vertrokken, satellietschotels vonden zichzelf overbodig geworden met al die rommel die uitgezonden wordt en het aantal weggewaaide droogrekjes en tuinmeubilair was helemaal niet te tellen.  Op straat zelf zie je overal omvergewaaide verkeersborden, reclamepanelen die vernield zijn enz.  Hier bij ons in de tuin valt het allemaal nog mee : de regenhoes over mijn Harley vond zichzelf overbodig, wellicht om te bewijzen dat een goede motorfiets dat allemaal niet nodig heeft.  Een deel van de omheining rond het terrein hangt een beetje scheef en het - niet meer gebruikte - kippenhok is gedeeltelijk ingestort.  Ik vrees dat daarbij de aanhangwagen van Bernard schade heeft opgelopen.